U-KISS Tales

ลำดับตอนที่ #12 : [U-KISS+B2ST] u-kiss & the b2st (Beauty & The beast) EP.3

---------->>>>  ในเช้าวันต่อมา  เควิ่นตื่นแต่เช้า เพื่อ.....
"ฮยอนซึงงงงง ^ ^ "
ร่าเริงแต่เช้าเลยนู๋วิ่น
"หืม..มีอะไรหรอ?"
ฮยอนซึงถามขึ้น
"อิอิ.. ^-^ "
ยังยิ้มให้อย่างร่าเริงและไม่พูดอะไร  ฮยอนซึงขมวดคิ้วด้วยความงง  ในปฏิกริยาของวิ่น
"คือว่า..ไหนๆวิ่นก็อยู่ที่นี่แล้ว...."
วิ่นพูดยิ้มๆ  ฮยอนซึงยังมองหน้าแบบงงๆต่อไป
"วิ่นอยากทำอะไรให้เจ้าบ้านมั่งอ่า..."
ทำหน้าแอ๊บแบ๊วใสฮยอนซึง
"แล้ว....อยากทำอะไรล่ะ?"
ฮยอนซึงถาม
"เอ....ทำเค้กดีไหม?  วิ่นชอบกินเค้ก"
"อืม....งั้นเอาเป็นเค้กกีวี่นะ  ..จุนฮยองเขาชอบ.."
เสนอด้วยเสียงที่แผ่วในตอนท้าย  เควิ่นยิ้มชอบใจ
"งั้นฮยอนซึงสอนเค้าทำน๊า....  น๊า.... >o< "
เควิ่นอ้อนอย่างน่ารัก  ฮยอนซึงจึง(จำใจ)พยักหน้ารับ

ทั้ง2คนทำเค้กอยู่ด้วยกันอย่างสนุกสนาน
"อ่ะโห  ไม่เห็นพี่ร่าเริงแบบนี้นานแล้วแฮะ"
ดงอุนพูดขึ้น    กีวางเดินมาพอดีเลยโอบไหล่แล้วพูดว่า
"ก็ไม่ดีหรอ เห็นพี่สุดที่รักยิ้มได้เนี่ย"
ดงอุนจึงหันมามองหน้ากีวาง
"ก็ไม่ใช่ว่าไม่ดีนี่  แค่มันแปลกๆ  สงสัยจะชินกับการที่เห็นพี่เย็นชาไปแล้วมั้ง"
พูดอย่างใช้ความคิด กีวางค่อยๆก้มตัวลงมา แล้วกระซิบว่า
"แล้ว....ชินกับการที่มีพี่อยู่ข้างๆรึยัง?"
ดงอุนหันมามองหน้าทันที กีวางยักคิ้วให้  เลยโดนตีเบาๆไปทีนึง  ดงอุนก็เดินออกจากตรงนั้น

"เย้ๆทำเสร็จแล้ว"
เควิ่นพูดอย่างตื่นเต้น  ฮยอนซึงได้แต่ยิ้มๆและไม่พูดอะไร
"งั้นเอาไปให้จุนฮยองกันเถอะ"
เควิ่นเสนอ  แต่ฮยอนซึงทำหน้าซึมทันทีและบอกว่า
"เควิ่นเอาไปให้เองแล้วกันนะ  พอดีมีอะไรต้องทำนิดหน่อย"
"ไอ่นิดหน่อยน่ะอะไรหรอ  งั้นเดี๋ยววิ่นทำให้ก็ได้"
"เอ่อ......."
ฮยอนซึงพูดไม่ออก (เพราะที่บอกว่านิดหน่อยน่ะ ข้ออ้าง)
"เอ๋..  ถ้านึกไม่ออกงั้นก็ไปด้วยกันก่อนละกันนะ ป่ะๆ"
เควิ่นจึงลากฮยอนซึงไปในทันที

เมื่อมาถึงหน้าห้องของจุนฮยอง
"เอ่อ...จุนฮยองบอกว่าเค้าห้ามเข้านี่น่า  ทำไงดีน๊า"
เควิ่นพูดขึ้น  แล้วหันไปมองฮยอนซึง
"เอาไปให้จุนฮยองแทนทีได้ไหม"
เควิ่นพูดขึ้น  ฮยอนซึงก้มหน้าอย่างใช้ความคิด    สักพักก็พยักหน้าตกลง [คงหนักใจมาสินะโซ-1 เหอๆ]
แล้วฮยอนซึงก็เค้าะประตู    ก๊อกๆๆ!!  [เสียงเคาะประตูที่เพราะกว่านี้มันมีไหมเนี่ย เบื่อเสียงนี้ละ]
"ใคร?"
เสียงของคนข้างในตะคอกออกมา
"ฉันเอง....ฮยอนซึง"
ฮยอนซึงตอบ
"อืม.. งั้นเข้ามาสิ"
แล้วฮยอนซึงก็เปิดประตู  แอ๊ด~~~ [เสียงปัญญาอ่อนอีกละ]
"มีอะไรรึเปล่า"
จุนฮยองถาม
"คือ..เควิ่นเขาทำเค้กมาให้น่ะ  แบบ..เป็นของตอบแทนที่ให้อยู่ที่นี่น่ะ"
"งั้นหรอ..ขอบใจนะ"
พูดด้วยกันแบบ เรียบๆ เงียบๆ เชียบๆ [เล่นไปได้เนอะ]    ทันใดนั้น ฮยอนซึงก็หันไปเห็นดอกกุหลาบ
"นั่น! เหลืออยู่ไม่กี่กลีบแล้วนี่"
พูดออกมาด้วยความตกใจ  จุนฮยองหันมามองด้วยสายตาอาฆาต
"ขะ..ขอโทษ  ไม่ได้ตั้งใจจะ....."
พูดไม่ทันจะจบ จุนฮยองก็ตะโกนออกมา
"ไป๊!!!!"
ฮยอนซึงอึ้งไปทันที  น้ำตาก็เริ่มไหลออกมาทีละนิด ทีละนิด  แล้วก็ร้องไห้วิ่นออกไปข้างนอก
เควิ่นที่คอยดูสถานการณ์อยู่ จึงถอนหายใจออกมา
"เฮ้อ~ นึกว่าจะไปได้ดีแล้วแท้ๆเชียว"

**ย้อนมาดูทางหมู่บ้าน(ดีกว่านะ)**
เมื่อซูฮยอนมาถึงบ้าน ก็เป็นกังวล กินไม่ได้ นอนไม่หลับ นั่งอยู่กับที่ไม่สุข ชีพจรเป็นต้องลงเท้าทุกวินาที [เว่อร์]
ดังนั้นซูฮยอนจึงตัดสินใจจะไปขอความช่วยเหลือกับชายคนหนึ่ง ที่จะต้องยอมช่วยเควิ่นแน่นอน
คนๆนั้นคือ....  คิบอม 

ทางด้านคิบอมนั้นกำลังนั่งสำนึกผิดที่ทำเรื่องไม่ดีกับเควิ่นไป ณ คาเฟ่ของอิไล
"โหย..ยังนั่งอมทุกข์อยู่อีก  อ่ะ ดื่นนี่สักหน่อย"
เจ้าของร้านผู้ร่าเริง [ติ๊งต๊องมากกว่า] ยื่นเครื่องดื่มสุดฮิตของร้านให้
"อือ..ขอบใจ"
คิบอมพูดเสียงอ่อยๆ
"ฝังใจมากไปแล้วมั้งบอม  เควิ่นคงไม่โกรธถึงกับเจอหน้าแกก็ฆ่ากันเลยมั้ง ฮ่ะๆ"
กีซอบพูดแหย่
"พูดแรงไปป่าวพี่"
ดงโฮ เด็กที่ทำงานพิเศษในร้านนี้พูด  เขารู้จักและนับถือคิบอมเหมือนพี่ชายมานานแล้ว
"ไม่ได้จะว่าซะหน่อยนี่  ก็แค่แซว อย่าเครียดนะเว้ย"
กีซอบพูด แล้วหันไปโยกไหล่คิบอม  คิบอมหันมายิ้มให้ แต่แววตายังคงเต็มไปด้วยความเศร้า
ทันใดนั้น ประตูร้านก็ถูกพัง [พังเลยหรอ ถูกเปิดพอดีกว่า]  ด้วยซูฮยอนที่เข้ามาพร้อมกับใบหน้ารีบร้อน
"แฮ่ก...แฮ่ก.."
ซูฮยอนมาหยุดอยู่ตรงหน้าคิบอม  แล้วพยายามจะบอกอะไรสักอย่าง
"เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆนะ มีอะไรหรือเปล่า"
คิบอมถามซูฮยอน  เพราะร้อยวันพันปี คนๆนี้ไม่เคยจะมาคุยกับเขาเลย [แต่ในความเป็นจริง รู้สึกจะสนิทกันไม่ใช่รึ]
"เควิ่น..คะ...เควิ่น  แฮ่กๆ"
"เควิ่นทำไม?"
เริ่มเป็นกังวลขึ้นมาทันที    แล้วซูฮยอนก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง....
หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้ว คิบอมเริ่มเป็นห่วงเควิ่นขึ้นมาทันตา
"ฉันจะไปช่วยเควิ่น!!"
คิบอม(จู่ๆก็)แหกปากขึ้น [ใช่คำแรงไปไหมเนี่ย]
"แน่ใจหรอ"
กีซอบถาม เพราะเป็นห่วง
"แน่ใจสิ"
"แล้วจะช่วยยังไง"
กีซอบย้อนถามอีกรอบ  คิบอมเงียบไปในทันที
"นั่นไง ทำอะไรไม่คิดเหมือนเดิม"
กีซอบแขวะ    แต่ในตอนนั้นเอง ซูฮยอนก็เป็นลมล้มไปทันที ทุกคนตกใจมาก และยืนมองซูฮยอน [มอง?]
"เอ่อ....พี่ๆครับ ไม่มีใครคิดจะช่วยเขาเลยหรอครับ"
ดงโฮถามขึ้น หลังจากที่ยืนจดๆจ้องๆกันมาสักพัก  ทุกคนมองหน้ากัน..... 
แล้วช่วยกันพาร่างซูฮยอนไปชั้นบน ซึ่งเป็นที่พัก
"รู้สึกตอนนี้จะมีปัญหาเพิ่มละนะ"
อิไลพูด
"แล้ววิ่นล่ะ...."
คิบอมพูดเสียงอ่อย  กีซอบจึงยันไปทีนึง ด้วยความหมั่นไส้เพื่อนรัก [เย้ย! ตามจริงคงไม่เป็นแบบนี้นะซอบ เหอๆ]
"ฉันว่าคนอย่างวิ่นน่ะรักษาตัวเองได้อยู่แล้ว แต่ดูคนตรงหน้าพวกเราสิ  ไม่มีแม้แต่แรงจะตื่นขึ้นมานะเว้ย!!"
กีซอบอธิบาย  คิบอมจึงเงียบไป
"ดงโฮ ไปเอาน้ำกับผ้ามาเช็ดตัวให้เขาซะป่ะ"
อิไลสั่งดงโฮ  ดงโฮทำหน้าไม่พอใจนิดหน่อย แล้วทำตามคำสั่ง
"แล้วก็เช็ดตัวให้เขาด้วยล่ะ"
อิไลยังคงยืนสั่งต่อไป  ดงโฮหันมามองหน้า แต่ไม่พูดอะไร  พร้อมทั้งเช็ดตัวให้ซูฮยอนต่อไป แต่...
เมื่อหันมาอีกที พ่อหนุ่มรูปงามทั้ง3คนเอาแต่ยืนดู  ดงโฮจึงลุกขึ้นมาวีนพี่ๆทันที
"ว่างกันมากใช่ไหมครับพี่? เอาแต่สั่งๆๆๆผมแล้วยืนดูกันเนี่ยนะ เป็นผู้ใหญ่ซะเปล่า เบื่อจริงๆพวกโตแต่ตัว"
สำนึกเลยสิ ทั้ง3คน  อิไลเลยดันไหล่  พร้อมทั้งพากันเบี่ยงลงไปหน้าร้านโดยไม่พูดอะไร [อ้าว?]
ดงโฮส่ายหัวอย่างหน่ายๆ   แล้วทำหน้าที่ต่อไป



++++++++++ To be continue ++++++++++

มันไม่จบอีกแล้ว >w<    ทำไมยิ่งแต่แล้วมันยิ่งยาวนิ ไม่เข้าใจริงๆ
กะว่าจะจบละนะ แต่ดันต่อได้อีกเยอะอ่ะ

ต้องขออภัยที่เมื่อวานไม่ได้มาอัพ เพราะงานเข้าเยอะมากๆช่วงนี้
แอบมาแต่งตอนนี้ได้ก็ดีละ  คาดว่าพรุ่งนี้ก็คงไม่ได้มาอัพอีก
แต่วันเสาร์คงได้หลายตอนอยู่แหละ  รอๆกันหน่อยนะ ^o^

ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามเจ้าค่ะ



By ---->> Yo....Jung