U-KISS Tales

ลำดับตอนที่ #10 : [U-KISS+B2ST] u-kiss & the b2st (Beauty & The beast) EP.1

    กาลครั้งหนึ่ง ณ ดินแดนที่แสนไกล  มีเจ้าชายเชื้อสายมังกร[ว่าไปนั่น] องค์หนึ่ง ซึ่งเห็นแก่ตัวและโหดร้าย นามว่า....
'ป๊อบปิ้นดราก้อน(จุนฮยอง)'    คืนหนึ่ง อิน วินเทอร์[ในฤดูหนาว 55+ แถได้อีก]   มีขอทานคนหนึ่งเข้ามาที่ปราสาทของเขา
"สวัสดีเจ้าชายผู้สง่า ข้ามีนามว่า 'โยซอบ'  คือ....ข้ามีดอกกุหลาบแสนสวยดอกหนึ่ง ข้าขอใช้มันแลกกับที่พักของข้าในคืนนี้ได้ไหม?"
ได้ยินดังนั้น จุนฮยองจึงมองด้วยสายตาดูถูก แล้วพูดว่า
"ดูสารรูปเจ้าสิ เป็นเพียงขอทาน จะมาพักในปราสาทแสนงามของข้าเรอะ ฝันไปเถอะ" 
[อ้าว? ถึงยังโยจะเป็นขอทานก็ยังน่ารักนะ ทำไมปิ้นพูดงี้อ่ะ >o< / ขออภัย ไรเตอร์มันบ้า]
พูดจบ โยซอบขึ้นสีหน้าทันที แต่ยังพยายามสงบใจไว้
"ท่านคิดว่า รูปร่างภายนอกมันวัดความงามได้หรอ? สิ่งสวยงามมันอยู่ที่จิตใจต่างหาก" [อุ๊ย! คมมากเลยยังโย / บ้าอีกละ - -*]
แต่ถึงกระนั้นจุนฮยองก็ยังยืนยัง นั่งยัน นอนยัน แม้แต่แต่คลานก็ยังยัน[สงสัยไรเตอร์จะได้โดนยันจริงๆละ] ในคำเดิม พร้อมทั้ง
ไล่โยซอบให้ไปไกลๆ [ง๊า!!! / ไม่แทรกจะตายไหม ห๊า!!]  ทันใดนั้น ร่างซอมซ่อในมาดขอทานของโยซอบ ก็ได้กลายเป็น...
หนุ่มน้อยผมขาวรูปงาม [กรี๊ส!!!! / = =" ]
"ท่านทำกับข้าแบบนี้นะ  ข้าขอสาปท่านให้กลายเป็นอสูร จนกว่าจะเข้าใจคำว่า รัก"
หลังจากนั้น จุนฮยองก็กลายเป็นอสูรหัวเกรียน [ได้ข่าวว่าเกรียนอยู่แล้วนี่ อ้อ อีกกระแส พี่แกผมยาวเหมือนเดิมแล้ว 55+]
นอกจากนี้..โยซอบได้มอบของ2สิ่งไว้ให้จุนฮยอง คือ กระจกวิเศษ ทำให้จุนฮยองเห็นโลกภายนอกได้  และอีกอย่างคือ
กุหลาบต้องเวทย์มนต์  ถ้าจุนฮยองไม่สามารถเรียนรู้ที่จะรักได้จนกลีบดอกไม้ร่วงหล่นหมด เขาก็จะต้องเป็นอสูรตลอดไป.....

    

    ณ หมู่บ้านเล็กๆ  มีเด็กน้อยน่ารักคนหนึ่ง นาม 'เควิ่น'  ไม่ว่าจะไปไหนก็มีแต่คนมอง  เพราะความน่ารักไร้เดียงสาของเขานั่นเอง
แต่เจ้าตัวกลับเอาแต่อ่านหนังสือ  ไม่ว่าจะเดินตลาด,ไปซื้อขนมปัง,นั่ง,นอน,ยืน,แม้แต่เข้าห้องน้ำ[????]  จึงทำให้วิ่นเป็นพวก...
'ไม่แคร์สื่อ' อย่างรุนแรง
วันหนึ่ง วิ่นเดินไปที่ร้านหนังสืออย่างร่าเริงเหมือนทุกๆวัน
"พี่ซานเดอร์ เอาหนังสือมาคืนจ๊ะ"
"อ้อ งั้นหรอ  แล้วอยากอ่านเรื่องอะไรอีกละคราวนี้"
อเล็กซ์ถามอย่างร่างเริงเช่นกัน
" งั้น....เอาเรื่องนี้นะ"
เควิ่นหยิบมาและยื่นให้อเล็กซ์ดู
"เอ๋??  เรื่องนี้....วิ่นอ่านจบไป2รอบแล้วนะ"
"ก็วิ่นชอบนี่พี่ คิดดูนะ เวทย์มนต์คำสาป แวมไพร์รูปงาม โอ้~~ ชอบมากๆเลย" [วิ่นชอบแนวนี้หรอ มิน่าล่ะ ถึงรักบอมมาก 55+]
"แวมไพร์ทไวไลท์... งั้นพี่ยกให้เลยเอามะ"
"จริงหรอ  อ๊าย~~~ วิ่นรักพี่ซานที่สุดเลย ♥"
"อื้อๆ"
อเล็กซ์ตอบรับแบบแหยงๆนิดๆ [55+]  แต่วิ่นก็อยากเจอแวมไพร์แบบในหนังสือนี้เหมือนกัน เขาชอบมากๆเลย

ยังมีชายหนุ่มคนหนึ่ง เป็นคนรูปหล่อมีแต่สาวๆตามกรี๊ด ที่หลงรักเควิ่นสุดหัวใจ  แต่เขาไม่เคยเอาชนะใจได้เลย  
เพราะเควิ่นเอาแต่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ  และไม่เคยชายตามองเขาเลย [เศร้าเนอะ]
วันหนึ่ง เขาตัดสินใจจะชิงหัวใจของเควิ่นให้ได้  เขาจึงไปยืนขวางทางเควิ่นไว้ แล้ววิ่นก็(โง่)เดินชน  >ตุ๊บ!<
"โอ๊ย~~"
เควิ่นครางออกมา
"ไม่เป็นอะไรใช่ไหม หัวใจของนายน่ะ"
หว่านมุขแรกออกไป  เควิ่นเงยหน้าขึ้นมามอง พร้อมกับรีบลุก
"พี่คิบอม....ขอโทษแล้วกัน  ที่ไม่เดินดูทางให้ดี  งั้นขอตัวก่อนนะ"
"เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหนหนักหนา"
คิบอมดึงแขนเควิ่นเอาไว้  แต่เควิ่นก็สะบัดแขนออก
"มันก็ไม่ใช่เรื่องของพี่น่า"
"จะรีบกลับไปอ่านหนังสือบ้าๆพวกนี้หรอ  เลิกสนใจของพวกนี้ได้แล้วน่า"
คิบอมพูด
"เปล่าซะหน่อย ฉันจะกลับไปช่วยพ่อทำงานที่บ้านต่างหาก"
เควิ่นแย้งทันที
"เอ๋??  มีอะไรต้องช่วยด้วยหรอ?  สงสัยว่าต้องไปช่วยประดิษฐ์ของบ้าๆให้กับนักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องแน่ๆเลย"
กีซอบ เพื่อนรักของคิบอมพูดขึ้น  ทำให้เขาทั้ง2หัวเราะออกมา
"นี่!!  ทำไมพวกพี่ต้องว่าพ่อฉันด้วย  เขาไม่ใช่คนบ้านะ  แต่เขาเป็นอัจฉะริยะ"
คิบอมหยุดหัวเราะ(แต่กีซอบยังขำค้างอยู่นะ)  แล้วเดินมาหาเควิ่น
"ไปหาที่นั่งคุยกันสบายๆดีกว่ามั๊ง?  แล้วก็โยนของพวกนี้ทิ้งไปได้แล้ว"
คิบอมแย่งหนังสือออกจากมือเควิ่น  แล้วปล่อยลงอย่างไม่ใยดี [ทามไมบอมเป็นคนอย่างงี้เนี่ย?]  
เควิ่นตกใจมาก  จึงรีบก้มลงไปเก็บหนังสือขึ้นมา  แล้วมองหน้าคิบอม ด้วยตาที่เริ่มเป็นสีแดง  แล้วทันใดนั้น ก็...
ยกมือขึ้นแล้วฟาดลงไปบนหน้าคิบอมอย่างแรง  'เพี๊ยะ!!!!'  ทุกๆคนในละแวกนั้นต่างอึ้งไปตามๆกัน
"พี่....  ฉันน่ะ  เกลียดคนอย่างพี่ที่สุดเลย"
แล้วเควิ่นก็ร้องไห้แล้ววิ่งกลับบ้านไป  ปล่อยให้คิบอมยืนสำนึกผิดอยู่ตรงนั้น [ง๊า~~ เค้าไปอยู่เป็นเพื่อนไหมบอม]

เมื่อใกล้ถึงบ้าน เควิ่นพยายามตั้งสติเมื่อใกล้จะถึงบ้านแล้ว  เขาไม่อยากให้คุณพ่อเห็นตัวเองในสภาพแบบนี้
แต่เมื่อกำลังจะเข้าบ้าน....  ก็มีเสียงแปลกๆดังขึ้น    'ตู๊ม!!!!'
"ป่ะป๊า!!!!"
เควิ่นร้องลั่น  เขากลัวว่าพ่อสุดรัก(ซูฮยอน)ของเขาจะเป็นอะไรไป
"ว๊อย!!!!! พลาดอีกแล้ว  ฮือๆ"
ซูฮยอนคร่ำครวญในความผิดพลาดของผลงานของเขา
"โถ่~ ป๊าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วนี่  ไม่เป็นไรน่า ยังไงป๊าก็ทำสำเร็จได้ เชื่อหนูสิ"
พูดให้กำลังใจด้วยสีหน้าอินโนเซ้นต์
"นั่นสินะ....  แต่ทำไมหนทางมันยากลำบากจังเลยนะ"
พูดตัดกำลังใจตัวเอง [ซะงั้น]
"น่า....คิดดูนะ เดี๋ยวผลงานของป๊าก็ต้องชนะในงานเทศกาลที่จะมาถึงนี้แน่นอน  ป๊าอย่าถอยสิ"
"นั่นสินะ  งั้นเรามาเริ่มกันใหม่ดีกว่า"

ซูฮยอน ยังคงพยายามทำต่อไป โดยมีเควิ่นคอยช่วยและให้กำลังใจอยู่ข้างๆ  จนในที่สุด....
"เย้!!~~~~ วู๊ว~"
ทั้ง2คนร้องด้วยความดีใจ  ในความสำเร็จของผลงาน
"งั้นพรุ่งนี้ป๊าจะนำผลงานไปที่งานเทศกาลนะ"
"งั้นหนูช่วยนะป๊า ^o^ "
เควิ่นช่วยซูฮยอนอย่างร่าเริง    เช้สวันต่อมา ซูฮยอนจึงเริ่มออกเดินทาง...
"ป๊าไปละนะ"
ซูฮยอนพูดกับเควิ่น
"จ้า~ ขอให้ชนะ นะป๊า"
เควิ่นส่งเสียงเป็นกำลังใจให้ซูฮยอน  ทำให้ซูฮยอนมีกำลังใจอย่างมาก....



++++++++++ To be continue ++++++++++

เย้ๆ จบไป1พาทละ
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาลงพาทต่อไปนะ

แต่เรื่องนี้ ยาวไปไหม  แค่แนะนำพระเอกก็ยาวละอ่า - -*
แล้วคิดไงไม่รู้ วิ่นอ่าน Vampire Twilight 55+
ก็ไรเตอร์อยากดูอ่ะนะ  ไม่ได้ดูซะที  เลยให้วิ่นอ่านไปก่อน (เกี่ยวไหมเนีย)

แต่เท่าที่คิดไว้ เรื่องนี้น่าจะจับ Y ได้หลายคู่อยู่ ฮี่ๆ (หื่น~~)
และคงจะแถได้อีกเยอะ 55+



ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามผลงานนะค่ะ
แล้วจะมาอัพอย่างไวเจ้าค่ะ



By ----> Yo....Jung