U-KISS Tales

ลำดับตอนที่ #39 : [Mix] Sleeping Kiseop (เจ้าหญิงนิทรา)

Kevin : สวัสดี ท่านผู้อ่านที่รักทุกคน ยินดีต้อนรับเข้าสู่โลกแห่งนิทานแสนสนุก
และผม Smile Angle แห่ง U-KISS  Kevin เป็นผู้ดำเนินเรื่องราวในครั้งนี้
writer : เฮ้ยๆ วิ่น มาแย่งหน้าที่โยได้ไงเนี่ย!!
Kevin : (เหลือบมามองด้วยสายตาจิกกัด)ความสนุกของนิทาน
ที่พวกเรา U-KISS เป็นผู้แต่แต้มเรื่องราว....
writer : เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆ ตกลงวิ่นจะไม่ให้โยทำงานใช่ไหม?
Kevin : เออ!!!~ แล้วโยจะทำไมล่ะ?
writer : เค้าจะฟ้องคิบอม!!!!~
Kevin : เชิญ.. เชอะ!
writer : (สะกิดดงโฮที่อยู่ใกล้ๆ)วิ่นกับบอมงอนกันหรอ?
Dongho : (เงยหน้ามามอง งงๆ)ไม่รู้สิฮะ แต่ดูจากปฏิกริยาก็น่าจะเป็นแบบนั้น
writer : รึว่า.. วิ่นแพ้ท้อง ถึงได้อารมณ์แปรปรวนแบบนี้
Kevin : เฮ้ย!!!!!!!! ไปกันใหญ่แล้ว! เอาเป็นว่า..เรากลับเข้าเรื่องกันต่อดีกว่า
สำหรับนิทานที่จะมานำเสนอในวันนี้ คือนิทานอมตะที่ทุกๆคนคงรู้จักกันดี คือ..
Sleeping Beauty หรือเจ้าหญิงนิทรานั่นเอง
writer : หน้าที่เค้า TT^TT
Kevin : (เหลือบมอง แล้วหันหน้ามาทำงานต่อ) แค่เขียนบทก็พอแล้ว ไม่ต้องมาเล่าเรื่องหรอก
เดี๋ยววิ่นเล่าเอง ว่าแต่.... อ่า... จะพูดอะไรหว่า?? ลืม
writer : ~ ♪ฮะฮ่ะ ฮะ ฮา ฮ่ะ ฮะ ฮ่ะ ฮ่า ฮา.... ♫ ~ (หัวเราะอย่าบ้าคลั่ง แบบท่อนหนึ่งในเพลง Bonamana)
Kevin : ในครั้งนี้ เราได้รับเกียรติ์อย่างสูง จากแขกรับเชิญพิเศษในฟิคนี้ นั่นคือ....
มิกะนางฟ้าจาก DaeGukNamAH !  และ
นางฟ้าใจดีจาก Super Junior พี่ลีทึก!!!!
Mika+Leetuk : อันยอง~
Kevin : ว้าว!!แบบนี้เรื่องคงสนุกแน่ๆ ทุกคนว่าไหม?  ใครไม่เชื่อก็เชื่อวิ่นเถอะ
ว่าฟิคตอนนี้น่ะ....
writer : พอๆ เข้าเรื่อง จะยืดเยื้อไปไหนห๊ะ!!เสียเวลาทำมาหากิน
Kevin : ชิส์! งั้น..เราไปชมนิทานเรื่องนี้กันเลย



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



นานแสนนานและนานมากๆ [อย่าเว่อร์ให้มากนักสิวิ่น -*- ] {เงียบไปเหอะน่า!}
ณ  ดินแดนที่แสนไกล เกินกว่าเราจะรู้จัก มีปราสาทแสนสวยตั้งตระหง่านอยู่
บริเวณโดยรอบ ล้อมรอบไปด้วยป่าไม้นานพรรณ และยังมีสวนอันกว้างใหญ่
ที่มีส่วนประกอบเป็นดอกไม้สีสันหลากตา [เล่าวันนี้มันจะจบไหมเนี่ย?]
{ก็ใครเขียนบทพูดเล่า ทีแบบนี้ล่ะบ่น -*- }

ในวันหนึ่งกลางฤดูใบไม้ผลิอันแสนสดใส
มีบรรยากาศแห่งความยินดีก่อตัวขึ้น ทำให้ฤดูใบไม้ผลิที่สวยงาม ยิ่งสวยงามขึ้นไปอีก
เพราะวันนี้ เจ้าหญิง{??} แห่งอาณาจักนี้ ได้ถือกำเนิดขึ้น
{เดี๋ยวๆ โยเขียนผิดหรอืเปล่า??} [เออน่า!ไม่เคลียร์งั้นเดี๋ยวบรรยายเอง] (วิ่นเลยดึงบทกลับทันที)
ทั่วอาณาบริเวณรอบๆต่างเต็มไปด้วยความร่าเริง
และในอีกไม่กี่วัน จะมีพิธีฉลองการประสูติขององค์หญิงน้อย {รู้สึกแปลกๆแฮะ}
คำเชิญได้ถูกส่งไปยังทุกๆที่ ผ่านเครือข่ายอินเตอร์เน็ต อาทิเช่น
Twitter , MSN , Yahoo , Hotmail , Facebook , ...
[เฮ้ยๆๆๆๆไม่ใช่ละวิ่น มั่วหรือเปล่า?] {แฮ่ะๆ ขอโทษที}
เอาเป็นว่า.. ได้ถูกส่งไปแล้วกัน
รวมถึงนางฟ้าแสนใจดี 6 องค์ ซึ่ง 1 ในนั้นคือ...
วิ่นเองอิอิ [ไม่ต้องบอก! ไม่อยากรู้]
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ยังมีนางฟ้าใจร้ายอยู่องค์หนึ่งที่ไม่ได้รับคำชวน
{เพราะบ้านอยู่ห่างไกลไม่มีอินเตอร์เน็ตให้ใช้ ฮ่าๆ} [ขอกระโดดถีบสักทีได้ไหมเนี่ย?]

และแล้ว..ก็ถึงวันเฉลิมฉลอง
ผู้คนมากมายต่างทะยอยเข้ามาในปราสาทแห่งนี้
พร้อมทั้งของขวัญ ของกำนัลต่างๆ มามอบให้เด็กน้อยผู้นี้
จนมาถึงเวลาที่นางฟ้าทั้ง 6 จะให้พรแก่เด็กน้อย

สำหรับนางฟ้าที่ขึ้นมาอวยพรคนแรก ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน
พี่ลีทึกนั่นเอง
"ของขวัญที่ฉันจะมอบให้เธอ คือความงาม"
{แน่ใจแล้วหรอ? ว่าควรให้พรข้อนี้? - ลีทึก} [เอาน่าพี่ทึกกี้โครงเรื่องต้นฉบับมันมาแบบนี้]
ส่วนคนถัดมาก็คือ..มิกะ
"ในเมื่อมีหน้าตาที่ดีแล้ว ขอให้ความดีมีพอๆกับความงามที่ได้รับ"
{เป็นไงๆ อวยพรดีไหมล่ะ? - มิกะ} [เอ่อ.. ค่ะๆ - -" ]
และนางฟ้าองค์ที่ 3,4,5 ก็อวยพรให้เด็กน้อยคนนี้
มีความเฉลียวฉลาดมีความรักให้แก่ผู้อื่น และ มีความสุข
คราวนี้ถึงคิวของวิ่นแล้ว!!!!จะอวยพรอะไรดีน๊า~
[ขอร้องล่ะ..อย่าใส่ความเห็นส่วนตัวลงไปมากได้ไหม?]
แต่ก่อนที่วิ่นจะได้อวยพร ก็เกิด Accident ขึ้น T^T
มีผู้ที่ไม่ได้รับเชิญปรากฏตัวขึ้นในงาน
บรรยากาศโดยรอบถูกปกคลุมไปด้วยรังสีแห่งความชั่วร้ายอย่างเห็นได้ชัด
วิ่นก็เลยตัดสินใจวิ่งเข้าไปหาคนๆนั้น
"อิไล~ เป็นไงมาไงถึงมาที่นี่ได้เนี่ย!"
เค้าเข้าไปไม่พูดเปล่า จับแขนพร้อมส่งสายตาน่ารักๆไปให้ ก่อนที่อะไรไม่ดีๆจะเกิดขึ้น
"อย่ามายุ่ง!"
อิไลตะคอกใส่เค้า แงๆๆๆๆๆ T0T  แถมยังสะบัดแขนเค้าซะแรงอีก
เจ็บนะ จะบอกให้ {ไม่ตายหรอกน่า} [เจ๊พูดถูกใจหนูมากเลย~ ว๊าก!!!! / เกือบโดนมิกะโดดถีบ]

"หึ! ถึงแม้จะไม่มีใครเชิญ แต่เราอยากร่วมด้วย"
อิไลพูดแววตาที่แฝงอะไรบางอย่างไว้
"ของขวัญจากฉันคนนี้ คือ.. พรของนางฟ้าทุกๆคนจะเป็นความจริง
แต่!!!!  เมื่อเด็กน้อยคนนี้ถึงวัยรุ่น จะถูกเข็มปั่นด้ายแทงนิ้วตาย!"
[จะตายหรอ? เอามีดแทงท้องเลยดีกว่ามั้ง?] {โย..อ่านพวกฟิดเลือดสาดมากเกินไปหรือเปล่า?}
หลังจากนั้น  อิไลก็จากไปพร้อมเสียงหัวเราะอันแฝงด้วยความชั่วร้าย
(วิ่งไปสะกิดอิไล) [วิ่นว่าอิไลอ่ะ] {ม่ายช่าย!! ไม่ได้ว่า}
หลังสิ้นเสียงอันชั่วร้ายนั้น [เห็นไหมๆ วิ่นว่าอิไลจริงๆด้วย] {ไม่จร๊ง!!!} (แล้ววิ่นก็วิ่งไปง้ออิไล)
[ฮะ ฮ่ะ ฮะ ฮ่ะ ฮะ ฮ่ะ ฮะ ฮ่า ฮา~~ (หัวเราะแบบทำนองเพลง Bonamana) ]
{คือนยอกา อิมิ นาล พาราโพล... } [นั่นไง มาร้องเพลงของตัวเองเฉยเลยพี่ทึกกี้]
เมื่อร่างของนางฟ้าใจร้ายจากไป  ทุกอย่างถูกปกคลุมด้วยความเงียบ
ทุกคนยังคงอึ้งอยู่กับเหตุการณ์เมื่อสักครู่
แต่แล้ว  บรรยากาศนี้ก็ถูกทำลายลง  ด้วยเสียงใสๆเสียงหนึ่ง
"ทุกคนไม่ต้องห่วง  ถึงฉันจะแก้ไขคำสาปไม่ได้  แต่ฉันคิดว่า..น่าจะเปลี่ยนแปลงมันได้"
เสียงของนางฟ้าแห่ง U-KISS พูดขึ้น
[แหมๆ  ไม่ค่อยจะเป็นฮีโร่เลยนะ] {ชิส์ (ยังเคืองที่โดนแย่งหน้าที่ตอนทีเผลออยู่) }
"เมื่อถึงเวลานั้น  เธอจะไม่ตาย.. แต่..เธอแค่สลบไป  และเมืองทั้งเมืองก็จะหลับใหลด้วย
จนกว่า.. จะมีผู้ที่เป็นรักแท้มาจุมพิตเพื่อถอนคำสาป"
{อร๊าย~~} [ไม่ต้องมากรี๊ดกร๊าดแถวนี้เลยวิ่น] (มองตาขวาง แล้วพยายามแย่งบท)
[แบร่~ ไม่ให้แย่งหรอกย่ะ]

~ หลังจากนั้น ~
"กีซอบ เลิกเล่นได้แล้ว ตัวเลอะหมดแล้วนะ"
ลีทึกเรียกกีซอบที่นั่งเล่นอยู่ในทุ่งดอกไม้
เมื่อได้ยินเสียงเรียก กีซอบจึงหันมามองหน้าแล้วทำหน้างอนน้อยๆ
"ไม่เอา~ ซอบจะเล่นกับดอกไม้"
กีซอบตอบด้วยความไร้เดียงสา  ทำให้ลีทึกได้แต่ถอนหายใจนิดๆ
"งั้นเล่นด้วย~"
เควิ่นวิ่งมาจากมุมไหนของโลกไม่รู้  แล้วมานั่งลงข้างๆกีซอบน้อย
ลีทึกจึงได้แต่ยืนยิ้มอยู่ห่างๆ
"มากินข้าวกันเร็ว~~~"
เสียงของมิกะดังมาจากทางปราสาท  เรียกความสนใจของทั้ง 2 ที่เล่นอยู่
"เย้ๆ! กินข้าว"
กีซอบร้องออกมาด้วยความดีใจ และวิ่งไปทางปราสาท
"อ้าว! กีซอบ อย่าลืมล้างเนื้อล้างตัวก่อนกินข้าวนะ เลอะซะขนาดนั้นน่ะ"
ลีทึกพูดตามหลังไป  กีซอบจึงหันมาพยักหน้าให้ลีทึกก่อนออกวิ่งต่อ
"เฮ้อ~ รู้สึกเหมือนเป็นพี่เลี้ยงเด็กเข้าไปทุกวันแล้วสิ"
ลีทึกบ่นออกมาตามสายลม  ขณะที่กำลังเดินเข้าปราสาท
"เอาน่าพี่.. สนุกดีออก"
มิกะพูดด้วยรอยยิ้มแจ่มใส  ในชุดผ้ากันเปื้อนสีขาวสะอาดตา
"ก็นั่นสินะ"
ลีทึกพูดยิ้มตอบ

*- เวลาล่วงเลยไป -*
กีซอบเติบโตมาอย่างดี และมีความสุขมาก
และวันนี้  จะมีปาร์ตี้ในปราสาทแสนสวยแห่งนิ.... เฮ้ย! (โดนวิ่นแย่งบทไปต่อหน้าต่อตา)
กีซอบได้ชวนเพื่อนๆมะ.. [เอาหน้าที่เค้าคืนมา~] {อยู่เฉยๆดีกว่านะ ^^ }
ถึงไหนแล้วเนี่ย... อ๋อๆ กีซอบได้ชวนเพื่อนๆมาในงานนี้ด้วย
"คิบอม~~"
[หยุดเลยนะกีซอบ เค้าหึง! - โย+วิ่น]
"กีซอบ สบายดีใช่ไหม? ร่าเริงเหมือนทุกครั้งที่เจอเลยนะ"
คิบอมกล่าวทักทายกับเจ้าภาพงานนี้
"Hey Yo!"
อเล็กซานเดอร์เดินเข้ามากอดคอกีซอบ
"ว่าไง~"
กีซอบยิ้มต้อนรับเพื่อน
"ไปเต้นกันไหม?"
อเล็กซานเดอร์ออกปากชวน  แต่คิบอมก็พูดแทรกขึ้นว่า
"นู่นๆ ไปชวนดงโฮสิ  ถ้าไม่ชวนคงจะกินขนมจนอ้วนตายแน่ๆ"
คิบอมพูดและมองดูดงโฮที่ยังเดินกินขนมที่จัดไว้ภายในงานอย่างไม่ลืมหูลืมตา
{ไม่แบ่งเค้าอีกต่างหาก} {เดี๋ยวจบเรื่องนี้..แล้วไปหาร้านกินข้างนอกด้วยกันเอาไหม?}
{เย้ๆ มิกะเลี้ยง} {พูดแบบนี้เดี๋ยวโดนเตะ! ออกของใครของมันสิ!}

เมื่อเวลาล่วงเลยไป  กีซอบเริ่มเบื่อบรรยากาศภายในงาน
จึงออกไปเดินเล่นที่สวน  เดิน...เดิน....และเดินไปเรื่อยๆ..  อ้าวเฮ้ย! (โดนแย่งบทคืน)
จนมาถึงหอคอยเก่าๆที่ไม่คุ้นตา
แต่เหมือนต้องมนต์สะกด  กีซอบจึงเดินเข้าไปในหอคอยนั้น
และเดินไปจนถึงชั้นบนสุด  น่ะ!วิ่น~ (โดนวิ่นแย่งคืนอีกรอบ)
กีซอบพบกับคนแก่ๆคนหนึ่งกำลังปั่นด้ายอยู่  จึงออกปากไปว่า
"ขอลองทำบ้างได้ไหม?"
คนแก่คนนั้น จึงยิ้มออกมาเล็กน้อย  และหลีกทางให้กีซอบมานั่งที่เครื่องปั่นด้าย
พร้อมทั้งอธิบายวิธีปั่นด้ายให้กีซอบ
เมื่อกีซอบเริ่มลงมือ  เข็มปั่นได้ก็แทงเข้านิ้ว เลือดไหลออกมาเป็นสายน้ำ
เหมือนเปิดก๊อกน้ำ [โหย~ แบบนั้นตายไปเลยดีกว่าไหม? - โย+มิกะ+ลีทึก ] {แฮ่ะๆ}
ทันใดนั้นเอง กีซอบและเมืองทั้งเมืองก็ตกอยู่ในนิทรา

@ Backstage
writer : วิ่น.. เอาบทมาดีกว่า ตอนต่อไปออกโรงเยอะ
Kevin : ง่า~
Dongho : พี่นี่.. โตแล้วยังจะงอแงอยู่นะ  หน้าที่ตัวเองก็ไม่ใช่
Kevin : ดงโฮอ่า~
Dongho : อะไรหรอฮะ (ส่งสายตาแบ๊วๆให้)
writer : ตายแล้วๆ น่ารักมากลูก (วิ่งไปกอดดงโฮ)
Leetuk : อีกนานไหม?  เห็นเถียงกันตั้งแต่ยังไม่เปิดเรื่อง
Mika : เอาน่าพี่.. มันก็แบบนี้แหละ  เดี๋ยวก็ชิน
Leetuk : โห~
Kevin : อ่ะๆก็ได้  เห็นแก่พี่เขานะเนี่ย
writer : จริงหรอ??  นึกว่ายอมแพ้ความน่ารักของดงโฮ
Kevin : พูดแบบนี้มาตบกันดีกว่านะโย
Dongho+Mika : เฮ้ย!!!!
Leetuk : เออเนอะ! ไร้สาระกันได้อีก

ในวันหนึ่ง ในหลายปีต่อมา  มีชายผู้หนึ่งเดินทางท่องเที่ยวมาเรื่อยตามแนวป่า
จนพบสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งเหมือนเป็นเมือง
แต่กลับเงียบสงบราวกับเมืองร้าง  ชายคนนั้นได้แต่หยุดและมองไปยังสวนและปราสาทนั้น
จนกระทั้ง....
"ว๊าก!!!!~"
มีร่างๆหนึ่งพุ่งออกมาจากพุ่มไม้  ทำให้ชายผู้นั้นตกใจจนต้องหันมามอง
แต่ยิ่งตกใจมากกว่านั้น เมื่อร่างๆนั้น ไม่ใช่คน....
"เอ่อ.. คือ.. สวัสดี~ คุณเป็นใครหรอ ทะ..ทำไมถึงมาอยู่แถวนี้ล่ะ"
"ผม.. ผมซูฮยอนครับ  พอดีช่วงนี้ออกท่องเที่ยวไปเรื่อยๆน่ะครับ"
ซูฮยอนตอบ  ทำให้ร่างที่พูดติดขัด เพราะตกใจที่ต้องพุ่งออกมารู้สึกดีขึ้น
"อ๋อ~ เราเควิ่นนะ เป็นนางฟ้าอยู่ที่เมืองนี้~"
เควิ่นทักทายอย่างร่าเริง
[ทำความเข้าใจนิด  พอดีหลังจากที่ปรึกษากันแล้ว(ในเรื่องย่อ)พร้อมทั้งวางแผนเรียบร้อยแล้ว
เควิ่นก็กลายเป็นหน่วยกล้าตาย โดย..โดนพี่ทึกกี้กับเจ๊มิกะผลักออกมาหาซูฮยอน]

"ถ้าอย่างนั้น  เราเข้าไปในปราสาทกันเถอะ"
แล้วเควิ่นก็ลากแขนซูฮยอนเข้าไปในปราสาททันที
แต่ยังไม่ทันจะถึงปราสาท  ก็เกิดอุปสรรคขัดขวางขึ้น
จู่ๆ ก็มีกลุ่มควันสีดำก่อตัวขึ้นตรงหน้าทั้ง 2
พอหมอกควันเหล่านั้นจางลง  ก็ปรากฏร่างของคนๆหนึ่งที่ไม่ได้รับเชิญ
.... อิไล ....
"จะไปไหนกันหรอ?"
อิไลเอ่ยปากถาม  มิกะและลีทึกเห็นท่าไม่ดีจึงปรากฏตัวออกมา
"แล้วจะมายุ่งอะไรมิทราบ"
มิกะเอ่ยถาม  ส่วนอิไลก็ยิ้มนิดๆส่งมาให้แทน
"ก็แค่.. อยากจะต้อนรับ..แขกบ้านแขกเมืองสักหน่อย"
เมื่ออิไลพูดจบ  ก็เปลี่ยนร่างตัวเองเป็นมังกรขวางทางไว้
"ซวยแล้ว~"
เควิ่นพูดขึ้น  แต่ลีทึกที่มีสติดีกว่า
ได้เรียกดาบศักดิ์สิทธิ์ออกมา  แล้วยื่นให้ซูฮยอน
"ฉันเชื่อว่าเธอทำได้  ขอฝากความหวังไว้ที่เธอล่ะนะ"
ซูฮยอนมองและพยักหน้ารับพร้อมหยิบดาบนั้นมาไว้ในมือ
แต่ไม่ทันได้ตั้งตัว มังกรตัวนี้ก็ได้พ่นไฟออกมา
ทั้งซูฮยอนและเหล่านางฟ้า  ต่างหลบกันแทบไม่ทัน
เมื่อหลบได้แล้ว  ซูฮยอนจึงเปลี่ยนทิศทางมาโจมตีใส่มังกรบ้าง
และคงเหมือนโชคชะตามีจริง  ซูฮยอนกวัดแกว่งดาบได้ถูกจุด
ไปฟันเข้ากับสัญลักษณ์ที่อยู่ตรงแขนขวาพอดี
ทันใดนั้น  พลังและมนตราต่างๆในตัวของอิไลก็ดับวูบลงทันที
"เควิ่น  พาซูฮยอนไปก่อนเถอะ  ทางนี้เดี๋ยวพวกเราจัดการเอง"
มิกะออกคำสั่ง  เควิ่นจึงจูงแขนซูฮยอนออกมา
พร้อมทั้งเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง  ซึ่งก็ประจวบเหมาะกับที่ทั้ง 2 เดินทางมาถึงยอดหอคอย
ที่ซึ่งกีซอบหลับใหลอยู่....

ซูฮยอนยืนเหม่อมองคนที่หลับอยู่
ใบหน้าก็มีรอยยิ้มนิดๆ
"ไปสิ.."
เควิ่นกระซิบบอก  ทำให้สติของซูฮยอนกลับมาอีกครั้ง
ซูฮยอนเดินตรงมาหากีซอบ พร้อมทั้งค่อยๆก้มหน้าลง....
(เดินมาปิดตาเควิ่น) {อะไรอ่ะโย!!!!} [เซ็นเซอร์ค่ะ! ปิดม่านๆ]
{ไม่เอา!! เค้าจะดู!!} [ไม่เอา มันไม่ดีนะ] {ไม่เห็นเป็นไรเลย} {เฮ้ย! แล้ววันนี้นิทานจะจบไหม?}
[ขอโทษค่ะ/ครับ - โย+วิ่น]

หลังจากนั้น  ทั้งอาณาจักรก็กลับสู่สภาพปกติ
แต่ก็ไม่ใช่ซะทั้งหมด....
เพราะมีความสุขที่เพิ่มขึ้นกว่านั้น
นั่นก็คือ.. คู่รักคู่ใหม่แห่งอาณาจักรนี้~



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Happy Ending  ค่ะ
เฮ้อ~ เหนื่อยๆ

ใจจริงกะว่าจะอัพตั้งแต่วันที่ 28 กรกฎา แล้วค่ะ
(พอดีวันนั้นโดดเรียน เพิ่งกลับถึงบ้านตอนตี5 เลยไม่ไปเรียนซะเลย)
พอเขียนๆไป  การไฟฟ้ามาซ่อมไฟ จู่ๆก็ตัดไฟไม่บอกไม่กล่าว
หายหมดเลย~
กว่าจะเขียนใหม่ คิดมุขใหม่
ก็ล่วงเลยมาจนถึงวันนี้
ขออภัยจริงๆค่ะ

ตอนแรกก็ว่าจะผลัดไปอีกแหละค่ะ
แต่เห็นคอมเม้นต์มันเพิ่มเอาๆ เลยมาอัพซะเลย
เดี๋ยวรีดเดอร์คอยนาน ^0^

ถ้าช่วงนี้ไม่ค่อยอัพ ก็เข้าใจนิดนึงนะค่ะ
เพราะไรเตอร์ต้องเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้วค่ะ
แต่จะพยายามมาอัพให้เรื่อยๆค่ะ

สุดท้ายนี้ก็เช่นเคยค่ะ
ขอบคุณรีดเดอร์ที่ยังรักกันเสมอ
ขอบคุณค่า~~



By  ---->  Yo....Jung