U-KISS Tales

ลำดับตอนที่ #32 : [Mix] Dongho in wonderland (Alice in wonderland) Capter.2

หลังจากที่ร้องไห้อยู่นานสองนาน  ดงโฮก็รู้สึกว่าตัวเริ่มเย็นๆ
เหมือนกับตอนกำลัง.... ว่ายน้ำอยู่.. ว่ายน้ำ??
แล้วดงโฮก็มองดูตัวเอง
"ว๊าก!!!!!~ น้ำท่วมตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย!!  เค้าว่ายน้ำไม่แข็งน๊า~~~"
ดงโฮเปลี่ยนจากร้องไห้เป็นร้องโวยวายอยู่ ขณะที่กำลังลอยคออยู่ในน้ำ
"ทำไงดีล่ะ?  จมน้ำไปเลยดีไหม?"
ดงโฮถามตัวเอง [คิดสั้นชัดๆ!]
แต่ก็ยังพยายามตะเกียดตะกายว่ายน้ำไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย
จนได้ยินเสียงๆหนึ่ง..
"อ้าว?  เราไม่ได้อยู่คนเดียวบนผืนน้ำแห่งนี้หรอกหรือนี่~"
ดงโฮพูดกับตัวเอง  และลองว่ายไปหาเสียงนั้น
"อุ๊ย!น่ารักจัง  แล้ว.. เราจะคุยกันรู้เรื่องไหมนะ?  ลองดูก็ไม่เสียงหายนี่"
ดงโฮพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนร่วมทางของเขา 
เธอเป็นผู้หญิงที่ดูน่ารักพอสมควร [น้อยกว่าไรเตอร์ค่ะ 55+]
ดงโฮจึงค่อยๆเลื้อย(??) ไม่สิ! ว่ายน้ำเข้าไปหา

"นี่เธอ.. ขอโทษนะ  เธอๆ"
ดงโฮพยายามเรียกคนที่เขาพบ แต่อีกฝ่ายก็ไม่หันมา
"นี่!!!!~~~ ได้ยินแล้วกรุณาตอบด้วยคร๊าบ~~~~"
ดงโฮตะโกนออกไป  อีกฝ่ายก็ตะโกนกลับมา
"โว๊ย! อะไรนักหนา"
หญิงสาวคนนั้นตอบกลับมาด้วยสีหน้าไม่พอใจเลย(แม้แต่นิดเดียว)
ดงโฮยิ้มแห้งๆให้  และเข้าไปใกล้ๆ
"ขอโทษทีนะ"
ดงโฮพูดและพยายามทำตัวให้น่ารักที่สุดกับคนตรงหน้า
แต่อีกฝ่ายกลับสะบัดหน้าหนีนี่สิ
"โห~ โกรธหรอ  เราดีกันนะ  นะๆๆ"
ดงโฮอ้อนสุดฤทธิ์  อีกฝ่ายก็หันมาถาม
"แล้วมีอะไรหรือเปล่าล่ะ?"
"อ๋อ.. เอ่อ.. คือ.."
ดงโฮพูดไม่ออกบอกไม่ถูก  แต่จริงๆคือ ปรับตัวไม่ทันมากกว่า
"คือ.. อ่า.. โจวาเฮโย(ชอบเธอนะ) ^o^ "
ดงโฮยิ้มน้อยยิ้มใหญ่และทำตัวน่ารักตาม Step มังเน่
เพี๊ยะ!!!!!
อีกฝ่ายตอบกลับมาด้วยฝ่ามือ  ดงโฮจึงได้สติกลับมา
"เฮ้ยๆ  ขอโทษ เค้าพูดเล่น T~T "
ดงโฮดึงมืออีกฝ่ายไว้  เด็กสาวคนนี้จึงยอมหันมาหาดงโฮอีกครั้ง
"เอ่อ.. เธอ.."
"ฉัน IU"
"อ๋อๆ ไอยู  คือว่า.. พอจะช่วยฉันหน่อยได้ไหม?"
ดงโฮถาม ไอยูยักไหล่  และยังไม่ทันจะพูดอะไร  ก็มีเสียงจอแจขึ้นจากด้านหลัง
"วู๊ว~~  ถ้าได้เล่นโต้คลื่นยิ่งดีเลยนะเนี่ย~"
"มันใช่เวลาไหม!!"
"เอาน่าๆอย่าทะเลาะกันเลยจะดีกว่านะ"
"ขึ้นฝั่งจะดีกว่าไหม?  เถียงกันอยู่ได้"
มีคนกลุ่มหนึ่งลอยคอมาพร้อมด้วยเสียงอันไพเราะดั่งเพลงเมทัลร๊อค [ห๊า??]
"งั้น.. เราก็ขึ้นฝั่งกันบ้างดีกว่านะ"
ไอยูชวนดงโฮ  ทุกๆคนจึงขึ้นไปนั่งอยู่บนฝั่งและมองหน้ากัน

ทุกคนมองตากันปริบๆ  ดงโฮจึงเอ่ยขึ้นก่อน
"สะ.. สวัสดีครับ ผม.. ดงโฮครับ"
คนอื่นๆจึงหันมามอง  ในขณะที่กำลังเช็ดตัวให้แห้งกันอยู่
"สวัสดีฉันอเล็กซานเดอร์"
คนที่ดูมีอายุมากที่สุดพูด [คนแก่นั่นแหละ 55+ - writer(โย)  /  You Die!! - อเล็กซ์]
"ฉันซอลลีจ๊ะ"
เด็กสาวอีกคนพูดและยิ้มหวานให้  ดงโฮก็ยิ้มรับซะหน้าบานเลย
โดยที่ไม่รู้เลยว่า  มีรังสีอำมหิตกำลังแผ่ซ่านอยู่ข้างๆตัว
"ฉันมีร์นะ"
เด็กหนุ่มที่ดูติ๊งต๊องที่สุดในกลุ่มแนะนำตัวเอง  และชู 2 นิ้วโพสท่าน่ารัก
แล้วดงโฮก็เลื่อนสายตาไปที่เด็กหนุ่มอีกคนหนึ่ง
ผู้ซึ่งนั่งทำหน้าหล่อมาดนิ่งอยู่ริมฝั่ง  อเล็กซ์จึงเดินไปตีไหล่เบาๆ
"ทักทายน้องเขาหน่อยสิ"
เด็กหนุ่มคนนั้นจึงค่อยๆหันมามองและยิ้มอย่างอ่อนโยน
"กอนครับ"
"ฉันไอยูค่ะ"
ไอยูรี่ไปหากอนทันที  เพราะตกหลุมรักในรอยยิ้มของกอนนั่นเอง
"เอ่อ..  นี่เราหาอะไรสร้างสีสันและความแห้งกันดีไหม?"
อเล็กซ์พูดขึ้น  ทุกคนจึงละกิจกรรมทุกอย่างมานั่งฟัง
"คือแบบนี้นะ..  ทุกคนจับมือแล้วล้อมกันไว้เป็นวงกลม"
อเล็กซ์อธิบาย  ทุกๆคนก็ทำตาม
"เอาล่ะ  ไม่ต้องคิดมาก 1... 2... 3!!"
สิ้นเสียง  อเล็กซ์ก็ลากทุกให้ให้หมุนๆๆๆๆ [บิงกึล บิงกึล บิงกึล บิงกึล~]
เล่นกันแบบนี้อยู่เป็น 10 นาที  จนเริ่มรู้สึกว่าตัวแห้งกันแล้ว
"พอแล้วล่ะมั้ง?"
อเล็กซ์หยุดและยืนคิด
แต่คนอื่นๆกลับล้มลงสลบเหมือดเพราะความมึน
"อ้าว?  ง่วงกันแล้วหรอ?"
อเล็กซ์เดินเข้ามาถามอย่างใสซื่อ(บื้อ)
"ง่วงบ้าอะไร!  เวียนหัวน่ะสิ"
กอนตะคอกไปด้วยสีหน้าไม่พอใจ
"อ้าว?หรอ?  ทำไมฉันไม่เห็นจะรู้สึกเลย"
อเล็กซ์พูดขึ้น  แต่กอนกลับถอนหายใจออกมาดังๆ
"ไหวกันไหมเนี่ยทุกคน"
ซอลลีถาม  แต่คนอื่นๆก็กำลังพยายามพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง
"สนุกดีเหมือนกันเนอะ"
มีร์พูดยิ้ม  แต่ไอยูก็ตะคอกกลับมาว่า
"งั้นก็ไปเล่นอีกรอบสิ  ไป๊!!"
"ไม่อาว~~~~"
มีร์รีบปฏิเสธโดยเร็ว
"งั้นฉันกลับก่อนนะ  ไปละ"
อเล็กซ์กล่าวลาและเดินไป
"งั้นฉันไปบ้างดีกว่า"
ไอยูพูด
"ไปด้วยสิ ไปด้วย!"
ซอลลีเรียกและวิ่งตามไอยูไป
"งั้น~  เราไปลั๊ลลาดีกว่า"
มีร์พูดและเดินออกไปอย่างร่าเริง
"อะ..อ้าว?  หายกันหมดเลย"
ดงโอพูดและเหลียวซ้ายแลขวา
"ให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนไหม?"
กอนเดินเข้ามาถาม  ดงโฮรีบยิ้มและพยักหน้า
"ฮะๆ ล้อเล่น~  ถามไปตามมารยาทแค่นั้นแหละ ไปละ"
กอนพูดและโบกมือลา  ดงโฮมองตามตาค้าง
"อะไรอ๊า~~  ทำไมใครก็ก็ไม่รักเค้า"
ดงโฮพูดอย่างน้อยใจตัวเอง

ไม่นาน  ดงโฮก็ได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งมาแต่ไกลของใครบางคน
ดงโฮจึงหันไปดู
"อยู่ไหน.. อยู่ไหนนะ..."
กระต่ายเจ้ากรรมตัวเดิมวิ่งไปวิ่งมาหาของอยู่  ดงโฮจึงเรียกไว้
"เฮ้~~  เจ้ากระต่าย~"



++++++++++++++++++++  To be continue  ++++++++++++++++++++

เหมือนมันจะสั้น  - -*
แต่เราไม่แคร์  เพราะเราขี้เกียจ 55+

ตอนแรกว่าจะเขียนซะพรุ่งนี้
แต่เราก็อยากอัพให้ reader สุดที่รักอ่าน อิอิ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ  อย่าลืมติดตามชมตอนต่อไปด้วยล่ะ
ขอบคุณค่า~~  ^-^

By  ---->  Yo....Jung