B2ST [Beast]

ลำดับตอนที่ #13 : [a,an,the] My name...BEAST (Hyun-seung)

My Name... BEAST - Part 2
>>> Hyun-seung




ผม จาง ฮยอนซึง ครับ

ผมเกิดเมื่อวันที่ 3 กันยายน 1989 ครับ นอกจากดงอุนแล้ว พวกเราทั้งหมดก็เข้าเรียนในปีเดียวกัน เพราะอย่างนั้นเราทุกคนจึงปฏิบัติต่อกันเป็นเหมือนเพื่อนรุ่นเดียวกันครับ

ผมชอบพวกแอสเซสเซอร์รี่เครื่องแต่งกายน่ะครับ ผมใส่พวกสร้อยหรือพันนู่นนี่รอบคอได้โดยไม่รู้สึกรำคาญเลย พอถึงหน้าหนาวหรือว่าฤดูใบไม้ผลิผมก็จะพันผ้าพันคอเยอะๆน่ะครับ พวกเราทุกคนในวงจะไม่แชร์ไม่มีการยืมพวกเสื้อผ้ากันน่ะครับ ไอดอลกรุ๊ปหลายวงจะแชร์เสื้อผ้ากันใช่มั้ยล่ะครับแต่ว่าพวกเราตกลงกันตั้งแต่แรกๆเลยว่าไม่แชร์กันดีกว่า

น้ำหนักผมลดลงเยอะมากจนหลายๆคนทัก ผมได้ยินคนพูดว่าผมดูเหมือนไปทางผู้หญิงด้วยครับ แล้วนั่นก็กลายเป็นภาพที่คนเริ่มจดจำเกี่ยวกับตัวผม ซึ่งผมก็พยายามจะนำมันมาผสมกับสไตล์ของผมนะ ตอนนี้ทั้งผมแล้วก็ดงอุนเป็นดอกไม้ครับ...(ดูจุน: พวกเขาเป็นผู้ชายแบบน่ารักน่ะครับ เป็นดอกไม้ของบีสต์~!!)

จริงๆแล้วผมอยากใช้ชื่อในวงการครับแต่ตอนที่เดบิ้วนั้นผมยังไม่มีไอเดียชื่ออะไรในหัวเลย ก็เลยใช้ชื่อจริงไปละกันครับ ตั้งแต่ๆเด็กๆผมคิดว่าพวกคนที่มีชื่อเสียง ดารา นักร้องน่ะจะต้องใช้ชื่อในวงการ มันเหมือนกับพวกเขาก็จะแต่งตัวต่างออกไปเวลาขึ้นเวทีน่ะครับ เอ้อ...ที่พูดนี่ไม่ได้แปลว่าผมไม่ชอบชื่อจริงของผมนะครับ ผมคิดว่าการที่ผมใช้ชื่อจริงนี่ล่ะเป็นเหมือนการตอบแทนครอบครัว ให้พ่อแม่ภูมิใจในตัวผมครับ

ผมไม่มีวิธีเฉพาะเจาะจงที่ทำให้ตัวเองหายเครียดนักหรอกครับ เวลาผมเสียใจกับเรื่องอะไร ผมก็จะปล่อยให้ตัวเองจมความรู้สึกแบบนั้นจนกว่าจะลืมไปเอง หรือไม่ก็อาจจะเก็บไว้ข้างในคนเดียวน่ะครับ ให้ผมเดาผมว่าผมเป็นคนประเภทที่ขาดความกล้าที่จะทำอะไรใหม่ๆ อะไรที่แตกต่างน่ะครับ

เพอร์เฟคชันนิสต์?? ผมว่ามันก็ยังไม่เชิงเป็นตัวผมนะ ผมไม่เรียกตัวเองแบบนั้นหรอก แต่ผมก็อยากจะเพอร์เฟคนะครับ ผมจะอธิบายตัวเองว่าอะไรดี คือมันไม่ใช่ว่าผมอยากจะดีสมบูรณ์แบบขนาดนั้นครับ แต่ผมแค่ไม่ชอบถ้าทำอะไรออกมาแล้วมันไม่ดี ประมาณนี้ล่ะครับ

พอผมย้ายมาที่ CUBE ได้ประมาณหนึ่งเดือน เวลาหลังจากผมได้พักและเริ่มพร้อมจะเรียนรู้อะไรใหม่ๆอีกครั้งแล้วผมจะกลับมาจดทุกอย่างที่ผมได้เรียนรู้ลงในสมุดบันทึกครับ แต่ผมก็เริ่มคิดว่าเรื่องที่เกี่ยวกับความเป็นศิลป์คุณไม่สามารถทำมันโดยยึดตามทฤษฎีได้ตลอดหรอก พอคิดได้แบบนั้นผมก็เลิกจดบันทึกอะไรแล้วครับ เลือกทำตามความรู้สึกตัวเองแทน ฮ่าๆ

ครั้งแรกที่ผมเจอดูจุน ผมยังคิดเลยว่าเขาน่าจะเป็นลีดเดอร์ของพวกเราได้น่ะครับ ผมควรบอกด้วยใช่มั้ยครับว่าทำไมผมคิดแบบนั้น เพราะเขาดูน่าไว้วางใจได้มั้งครับ ในขณะที่จุนฮยองนั้นถึงจะดูมีอะไรข้างในลึกลับน่าค้นหาแล้วก็เป็นคนแบบเก๋ๆ ชิค แฟชั่นนิสต้า แต่ว่าพวกเราต่างก็ขี้อายน่ะครับ กว่าพวกเราจะสนิทกันก็ใช้เวลาอยู่สักพัก ส่วนกับโยซอบนั้นเราเคยรู้จักกันมาก่อนแล้ว เขาเป็นนักร้องที่ดีคนนึงเลยครับ แล้วก็ที่แน่ๆน่ะแต่ก่อนเขาไม่ได้เป็นแบบที่คุณเห็นเดี๋ยวนี้เลย!!

ตอนที่กีกวังเดบิ้วในฐานะAJ ผมได้ดูวีดีโอทีเซอร์ของเขาแล้วผมก็คิดว่าเขาทำมันออกมาได้ดีทีเดียวเลยนะ ผมยังรอดูการแสดงสดของเขาอยู่เลยครับ ดังนั้นพอได้มาร่วมเป็นวงเดียวกันผมรู้สึกดีใจมากจริงๆ ในคนที่อายุไล่เลี่ยกันกับผมแล้วเป็นแดนเซอร์นั้นมีน้อยมากครับ เพราะมันยากนะสำหรับการที่จะรวมเป็นทีมเดียวกัน ทำอะไรร่วมกันด้วยน่ะครับ แต่กับกีกวังเขาเต้นเก่งมากเลยครับ มันเป็นเรื่องที่เยี่ยมมากครับที่ได้ร่วมฝึก ร่วมงานกับคนที่มีความสนใจเรื่องการเต้นเหมือนกัน ย้อนกลับไปตอนนั้นผมยังไม่รู้สึกเลยนะว่าเขาจะ..แปลกๆ ได้ขนาดนี้

เวลาผมจะกินอะไร ผมมักจะถามกีกวังก่อนครับ เขาทำงานมานานแล้วดังนั้นเขาก็จะรู้ว่าอะไรที่ไม่ดีสำหรับร่างกายของคุณ บางทีผมอยากกินคุกกี้แต่พอผมเปิดห่อมันและหยิบเข้าปาก ผมกัดได้แค่คำเล็กๆเท่านั้น เพราะมีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองมาเพื่อบอกว่าผมไม่ควรกินมัน (โยซอบ: อัลบั้มหน้า จับฮยอนซึงถอดเสื้อโชว์หุ่นมั่งดีกว่าครับ!! )

Credit
Reporter : Yoon Hee-Seong nine@10asia.co.kr
Photographer : Lee Jin-hyuk eleven@10asia.co.kr
Editor : Linda Kim lindakim@asiae.co.kr, Jang Kyung-Jin three@10asia.co.kr
<ⓒ10Asia All rights reserved>

Translate to Thai by Soem de Cafeine ((Meosss@B2ST-Thailand))



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

บทความจาก b2st thailand
ค้นหาโดยเนย แปลโดยพี่ซ่ม ^o^