B2ST [Beast]

ลำดับตอนที่ #12 : [a,an,the] My name...BEAST (Du-jun)

My Name... BEAST - Part 1
>>> Du-jun





ผม ยูน ดูจุน ครับ

ผมเกิดวันที่ 4 กรกฎาคม 1989 ผมไม่ได้แก่ที่สุดในวงนะครับ แค่เป็นลีดเดอร์เท่านั้นเอง

ช่วงหลังๆมานี้รูปถ่ายเก่าๆของผมถูกแพร่ออกมาเยอะมากครับโดยแฟนๆของพวกเรานี่ล่ะ แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกอายอะไรและมันก็ไม่มีเหตุผลให้ผมต้องหลีกเลี่ยงเรื่องรูปพวกนี้ด้วย ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวผมไม่มีอะไรต้องปิดบังครับ ยังไงผมก็ถือว่าปัจจุบันต่างหากที่สำคัญที่สุด แต่ตอนเด็กๆผมก็เป็นเด็กผู้ชายที่น่ารักคนหนึ่งนะครับ น่ารักในแบบของผมน่ะครับ

มีท่าเต้นบางส่วนที่โยซอบแสดงสดในแต่ละไลฟ์นั้น ก็เพื่อจะตัดออกมาเป็นคลิปวิดีโอสั้นๆ พวกเราคิดว่าผู้ชมอาจจะเบื่อได้ที่ดูท่าเต้นซ้ำๆเหมือนเดิมทุกครั้ง พวกเราเลยตั้งใจที่จะทำให้ทุกไลฟ์ของพวกเรามีท่าที่แตกต่างกันครับ

ตอนแรกที่พวกเราถ่ายทำโชว์ “บีสต์” ในช่องดนตรีทางเคเบิ้ล พวกเรากำหนดตัวเองตามลักษณะภายนอกของเราหรือภภาพที่เราแสดงออกครับ แต่ว่ากล้องมันเปลี่ยนที่ไปเรื่อยๆ แล้วก็ชอบหันไปทางอื่นเวลาที่พวกเราอยากจะพูดอะไรพอดี พวกเราเลยหยุดครับ พอและกลับมาเป็นตัวเองจริงๆ ตอนนั้นผมตั้งใจทำตัวเองให้ดูมีเสน่ห์ น่าจับจองเป็นเจ้าของน่ะครับ...ไม่ได้ทำให้รู้สึกอย่างนั้นเลยใช่มั้ยล่ะครับ ฮ่าๆ

ถ้ามีข้อเสนอให้ผมไปเป็นนักแสดงรับเชิญใน "High Kick 2" ผมก็พร้อมที่จะทำเมื่อใดก็ตาม! ผมคิดว่าผมอยากจะเล่นเป็นหนึ่งในกลุ่มนักเรียนเกเรที่ชอบสร้างปัญหาและช่วงเวลาอันยุ่งยากให้กับตัวละครที่ชื่อเซโฮ แล้วก็โยซอบเขาน่าจะมาเล่นเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนได้นะครับ

อย่างที่บอกครับ ผมไม่ได้แก่ที่สุดในวง ดังนั้นกับตำแหน่งลีดเดอร์นี้มันก็สร้างความกดดันไม่น้อยเลย มีหลายครั้งครับที่ผมเองก็มึนๆงงๆและรู้สึกประหม่าเหมือนกัน แต่จะให้ผมทำยังไงล่ะครับ ต้องมีใครซักคนจัดการกับมัน หน้าที่ของผมโดยส่วนใหญ่คือจะต้องพูดคุยกับผู้ใหญ่ และโน้มน้าวใจคนอื่นๆ แต่ผมก็ชอบการเป็นคนหนึ่งที่ได้รับหน้าที่ต่างๆครับ ผมรู้สึกไม่สบายใจเมื่อผมทิ้งงานหนักไปให้คนอื่น

เมื่อเทียบกับเพื่อนๆแล้วผมมีช่วงเวลาที่เป็นเด็กฝึกสั้นที่สุดครับ กว่าผมจะเริ่มก็อยู่ไฮสคูลปีสุดท้ายแล้ว ผมอยากทำงานดนตรีครับแต่การร้องเพลงเป็นแค่เพียงสิ่งเดียวที่ผมมีความรู้ในตอนนั้น การได้มาฝึกเป็นอะไรที่ดีครับ ตอนนี้ผมสามารถเรียนรู้ เลียนท่าเต้นต่างๆได้ และผมก็รู้แล้วด้วยนะว่าต้องทำยังไงให้ตัวเองดูดี แต่ผมก็ยังคิดอยู่นะว่าผมจะสามารถร้องเพลงได้ดีกว่านี้ ถ้าผมมุ่งมั่นตั้งใจกับมันมากขึ้นอีก ผมเริ่มหลงรักเพลง Black Music ตอนเรียนอยู่ในมิดเดิลสคูล ผมเลือกฟังแต่เพลง Soul ครับ นั่นคือเหตุผลที่ทำไมเวลาร้องเพลงผมถึงเลียนวิธีการร้องตามเพลงต้นฉบับ ผมจำเป็นต้องหาสไตล์การร้องที่เป็นของผมเองจริงๆน่ะครับ

ผมเรียนรู้การเล่นเปียโนด้วยตัวผมเองครับ ผมยังอ่านโน้ตดนตรีคลาสสิคได้ไม่ดีนัก แล้วก็ยังเล่นได้ไม่ค่อยคล่องเท่าไหร่ แต่ถ้าเล่นไปด้วยร้องไปด้วยผมก็ทำได้นะครับ เพลงแรกที่ผมเรียนจากโรงเรียนสอนดนตรีคือ “Now and Forever” ของ Richard Max แต่พวกเขาก็ไม่ได้สนับสนุนมันเท่าไหร่ครับ ผมเลยเรียนรู้เอาเอง แล้วซ้อมเพลงนี้เป็นบ้าเป็นหลังเลยทีเดียว

แม้ลุคของเขาจะ... ดงอุนก็ยังคงเป็นน้องเล็กของวงครับ เวลาพวกเราอยู่บ้านเขายังคงทำตัวน่ารักเสมอ

ผมจำเก่งนะครับ แม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆหรือไม่สำคัญครับ ไม่ว่าจะเป็นเมื่อไหร่ที่ไหนถ้าผมได้พบกับใครก็ตาม ในเวลาใดเวลาหนึ่ง ผมแต่งตัวยังไงอยู่ นั่นล่ะครับทำไมผมถึง เป่ายิ้งฉุบ เก่งที่สุด เพราะคุณจะสังเกตได้ครับว่าใครชอบออกอันไหนบ่อยๆบ้าง มีผลทดสอบทางวิทยาศาสตร์ที่เป็นวิชากฎหมายด้วยครับ คะแนนของผมยืนยันว่า คุณเอาชนะผมไม่ได้ง่ายๆหรอก

Credit
Reporter : Yoon Hee-Seong nine@10asia.co.kr
Photographer : Lee Jin-hyuk eleven@10asia.co.kr
Editor : Linda Kim lindakim@asiae.co.kr, Jang Kyung-Jin three@10asia.co.kr
<ⓒ10Asia All rights reserved>

Translate to Thai by Soem de Cafeine ((Meosss@B2ST-Thailand))



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

บทความจากเว็บ b2st thailand ค่ะ
ค้นหาโดยเนย แปลโดยพี่ซ่ม ^o^