คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Five 5 - จะดีกันซักทีได้ไหม??
เรียกเค้าว่า...ที่รักได้ไหม
ตอนที่ 5
*** Rit Talk***
ก๊ากๆๆๆๆ ห๊าๆๆๆ
“สมน้ำหน้าพวกมึง ชอบแกล้งกันเอง โดนดีเลยไง ก๊ากๆๆ” ไอ้เซนพุดพลางหัวเราะ ฮึ่ย มีความสุขนักใช่ ไหมเพื่อนโดนลงโทษเนี่ย
“เพราะมึงแหละโน่ ถือ ก็ ถือไม่ดี แก่วงไปแกว่งมาอยู่นั่นแหละ”
“อ่าว มึงเป่ามดใส่กูก่อนนิหว่า”
“อ่าว มึงด่ากูก่อนทำไมล่ะ”
“ก็มึงแกล้งกูก่อนนิ”
โอ้ยยยยยยยย!! หยุด!!!!!
...ผมกับไอ้โน่หยุดทันทีแล้วมองไปทางไอ้สองตัวนั้น
“จะเถียงอะไรกันนักกันหนาวะ โอ้ยกูล่ะปวดหัว จะอยู่ด้วยกันแล้วก็ดีๆกันหน่อยดิ”
ผมกับไอ้โน่เงียบไปสักพักแล้วไอ้โน่ก็พูดขึ้น
“เออ ก็ได้วะ ฝากไว้ก่อนเหอะไอ้เตี้ย” อ่าว ไอ้ลิง ไหนว่าหยุดแล้วไง
“อ่าว เฮ้ย”
ชิ้ง!!! สายตาไอ้กันหันมาทางผมเชิงว่า หยุด!!เถียงกันซะที
โห คอหอยไม่ทำงานเลยครับพี่น้องคร้าบบบบ
“อ่าวเฮ้ย เพื่อนโน่ ขอบคุณมากนะที่จะหยุดศึกกับเราชั่วคราวน่ะครับ”
โหยยย เกือบไหมล่ะตรู เกือบแล้ว
“555” อ่าว อ่าว หัวเราะไรวะไอ้ลิง
ชิ้ง!!
สายตากันมองไปทางไอ้โน่ทันที
555 ปากค้างๆเลยทีเดียว หัวเราะทีหลังดังกว่า โฮะ โฮะ โฮะ
----------------------------------------------------------------------
----------Tono Talk-------
***พักเที่ยง*****
“เฮ้ออออ เสร็จซักทีจะได้กินข้าวแล้วคร้าบบบบ” ไอ้เตี้ยริทพูดขึ้นพลางบิดขี้เกียจหมุนตัวไปหมุนมา
โอ้ยยย เห็นแล้วหมั่นใส้
ผมมองไปรอบๆ
.........!! เจอแว้ว ยางลบของครายไม่รู้ จัดการ
ขวับ!! ฟิ้ววววววววว ผัวะ!!
ก๊ากๆๆๆ
เต็มๆเป้า เฮดดดช็อต
“โอ้ย ใครแกล้งวะ” เตี้ยลูบหัวแล้วมองรอบๆ
จะเจอใครล่ะครับก็ผมนี่แหละ
“ไอ้เชี่ยยยโน่ กันไม่อยู่ทีกูล่ะ” โยนมาเลยครับพี่โน่หลบได้อยู่แล้ว
“ย้ากกกกก ขวับ ขวับ ขวับ ขวับ ขวับ ขวับ” หึ จิ๊บๆ
“ฟุบ ฟุบ ฟุบ เฮ้ย ตุบ อุ๊บ เพล้ง ตึ้ม โครม”
โอ้ยยย เต็มๆเลยหนังสือแมวไรวะโครมเจ็บ รัวเลยนะไอ้เตี้ย
“หนอย แหนะไอ้เตี้ย”
ผมหยิบกระเป๋าดินสอ แล้วง้างมือขึ้น
ทำไรกันวะ!!
…..
…..
เชี่ยแล้ว กันมา
“ริทมานี่เร็ว” ผมทำปากใส่ไอ้เตี้ย หึยฝากไว้ก่อนเหอะ
“เหอๆ กันไม่มีไร เราสองคนกำลังหาของอยู่” โอ้ย แถครั้งนี้จะรอดไหมเนี่ย
ริทเดินมาทางผมแล้ว ผมก็ค่อยๆเอามือคล้องคอมัน
“โอ้ย อย่ากดมือดิเจ็บ” ริทกระซิบข้างหูผมเบาๆ
เห้ยๆ อะไรเลื้อยมาทางด้านหลังวะ
บิด!!
“โอ้ย” ไอ้ริทเอามือมาคล้องเอวผม แล้วก็บิดสุดแรงเกิด ใครไม่สะดุ้งก็ไม่มีหลังแล้วล่ะคร้าบ
“หะ หะ ไม่มีไร แมลงสาบกัดหลังเฉยๆ”
“เนอะริทเนอะ” ผมพูดพลางยิ้มใส่ริทแล้วกระตุกแขนแรงแรงทำให้ไอ้ริทคอระบมไม่น้อย 555 สะใจ
“ใช่ครับเพื่อนโน่ ไม่มีไรหรอกกัน ลงไปกินข้าวก่อนเลย เดี๋ยวริทจัดการกับของแถวนี้ก่อน”
บิดดดดด
โอ้ย หลังโกงหมดแล้วเนี่ยไอ้เตี้ย เย็นนี้เจอดีแน่
----ตกเย็น----
“มานี่ทั้งสองคนเลย ตอนเย็นนี้ครูนัดเธอ 2 ทุ่ม มาเจอกันหน้าป้อมยาม เตรียมอะไรมาเรียบร้อย ใครเบี้ยว..ตาย!!”
โห ครูหรือผู้คุมนักโทษวะเนี่ย โหดชะมัดยาดเลย
“รับ ทราบไหม” ครูถามเสียงเบาๆ
“ครับ/ครับ ครู”
“ดังกว่านี้”
“ครับ/ครับครู!!”
“ดีมาก อ่าว ไปเก็บของ เร็ว!!” โอ้ย ชาติที่แล้วทำเวรทำกรรมไรวะเนี่ยซวยตลอดเวลาเลยเรา...
----- 2 ทุ่ม----
“เฮ้ย ไอ้ลิงเดินช้าๆหน่อยดิวะ กูกลัว” ไอ้เตี้ยริทกลัวผีด้วย 555 เดินให้เร็วกว่านี้ดีฝ่า
“เชี่ย รอก่อน”
“อ่ะนักเรียนทั้งสอง ยามเราไปโคราชพอดี มานี่เลย ครูจะให้เธอเป็นยามแทนไม่กี่วันนะ เอาถึงเที่ยงคืน เพราะยามเวรตอนเที่ยงคืยถึงตีสามเค้าไม่ไปไหน พวกเธอต้องตรวจดูรอบบริเวณโรงเรียนทุกๆ1 ชั่วโมง นี่จักรยาน มีคันเดียวซ้อนกันเอา และนี่ ห้องนอนของพวกเธอถ้ายามเวรเที่ยงคืนมาแล้ว ห้องนาฏศิลป์”
ห๊า!! นอนห้องนาฏศิลป์ เวรกรรมกรรมเวร หลอนล่ะทีนี้
“เดี๋ยวครูกลับบ้านแล้ว มีไรโทรมาบอกได้ 24 ชม. กู้ดบาย”
อ่ะ อ่ะโอ้ยย อะไรเนี่ย
เฮ้ยริทเป็นไรวะเงียบเชียว ผมค่อยๆหันหน้าไป
!!
ห๊าๆๆๆ หน้าซีดเลยเหรอ
“ริท กลัวผีขนาดนั้นเลยเหรอวะ หะ” 555 ผมพูดปนตลก ยังกะไก้ต้ม 555
“เฮ้ยโน่ กูกลัวจริงๆนะโว้ย มึงต้องไปกะกรูตลอดนะ กูไปคนเดียวไม่ได้ กูพูดจริงๆนะโว้ย”
555 โห เครียดจริงโว้ย
“เออ กูไม่ทิ้งมึงหรอก” ผมพูดแล้วเอาตบไหล่
“ป่ะ ไปวางของก่อน” ผมพูดแล้วจับมือริท เดินไปทางห้องนาฏศิลป์
โห มือเย็นเฉียบเลยว่ะ
“ไม่มีไรหรอกริท อย่ากลัวไปเลยน่า มีกุอยู่ด้วยผีไม่กล้าทำอะไรหรอก” ผมพูดเพื่อให้ริทสบายใจ
แต่มันก็ยังเหมือนเดิน ผมเลยปล่อยมือแล้วเดินไปเอามือพาดไหล่มันไว้แล้วเดินต่อไป
ริทเงยหน้ามามองหน้าผม แล้วยิ้มให้เล็กน้อย สักพักก็เอามือมาคล้องคอผมเหมือนกัน จากนั้นเราสองคนก็เดินไปวางของจัดที่นอน ก่อนที่ 1 ชั่วโมงนี้พวกผม ต้องเดินไปสำรวจโรงเรียน
ผมจัดการเปิดไฟ ทั้งหมดแล้วเปิดพัดลมทุกตัว ทั้งๆที่มีอยู่สองคน เพื่อให้ดูถึงความไม่ค่อยหน้ากลัวนักกับสถานที่ที่อยู่ปัจจุบัน
ผมตัวสินใจเอาที่นอนมาไว้ข้างๆริท เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยกันได้
แล้วต่อไปก็ผ้าห่ม........เห้ย ผ้าห่มตรูล่ะ เห้ย เห้ย ผ้าห่มลืมเอามา!!
หนาวตายแน่ตรูคืนนี้ ยืมก็ไม่กล้ายืม โอ้ย ไม่เป็นไรพรุ่งนี้ค่อยกลับไปเอาใหม่ที่บ้าน เฮ้ออ เซ็ง
“เฮ้ยโน่ กูปวดฉี่ว่ะ” กรรม มาปวดไรดึกดื่นอย่างนี้วะ
“ปวดฉี่ก็ไปฉี่ดิ จัดของยังไม่เสร็จเลย” วู้ ลองใจดูก่อนดิ กล้าไปไหม
“เฮ้ยไอ้โน่พาไปแปปเดียว น้าๆกุขอร้อง” ริทเขถิบมาเกาะไหล่ผม เห้อ ไปก็ได้วะ
“ได้ๆ แต่ว่ามึงต้องพูดดีๆกับกูทุกวันนะโว้ย แล้วก็ห้ามแกล้งกูด้วยโอเค๊”
ผมพูดจบ ริทก็ก้มหน้าลงเพื่อคิดอะไรบางอย่าง
พึ่บ!!
โอ้ย ตกใจหมดเลย
ริทเงยหน้าอย่างรวดเร็วพร้อมรอยยิ้มหวานๆ
“ ได้เลยครับ พี่โน่สุดหล่อ ”
.
.
.
.
.
.
.
.
“ ให้มันได้อย่างนี้สิ ไอ้ตัวเล็ก ”
………………………..จบแล้วจ้า.....................
เม้นให้ด้วยนะ
ขอโทษด้วยที่มาอัพช้า พอดีว่าตอนนั้นกำลังสอบอยู่จ้า ตอนนี้ปิดเทอมแล้ว จะมาขยันแต่งให้รีดเดอร์ทุกๆคนอ่านนะจ้ะ
เม้นๆๆๆ โหวตๆๆด้วยจร้า
ความคิดเห็น