คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Three - 3 กอดที่แสน อบอุ่น
เรียกเค้าว่า...ที่รักได้ไหม??
ตอนที่ 3
*** Tono Talk ***
เวลา 15.30 นาฬิกา....
กริ๊งงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงง
“ เย้!! เสียงสวรรค์มาแล้ว!! ” 555 ผมจะได้กลับบ้านไปหาแม่ซักที
“เห้ย ริท โตโน่ กลับยังไงวะ” ไอ้เซนถามขึ้นพลางจัดเก็บเอกสารลงไปในกระเป๋าสีฟ้าอันใหม่เอี่ยมที่พึ่งซื้อมาอย่างทุลักทุเล
“กูกลับหอว่ะ” โห ไฮโซ กลับหอซะด้วย ริทเอ้ย
“กู มีรถมารับว่ะ” ลุงสุทินมารับผมครับ อายุได้ 60 กว่าๆเอง
“อืมๆ ป่ะกันกลับหอกันเถอะ” จากนั้นไอ้เซนกับกันก็เดินกอดคอกันกลับหอ ของตัวเองไป
“เห้ย ริทจะกลับแล้วเหรอวะ” ผมจับแขนไอ้ริทเมื่อเห็นท่าทีจะเดินไปไหนซักแห่ง
“เออ...ดิ จะกลับแล้ว อยู่ต่อทำไมวะ” อยู่เป็เพื่อนกูง้ายยย เราเหงานะโว้ย รอกลับบ้านอยู่คนเดียว
“เดี๋ยว อยู่เป็นเพื่อนกูก่อนนะ กูไม่อยากรอกลับคนเดียว กูเหงา”
ผมพยายามทำตัวให้น่ารักที่สุดแล้วนะเนี่ย (เหรอ...) หวังว่าริทจะอยู่กับผมจนลุงทินมารับนะ ใช่ไหมริททท!!
“กูจะกลับไปซักผ้าไปทำการบ้านไปหาซื้ออาหารไป นู้นไปนี่อีกไม่มีเวลาหรอกเฟ้ย”
“น้านะ รอแปปเดียวเอง เป็นเพื่อนกูเฉยๆเดี๋ยวลุงทินก็มารับแล้ว” ผมอ้อนสุดๆแล้วนะเนี่ย
คิคิ ดูริทเริ่มยอมแล้วครับ555+
“เออ เออ ก็ได้วะ 15 นาทีนะ ถ้าไม่มากูไม่รอเป็นเพื่อนมึงแล้วนะไอ้ลิง” เยส!! มีเพื่อนมารอด้วยแล้ว^^
“ป่ะไปหาที่นั่งกัน ริท” ผมเดินไปคล้องคอไอ้เตี้ยแล้วเดินไปนั่งที่นั้งแถวๆนั้นแหละ
“เห้อ...กลับสายจนได้” ริทบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ
“เออ..น่าริท ช่วยรอเป็นเพื่อนแค่นี้เอง ลุงทินคงใกล้มาถึงแล้วล่ะ”
ผมตบบ่าริทเบาๆเชิงให้เขาไม่ลำบากใจมากนัก
“เอางี้ เดี๋ยวกูไปซื้อไอติมมาให้รอแปปนึงนะ”
*** Rit Talk ***
“อ่ะไอติม”
… มาแล้วเหรอ ไอ้ตัวดี ดันมากักเราไว้ แทนที่จะเราจะได้ไปทำงานทำการที่หอ
แต่ก็ดี ซื้อไอติมมาให้กิน ไม่งั้นเราโกรธอีกนาน คิคิ
“ไอติมไรอ่ะ” ไอ้ลิงยื่นไอติมสีน้ำตาลๆมาให้ผม ถ้าของถูกๆริทไม่นะ!!
“ยักษ์คู่รสโค้ก” ว้าว!! ผมช้อบชอบ อิอิ จะกินแล้วนะ
เอ๋??
“นายไม่กินเหรอ” ทำไมนั่งดูตาแป๋วอย่างนั้นล่ะ ริทไม่กล้ากินนะ
“มันหมดแล้ว เหลือแท่งเดียวกินเถอะเราไม่กิน” เอ๋า อย่างนี้ถ้าริทกินคนเดียวมันจะดูใจร้ายไหมเนี่ย
“อยากกินไอติมจังเลยยยยย มีใครใจดีให้เรากินด้วยไหมน้า...” เอ๋ ไอ้ลิงนั่นพูดถึงเราเปล่าวะ
“อะ อะ เอาไป แต่เราอมแล้วนะ” ผมหักไอติมข้างนึงให้ไอ้ลิง เอ๋ทำไมมันต้องยิ้มด้วยเนี่ย??
“ให้จริงง่ะ แต๊งกิ้วหลายๆ”
ง่ะ...ไปแล้วยักษ์คู่ข้างนึงของผม แต่ไม่เป็นไรเอื้อเฟื้อให้เขา มันอุส่าห์ซื้อมาให้เรา
ริทคนนี้ใจดีจริงๆ คิคิ
“ว้ายยย เธอพี่โน่กินไอติมแหละ กรี๊ดดด น่ารัก”
เฮ้ย ใครมาแอบพูดอะไรวะ ชิไอ้โน่เนื้อหอมกว่าเรางั้นเรอะ
ใช่สี้เราไม่หล่อเท่าไอ้โน่นิ
*** Tono Talk***
“พี่คะ พี่คะ หนูขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ” น่านไง 555 มีงานให้โน่ต้องทำอีกแล้วสิ
ไอ้ริทมองดูผมหน้าเขม็งเป็นเชิงหมั่นใส ผมยักคิ้วเล็กๆกวนๆให้ไอ้ริท
ดูหน้าไอ้ริทหมั่นใส้ผมมากกว่าเดิมอีก 555 สะใจจริง!!
แชะ!!
“ขอบคุณมากค่ะ” หญิงสาวสวยยิ้มให้ผม ด้วยรอยยิ้มที่หวานแหวว เห้อ ชื่นใจ
“กรี๊ดดดดด....พวกเธอฉันได้ถ่ายรูปกับพี่โน่แล้ว”
เห้ย เห้ย น้องไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้มั้งครับ
“จริงเหรอ กรี๊ดดด”
ตรึม ตรึม ตรึม!!เสียงฝีเท้ากระทบพื้นจำนวนมากมายมหาศาลวิ่งมาทางนี้
อุ้ย เวรกำ ทะลักมาจากไหนกันเยอะแยะมากมาย ผมต้องหนีแล้วล่ะไม่งั้นโดนเหยียบแบนแน่เลย
“555สมน้ำหน้า” ชิส์ ไอ้ริทนั่งดูดไอติมสบายใจเฉิบ
ถ้ากูไม่มีความสุขนายก็ต้องไม่มี 555 (เฮียโน่โหมดร้าย)
“มานี่เลย” ผมกระชากแขนไอ้ริทขึ้นจากเก้าอี้แล้ววิ้งหนีพวกหญิงไทยบึกบึนที่กำลังวิ่งมาทางนี้
“เฮ้ย ปล่อยนะ ฉันไม่เกี่ยวปล่อย!!” ตอนนี้ผมกับริทวิ่งหนี สุดชีวิตไปที่ไหนซักแห่ง...ไม่รู้
โอ้ยทั้งร้อน ทั้งเหนื่อย อย่าพึ่งมาทะเลาะกันตอนนี้ได้ไหม??
“มาด้วยกันอย่าทิ้งกันเซ้…แฮก แฮก” ตอนนี้ได้แต่วิ่ง วิ่ง วิ่งครับ ไม่หน้าให้ถ่ายรูปเลยเป็นเรื่องจนได้
“พี่โตโน่ รอหนูก่อนนน” โห หน้าตาเหมือนเจ๊จั๊กรีน น่ารักอีก!! -*-
ช่วยด้วยคร้าบ โน่จะหนีไม่ไหวแล้ว
“เฮ้ยทางนู้นมีที่หลบ” ริทชี้ไปทางซอกเล็กๆระหว่างตึก แล้วเราทั้งสองก็รีบวิ่งเข้าไปหลบในนั้นทันที
“หูยยยย มึงง่ะโน่พากูซวยด้วยเลย” ไอ้ริทดูเหนื่อยหอบพลางนวดแขนตัวเองเบาๆ
ตอนนี้ผมจะทำยังไงดี ผมไม่อยากตายตอนนี้ T oT
เออ.....เออ..... ปิ๊ง!!
นึกอะไรดีๆออกแล้ว
“เฮ้ยริท กูอยากให้มึงช่วยอะไรกูหน่อยได้ไหมวะ” ไอ้ริทเริ่มเงยหน้าขึ้นพลางแสดงสีหน้างง งวย
“อะไรวะ”
*** Rit Talk***
“อะไรวะ”
แฮก แฮก โอ้ยเหนื่อย ไอ้โน่มันจะมาแผนไหนวะเนี่ย หวังว่าผมคงไม่ต้องลำบากอะไรเหมือนตอนนี้นะ
“มึง มาเป็นแฟนกูสักอาทิตย์ได้ไหมวะ”
เห้ย ไอ้บ้าโน่มึงเหนื่อยจนสมองกลับแล้วเรอะ!!
“บ้า!! ผู้ชายทั้งคู่น้ะเว้ย”
“นะ โว้ยไอ้ริท ช่วยกูด้วย มันมีวิธีนี้ที่กูคิดออกอ่ะ”
เออ.....เออ......เอาวะช่วยเพื่อน
“ก็ได้วะ เพื่อเพื่อน”
ฟุ่บ!!
ทันใดนั้นไอ้โน่ดึงผมเข้าไปกอด
“ขอบใจมากนะ....ไอ้ริท”
......ผมไม่เคยโดนใครกอดแน่นขนาดนี้
หรือเพราะว่าผมไม่เคยมีใครมากอดนานหลายปี
ทำไมผมถึงรู้สึกว่ากอด กอดนี้
“มันช่างมีความอบอุ่นเสียเหลือเกิน”
...........จบแล้วจ้า...............
สนุกไหม?? อ่า
เป็นยังไงบ้างบอกด้วยเด้อ
เม้นๆๆๆโหวตๆๆๆๆ
สุดท้ายนี้ขอบคุณมากจ้า!!
ความคิดเห็น