คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Two - 2 จิตใจตรงกัน??
เรียกเค้าว่า...ที่รักได้ไหม??
ตอนที่ 2
*** Tono Talk***
พรืดดดด พรืดดดด ...
เสียงผ้าขาวบาง....ที่ตอนนี้ดำปิ๊ดปี๋ กำลังถูอยู่กับกระจกเงา ไป – มา อย่างเรียบลื่นกำลังดำเนินต่อไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดตอนไหน
“เฮ้ย ตรงนั้นอีกนิดดิ๊” เสียงไอ้เตี้ยสั่งผมก็ดังขึ้นขัดอารมณ์สุนทรีย์ของผม
คนอุตส่าห์มาช่วยแล้วยังสั่งกูอีก
พรืด พรืด
...แต่ยังไงซะผมก็ทำเหมือนเดิมอยู่ดี
“เป็นไง สะอาดยัง” ผมถามมันกลับเพื่อเช็คความพอใจของมัน
ไอ้ริทชะโงกหน้ามาดูแปปนึงแล้วดึงหน้ากลับไปทำงานมันต่อ
“ก็ดี.....”
555+ ฝีมือโน่คนนี้ไม่มีพลาดอยู่แล้ว คิคิ
จากนั้น คุณป้านินจา --* ก็เดินเข้ามา สงสัยมาดูผลงานมั้ง 555+ สะอาดใช่ไหมล่ะ อิอิ
“อ่าวๆ นักเรียนสองคนไปเรียนกันได้แล้ว ต่อไปอย่ามาสายอีกนะ ”
เสียงหญิงแก่ดังขึ้นหลังจากดูผลงานที่ทำใกล้เสร็จแล้วของชายหนุ่มสองคน
เย้ๆ จะได้ขึ้นห้องแล้ว^^
เมื่อคุณครูอนุญาตให้ออกไปได้แล้วผมก็เดินไปสะพายกระเป๋าเป้สีดำสุดคลาสสิกของผมแล้วเดินขึ้นห้องไป
เห้ย!!ปวดฉี่ ไปฉี่ก่อนดีกว่า เฟี้ยววววว!!
………………………………………………………………………….
*** Rit Talk***
ณ ห้องเรียน
“ทำไมมาช้าบอกครูมาซิ” คำถามแรกหลังจากที่ผมก้าวเท้าเข้าห้องเรียนถามขึ้น จากคุณครูสาววัยกลางคนคนหนึ่งท่าทางเธอดูโกรธเกรี้ยวไม่น้อย
“เออ....ผมโดนทำโทษเพราะผมมาสายครับ” ผมก้มหน้ายอมรับผิดโดยดี
....มาวันแรกก็โดนทำโทษแล้วตรู
สวรรค์ทำไมแกล้งริทคนนี้ได้ลงคอ!!
“มาสายตั้งแต่วันแรกเลยนะ อ่าวๆ ครูอภัยให้” โห ฮือๆ ครูใจดีมากครับ ผมซึ้งใจจริงๆ (เวอร์ไปไหมริท!!)
“ขออนุญาตเข้าห้องครับ!!”เสียงคุ่นๆแข็งๆดังขึ้นจากทางด้านหนัง
ผมหันหน้าไปด้วยความสงสัย กับเสียงที่คุ้นๆนี้
!~!!!!!
“ไอ้หน้าลิง/ไอ้เตี้ย!!” เสียงแห่งความตกใจดังขึ้นพร้อมกันหลังจากผมกับมันเจอหน้ากับเป็นครั้งที่สอง
นี่ผมเรียนห้องเดียวกับมันเหรอ
“เอ๊ะ นายคนนั้นก็มาสายเหรอ มานี่สิ” คุณครูกวักมือเรียกไอ้ลิงนั่นเข้ามา
ผมค่อยๆเขถิบตัวให้ออกห่างไอ้ลิงนั่น เป็นไรไม่รู้ผมอยู่ใกล้มันแล้วมันเกิดความรู้สึกแปลกๆ
ที่ผมอธิบายไม่ค่อยถูก
แต่ไอ้ลิงนั่นก็ยังเขยิบตามผมมา
“เห้ย เห้ย ผมหนีกันอีกนานไหม มายืนนี่” เสียงเกรี้ยวกราดของครูดังขึ้นอีกครั้ง ผมชี้นิ้วให้ผมกับไอ้น่าลิงมายืนอยู่ที่ที่ครูกำหนดไว้
“มา มา เพื่อนเค้าแนะนำตัวกันไปหมดแล้ว เหลือเธออยู่สองคน แนะนำตัวให้เพื่อนรู้จักสิ” สิ้นเสียงครูไอ้ลิงก็สะกิดด้วยการขยับไหล่เบาๆเป็นเชิงว่าให้ผมพูดก่อน แต่ทำไงได้ผมเลยต้องแนะนำตัวก่อน เพื่อไม่ให้ต้องทะเลาะกัน
“อะ...เออ สวัสดีครับผม นายเรืองฤทธิ์ ศิริพานิชญ์ ชื่อเล่นว่าริทครับมากจากร้อยเอ็ด”
แปะ แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือดังขึ้นด้วยการแสดงถึงการต้อบรับกันดังขึ้น
จากนั้นไอ้ลิงก็พูดกลบเสียงปรบมือของผมทันที ชิ ขวิว ไอ้ลิงจัง
“สวัสดีครับ ผมโตโน่ ภาคิน คำวิลัยศักดิ์ ครับ มาจากขอนแก่นจ้า ” กรี๊ดดดดดดดแปะ แปะ แปะ แปะ โห ฮ็อตจริงจริ๊ง
พูดยังไม่ทันเสร็จเสียงกรี๊ดดังมาแล้ว ชิ ได้ทีนายล่ะน้า
“อ่าว ทั้งคู่ โต๊ะว่าง ข้างหลัง สองโต๊ะ ไปนั่งไป ครูจะสอนแล้ว”
……………………………………………………………………
3 3ชั่วโมงผ่านไป
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เสียงกริ่งดังขึ้น แสดงถึงการหมดคาบเรียนในช่วงเช้า
“นักเรียนการบ้านวันนี้หน้า13นะแบบฝึก1.1ก. กับ1.2 ก ส่งวันพรุ่งนี้”
“นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ”
“ขอบคุณค่ะ/ครับ”
หมดคาบเรียนก็ต้องกินข้าง^^ เย้ๆ หิวข้าวแล้ว แต่เราจะกินข้าวกับใครดีเนี่ย
“เฮ้ยริทไปกินข้าวด้วยกันไหม” เสียงเซนถามขึ้นพลางกวักมือเรียก ผมเหลือมองไปดู ไอ้โน่หน้าลิง แล้วเดินไปหาเซน
“อืมๆไปด้วยนะ”
“เห้ย รอก่อนดิ”
เสียงไอ้โน่ดังขึ้นมันทำให้ขาผมหยุดเดินทันทีและผมก็ชะเง้อมองดูด้วยความใจร้อน
โอ้ย ขัดเวลา คนจะไปกินข้าว
“แหะ แหะ รอด้วย” ผมมองด้วยท่าทีที่ขิว ขิว ใส่ แหะๆ แกล้งมันเฉยๆน่ะครับ
“โห แค่นี้ไม่ต้องอารมณ์เสียก็ได้” ไอ้โน่บอกผมด้วยสีหน้ายิ้มๆแล้วตบไหลผมเบาๆ
จากนั้นก็ค่อยๆเอามือ??มาคล้องคอผม
เอ๊ะ!! ผมสนิทกับมันเมื่อไหร่วะ
ปึง!!
“เอาโต๊ะ นี้แหละ” ผมค่อยๆวางกระเป๋าลงแล้วหยิบใบซื้ออาหารออกมา เอ๊ะ เอ๊ะ หายไปไหนวะ
“เห้ย เซน โน่ กันมีบัตรอาหารไหมวะ กูลืมเอามา”
“ไม่มีว่ะ มัดจำเอาก็ได้ 30 บาทเอง มา หิวข้าว” ไอ้กันพูดแทรกขึ้น แล้วดึงแขนผมไปซื้ออาหาร
“อ่าว กูไม่มีตังค์” แง้ๆๆๆ ผมเอามาแค่ 50 บาทเอง
“อ่ะเอาไป 30 เอามาคืนด้วย” มือใหญืยื่นเงินมาให้ผมทันที โหใจดีๆ แต่ทำไมหน้าแอบยิ้มๆด้วยวะ มีแผนอะไรรึเปล่า
......คงไม่มีอะไรหรอกคิดมากว่ะ ไอ้ริทเอ้ย
“ใจมาก”
“ดีๆ ไอ้ริทได้เงินมัดจำแล้ว กินไรดี” กันมองหน้าพวกผมสลับไปมาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย
“วันนี้กินก๋วยเตี๋ยวดีกว่าเนอะ ไอ้ริท ไอ้โน่ ไอ้เชี่ยกัน” ปิ๊ง!! ใช่แล้ว ก๋วยเตี๋ยว ผมอยากกินเส้น ก๋วยเตี๋ยวหมูน้ำข้นพิเศษไม่ใส่ผัก 555 อันนี้ริทอยากินคร้าบ
“ก็ดีๆป่ะ ไปกัน” จากนั้นไอ้เซนก็เดินนำหน้าไปทางร้าน“ก๋วยเตี๋ยวพี่น้อง” โหชื่อร้านเก๋ดีนะเนี่ย
“ป้าครับก๋วยเตี๋ยวหมูน้ำข้นพิเศษไม่ใส่ผัก / ก๋วยเตี๋ยวหมูน้ำข้นพิเศษใส่ผักเยอะๆ ครับ/ครับ” เห้ย!! ไอ้หน้าลิง อย่ามาแทรกสิวะ คนกำลังหิว
“เออ หลานเอาทีละคนนะ”
“ก๋วยเตี๋ยวหมูน้ำข้นพิเศษไม่ใส่ผัก / ก๋วยเตี๋ยวหมูน้ำข้นพิเศษใส่ผักเยอะๆ ครับ/ครับ!! ” เห้ย เค้าจะสั่งก่อนนะโว้ย
“เห้ยไอ้ริทอย่าแทรกดิกูมาก่อนนะโว้ย” สีหน้าไม่พอใจของไอ้โน่หันมาทางผม อ้าว อยากหาเรื่องเหรอ เห็นชัดๆแจ่มๆริทคนนี้มาก่อนถามใครดูก็ได้
“เห้ย อย่ามั่ว อย่ามั่ว กูมาก่อน”
“กูมาก่อน”
“กูมาก่อน”
“กูมาก่อน”
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย พอได้แล้วไปกินอย่างอื่นเลยไปไม่ต้องกินแล้วก๋วยเตี๋ยว” ไอ้กันเอามือมาบังแล้วไล่ผมสองคนไปกินกันคนละร้าน เชอะ ไม่กินแล้วก๋วยเตี๋ยวน่ะ เซ็ง
.............................................
“ตึง!!” จานข้าวผมกระทบกับโต๊ะอย่างรุนแรง เพื่อให้สื่อถึงว่า ไม่พอใจให้ไอ้โน่
แล้วยื่นหน้าทำหน้ากวนๆใส่มัน
จากนั้นผมก็นั่งลงด้วยอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก
มันก็ได้แต่จ้องหน้าผมด้วยท่าทีที่อารมณ์ไม่ดีเช่นกัน
“โห โห โห โห” เซนร้องด้วยท่าทีที่ตกใจแล้วมองมาทางผมสลับกับไอ้โน่หน้าลิง
“ไรวะไอ้เซน” กันทำหน้าเซ็งๆแล้วส่ายหัวไป-มา
“ใจตรงกันจังเลยน้า กิ๊ว กิ๊ว กิ๊วววว”
ห๊า ไอ้เซนพูดอะไรไม่รู้เรื่อง
“กะเพราะไก่ไข่ดาว”เซนพูดแล้ว อมยิ้มอยู่คนเดียว
“อะไรวะ” เสียงไอ้โน่ก็ดังขึ้นแสดงถึงความสงสัยเช่นกัน
เมื่อผมเริ่มมีเซนส์อะไรสักอย่างผมก็วางช้อนลง แล้วชะโงกหน้าไปดูจานข้าวของไอ้โน่
!! OoO !!
ไอ้โน่ก็กะเพราะไก่ไข่ดาวเหมือนกัน
“เห้ย / เห้ย”
“เอาตามกูทำไมวะ / เอาตามกูทำไมวะ”
“กูไม่ได้เอาตามมึง / กูไม่ได้เอาตามมึง”
“ไอ้ย!! ไอ้บ้า/ไอ้เตี้ย!!”
ทำไมผมต้องสั่งข้าวเหมือนกับไอ่โน่ด้วยเนี่ยโอ้ยไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ!!
…………จบแล้วจ้า0.0..................
โหวต/เม้นให้ด้วย น้ะ
ขอบคุณจ้า
ความคิดเห็น