ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    *โน่ริท*NoRitz~รักนี้หัวใจเราจอง~*

    ลำดับตอนที่ #15 : Fifteen15***สุดท้ายก็มาถึง...

    • อัปเดตล่าสุด 14 ก.ค. 53








    ***Rit Talk***


    พี่โตโน่!!  ผมอุทานเบาๆเมื่อเห็นที่พี่โน่วิ่งตามรถของแม่ผมอยู่


    "ริท"  พี่โตดน่เรียกผมพลางวิ่งตามรถที่กำลังวิ่งใจกลางถนนใหญ่คันนี้อยู่


    พี่โน่วิ่งพลางก้มหน้าเป็นระยะๆ  วิ่งอย่างนี้ยังไงก็ไม่ทันหรอก  ทำยังไงดี


    ทำยังไงดีนะ  ผม อยากอยู่กับพี่โน่เหลือเกิน


    เราพึ่งได้เจอกันมา  แทนที่จะมีความสุขด้วยกัน


    ผมกลับมางอนพี่เค้าโดยที่ไม่มีสาระอะไรอย่างนี้


    ผมมันโง่  โง่จริงๆเลย...


    "โชค เร่งเครื่อง"  แม่คงเปห็นพี่โน่วิ่งตามแล้วสินะ  จึงบอกให้โชคเร่งความเร็ว 



    ...........พี่โน่  ริทต้องไปหาพี่ให้ได้



    "บรืนนนนนน"  ความเร็วของรถเพิ่มขึ้น  ทำให้ผมกับพี่โน่อยู่ไกลกันอีก


    "ริททททท"


    เมื่อพี่โน่รู้ว่าตัวเองคงไปต่อไม่ได้แล้วจึงได้แต่วิ่งต่อเรื่อยๆและมองมาทางผมอย่างผิดหวัง
    พร้อมยกมือมาทางผม


    "ฮึก  พี่โน่  ผมรักพี่นะครับ"








    ตอนนี้เราเริ่มห่างกันเรื่อยๆ  เรื่อยๆ


    จนเห็นเป็นเงาเล้กๆและหายไป....


    จากนี้ผมคงไม่ได้เจอกับพี่โตโน่อีกแล้วสินะ...


    "ไปได้ก็ดี"


    แม่ผมพูดพลางหันหน้ามาทางผมด้วยสายตาพึงพอใจอย่างที่สุด


    ผมได้แต่มองหน้าแม่พลางเช็ดน้ำตาที่อยู่ตรงกน้าด้วยสายตาโกรธเกรี้ยวพลาดร้องไห้


    "ริท...จากนี้ไปริทต้องมาอยู่กับแม่ที่เชียงใหม่นะ กรุงเทพเนี่ยมันมีสิ่งสกปรกเยอะ"แม่พูดพลางทำท่าทางแคะเล็กสีดำยาว


    "และแม่มีอะไรให้ลูกต้องตกใจด้วย" หลังจากที่ผมได้ฟังคำถามนั้นก็พลางหันมองไปทางแม่ด้วยท่าทางสงสัย


    "แม่มีคู่มั้นตัวจริงมาให้ลูกนะ"  แม่พูดทั้งๆที่ไม่มองหน้าผมแต่กลับลูกผมยาวๆของตนเองและมองหน้าผมด้วยท่าทางแสยะยิ้ม





    "ไม่!!ผมไม่เอาใครทั้งนั้นนอกจากพี่โตโน่   แม่เค้าใจไม่   พี่โตโน่เท่านั้น!!" ผมพูดพลางร้องให้ตะโกนดังทั่วรถตู้สีขาวคันนี้



    เพียะ!!


    แม่ตบหน้าผมด้วยสีหน้าไม่ดีนัก


    และจับหน้าผมเงยขึ้น


    "ชั้นไม้ให้แกไปมีอะไรกับไอ้จนๆอย่างนั้นหรอก"แม่พูดพลางสะบัดหน้าผมไปอีกทางหนึ่ง


    "หึ    สุดท้ายก็หลุดออกมาจนได้นะครับ  แม่ไม่ได้สนใจว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงหรอก  แม่สนใจแค่ว่ารวยหรือจนเท่านั้นแหละ"



    "ใช่!!  แล้วทำไมล่ะ  รู้ไหมครอบครัวเราเป็นหนี้กี่ล้าน  พ่อแกเอาไปเล่นหุ้นหมด  มันเลยเป็นอย่างนี้ไง"

    "ไม่ใช่แม่เอาไปซื้อของหมดเหรอครับ"


    เพี๊ยะ


    "นี่แกอย่ามาเถียงชั้นนะ!!"



    ฮึกกก 


    ทำไม  แม่เห็นผมเป็นอะไร


    ผมร้องไห้พลางก้มหน้า


    และผมได้เห็นกับสิ่งๆหนึ่งที่กำลังวิ่งตามหลังรถตู้คันนี้อยู่


    ใช่


    นั้นคือ



    พี่โน่!!



    ***** Tono Talk***


    ขอบใจมากนะเก่ง  ถ้าไม่ได้นาย พี่คงจะไม่ได้เจอกับริทอีกแน่ๆ


    ตอนนี้ผมกำลังขี่มอไซค์ตามรถตู้ของริทอยู่


    ริท  ริท!!


    ผมเรียกริท  แต่เค้ากลับไม่ได้ยิน  ผมจึงขับไปใกล้รถคันนั้นมากขึ้น


    แต่ผมกลับเห็นแม่ตบริท


    เค้าทะลาะกันเหรอ


    เค้าทำให้ริทร้องไห้


    ริท!!


    ผมเรียกริทอีกครั้ง


    ครั้งนี้ริทหันหน้ามาพอดี


    สีหน้าริทดูดีใจมากขึ้น


    ผมส่งยิ้มให้เค้า



    พลางกวักมือเรียก


    และผมทำปากบอกให้เค้ากระโดดลงมาซ้อนท้ายผม


    บอกไปตั้งหลายครั้ง


    และสุดท้ายเค้าก็พยักหน้า


    พร้อมนะผมทำปากพลางชูมือโอเค


    3


    2

    1



    มาเลย!!


    แอ๊ดดดดดดดดดด ปัง!!










    ...................เม้นและโหวตให้ด้วยนะจ้ะ..................
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×