ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Fourteen14*** ริทรอพี่ก่อน!! ตอนนี้ใจผมมันเรียกร้องหานาย!!
*** Tono Talk***
จริงๆด้วย
ริทคงสงสัยเรื่องรูปผู้หญิงในโทรศัพท์
"นั่นแพร น้องสาวพี่"
ผมพูดไปเพื่อนให้ริทเข้าใจและรู้ว่าผมยังรักเค้าเสมอ
จากนี้.....เราคง....
.....
แม่ริทคงจะกีดกันผมกับริทจนสุดความสามารถเลยสินะ
จากนี้ไป ความรักของเราคงไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้วสิ
ความในใจของผมก็ยังไม่ได้บอกเค้าเลย
แต่ไม่เป็นไรหรอกขอให้เราไม่ลืมกันและกันก็พอแล้ว
ผมตั้งใจซื้อสร้อยรูปดาวนี้ให้ริทเนื่องในโอกาสจะออกจากโรงพยาบาลแต่ผมกลับเจอริทก่อน
มันเป็นสิ่งที่แทนใจผมให้กับริท
ผมจึงตัดสินใจล้วงกระเป๋าหยิบมันออกมาข้างหนึ่ง
ยื่นสร้อยนี้ไปให้เค้า
"พี่ยังรักริทเสมอ"
ผมยื่นสร้อยไปให้ริท พร้อมยิ้มกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมาในไม่ช้า
ริทได้มองหน้าผมครู่หนึ่ง นัยตาแฝงความปวดร้าวไว้มากไม่แพ้กัน
แล้วยื่นมือมารับสร้อยของผมไว้
และเดินไปขึ้นรถกับคุณแม่
ผมก็ได้แต่ยืนมองผ่านกระจกฝ้าดูริทที่กำลังจากผมไป
"แค่นี้ก็ถอยแล้วเหรอ" ผมได้ยินเสียงแว่วมาทางหลังบ้าน
ไอ้เก่งเพื่อนริทชะโงกหน้าจากห้องๆหนึ่งมาพูดกับผม
"มึงรักเพื่อนกู รึเปล่า " รักสิ รักมาก รักมากด้วย
ผมได้แต่ตอบคำถามภายในใจและกำลังคิดกับสิ่งที่เก่งพูดกับผม
"ถ้ามึงรักเพื่อนกูจริง มึงจะปล่อยเค้าไป โดยที่เค้าจะมึงต่างไม่มีความสุขอย่างงั้นเหรอ"
"มันอาจจะเห็นแก่ตัว ที่หาความสุขใส่ตัวเอง"
"แต่ความสุขที่กำลังจะจากไปนี้ มันอาจจะไม่ย้อนคืยมาแล้วก็ได้นะ " เก่งพูดพลางซักผ้าของตัวเอง
จริงสิ
ผมรักริท
รักเค้ามาก
เค้าทำให้ผมยิ้มได้ทุกครั้ง
เค้าทำให้ผมมีความสุข
เค้าทำให้ผมเป็นห่วงอยู่เรื่อย
ทำให้ริทเหมือนบางสิ่งบางอย่างในตัวผมไปแล้ว
ทุกๆวัน ผมแทบจะกินอะไรไม่ลงก็เพราะรอเค้าออกจากโรงพยาบาล
ตอนนี้เค้าออกมาแล้ว
เค้าออกมาหาผม
แต่ผมกลับจะปล่อยเค้าไปงั้นเหรอ
จากนี้ไป
เราจะไม่จากกันอีก
ริท
ตอนนี้พี่กำลังจะพานายไปอยู่ด้วย
หวังว่า
นายคงจะเดินทางไปพร้อมกันกับถนนสายนี้พร้อมพี่นะ
บรืน!!!!!!!
เสียงรถดังขึ้น
มันทำให้สติผมกลับมา
ผมตัดสินใจแล้ว
ผมจะพาริทไปอยู่ด้วย
บรืนนนนนนนนนนนน
ตอนรถวิ่งไปแล้ว!!
ผมเห็นเงาริทกำลังมองผมผ่านกระจกดำๆเป็นเงาลางๆ
"ขอบใจมากนะเก่ง" ผมพูดพลางยิ้มให้เก่งเสร็จ
ผมจึงรีบวิ่งผละประตูออก
ผมคิดไว้แล้ว
ผมจะพาริทกลับมา!!
ตึก
ตึก
ตึก
ตอนนี้
ตอนนี้ผมกำลังวิ่งตามรถคันนั้นอย่างสุดกำลัง
หยาดเหงื่อทีละเม็ดกำลังหยดออกมา
ใครมองผม
ผมไม่สน
ใครว่าผมบ้าผมไม่แคร์
เพราะตอนนี้
ใจของผม
อยู่ที่ริทคนเดียว!!
....................เม้นให้ด้วยนะ......................
โหวตให้ด้วยนะ............................
...................................................
จริงๆด้วย
ริทคงสงสัยเรื่องรูปผู้หญิงในโทรศัพท์
"นั่นแพร น้องสาวพี่"
ผมพูดไปเพื่อนให้ริทเข้าใจและรู้ว่าผมยังรักเค้าเสมอ
จากนี้.....เราคง....
.....
แม่ริทคงจะกีดกันผมกับริทจนสุดความสามารถเลยสินะ
จากนี้ไป ความรักของเราคงไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้วสิ
ความในใจของผมก็ยังไม่ได้บอกเค้าเลย
แต่ไม่เป็นไรหรอกขอให้เราไม่ลืมกันและกันก็พอแล้ว
ผมตั้งใจซื้อสร้อยรูปดาวนี้ให้ริทเนื่องในโอกาสจะออกจากโรงพยาบาลแต่ผมกลับเจอริทก่อน
มันเป็นสิ่งที่แทนใจผมให้กับริท
ผมจึงตัดสินใจล้วงกระเป๋าหยิบมันออกมาข้างหนึ่ง
ยื่นสร้อยนี้ไปให้เค้า
"พี่ยังรักริทเสมอ"
ผมยื่นสร้อยไปให้ริท พร้อมยิ้มกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมาในไม่ช้า
ริทได้มองหน้าผมครู่หนึ่ง นัยตาแฝงความปวดร้าวไว้มากไม่แพ้กัน
แล้วยื่นมือมารับสร้อยของผมไว้
และเดินไปขึ้นรถกับคุณแม่
ผมก็ได้แต่ยืนมองผ่านกระจกฝ้าดูริทที่กำลังจากผมไป
"แค่นี้ก็ถอยแล้วเหรอ" ผมได้ยินเสียงแว่วมาทางหลังบ้าน
ไอ้เก่งเพื่อนริทชะโงกหน้าจากห้องๆหนึ่งมาพูดกับผม
"มึงรักเพื่อนกู รึเปล่า " รักสิ รักมาก รักมากด้วย
ผมได้แต่ตอบคำถามภายในใจและกำลังคิดกับสิ่งที่เก่งพูดกับผม
"ถ้ามึงรักเพื่อนกูจริง มึงจะปล่อยเค้าไป โดยที่เค้าจะมึงต่างไม่มีความสุขอย่างงั้นเหรอ"
"มันอาจจะเห็นแก่ตัว ที่หาความสุขใส่ตัวเอง"
"แต่ความสุขที่กำลังจะจากไปนี้ มันอาจจะไม่ย้อนคืยมาแล้วก็ได้นะ " เก่งพูดพลางซักผ้าของตัวเอง
จริงสิ
ผมรักริท
รักเค้ามาก
เค้าทำให้ผมยิ้มได้ทุกครั้ง
เค้าทำให้ผมมีความสุข
เค้าทำให้ผมเป็นห่วงอยู่เรื่อย
ทำให้ริทเหมือนบางสิ่งบางอย่างในตัวผมไปแล้ว
ทุกๆวัน ผมแทบจะกินอะไรไม่ลงก็เพราะรอเค้าออกจากโรงพยาบาล
ตอนนี้เค้าออกมาแล้ว
เค้าออกมาหาผม
แต่ผมกลับจะปล่อยเค้าไปงั้นเหรอ
จากนี้ไป
เราจะไม่จากกันอีก
ริท
ตอนนี้พี่กำลังจะพานายไปอยู่ด้วย
หวังว่า
นายคงจะเดินทางไปพร้อมกันกับถนนสายนี้พร้อมพี่นะ
บรืน!!!!!!!
เสียงรถดังขึ้น
มันทำให้สติผมกลับมา
ผมตัดสินใจแล้ว
ผมจะพาริทไปอยู่ด้วย
บรืนนนนนนนนนนนน
ตอนรถวิ่งไปแล้ว!!
ผมเห็นเงาริทกำลังมองผมผ่านกระจกดำๆเป็นเงาลางๆ
"ขอบใจมากนะเก่ง" ผมพูดพลางยิ้มให้เก่งเสร็จ
ผมจึงรีบวิ่งผละประตูออก
ผมคิดไว้แล้ว
ผมจะพาริทกลับมา!!
ตึก
ตึก
ตึก
ตอนนี้
ตอนนี้ผมกำลังวิ่งตามรถคันนั้นอย่างสุดกำลัง
หยาดเหงื่อทีละเม็ดกำลังหยดออกมา
ใครมองผม
ผมไม่สน
ใครว่าผมบ้าผมไม่แคร์
เพราะตอนนี้
ใจของผม
อยู่ที่ริทคนเดียว!!
....................เม้นให้ด้วยนะ......................
โหวตให้ด้วยนะ............................
...................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น