ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : six******6 แค้น แค้น แค้น!!!
***Geng talk***
เฮ้ย ริท!!
กะว่าจะมาเยี่ยมไอ้ริท
พอเปิดประตูเข้ามา ก็เจอมันจูบกับ...
ใครวะ!!
ผัวะ!!
ผมชกมันไปหมัดนึง
"เฮ้ย!! อย่า อย่าชก"ริทตะโกนห้ามผม
ผมไม่ฟังมันหรอก มาทำกับเพื่อนผมได้ยังไง
ผมสนิทกับมันผมรู้ว่า ใครเคยเป็นแฟนกันบ้าง
ใครเป็นเพื่อนมันบ้าง แต่ไอ้นี่ไม่เคยเจอหน้าแล้วมาจูบ
กับเพื่อนผมได้ไงวะ
ผัวะ!! เอาไปอีกดอก ไอ้โรคจิต
อย่า!! อย่า !! ตอนนี้ริทก็ได้แต่นั่งห้ามบนรถเข็นเพราะขาเดินไม่ได้
ส่วนไอ้นั่นมันไม่คิดจะสู้รึไงวะ
ผมลากออกมันมานอกห้องพยาบาล ข้างในมันแคบไป
ผ้วะ!! เอาไปอีกดอก
หยุดเดี๋ยวนี้นะเก่ง!! ริทสั่งผมอย่างเด็ดขาด น้ำตาบนหน้าริทเริ่มไหลรินออกมา
ผมได้แต่ง้างหมัดไว้
หยุดเดี๋ยวนี้นะ!! เอ๊ะ!! เสียงใครวะ
มันวิ่งมาประคองไอ้หน้าลิงขึ้นไป
"มึงเป็นใครีวะมาชกเพื่อนกูทำไม"
"ก็.."
***ZEN TALK***
"ก็อะไรมึงพูดมาสิ" อารมณ์ตอนนี้ผมฉุนเฉียวมาก มันเป็นใครวะ มาชกเพื่อนผมได้ไง
"มะ..มะ..ไม่เป็นไรหรอก ไอ้เซน"ไอ้โน่พูดพลางจะพยุงตัวขึ้น
"ขออภัย นะคะ โรงพยาบาล ต้องการความเงียบค่ะ ถ้าจะทะเลาะกัน
เชิญลงไปด้านล่างค่ะ" พยาบาลสี่ห้าคนวิ่งมาดูเหตุการณ์
"เชิญค่ะ"
"เรื่องไม่จบง่ายๆแน่"ผมพูดพลางมองหน้าไอ้ขาวสูงที่ชกหน้าเพื่อนผมตะกี้
หลังจากที่ทุกคนลงมา ไอ้เตี้ยรถเข็นก็เล่าความจริงทั้งหมดให้ฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้น
.....
....
...
..
.
"กูขอโทษ กู..." มันปริปากพูดขึ้นหลังจากเงียบมานาน
"ขอโทษแล้วเรื่องมันจะจบรึไงวะ"ผมพูดแทรกขึ้น แล้วจ้องเขม็งที่หน้ามัน
~ได้แต่พิมพ์ คำว่ารักเอาไว้~* เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
" ครับๆ ไปแล้วกำลังครับ รถติดมาก" เฮ้อ ลืมไป ไปงานสายแล้ว เจ้เปรียวโทรมาเรียกไปทำงาน
"อ่ะไอ้โน่ กูเอาเสื้อผ้ามาให้มึง มันตกอยู่หน้าห้องพยาบาลนั่นแหละไปเก็บเอาละกัน"
"ฝากไว้ก่อนนะมึง" ผมจ้องหน้าไอ้โอโม่ที่อยู่ข้างหน้าพร้อมเดินไปบนรถมอไซ คันโปรดของผม
"เดี๋ยว" ไอ้โอโม่เรียกผม ตอนนี้ผมสตาร์ทรถเตรียมจะไปแล้วครับ
"ฝากไว้แล้ว ก็รีบมาเอาคืนด้วยนะจ้ะ " มันพูดเสร็จก็ทำหน้าเบ้ แล้วก็พูดว่า"โอ้ย กลัว กลั๊ว กลัว" แล้วก็ทำท่าเหมือนโดนน้ำร้อนลวก
ฮึ่ย บรืน บรืน บรืน!!!!! แค้นนักไอ้โอโม่
ถ้าไม่ติดงานแกเจอแน่
หมัดมือผมจะซัดเข้าหน้ามันเต็มๆ
ตอนนี้ผมได้แต่บิดมอไซค์เพื่อไปทำงานให้เร็วที่สุด
บรืน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ฮึ่ย แค้นโว้ย!!
กะว่าจะมาเยี่ยมไอ้ริท
พอเปิดประตูเข้ามา ก็เจอมันจูบกับ...
ใครวะ!!
ผัวะ!!
ผมชกมันไปหมัดนึง
"เฮ้ย!! อย่า อย่าชก"ริทตะโกนห้ามผม
ผมไม่ฟังมันหรอก มาทำกับเพื่อนผมได้ยังไง
ผมสนิทกับมันผมรู้ว่า ใครเคยเป็นแฟนกันบ้าง
ใครเป็นเพื่อนมันบ้าง แต่ไอ้นี่ไม่เคยเจอหน้าแล้วมาจูบ
กับเพื่อนผมได้ไงวะ
ผัวะ!! เอาไปอีกดอก ไอ้โรคจิต
อย่า!! อย่า !! ตอนนี้ริทก็ได้แต่นั่งห้ามบนรถเข็นเพราะขาเดินไม่ได้
ส่วนไอ้นั่นมันไม่คิดจะสู้รึไงวะ
ผมลากออกมันมานอกห้องพยาบาล ข้างในมันแคบไป
ผ้วะ!! เอาไปอีกดอก
หยุดเดี๋ยวนี้นะเก่ง!! ริทสั่งผมอย่างเด็ดขาด น้ำตาบนหน้าริทเริ่มไหลรินออกมา
ผมได้แต่ง้างหมัดไว้
หยุดเดี๋ยวนี้นะ!! เอ๊ะ!! เสียงใครวะ
มันวิ่งมาประคองไอ้หน้าลิงขึ้นไป
"มึงเป็นใครีวะมาชกเพื่อนกูทำไม"
"ก็.."
***ZEN TALK***
"ก็อะไรมึงพูดมาสิ" อารมณ์ตอนนี้ผมฉุนเฉียวมาก มันเป็นใครวะ มาชกเพื่อนผมได้ไง
"มะ..มะ..ไม่เป็นไรหรอก ไอ้เซน"ไอ้โน่พูดพลางจะพยุงตัวขึ้น
"ขออภัย นะคะ โรงพยาบาล ต้องการความเงียบค่ะ ถ้าจะทะเลาะกัน
เชิญลงไปด้านล่างค่ะ" พยาบาลสี่ห้าคนวิ่งมาดูเหตุการณ์
"เชิญค่ะ"
"เรื่องไม่จบง่ายๆแน่"ผมพูดพลางมองหน้าไอ้ขาวสูงที่ชกหน้าเพื่อนผมตะกี้
หลังจากที่ทุกคนลงมา ไอ้เตี้ยรถเข็นก็เล่าความจริงทั้งหมดให้ฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้น
.....
....
...
..
.
"กูขอโทษ กู..." มันปริปากพูดขึ้นหลังจากเงียบมานาน
"ขอโทษแล้วเรื่องมันจะจบรึไงวะ"ผมพูดแทรกขึ้น แล้วจ้องเขม็งที่หน้ามัน
~ได้แต่พิมพ์ คำว่ารักเอาไว้~* เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
" ครับๆ ไปแล้วกำลังครับ รถติดมาก" เฮ้อ ลืมไป ไปงานสายแล้ว เจ้เปรียวโทรมาเรียกไปทำงาน
"อ่ะไอ้โน่ กูเอาเสื้อผ้ามาให้มึง มันตกอยู่หน้าห้องพยาบาลนั่นแหละไปเก็บเอาละกัน"
"ฝากไว้ก่อนนะมึง" ผมจ้องหน้าไอ้โอโม่ที่อยู่ข้างหน้าพร้อมเดินไปบนรถมอไซ คันโปรดของผม
"เดี๋ยว" ไอ้โอโม่เรียกผม ตอนนี้ผมสตาร์ทรถเตรียมจะไปแล้วครับ
"ฝากไว้แล้ว ก็รีบมาเอาคืนด้วยนะจ้ะ " มันพูดเสร็จก็ทำหน้าเบ้ แล้วก็พูดว่า"โอ้ย กลัว กลั๊ว กลัว" แล้วก็ทำท่าเหมือนโดนน้ำร้อนลวก
ฮึ่ย บรืน บรืน บรืน!!!!! แค้นนักไอ้โอโม่
ถ้าไม่ติดงานแกเจอแน่
หมัดมือผมจะซัดเข้าหน้ามันเต็มๆ
ตอนนี้ผมได้แต่บิดมอไซค์เพื่อไปทำงานให้เร็วที่สุด
บรืน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ฮึ่ย แค้นโว้ย!!
.
.
.
.
.....
...
..
.
.
.
.
.....
...
..
.
เม้นให้ด้วยนะจ้ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น