ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ไตรทิพย์
ท่านอำมาสหบาลและ้าราบริพารที่รอีวิแบพระวรายอันบอบ้ำปาายอพระโอรสมาถึลานประหาร่อนเวลาที่ำหน
พระนาเนรอัีและผู้้อันาอื่นถูนำัวออมาาุเพื่อเป็นสัีพยาน พระนาทรทรุพระอ์ลในพริบาที่รู้ะารรมอพระโอรส ทรอ้อนวอนท้าวัุมารทั้ยัให้ำสัย์สาบานว่าะยอมอยู่ภายใ้พระราอำนาและไม่อาาพยาบาทราบนีวิะหาไม่ แ่ทว่า พระราำรัสเลื่อนลอย็ไม่เิผล พระนาึทรวัพระเนรทั้สอ้าึ่เป็นอาวุธาไฟประำอ์ถวายแ่พายัษ์เพื่อแลับีวิอาวอสุรนร พระโอรสทัสาร และพระธิาวิมานมาศ
ท้าวัุมารยัไม่วาพระทัย รับสั่ว่าวาอพระนาแลไ้แ่ “หนึ่ีวิ” ทำให้น้ำพระเนรอผู้เป็นมาราไหลออมาเป็นโลหินเิวามเวทนาึ้นในใอแม่ทัพยัษ์ให่บาน ีวิอราษร พระโอรสที่บาเ็บสาหัส และพระมาราาบอไม่มี่าพอะ่อรอับท้าวัุมาร ันั้น พระธิาวิมานมาศึทรันอาสารับหน้าที่อันสำั อำมาสุีลายเือที่พันธนาารัวประัน แล้วในที่สุ พระมน์ีพอพระธิามนุษย์็ับวูบลเมื่อสิ้นสุำล่าวอธิษาน่อแหวนทิพย์
พระฤาษีมหัธาปราายออมาประาศ้อพร้อมทั้สำแปาิหาริย์เป็นแสสีทอทั่วท้อฟ้าราวับวาาสิทธิ์
“บันี้ เราอเป็นพยาน”
“ำสาปแ่ออ์เหนือหัวแห่อสุรนร่อท้าวัุมารไ้สลายไปนสิ้นแล้ว”
แหวนทิพย์ลอยลับืนมาสู่พระฤาษีึ่แสร่าที่แท้ริว่าพระอ์ือพระอินทร์ผู้ประทาน “ไรทิพย์” อวิเศษสามประารเพื่อ่วยพระธิาผู้อาภัพ อ์อินทร์ทรประทับอยู่เพียรู่หนึ่แล้วึเส็ลับสู่สวรร์ ปล่อยให้ท้าวัุมารรรับผลอารระทำามสมวร
พระอินทร์ทรเปล่ถ้อย เป็นพยาน
ำแ่ััุมาร เสื่อมพ้น
ัมาศล่าวอธิษาน มอบ่อน วายปรา
ทิพย์ึ่ลอยืน้น สู่เ้า อ์อินทร์
พระโอรสอินทาน์ทรเป็นอิสระาพันธนาารออ์อินทร์หลัานั้นไม่นาน
รั้นเส็ถึนรัุมาร วามพินาศอาวอสุรนร ลานประหาร ็ทำให้เสียพระทัยเป็นอย่ามา พระวรายแน่นิ่อพระธิาที่ทรเอ็นูหนัหนาทำให้เ็บแ้นในพระทัยยิ่นั ับพลันนั้น ท้าวัุมารทรรีบรับสั่ให้ไพร่พลยัษ์โมีพระโอรสอินทาน์ทันที้วยเรลัวอันรายาศรวิเศษ!!
พระโอรสอินทาน์ทรแผลศรึ้นฟ้าบันาลฝนทิพย์ป้อันไฟประลัยัลป์เพื่อุ้มรอาวอสุรนรที่ำลัเลื่อนย้ายพระศพ และนำเส็พระโอรส พระนาเนรอัีไปหลบอยู่ในที่ปลอภัย านั้น ท้าวรุราและท่านอำมาสหบาล็ามมา่วยพระอ์ัารับเหล่าแม่ทัพยัษ์ร้าย พระโอรสทรมีพระเวทย์ป้อันอ์เหนือว่าท้าวัุมาร ทรำนาาร่อสู้ระยะไลโยใ้ศร ทั้ยัถนัาร่อสู้ระยะประิโยใ้าบและริราวับว่าไม่มีผู้ใเทียบเียไ้ ้วยเหุนี้ บรราแม่ทัพยัษ์ให่ผู้ำนาารศึึเริ่มเอาใออห่าาพายัษ์ผู้ไร้ปราี แม้แ่สรีาบอที่ร้ออีวิลูบุธรรม็ยัมิละเว้น
ท้าวัุมารเือนปลายาบเ้าที่หลัอพระโอรสอินทาน์ในัหวะที่ทรโผเ้า่วยท่านอำมา และยัใ้โอาสนี้เสไฟประลัยัลป์ามไปหวัะเผาให้สิ้น เป็นเหุให้แม่ทัพยัษ์นหนึ่อพระอ์ถึแ่วามายอย่าน่าสลใ
“ท้าวัุมาร!!”
“เรายอมอยู่ใ้อำนาอท่าน แล้วยัะ่าเราอีอย่านั้นเรอะ!!”
“เราอสาปแ่ท่านนนนน....!!”
เสียสาปแ่อย่าเียแ้นาพวเียวันสะเทือนเลื่อนลั่น่อนะหายไปพร้อมับร่าที่หมอไหม้ลายเป็นฝุ่นเถ้า
าร่อสู้ะัไปทันใ เหล่ายัษ์เริ่มแแยแบ่เป็นฝัฝ่าย บ้า็หลบหนี บ้า็หันมาสนับสนุนพระโอรสมนุษย์ผู้าัย บ้า็โหร้ายเสมอันับท้าวัุมารึยัหลผิิั่ว พระโอรสอินทาน์ทรมีโอาสในเสี้ยววินาทีนั้น!! และแล้ว.. ศรพิา็ถูัออไปรึพายัษ์ผู้โหร้ายไว้ับเสาไม้ที่ใ้มัพระธิาวิมานมาศ ไฟประลัยัลป์ที่ทรพ่นออไปในระหว่านั้นถูศรพิาสะท้อนลับสู่พระวราย ท้าวัุมารทรร้อโหยหวนระทั่สิ้นพระนม์้วยวามทรมานอย่าน่าสยสยอ
หลัานั้น อำมายัษ์ผู้รัอีสอน็บีวิาม...
ถือเป็นวามายที่นำพาวามสบสุลับืนมายัวศ์วานอสุรา
— บ —
ศึัุมารผ่านไปเป็นเวลาหลายปี
พระโอรสทัสารทรึ้นรอราย์เป็นผู้รอนรแทนท้าวัุมาร หลัาพระราพิธีอภิเษับพระธิาแ้วอำพัน ทั้สอพระอ์ทรย้ายไปบูระอสุรนรที่ถูเผาทำลายพร้อมาวยัษ์ที่รอสัะไม่ินเนื้อมนุษย์ลอีพ ท่านอำมาสหบาลยืนรานะามเส็ไป้วย อ์เหนือหัวทัสารึทรัเลือแม่ทัพที่รัภัีึ้นปรอนรัุมารแทนพระอ์ พระนาเนรอัีทรลายเป็นเส็ย่าที่มีวามสุับหลานายหลานสาวและทรไ้รับวามรัาอาาประาราษร์อย่าท่วมท้นลอพระนม์ีพ
ทา้านอ์เหนือหัวรุราผู้้ำรั หลัาเสร็ศึที่นรัุมาร็ทรอภิเษับอุรมาลี พระธิาแห่เมือินนรที่เยปิเสธพระอ์ ทรเป็นแบบอย่าที่ีให้แ่พลเมือายในนรรุเรื่อารให้เียริศรีภรรยา ท้าวรุราไม่ทรเผยปานสีำสัลัษ์แห่พารุอีเลยเนื่อ้วยพระมเหสีอุรมาลีไม่ทรโปร ทรามพระทัยพระมเหสีินนรทุอย่า ไม่บ่น ไม่ว่า สบปา แ่ยัทรทะนและุันในเวลาานราารัเิม
นรันทรโศล
อ์เหนือหัวอินทาน์ทรปรอบ้านเมือ้วยพระเมาอย่าหาที่สุมิไ้ สืบเนื่อาารสิ้นพระมน์อพระธิาวิมานมาศในรั้นั้น วามสัมพันธ์อนรที่ห่าไลึแน่นแฟ้นราวับอยู่ใล้เพียเอื้อมมือ พระโอรสยัเส็ไปนรสับรรอย่าสม่ำเสมอ บารั้็ทรอนุาให้พระโอรสและพระธิาอพระอ์ประทับอยู่ับอ์เหนือหัวและพระมเหสีเพื่อลายเหา
“เส็ยายเพะ !!!”
“หลานไ้ยินมาว่าทรมีสับเ็สีที่สวยามมา !!”
“พระอ์ะทรอนุาให้หลานไปูไ้มั้ยเพะ !”
หลานสาวเ้ามาอออ้อนอย่าน่ารั พระอ์ทรปรารถนาะเสอไม้ที่สวยามว่าให้พระรานัาที่ทรรัแ่็ทำไม่ไ้เพราะทรสูสิ้นอิทธิฤทธิ์โยสมบูร์แล้ว อ์เหนือหัวอินทาน์เส็เ้ามาหลัานั้นึทรไ้ยินไ้ฟัเรื่อเล่าอพระมเหสีอีรั้หนึ่
รานั้น....
นาฟ้าทิพยนลินีเส็ไปเ้าเฝ้าอ์อินทร์ทั้อนเ้า อนเที่ย อนเย็น ทุวัน เป็นเวลาหนึ่ปี ทรร่ำรวร่ำไห้เรื่อพระนาเนรอัีพระเนรบอทั้สอ้าและพระธิาวิมานมาศผู้มีะาอาภัพ อ์อินทร์ึรับสั่ให้นำ “ไรทิพย์” อประทานทั้สามสิ่ถวายืนพระอ์ พระโอรสอินทาน์(ในเวลานั้น)ถวายศรพระอินทร์ในทันทีโยไม่มีวามลัเล ส่วนแหวนทิพย์นั้นอ์อินทร์ทรไ้รับมา่อนแล้ว แ่สิ่ที่ยาที่สุือารถวายเนรทิพย์ืนพระอ์
นาฟ้าทิพยนลินีเส็ไปเ้าเฝ้าอ์อินทร์เพื่อถวายไรทิพย์อันสุท้ายพร้อมับสับเ็สี ทรพระันแสอย่าหนัพลาอ้อนวอนเหล่าเทพยาที่ไ้รับวามเือร้อนาารประสูิพระธิามนุษย์บนสวรร์นระทั่เหล่าเทพทรปลเปลื้อวามุ่นเือไ้โยถ้วนหน้า ้วยเหุนี้ อ์อินทร์ึประทานพรให้นาฟ้าทิพยนลินีสอประารือ
หนึ่ ทรเสเมล็บัวเป็นวาสอวและประทานพรแ่พระนาเนรอัี
สอ ทรเสสับเ็สีเป็นพระธิาวิมานมาศและประทานนาให้พระโอรสอินทาน์
ทั้ที่พระอ์ทรรู้ว่า เนรทิพย์ที่นาฟ้าทิพยนลินีนำมาถวายนั้น็ือเนรไฟอพระนาเนรอัี!! หลัาที่ประทานพรนับแ่นั้นเป็น้นมา พระเนรอพระโอรส็มิไ้อยู่เหนือมน์าถาใอีเลย
-- บบริบูร์ --
พระนาเนรอัีและผู้้อันาอื่นถูนำัวออมาาุเพื่อเป็นสัีพยาน พระนาทรทรุพระอ์ลในพริบาที่รู้ะารรมอพระโอรส ทรอ้อนวอนท้าวัุมารทั้ยัให้ำสัย์สาบานว่าะยอมอยู่ภายใ้พระราอำนาและไม่อาาพยาบาทราบนีวิะหาไม่ แ่ทว่า พระราำรัสเลื่อนลอย็ไม่เิผล พระนาึทรวัพระเนรทั้สอ้าึ่เป็นอาวุธาไฟประำอ์ถวายแ่พายัษ์เพื่อแลับีวิอาวอสุรนร พระโอรสทัสาร และพระธิาวิมานมาศ
ท้าวัุมารยัไม่วาพระทัย รับสั่ว่าวาอพระนาแลไ้แ่ “หนึ่ีวิ” ทำให้น้ำพระเนรอผู้เป็นมาราไหลออมาเป็นโลหินเิวามเวทนาึ้นในใอแม่ทัพยัษ์ให่บาน ีวิอราษร พระโอรสที่บาเ็บสาหัส และพระมาราาบอไม่มี่าพอะ่อรอับท้าวัุมาร ันั้น พระธิาวิมานมาศึทรันอาสารับหน้าที่อันสำั อำมาสุีลายเือที่พันธนาารัวประัน แล้วในที่สุ พระมน์ีพอพระธิามนุษย์็ับวูบลเมื่อสิ้นสุำล่าวอธิษาน่อแหวนทิพย์
พระฤาษีมหัธาปราายออมาประาศ้อพร้อมทั้สำแปาิหาริย์เป็นแสสีทอทั่วท้อฟ้าราวับวาาสิทธิ์
“บันี้ เราอเป็นพยาน”
“ำสาปแ่ออ์เหนือหัวแห่อสุรนร่อท้าวัุมารไ้สลายไปนสิ้นแล้ว”
แหวนทิพย์ลอยลับืนมาสู่พระฤาษีึ่แสร่าที่แท้ริว่าพระอ์ือพระอินทร์ผู้ประทาน “ไรทิพย์” อวิเศษสามประารเพื่อ่วยพระธิาผู้อาภัพ อ์อินทร์ทรประทับอยู่เพียรู่หนึ่แล้วึเส็ลับสู่สวรร์ ปล่อยให้ท้าวัุมารรรับผลอารระทำามสมวร
พระอินทร์ทรเปล่ถ้อย เป็นพยาน
ำแ่ััุมาร เสื่อมพ้น
ัมาศล่าวอธิษาน มอบ่อน วายปรา
ทิพย์ึ่ลอยืน้น สู่เ้า อ์อินทร์
พระโอรสอินทาน์ทรเป็นอิสระาพันธนาารออ์อินทร์หลัานั้นไม่นาน
รั้นเส็ถึนรัุมาร วามพินาศอาวอสุรนร ลานประหาร ็ทำให้เสียพระทัยเป็นอย่ามา พระวรายแน่นิ่อพระธิาที่ทรเอ็นูหนัหนาทำให้เ็บแ้นในพระทัยยิ่นั ับพลันนั้น ท้าวัุมารทรรีบรับสั่ให้ไพร่พลยัษ์โมีพระโอรสอินทาน์ทันที้วยเรลัวอันรายาศรวิเศษ!!
พระโอรสอินทาน์ทรแผลศรึ้นฟ้าบันาลฝนทิพย์ป้อันไฟประลัยัลป์เพื่อุ้มรอาวอสุรนรที่ำลัเลื่อนย้ายพระศพ และนำเส็พระโอรส พระนาเนรอัีไปหลบอยู่ในที่ปลอภัย านั้น ท้าวรุราและท่านอำมาสหบาล็ามมา่วยพระอ์ัารับเหล่าแม่ทัพยัษ์ร้าย พระโอรสทรมีพระเวทย์ป้อันอ์เหนือว่าท้าวัุมาร ทรำนาาร่อสู้ระยะไลโยใ้ศร ทั้ยัถนัาร่อสู้ระยะประิโยใ้าบและริราวับว่าไม่มีผู้ใเทียบเียไ้ ้วยเหุนี้ บรราแม่ทัพยัษ์ให่ผู้ำนาารศึึเริ่มเอาใออห่าาพายัษ์ผู้ไร้ปราี แม้แ่สรีาบอที่ร้ออีวิลูบุธรรม็ยัมิละเว้น
ท้าวัุมารเือนปลายาบเ้าที่หลัอพระโอรสอินทาน์ในัหวะที่ทรโผเ้า่วยท่านอำมา และยัใ้โอาสนี้เสไฟประลัยัลป์ามไปหวัะเผาให้สิ้น เป็นเหุให้แม่ทัพยัษ์นหนึ่อพระอ์ถึแ่วามายอย่าน่าสลใ
“ท้าวัุมาร!!”
“เรายอมอยู่ใ้อำนาอท่าน แล้วยัะ่าเราอีอย่านั้นเรอะ!!”
“เราอสาปแ่ท่านนนนน....!!”
เสียสาปแ่อย่าเียแ้นาพวเียวันสะเทือนเลื่อนลั่น่อนะหายไปพร้อมับร่าที่หมอไหม้ลายเป็นฝุ่นเถ้า
าร่อสู้ะัไปทันใ เหล่ายัษ์เริ่มแแยแบ่เป็นฝัฝ่าย บ้า็หลบหนี บ้า็หันมาสนับสนุนพระโอรสมนุษย์ผู้าัย บ้า็โหร้ายเสมอันับท้าวัุมารึยัหลผิิั่ว พระโอรสอินทาน์ทรมีโอาสในเสี้ยววินาทีนั้น!! และแล้ว.. ศรพิา็ถูัออไปรึพายัษ์ผู้โหร้ายไว้ับเสาไม้ที่ใ้มัพระธิาวิมานมาศ ไฟประลัยัลป์ที่ทรพ่นออไปในระหว่านั้นถูศรพิาสะท้อนลับสู่พระวราย ท้าวัุมารทรร้อโหยหวนระทั่สิ้นพระนม์้วยวามทรมานอย่าน่าสยสยอ
หลัานั้น อำมายัษ์ผู้รัอีสอน็บีวิาม...
ถือเป็นวามายที่นำพาวามสบสุลับืนมายัวศ์วานอสุรา
— บ —
ศึัุมารผ่านไปเป็นเวลาหลายปี
พระโอรสทัสารทรึ้นรอราย์เป็นผู้รอนรแทนท้าวัุมาร หลัาพระราพิธีอภิเษับพระธิาแ้วอำพัน ทั้สอพระอ์ทรย้ายไปบูระอสุรนรที่ถูเผาทำลายพร้อมาวยัษ์ที่รอสัะไม่ินเนื้อมนุษย์ลอีพ ท่านอำมาสหบาลยืนรานะามเส็ไป้วย อ์เหนือหัวทัสารึทรัเลือแม่ทัพที่รัภัีึ้นปรอนรัุมารแทนพระอ์ พระนาเนรอัีทรลายเป็นเส็ย่าที่มีวามสุับหลานายหลานสาวและทรไ้รับวามรัาอาาประาราษร์อย่าท่วมท้นลอพระนม์ีพ
ทา้านอ์เหนือหัวรุราผู้้ำรั หลัาเสร็ศึที่นรัุมาร็ทรอภิเษับอุรมาลี พระธิาแห่เมือินนรที่เยปิเสธพระอ์ ทรเป็นแบบอย่าที่ีให้แ่พลเมือายในนรรุเรื่อารให้เียริศรีภรรยา ท้าวรุราไม่ทรเผยปานสีำสัลัษ์แห่พารุอีเลยเนื่อ้วยพระมเหสีอุรมาลีไม่ทรโปร ทรามพระทัยพระมเหสีินนรทุอย่า ไม่บ่น ไม่ว่า สบปา แ่ยัทรทะนและุันในเวลาานราารัเิม
นรันทรโศล
อ์เหนือหัวอินทาน์ทรปรอบ้านเมือ้วยพระเมาอย่าหาที่สุมิไ้ สืบเนื่อาารสิ้นพระมน์อพระธิาวิมานมาศในรั้นั้น วามสัมพันธ์อนรที่ห่าไลึแน่นแฟ้นราวับอยู่ใล้เพียเอื้อมมือ พระโอรสยัเส็ไปนรสับรรอย่าสม่ำเสมอ บารั้็ทรอนุาให้พระโอรสและพระธิาอพระอ์ประทับอยู่ับอ์เหนือหัวและพระมเหสีเพื่อลายเหา
“เส็ยายเพะ !!!”
“หลานไ้ยินมาว่าทรมีสับเ็สีที่สวยามมา !!”
“พระอ์ะทรอนุาให้หลานไปูไ้มั้ยเพะ !”
หลานสาวเ้ามาอออ้อนอย่าน่ารั พระอ์ทรปรารถนาะเสอไม้ที่สวยามว่าให้พระรานัาที่ทรรัแ่็ทำไม่ไ้เพราะทรสูสิ้นอิทธิฤทธิ์โยสมบูร์แล้ว อ์เหนือหัวอินทาน์เส็เ้ามาหลัานั้นึทรไ้ยินไ้ฟัเรื่อเล่าอพระมเหสีอีรั้หนึ่
รานั้น....
นาฟ้าทิพยนลินีเส็ไปเ้าเฝ้าอ์อินทร์ทั้อนเ้า อนเที่ย อนเย็น ทุวัน เป็นเวลาหนึ่ปี ทรร่ำรวร่ำไห้เรื่อพระนาเนรอัีพระเนรบอทั้สอ้าและพระธิาวิมานมาศผู้มีะาอาภัพ อ์อินทร์ึรับสั่ให้นำ “ไรทิพย์” อประทานทั้สามสิ่ถวายืนพระอ์ พระโอรสอินทาน์(ในเวลานั้น)ถวายศรพระอินทร์ในทันทีโยไม่มีวามลัเล ส่วนแหวนทิพย์นั้นอ์อินทร์ทรไ้รับมา่อนแล้ว แ่สิ่ที่ยาที่สุือารถวายเนรทิพย์ืนพระอ์
นาฟ้าทิพยนลินีเส็ไปเ้าเฝ้าอ์อินทร์เพื่อถวายไรทิพย์อันสุท้ายพร้อมับสับเ็สี ทรพระันแสอย่าหนัพลาอ้อนวอนเหล่าเทพยาที่ไ้รับวามเือร้อนาารประสูิพระธิามนุษย์บนสวรร์นระทั่เหล่าเทพทรปลเปลื้อวามุ่นเือไ้โยถ้วนหน้า ้วยเหุนี้ อ์อินทร์ึประทานพรให้นาฟ้าทิพยนลินีสอประารือ
หนึ่ ทรเสเมล็บัวเป็นวาสอวและประทานพรแ่พระนาเนรอัี
สอ ทรเสสับเ็สีเป็นพระธิาวิมานมาศและประทานนาให้พระโอรสอินทาน์
ทั้ที่พระอ์ทรรู้ว่า เนรทิพย์ที่นาฟ้าทิพยนลินีนำมาถวายนั้น็ือเนรไฟอพระนาเนรอัี!! หลัาที่ประทานพรนับแ่นั้นเป็น้นมา พระเนรอพระโอรส็มิไ้อยู่เหนือมน์าถาใอีเลย
-- บบริบูร์ --
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น