รักกวนๆอลวนวุ่นวาย

ลำดับตอนที่ #1 : 1

“ปังอบไปกินข้าวกันเหอะ”

“อื้ม”

“นี่โป่งจ๋า  ไม่ชวนเค้าเลยนะ” นายการ์ดทำเสียงอ้อน  น่ารักตาย  แหวะ

“หิวก็หากินเอง  ไปปังอบ”

“เออ”

แล้วฉันก้อเดินลงมากับยัยลูกโป่ง

“แกทะเลาะอะไรกับการ์ดวะ”

“ก็เมื่อคืนอ่ะ  ก็คุยโทสับกันแบบทุกคืนแหละ  แต่การ์ดมันหลับก่อนฉันก็เลยโกด”

“ฮะ...อาไรของแกเนี่ย  เรื่องแค่นี้หรอ”

“เออ....มะคืนเมนมาด้วยล่ะเลยหงุดหงิด”

ตายแล้วเพื่อนฉัน -*-

เลิกเรียน

“เฮ้ย...ปังอบ  กลับก่อนนะ”

ยัยลูกโป่งตะโกนบอฉันก่อนที่จะเดินไปกับนายการ์ดคงจะดีกันแล้วสินะ

.............วันนี้ฉันต้องกลับคนเดียวละสิ  เฮ้อออออออ

 คิดแล้วเศร้า  เมื่อก่อนฉันก็มีแฟนนะ    แต่เรียนคนละโรงเรียนแฟนเก่าฉันอ่ะเค้าเป็นนักเทควันโดเค้าหล่อมากเค้าชื่ออาร์ตี้  เค้าดีกับฉันทุกอย่าง  สงสัยใช่ไหมล่ะว่าทำไมถึงเลิกกัน  ฮึฮึ  ก็เพราะเค้ามีผู้หญิงคนอื่นละสิ  แถมแม่นั่นน่ะอ่อนกว่าฉันตั้งปีนึง  อาร์ตี้นะอาร์ตี้  แต่ชั่งเหอะฉันตัดใจได้แล้วล่ะ

ตุ๊บ!  “ว้ายยยยยย”

“นี่เธอ  เดินยังไงเนี่ย”   ฉันเดินไปชนนายฟอยเข้าอย่างจังเฮ้ออออออ

“ขอโทษมองไม่เห็น”  พอนึกถึงเรื่องอาร์ตี้ทีไรจิตใจฉันมันล่องลอยทุกที

“เฮอะ.....ถ้าคำขอโทษมีความหมายแล้วตำรวจจะมีไว้ทำไม”  ดูมันย้อนสิคะ  เหนื่อยใจกะคำพูดเด็กอนุบาลจริงๆ

“แล้วนายจะให้ฉันทำไง  คุกเข่าขอโทษเลยไหมล่ะ”  จริงๆเลยยย

“ถ้าเธอต้องการฉันก็ไม่ขัด”

“นาย...”

“อะไรยัยซุ่มซ่าม”

“นายเรียกฉันว่าอะไรนะ”

“ก็ยัยซุ่มซ่ามไงหูเพี้ยนหรอ”

“อีตาบ้า  ชิ” เฮ้อออ  ฉันไม่อยากจะสนใจ  ผู้ชายอะไรเนี่ยทำตัวไม่เหมือนหน้าตาเล้ยยยย

“นี่...จะไปไหน  ชนแล้วยังไม่ชดใช้อีก”  โอ้ววววว  ช่างกล้าเนอะ

“บ้าหรือไง  ชดใช้อาไรของนายเนี่ยยย  ฉันจะกลับบ้าน”

“ตามมา” นายนี่ถือวิสาสะอาไรมาจับมือแล้วลากฉันไปเนี่ยยยย  (แต่ฉันก็ยอม)  เฮ้ออออ

หมอนี่พาฉันมาหยุดอยู่ที่สวนสาธารณะใกล้โรงเรียน

“นั่งสิ”

“นายพาฉันมาที่นี่ทำไม”

นายนั่นไม่พูดอะไรนอกจากนั่งเฉยๆ  แล้วหลับตา  ทำสมาธิหรอยะ

“ไป  เธออ่ะกลับบ้านได้แล้ว”

หา....อะไรฟะเนียยยยยย   เพื่ออะไร  ฉันงงงงงค่ะ    งงมากๆ

“นายโรคจิตรึป่าววววว”  

“บ้าหรอ  ฉันไม่ใช่เธอนะ  ฉันไปล่ะพรุ่งนี้เจอกัน  ยัยซุ่มซ่ามมมม”

แล้วนายนั่นก็เดินจากไป  อาไรกันเนี่ยยยยย  ฉันละงงกะหมอนั่นจิงๆ

 “นั่ง   นั่ง”  แล้วชั้นก้อยอมนั่ง

“มีอะไร”  นายนี่บ๋องจิงๆเล้ยยยยย