goodbye love {SJ Vs WG}

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2

            เช้าวันต่อมา 

            ฉันและเพื่อนๆออกมานั่งเล่นอยู่ข้างนอก ซอนมียังมีอาการซึมเศร้าเหมือนเดิม ฉัน

และเพื่อนคนอื่นๆพยายามสร้างบรรยากาศโดยการพาซอนมีระลึกถึงความหลังตอนที่พวกเราทั้ง

6 คนได้พบกัน และเธอก็มีรอยยิ้มขึ้นมาเพียงนิดเดียวเท่านั้นน่ะ (ย้ำนิดเดียวจริงๆ)

           "ซอนมี เธอจะว่าอะไรมั้ยถ้าฉันจะให้พี่ชายของฉันมาที่นี่" จู่ๆโซฮีก็พูดขึ้น แต่เดี๋ยวน่ะ

พี่ชายพวกเราต่างก็ไปเรียนต่อต่างประเทศนี่นา ฉัน โซฮี ซอนมี พวกเรามีพี่ชาย ส่วนอีก 3 คน

นั้นมีน้องสาว แต่พวกเราไม่ค่อยจะได้เจอพี่ชายกรือน้องสาว

เพื่อนกันหรอก แต่วันนี้ ฉันกำลังจะได้เจอหน้าพี่ชายของโซฮีแล้ว เย้ๆๆๆ

           "ได้สิ~" ตอบคำถามสั่นๆแล้วหน้าสลดลงอย่างรวดเร็ว นั้นทำให้ฉันขอตัวออกมา

โทรศัพท์ทางไหลกาพี่ชายสุดที่รักฉันอย่างเร็วเลยหล่ะ

            "ตื้ด ตื๊ด ตื๊อ..."

            (ฮัลโหล ว่าไงยัยกระต่าย) เสียงแรกที่ทักน้อง ชื่อฉันก็มีทำไมไม่เรียก ดันมาเรียกฉายาที่ตัวเองตั้งเฉยเลย

            "ก็ไม่ว่าไงอ่ะ นี่พี่เหงือกพี่ว่าฉันต้องทำไงให้เพื่อนฉันหายซึมเนี่ย" ฉันรีบถามเข้าประเด็นทันที

            (แล้วเพื่อนเรามีอาการซึมเรื่องอะไรหล่ะ)

            "อกหัก"ฉันตอบ เสียงเศร้าๆ

            (ไม่เห็นยากก็แนะนำผู้ชายหน้าตาดีๆที่กำลังคุยอยู่กับเธอให้สิ" แหนะ หลงตัวเองจริงๆ เลย แต่คำพูดของเขาเรียกรอย

ยิ้มจากฉันได้มาเลยทีเดียว อยากให้ซอนมีเจอพี่ชายคนนี้ซพแล้ว

            "..........." เอากับเขาสิ หลงตัวเองชะมัด 555+

            (เฮ้ พี่ล้อเล่น อื้ม ก็ให้เวลาเขาหน่อยแล้วกันคนที่เพิ่งอกหักอ่ะเป็นแบบนี้แหละ ถ้าเราไปเร่งให้เขาลืมให้เร็วมันก็เป็น

การกดดันเขา เพราะงั้นคอยให้คำปรึกษาเขาเวลาที่เขาต้องการ คอยให้กำลังใจ คอยดูแลอยู่ห่างๆแล้วเวลาจะให้เขาดีขึ้น

เอง เข้าใจ๋)

           "ค่ะ เข้าใจ"

           (เอ่อ ซอนเย อีกสามเดือนพี่เรียนจบ พี่กะว่าจะโทรบอกเราพอดี อย่าลืมมารับพี่หล่ะ) อีกสามเดือนพี่ชายฉันจะกลับมา

แล้วเหรอ เย่ ดีใจที่สุด จะได้เจอพี่ชายแล้ว

           "ค่ะ อย่าลืมของฝากแค่นี้น่ะ" ติ๊ด

           หลังจากตัดสายแล้วฉันก็เดินไปหาพวกเพื่อนๆทันที แล้วก็เจอเข้ากับผู้ชายร่างสูง ผิวเข้ม หน้าตาหล่อเหลา กำลังยืน

อยู่ข้างๆโซฮี ฉันคิดว่าเป็นพี่ชายน่ะ แหมะ ยัยเปามีพี่ชายหน้าตาดีงี้นี่เองถึงได้เกิดมาน่ารัก

          "อะ...อ้าว ซอนเยเธอมาจากไหนเนี่ย นี่พี่ชายฉัน พี่คยูฮยอน พี่คยูฮยอนนี่เพื่อนฉัน ซอนเย" แนะนำเสร็จสรรพเลย ฉันโค้ง

ทำความเคารพทันที

           "สวัสดีค่ะพี่คยูฮยอน"

           "สวัสดีครับ"

           ผู้ชายอะไรมองยังก็หล่อ โหย อิจฉาโซฮีจัง ทำไมเราไม่มีพี่ชายหล่อแบบนี้บ้างน่ะ ให้ตายสิ แล้วซอนมีเป็นอะไรนั้น

นั่งกระพิบตาปริๆทำไม

            "ซอนมีเป็นอะไร" ฉันรีบเดินเข้าไปดูทันที แต่เจ้าตัวดันลุกขึ้น แล้วเดินเข้าบ้านไป อะไรว่ะ มีอาการแทรกซ้อนรึไงกัน


บ้าจริง และคนที่เหลือก็ทำความรู้จักและพูดคุยกับพี่คยูฮยอนทันที และก็มีเสียงหัวเราะเกิดขึ้น

.

.

.

.

.

กลับมาแก้ไขคำผิด ปรับเปลี่ยนอีกนิดหน่อย

ฝากเรื่องนี้ด้วยน๊า...ทุกคน ^0^