goodbye love {SJ Vs WG}

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1

            


             ตอนสายของวัน ที่บ้านของซอนมี

             ฉันและเพื่อนๆอีก 4 คน มาหาซอนมีที่บ้าน ไม่รู้ว่าเธอเป็นยังไงบ้าน ได้ยินว่าถูกแฟนทิ้ง คุณแม่ของซอนมีเล่าให้ฟัง

พวกฉันเป็นห่วงก็เลยมาหาที่บ้าน

              "อยากรู้จัง ใครมันบังอาจมาทิ้งเพื่อนฉัน" โซฮีพูดขึ้นในระหว่างที่เดินเข้าบ้าน อย่างโกรธแค้น "ถ้ารู้ว่ามันเป็นใคร

แม่จะจะเอาระเบิดไปปาหัวมัน"

              "ไม่เอาน่า...โซฮี บาปกรรมเปล่าๆ"ฉันเตือนเพื่อนแก้มป่องทันที แต่ยัยนั้นก็มาทำกระฟัดกระเฟียดใส่ ฉันส่ายหัวด้วย

ความเอื้อมระอา เฮ้อ...

              "ฉันว่าที่โซฮี พูดมันก็ดีนะ"

              "พอเลย ฉันว่าเรารีบเข้าไปดูซอนมีเถอะ" ยูบินพูดแล้วเดินนำหน้าไปทันที ฉันเองก็เดินตามไปด้วย ทิ้งไว้เพียง โซฮี

และเยอึนที่ยังทำหน้ายักษ์ใส่กันอยู่

              "ซอนมีเป็นไงบ้าง"พอมาถึง ยูบินก็ถลาไปกอดซอนมีไว้ทันที ส่วนฉันก็เดินไปนั่งข้างๆตามมาด้วย เฮลิม ที่เดินไปนั่ง

ข้างๆซอนมีเหมือนกัน

               "ทำไมเขาต้องทิ้งฉันไปด้วย ฮือ TOT" พอเห็นเพื่อนปุ๊บก็ปล่อยโฮเลยนะยะ ฉันบ่นนิดหน่อยแต่ก็ยื่นมือเข้าไปลูบ

หลังเพื่อปลอบเพื่อนรักอย่างซอนมี ให้หยุดร้อง

                "ก็เพราะมันโง่ไง ซอนมีอย่าเสียน้ำตาให้กับคนที่ไม่เห็นค่าของซอนมีเลยน่ะ"เฮลิมพูดขึ้น นั้นทำให้ซอนผละออก

มาจากยูบินและมากอดเฮลิมแทน ส่วนเฮลิมเองก็คอยลูบหลังเพื่อให้เพื่อนตัวเล็กของเธอหยุดร้อง

                "แล้วฉะ...ฉันจะทำไงหล่ะ...ฮือ ต้องทำไงถึงลืมเขาได้"

                "พวกเราจะช่วยเธอเอง" โซฮีพูดขึ้น ฉันล่ะคิดหนักทันที เพราะทุกครั้งที่โซฮีคิดจะทำอะไรแล้วมันต้องเป็นเรื่องที่

เป็นผลเสียต่อคนคนนั้น

                 และวันนั้นพวกเราทั้ง 5 คนก็นอนอยู่กับซอนมีและคอยชวนเธอทำนู้นทำนี่ไป เพื่อไม่ให้เธอร้องไห้ให้ผู้ชายคนนั้นอีก ฉันรู้สึกสงสาร

ซอนมีเหมือนกันนะ ทั้งที่เป็นคนที่แสนดีแท้ๆ ผู้ชายคนนั้นมันโง่จริงอย่างที่เฮลิมว่า มีเพชรเม็ดงานอยู่ในมือ แต่ดันทิ้งไป เชอะ เชอะ

.

.

.

.

.

กลับมาปรับเปลี่ยนแล้วจ้า จะมาต่อให้จบ

ให้ได้ชอบกันมั้ย เราไม่ได้ทิ้งเรื่องนี้ไปไหน

แต่ มีเหตุนิดหน่อยทำให้เพิ่งจะได้กลับมา

ขอโทษด้วยน้า...ToT