ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
Chapter 2
หลังจากที่พายัยเด็กมินมาที่ห้องยัยเด็กนั่นกับยัยบอมก็รีบใช้ฝีปากบางเฉียบของเธอทั้งสองคนปะทะกันอย่างเมามันจนชั้นอยากจะเอาหูไปทิ้งไว้ในชักโครกซะจริงๆ ก็เพราะยัยบอมนั่นแหละพอน้องเค้าเข้ามาถึงยัยนี่ก็ด่าเข้าให้จนชั้นแทบจะด่ากลับแทนแล้วแต่รู้สึกฝีปากยัยมินจะไวกว่า ส่วนที่นอนไม่ต้องพูดถึง ถึงแม้ว่าสองคนนั้นจะทะเลาะกันยังไงก็ตามตอนนอนรู้สึกว่าจะกอดกันกลมเกลียวอบู่บนที่นอนจนชั้นต้องใช้ตัวคลานมาประทับตรงโซฟาตัวโปรดของชั้น -*-
" นี่ป้า...เถิบไปหน่อยดิ อึดอัด " เสียงของยัยเด็กมินดังขึ้นพร้อมกับเท้าเล็กๆที่ยกไปเขี่ยยัยบอมให้ถอยออกไปจากตัว
" อื้ม " เสียงอู้อี้ที่ดังอยู่ในลำคอบอกให้รู้ว่ายังไงเจ๊แกก็ไม่มีทางตื่น
" พี่แชริน...ช่วยหนูด้วยจิ *_* " นั่นไงความซวยมาเยือน
" ทนไปเหอะเดี๋ยวมันก็ตื่น...หรือไม่ก็ถีบมันตกเตียงเลยไป " ชั้นประชดยัยมินไปนิดนึงเมื่อเห็นสายตาอ้อนวอนที่ส่งมาให้ชั้น
ปั๊ก!
" โอ๊ย!!! " เสียงของอะไรซักอย่างที่หล่นลงมากระทบกับพื้นแล้วตามมาด้วยเสียงร้องทำให้ชั้นที่รีบหันไปดูถึงกับต้องอึ้งเมื่อภาพเบื้องหน้าคือยัยบอมที่นอนจมปรักอยู่ที่พื้น 0[]0 เฮ้ย!!! ยัยเด็กนี่เอาจริงเหรอ เอิ่ม...ชั้นคงต้องพิจารณายัยเด็กนี่ใหม่แล้วล่ะ
" อร๊าย!!! ยัยเด็กบ้าแกนี่มันแสบจริงๆเลยนะ!!! กล้าถีบชั้นตกเตียงได้ไง!!! " เสียงปรี๊ดแตกของยัยบอมดังขึ้นหลังจากที่สปิงตัวออกมาจากพื้นแสนอุ่นแล้ว
" อ้าว ก็ป้าไม่ยอมเถิบไปอ่ะ...ชั้นก็รู้สึกอึดอัดนะ...แล้วพี่แชรินก็บอกด้วยว่าถ้าไม่ตื่นก็ให้ถีบเลย " อ้าว ไอ้เดกนี่ไหงมาโยนขี้ให้กันอย่างงี้ว่ะ
" ไอ้หมวย!!! ทำไมแกทำอย่างงี้กับชั้น!!! แกยังเห็นชั้นเป็นเพื่อนแกอยู่ป่ะเนี้ย!!! " นอกจากเสียงของเธอจะทรงพลังแล้วหมัดของเธอก็ทรงพลังไม่เบาเหมือนกัน ยัยบอมทุบมาเต็มๆแขนชั้นเลยง่ะ TT แขนชั้นจะช้ำมั๊ยเนี้ย
" โถ่!! ใครจะไปคิดล่ะว่ะว่ามินจะเอาจริงชั้นก็แค่พูดเล่นเฉยๆ " ชั้นพูดแล้วรีบรวบมือของยัยนั่นมาก็ที่มันจะทำร้ายชั้นไปมากกว่านี้ ชั้นควรจะคิดใหม่แล้วล่ะ ยัยเด็กนี่มารู้สึกว่าชั้นจะมีปัญหาเยอะกว่าเก่านะเนี้ย
" พอกันได้แล้วพี่...ทะเลาะอะไรกันนักหนา...หนูหิวแล้วนะเนี้ย " ได้ข่าวว่าเธอเป็นคนก่อเรื่องไม่ใช่เหรอ ยังจะมีหน้ามาบอกว่าหิวอีก
" เงียบไปเลยเจ้าตัวปัญหา " ชั้นพูดหลังจากจัดการยัยบอมเสร็จแล้วก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟาที่เดิม
" พี่ชั้นหิวแล้วอ่ะ " ยัยมินจีพูดแล้วเดินมานั่งข้างๆชั้นพร้อมกับเขย่าแขนชั้นอย่างกับเด็กไม่ยอมโต
" หิวก็ไปอาบน้ำดิ่ เดี๋ยวพี่พาไปกินอะไรข้างนอก...ยัยบอมแกด้วยไปอาบน้ำเดี๋ยวชั้นจะพาออกไปกินอะไรข้างนอก " ชั้นพูดกับมินจีก่อนที่จะพูดกับยัยบอมแล้วโยนผ้าเช็ดตัวไปให้ ส่วนของมินเชิญไปหยิบเองน่ะจ่ะ
" เออ..รู้แล้ว " ยัยบอมพูดแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำปล่อยให้ชั้นต้องมานั่งตอบคำถามยัยมินจี
" พรุ่งนี้เริ่มงานวันแรกวันนี้ก็เตรียมตัวดีหน่อยล่ะกันนะ " หลังจากที่คุยกับมินมานานชั้นก็พูดปิดประโยคพลางลูบหัวแล้วดันตัวยัยมินออกไปทางห้องน้ำขณะที่ยัยบอมออกมาพอดี
" เร็วๆเลยนะไอ้เด็กแสบชั้นหิวแล้ว " ยัยบอมพูดแต่มินจีก็ดูจะไม่ได้มีปฎิกริยากับคำพูดของยัยบอมเลยหนำซ้ำยังจะมากวนตีนด้วยการเดินไปอย่างช้าๆด้วย เฮ้ย ชั้นก็หิวนะเว้ย อุตส่าห์ตื่นแต่เช้าแถมเป็นเจ้าของห้องยังต้องนอนบนโซฟาอีก -*-
" ไปกันเถอะ ^^ " เสียงร่าเริงของมินจีปลุกชั้นกับยัยบอมที่กำลังนั่งหลับกันอยู่ลืมตาขึ้นมา นี่มันเข้าไปนานจนชั้นหลับเลยเหรอเนี้ย มันเข้าไปทำไรว่ะ???
" ไม่ออกมาซะพรุ่งนี้เลยล่ะ " นั่นไงยัยบอมแกจะไปประชดมันทำไมว่ะ เดี๋ยวก็ได้ยาวอีกอ่ะ
" ก็กะอยู่อ่ะนะแต่ไม่อยากให้พี่แชรินเค้ารอนานก็เลยออกมาก่อน " ขนาดไม่อยากให้รอนะ -_-''
" พอๆๆ หยุดเลยนะทั้งคู่ถ้าไม่หยุดชั้นจะไล่ออกจากห้องให้หมดเลย " หลังจากคำพูดของชั้นลอยล่องออกไปทั้งห้องก็เงียบกริบราวกับถูกสาป
" ไปกันเถอะ " ในเมื่อไม่มีใครเปิดปากพูดอะไรคนที่ต้องเริ่มก็คือชั้น หลังจากพูดจบชั้นก็จูงมือบอมและมินจีเดินออกไป
ชั้นอยากจะขอบคุณพระเจ้าที่พาชั้นมาถึงร้านอาหารซักที ระหว่างที่เดินมาชั้นอยากจะบ้าตายทั้งคู่ยังต่อปากต่อคำกันอยู่แต่พอเดินมาเรื่อยๆก็ไม่ใช่แค่สองคนนั้นนะที่เถียงกันก็อยู่ดีสองคนนั้นก็มาพาดพิงถึงชั้นปากของชั้นก็บังเอิญตอบสนองเร็วซะด้วยสิ เถียงกันไปเถียงกันมาก็มาถึงร้านพอดี ตอนนี้ชั้นอยากจะเอาเนื้อยัดเข้าปากยัยบอมมากเลยกินไปแฉชั้นให้ยัยมินฟังไป แต่ชั้นคงไม่ต้องแฉยัยนี่หรอกเพราะยังไงก็รู้กันอยู่แล้วว่้ายัยนี่เป็นยังไง
" พี่แชรินอิ่มแล้วเหรอ " มินจีถาม ชั้นกินมาจนเนื้อที่พุงชั้นมันจะพองออกมาแล้วนะยังจะให้ชั้นยัดเข้าไปอีกเหรอไง
" ไม่อ่ะเก็บไว้ให้ยัยบอมกินเดี๋ยวก็หมด " ยัยพูดกระทบยัยบอมเล็กน้อย แต่ดูเหมือนจะไม่เล็กน้อยสำหรับเธอ
" นี่!! แกจะว่าชั้นว่าชั้นกินจุ เห็นแก่กิน และก็อ้วนใช่มั๊ย " ถ้าชั้นตอบว่าใช่แกจะด่าชั้นมั๊ยว่ะ
" ไม่รู้สิ...สำหรับชั้น...ชั้นว่าใช่...เนอะมินจีเนอะ " ชั้นพูดก่อนจะหันไปยักคิ้วให้มินจี
" พี่ไม่น่าถาม...ดูก็รู้แล้วล่ะ...ว่ายังไงก็อ้วน " หลังจากที่มินจีตอบชั้นกับมินจีก็ปล่อยก๊ากออกมาจนคนตรงหน้าสีหน้าเริ่มไม่พอใจ
" เออ...จริงสิ...แชริน... " บอมพูดขึ้นมาเหมือนเพิ่งจะนึกอะไรออก
" อะไร " ชั้นถามเมื่อคนตรงหน้าเรียกชื่อชั้น
" คือ...ชั้นว่า...ชั้นอยากจะขอ..ขอ...เอิ่ม... " เสียงของบอมเริ่มแผ่วลง " ขออะไร " ชั้นจึงถามแทรกเข้าไป
" ขอ...เอิ่ม...ขอ...ขอค้างที่ห้องแกอีกซักพักนะ "
หลังจากที่พายัยเด็กมินมาที่ห้องยัยเด็กนั่นกับยัยบอมก็รีบใช้ฝีปากบางเฉียบของเธอทั้งสองคนปะทะกันอย่างเมามันจนชั้นอยากจะเอาหูไปทิ้งไว้ในชักโครกซะจริงๆ ก็เพราะยัยบอมนั่นแหละพอน้องเค้าเข้ามาถึงยัยนี่ก็ด่าเข้าให้จนชั้นแทบจะด่ากลับแทนแล้วแต่รู้สึกฝีปากยัยมินจะไวกว่า ส่วนที่นอนไม่ต้องพูดถึง ถึงแม้ว่าสองคนนั้นจะทะเลาะกันยังไงก็ตามตอนนอนรู้สึกว่าจะกอดกันกลมเกลียวอบู่บนที่นอนจนชั้นต้องใช้ตัวคลานมาประทับตรงโซฟาตัวโปรดของชั้น -*-
" นี่ป้า...เถิบไปหน่อยดิ อึดอัด " เสียงของยัยเด็กมินดังขึ้นพร้อมกับเท้าเล็กๆที่ยกไปเขี่ยยัยบอมให้ถอยออกไปจากตัว
" อื้ม " เสียงอู้อี้ที่ดังอยู่ในลำคอบอกให้รู้ว่ายังไงเจ๊แกก็ไม่มีทางตื่น
" พี่แชริน...ช่วยหนูด้วยจิ *_* " นั่นไงความซวยมาเยือน
" ทนไปเหอะเดี๋ยวมันก็ตื่น...หรือไม่ก็ถีบมันตกเตียงเลยไป " ชั้นประชดยัยมินไปนิดนึงเมื่อเห็นสายตาอ้อนวอนที่ส่งมาให้ชั้น
ปั๊ก!
" โอ๊ย!!! " เสียงของอะไรซักอย่างที่หล่นลงมากระทบกับพื้นแล้วตามมาด้วยเสียงร้องทำให้ชั้นที่รีบหันไปดูถึงกับต้องอึ้งเมื่อภาพเบื้องหน้าคือยัยบอมที่นอนจมปรักอยู่ที่พื้น 0[]0 เฮ้ย!!! ยัยเด็กนี่เอาจริงเหรอ เอิ่ม...ชั้นคงต้องพิจารณายัยเด็กนี่ใหม่แล้วล่ะ
" อร๊าย!!! ยัยเด็กบ้าแกนี่มันแสบจริงๆเลยนะ!!! กล้าถีบชั้นตกเตียงได้ไง!!! " เสียงปรี๊ดแตกของยัยบอมดังขึ้นหลังจากที่สปิงตัวออกมาจากพื้นแสนอุ่นแล้ว
" อ้าว ก็ป้าไม่ยอมเถิบไปอ่ะ...ชั้นก็รู้สึกอึดอัดนะ...แล้วพี่แชรินก็บอกด้วยว่าถ้าไม่ตื่นก็ให้ถีบเลย " อ้าว ไอ้เดกนี่ไหงมาโยนขี้ให้กันอย่างงี้ว่ะ
" ไอ้หมวย!!! ทำไมแกทำอย่างงี้กับชั้น!!! แกยังเห็นชั้นเป็นเพื่อนแกอยู่ป่ะเนี้ย!!! " นอกจากเสียงของเธอจะทรงพลังแล้วหมัดของเธอก็ทรงพลังไม่เบาเหมือนกัน ยัยบอมทุบมาเต็มๆแขนชั้นเลยง่ะ TT แขนชั้นจะช้ำมั๊ยเนี้ย
" โถ่!! ใครจะไปคิดล่ะว่ะว่ามินจะเอาจริงชั้นก็แค่พูดเล่นเฉยๆ " ชั้นพูดแล้วรีบรวบมือของยัยนั่นมาก็ที่มันจะทำร้ายชั้นไปมากกว่านี้ ชั้นควรจะคิดใหม่แล้วล่ะ ยัยเด็กนี่มารู้สึกว่าชั้นจะมีปัญหาเยอะกว่าเก่านะเนี้ย
" พอกันได้แล้วพี่...ทะเลาะอะไรกันนักหนา...หนูหิวแล้วนะเนี้ย " ได้ข่าวว่าเธอเป็นคนก่อเรื่องไม่ใช่เหรอ ยังจะมีหน้ามาบอกว่าหิวอีก
" เงียบไปเลยเจ้าตัวปัญหา " ชั้นพูดหลังจากจัดการยัยบอมเสร็จแล้วก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟาที่เดิม
" พี่ชั้นหิวแล้วอ่ะ " ยัยมินจีพูดแล้วเดินมานั่งข้างๆชั้นพร้อมกับเขย่าแขนชั้นอย่างกับเด็กไม่ยอมโต
" หิวก็ไปอาบน้ำดิ่ เดี๋ยวพี่พาไปกินอะไรข้างนอก...ยัยบอมแกด้วยไปอาบน้ำเดี๋ยวชั้นจะพาออกไปกินอะไรข้างนอก " ชั้นพูดกับมินจีก่อนที่จะพูดกับยัยบอมแล้วโยนผ้าเช็ดตัวไปให้ ส่วนของมินเชิญไปหยิบเองน่ะจ่ะ
" เออ..รู้แล้ว " ยัยบอมพูดแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำปล่อยให้ชั้นต้องมานั่งตอบคำถามยัยมินจี
" พรุ่งนี้เริ่มงานวันแรกวันนี้ก็เตรียมตัวดีหน่อยล่ะกันนะ " หลังจากที่คุยกับมินมานานชั้นก็พูดปิดประโยคพลางลูบหัวแล้วดันตัวยัยมินออกไปทางห้องน้ำขณะที่ยัยบอมออกมาพอดี
" เร็วๆเลยนะไอ้เด็กแสบชั้นหิวแล้ว " ยัยบอมพูดแต่มินจีก็ดูจะไม่ได้มีปฎิกริยากับคำพูดของยัยบอมเลยหนำซ้ำยังจะมากวนตีนด้วยการเดินไปอย่างช้าๆด้วย เฮ้ย ชั้นก็หิวนะเว้ย อุตส่าห์ตื่นแต่เช้าแถมเป็นเจ้าของห้องยังต้องนอนบนโซฟาอีก -*-
" ไปกันเถอะ ^^ " เสียงร่าเริงของมินจีปลุกชั้นกับยัยบอมที่กำลังนั่งหลับกันอยู่ลืมตาขึ้นมา นี่มันเข้าไปนานจนชั้นหลับเลยเหรอเนี้ย มันเข้าไปทำไรว่ะ???
" ไม่ออกมาซะพรุ่งนี้เลยล่ะ " นั่นไงยัยบอมแกจะไปประชดมันทำไมว่ะ เดี๋ยวก็ได้ยาวอีกอ่ะ
" ก็กะอยู่อ่ะนะแต่ไม่อยากให้พี่แชรินเค้ารอนานก็เลยออกมาก่อน " ขนาดไม่อยากให้รอนะ -_-''
" พอๆๆ หยุดเลยนะทั้งคู่ถ้าไม่หยุดชั้นจะไล่ออกจากห้องให้หมดเลย " หลังจากคำพูดของชั้นลอยล่องออกไปทั้งห้องก็เงียบกริบราวกับถูกสาป
" ไปกันเถอะ " ในเมื่อไม่มีใครเปิดปากพูดอะไรคนที่ต้องเริ่มก็คือชั้น หลังจากพูดจบชั้นก็จูงมือบอมและมินจีเดินออกไป
ชั้นอยากจะขอบคุณพระเจ้าที่พาชั้นมาถึงร้านอาหารซักที ระหว่างที่เดินมาชั้นอยากจะบ้าตายทั้งคู่ยังต่อปากต่อคำกันอยู่แต่พอเดินมาเรื่อยๆก็ไม่ใช่แค่สองคนนั้นนะที่เถียงกันก็อยู่ดีสองคนนั้นก็มาพาดพิงถึงชั้นปากของชั้นก็บังเอิญตอบสนองเร็วซะด้วยสิ เถียงกันไปเถียงกันมาก็มาถึงร้านพอดี ตอนนี้ชั้นอยากจะเอาเนื้อยัดเข้าปากยัยบอมมากเลยกินไปแฉชั้นให้ยัยมินฟังไป แต่ชั้นคงไม่ต้องแฉยัยนี่หรอกเพราะยังไงก็รู้กันอยู่แล้วว่้ายัยนี่เป็นยังไง
" พี่แชรินอิ่มแล้วเหรอ " มินจีถาม ชั้นกินมาจนเนื้อที่พุงชั้นมันจะพองออกมาแล้วนะยังจะให้ชั้นยัดเข้าไปอีกเหรอไง
" ไม่อ่ะเก็บไว้ให้ยัยบอมกินเดี๋ยวก็หมด " ยัยพูดกระทบยัยบอมเล็กน้อย แต่ดูเหมือนจะไม่เล็กน้อยสำหรับเธอ
" นี่!! แกจะว่าชั้นว่าชั้นกินจุ เห็นแก่กิน และก็อ้วนใช่มั๊ย " ถ้าชั้นตอบว่าใช่แกจะด่าชั้นมั๊ยว่ะ
" ไม่รู้สิ...สำหรับชั้น...ชั้นว่าใช่...เนอะมินจีเนอะ " ชั้นพูดก่อนจะหันไปยักคิ้วให้มินจี
" พี่ไม่น่าถาม...ดูก็รู้แล้วล่ะ...ว่ายังไงก็อ้วน " หลังจากที่มินจีตอบชั้นกับมินจีก็ปล่อยก๊ากออกมาจนคนตรงหน้าสีหน้าเริ่มไม่พอใจ
" เออ...จริงสิ...แชริน... " บอมพูดขึ้นมาเหมือนเพิ่งจะนึกอะไรออก
" อะไร " ชั้นถามเมื่อคนตรงหน้าเรียกชื่อชั้น
" คือ...ชั้นว่า...ชั้นอยากจะขอ..ขอ...เอิ่ม... " เสียงของบอมเริ่มแผ่วลง " ขออะไร " ชั้นจึงถามแทรกเข้าไป
" ขอ...เอิ่ม...ขอ...ขอค้างที่ห้องแกอีกซักพักนะ "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น