ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3
chapter 3
[Bom]
" ขอ...เอิ่ม...ขอ...ขอค้างที่ห้องแกอีกซักพักนะ " หลังจากที่ชั้นป่าวประกาศความต้องการออกไปแล้วทำไมหน้าของสองคนนั้นเป็นงี้อ่ะ
" O[]O " หน้าไอ้แชริน
" o_O " หน้าไอ้แสบ ( จำชื่อไม่ได้ )
" ดีใจกันล่ะสิ ^^ " เอิ่ม รู้สึกหน้าทุกคนจะหนักกว่าเดิม อะไรกันเนี้ยไม่ดีใจกันเลยเหรอ คนสวยงง
" ป้าไม่มีบ้านอยู่อ่อ " นั่นไงคำถามที่กวนประสาทขนาดนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากยัยเด็กแสบ
" ทีเธอยังมาอยู่กับเพื่อนชั้นได้เลย " ใช่ เธอเกือบทำให้ชั้นเข้าใจผิดแล้วด้วย ( อันที่จริงก็เข้าใจผิดไปแล้ว ) ตอนแรกที่เด็กนี่มาชั้นคืดว่าแชรินมันโกรธเลยเอาเด็กนี่นอนด้วยแล้วจะไล่่ชั้นออกไป ชั้นเลยบรรจงริมฝีปากด่ายัยเด็กนี่ไปเต็มๆ จนโดนยัยนี่ด่ากลับมาและยัยแชรินก็มาอธิบายอีกที แต่ก็ใช่ว่าชั้นจะยอมง่ายๆนะ ก็ยัยเด็กนี่เรียกชั้นป้าอยู่ได้ชั้นก็อายุเท่ากับไอ้แชรินแท้ๆ คนสวยเสียเซลฟ์เลย
" ก็ชั้นมาเรื่องงาน ชั้นไม่ผิด " ชั้นก็ไม่ผิดเหมือนกันนะชั้นมาอยู่เป็นเพื่อนแชริน
" แล้วตกลงแกจะให้ชั้นอยู่ต่อป่ะ " เบี่ยงประเด็นอย่างรวดเร็ว
" ชั้นเคยปฎิเสธแกได้ด้วยเหรอ " นึกแล้วว่าเพื่อนรักอย่างแกต้องยอม ฮ่าๆๆๆ
" เออ...บอมนอนที่ห้องกับมินสองคนได้ป่ะ " อยู่ดีๆยัยแชรินก็ถามชั้นขึ้นมา
" ทำไมอ่ะแกจะไปไหน/พี่จะไปไหน " ชั้นพูดพร้อมกับยัยเด็กนี่พอดีเลยอ่ะ
" เธอพูดตามชั้นทำไม " มีเหรอที่คนอย่างชั้นจะยอม
" ป้าแหละพูดตามชั้น " เรียกชั้นป้าอีกแล้วนะ!!!
" ใครป้าเธอย่ะ...ชั้นไม่เถียงกับเธอแล้ว ชั้นฟังคำตอบยัยแชรินดีกว่า " ถ้าเถียงเยอะกว่นี้ไม่ได้ฟังคำตอบยัยแชรินแน่<<<รู้ตัวนิ่
" ก็ห้องที่ตรงข้ามกับห้องชั้นอ่ะความจริงมันเป็นของพี่ชั้นน่ะ " ห้องตรงข้ามเหรอ??ไม่น่าไม่เคยเห็นคนเข้าออกห้องนั้นเลย นึกว่าห้องร้าง
" ไม่เอาอ่ะ ชั้นไม่อยากอยู่กะยัยนี่สองคน " ชั้นพูดแล้วหันไปมองหน้ายัยเด็กนั่น
" ชั้นก็ไม่อยากอยู่กะป้าสองคน...พี่อย่าไปน้า " อ้อนอีกและจะอ้อนไปถึงไหนฮะ!!!
" อยู่ๆกันไปเดี๋ยวก็ชินเองแหละ เป็นอันว่าตกลงนะ " แชรินพูดแล้วอยู่ดีๆก็เดินออกไปนอกร้าน นี่ชั้นคงไม่ต้องจ่ายเงินค่าอาหารเองใช่มั๊ย
" ป้า...อิ่มยัง?? " บ้ารึเปล่าอยู่ดีๆก็มาถาม ถ้าชั้นบอกว่ายังไม่อิ่มมันจะหาว่าชั้นกินจุมั๊ยเี้ย
" ก็เริ่มแล้วล่ะ " ชั้นไม่เสียฟอร์มหรอก
" ฮ่าๆๆๆๆ " อะไรของเธอเนี้ย อยู่ดีก็ขำ บ้ารึเปล่า ว่างๆไปเช็คสมองมั่งนะ ตกลงนี่จะให้ชั้นทนทุกข์อยู่กับยัยเด็กนี่จริงๆใช่มั๊ยเนี้ย
[Bom End]
ชั้นเดินออกจากร้านมาเรื่อยๆจนตอนนี้เกือบจะถึงร้านของจียงโอปาแล้ว สายขนาดนี้แล้วคงจะเปิดแล้วนะ ไม่ต้องสงสัยว่าชั้นมาทำไมวันนี้ชั้นไม่ได้มาทำงานหรอก แต่มาเพราะจะมาเอากุญแจของต่างหาก ชั้นคงทนไม่ไหวแน่ถ้าต้องได้นอนที่โซฟาทุกวันชั้นจึงเลือกที่จะเปิดห้องที่พี่ชั้นเก็บเอาไว้ให้ดีกว่า และตอนนี้ชั้นก็มาถึงร้านแล้วมันก็เป็นแค่ร้านอาหารธรรมดาร้านนึงแหละ
" น้องหมวยมาทำงานเหรอจ่ะ " เสียงทักทายยามสายดังขึ้นทันทีที่ก้าวเข้ามาในร้านกวนขนาดนี้คงไม่พ้นไอ้ซึงรีเพื่อนสนิทที่ร้านนี่แน่นอน
" พี่ชั้นอยู่มั๊ย " วันนี้ชั้นไม่มีเวลามากวนประสาทแข่งกับนายหรอกนะ
" ไรว่ะ ไม่คุยกันหน่อยเหรอ...เออๆบอกก็ได้ อยู่ข้างบน " คงเป็นเพราะชั้นไม่พูดอะไรเลยยอมบอกแต่โดยดีคงรู้ว่าชั้นไม่เล่น หลังจากที่พูดจบไอ้ซึงรีก็ขมักเขม้นถูพื้นต่อไป ช่างขยันจริงๆเดี๋ยวชั้นจะบอกพี่ให้ขึ้นเงินเดือนให้แล้วกันนะ
ก๊อก ก๊อก
ชั้นเคาะประตูเป็นเชิงขออนุญาติเพื่อจะเข้าไปในห้อง คนมีมารยาทก็เงี้ยแหละ หลังจากที่ไม่มีเสียงตอบรับชั้นจึงเปิดประตูเข้าไปข้างในเลย ชั้นจึงพบกับร่างเจ้าของร้านที่ก้มหน้าก้มตาอ่านแฟ้มเอกสารปึกนึงอย่างตั้งใจ
" โอปา...โอปา...จียงโอปา...เฮ้ย!! โอปา!!! " ในเมื่อเรียกเท่าไหร่ไม่ยอมตอบชั้นจึงตะโกนและเดินเข้าไปเขย่าตัวพี่ สรุปมันหลับนี่หว่า
" อะไรกันแค่นี้ก็ต้องตะโกน " แหม ถ้าไม่ตะโกนแล้วคุณชายจะตื่นมั๊ยล่ะค่ะ
" พี่ชั้นขอกุญแจห้องที่อพาร์ทเม้นท์หน่อยดิ " ชั้นพูดแล้วเอามือแบไปตรงหน้าของเค้า
" อ่ะ " พี่ชั้นส่งกุญแจให้หลังจากที่ค้นหาอยู่นาน และไม่คิดจะถามเลยเหรอ
" แล้วเอาไปทำไม ห้องแกประตูมันเล็กจนแกเข้าไปไม่ได้เหรอ " นี่หาว่าชั้นอ้วนเหรอ!!
" ห้องมันอัดกันแน่นเกิน แล้วตกลงมินจีทำงานวันเดียวกับชั้นเลยใช่ป่ะ " ชั้นบอกเหตุผลและถามเรื่องมินจีไปด้วยเลย เพราะพี่บอกชั้นว่ามินจีทำงานวันเดียวกับชั้นเลย ก็คือวัน จันทร์ พุธ ศุกร์ ให้ทำวันเดียวกับชั้นสงสัยจะให้ติดรถชั้นมาด้วยเลยแหงๆ
" ใช่ อย่าลืมหาชุดให้น้องเค้าใส่ล่ะ " เค้าพูดทำให้ชั้นนึกขึ้นได้เลยว่ายังไม่ได้หาชุดให้มินจีใส่เลย แต่คงไม่มีอะไรมากหรอกแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวอย่างเดียวก็พอแล้วล่ะแค่แต่งให้เรียบร้อยก็พอ
" อืม งั้นชั้นไปแล้วนะพี่ " ชั้นพูดจบก็รีบเดินออกจากห้องเพื่อที่จะกลับไปหายัยบอมทันที
" ลืมของเหรอ " เมื่อก้าวลงบันไดขั้นสุดท้ายมาเรียบร้อยแล้วไอ้แพนด้าซึงรีก็ทักทายชึ้นอีกเช่นเคย
" อืม " ชั้นตอบแล้วรีบเดินออกมาจากร้านก่อนที่มันจะยาว
ชั้นเดินมาจากร้านของพี่เสร็จชั้นก็เลยลองเดินดูเสื้อที่จะให้มินจีใส่ไปวันพรุ่งนี้ ดูมาหลายร้านแล้วชั้นว่าชั้นควรที่จะซื้อได้แล้วล่ะ หลังจากคิดได้ดังนั้นชั้นจึงรีบซื้อแล้วรีบเดินต่อไปจนถึงร้านที่ปล่อยให้ยัยบอมนั่งรออยู่
" ไปไหนมาอ่ะ " ทันทีที่มาถึงโต๊ะยัยบอมก็รีบถามทันที
" ไปซื้อของมา...อ่ะ " ชั้นพูดแล้วยื่นถุงเสื้อไปให้มินจีที่นั่งอยู่ข้างๆชั้น
" อะไรอ่ะพี่... " มินจีถามทันทีที่เอาเสื้อออกมาจากถุง
" เสื้อไงเธอเห็นเป็นอะไรล่ะ " ยัยบอมยังกวนไม่เลิก
" ก็เสื้อที่จะให้ใส่ไปทำงานพรุ่งนี้ไง " ชั้นพูดหลังจากที่เห็นสีหน้างงๆของมินจี
" ขอบคุณค่ะ " มินจีรีบหันมาขอบคุณชั้น แต่ก็ไม่ลืมส่งสายตาอาฆาตไปให้ยัยบอม เฮ้อ จะเลิกทะเลาะกันซักสองสามนาทีได้มั๊ยเนี้ย
" งั้นเดี๋ยวพี่ไปทำธุระก่อนนะ อ่ะ นี่เงินกินกันเสร็จแล้วก็จ่ายซะ " ชั้นพูดแล้วยื่นเงินให้ก่อนที่จะเดินออกมาอีกครั้ง
ความจริงก็ไม่ได้จะไปทำธุระอะไรหรอกเพียงแต่อยากให้สองคนนั้นอยู่กันตามลำพังจะได้คุ้นเคยกันมากขึ้นก่อนที่จะไม่มีชั้นไปห้ามศึกระหว่างสองคนนั้น แต่อยู่กันไปก็หวังว่าห้องชั้นยังจะคงสภาพเดิมนะ เฮ้อ~ ชั้นเดินมาเรื่อยๆ ตอนนี้ชั้นไม่รู้จะทำอะไรดีไม่มีอะไรให้ทำเลยอ่ะ กลับห้องดีกว่า...
[Bom]
" ขอ...เอิ่ม...ขอ...ขอค้างที่ห้องแกอีกซักพักนะ " หลังจากที่ชั้นป่าวประกาศความต้องการออกไปแล้วทำไมหน้าของสองคนนั้นเป็นงี้อ่ะ
" O[]O " หน้าไอ้แชริน
" o_O " หน้าไอ้แสบ ( จำชื่อไม่ได้ )
" ดีใจกันล่ะสิ ^^ " เอิ่ม รู้สึกหน้าทุกคนจะหนักกว่าเดิม อะไรกันเนี้ยไม่ดีใจกันเลยเหรอ คนสวยงง
" ป้าไม่มีบ้านอยู่อ่อ " นั่นไงคำถามที่กวนประสาทขนาดนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากยัยเด็กแสบ
" ทีเธอยังมาอยู่กับเพื่อนชั้นได้เลย " ใช่ เธอเกือบทำให้ชั้นเข้าใจผิดแล้วด้วย ( อันที่จริงก็เข้าใจผิดไปแล้ว ) ตอนแรกที่เด็กนี่มาชั้นคืดว่าแชรินมันโกรธเลยเอาเด็กนี่นอนด้วยแล้วจะไล่่ชั้นออกไป ชั้นเลยบรรจงริมฝีปากด่ายัยเด็กนี่ไปเต็มๆ จนโดนยัยนี่ด่ากลับมาและยัยแชรินก็มาอธิบายอีกที แต่ก็ใช่ว่าชั้นจะยอมง่ายๆนะ ก็ยัยเด็กนี่เรียกชั้นป้าอยู่ได้ชั้นก็อายุเท่ากับไอ้แชรินแท้ๆ คนสวยเสียเซลฟ์เลย
" ก็ชั้นมาเรื่องงาน ชั้นไม่ผิด " ชั้นก็ไม่ผิดเหมือนกันนะชั้นมาอยู่เป็นเพื่อนแชริน
" แล้วตกลงแกจะให้ชั้นอยู่ต่อป่ะ " เบี่ยงประเด็นอย่างรวดเร็ว
" ชั้นเคยปฎิเสธแกได้ด้วยเหรอ " นึกแล้วว่าเพื่อนรักอย่างแกต้องยอม ฮ่าๆๆๆ
" เออ...บอมนอนที่ห้องกับมินสองคนได้ป่ะ " อยู่ดีๆยัยแชรินก็ถามชั้นขึ้นมา
" ทำไมอ่ะแกจะไปไหน/พี่จะไปไหน " ชั้นพูดพร้อมกับยัยเด็กนี่พอดีเลยอ่ะ
" เธอพูดตามชั้นทำไม " มีเหรอที่คนอย่างชั้นจะยอม
" ป้าแหละพูดตามชั้น " เรียกชั้นป้าอีกแล้วนะ!!!
" ใครป้าเธอย่ะ...ชั้นไม่เถียงกับเธอแล้ว ชั้นฟังคำตอบยัยแชรินดีกว่า " ถ้าเถียงเยอะกว่นี้ไม่ได้ฟังคำตอบยัยแชรินแน่<<<รู้ตัวนิ่
" ก็ห้องที่ตรงข้ามกับห้องชั้นอ่ะความจริงมันเป็นของพี่ชั้นน่ะ " ห้องตรงข้ามเหรอ??ไม่น่าไม่เคยเห็นคนเข้าออกห้องนั้นเลย นึกว่าห้องร้าง
" ไม่เอาอ่ะ ชั้นไม่อยากอยู่กะยัยนี่สองคน " ชั้นพูดแล้วหันไปมองหน้ายัยเด็กนั่น
" ชั้นก็ไม่อยากอยู่กะป้าสองคน...พี่อย่าไปน้า " อ้อนอีกและจะอ้อนไปถึงไหนฮะ!!!
" อยู่ๆกันไปเดี๋ยวก็ชินเองแหละ เป็นอันว่าตกลงนะ " แชรินพูดแล้วอยู่ดีๆก็เดินออกไปนอกร้าน นี่ชั้นคงไม่ต้องจ่ายเงินค่าอาหารเองใช่มั๊ย
" ป้า...อิ่มยัง?? " บ้ารึเปล่าอยู่ดีๆก็มาถาม ถ้าชั้นบอกว่ายังไม่อิ่มมันจะหาว่าชั้นกินจุมั๊ยเี้ย
" ก็เริ่มแล้วล่ะ " ชั้นไม่เสียฟอร์มหรอก
" ฮ่าๆๆๆๆ " อะไรของเธอเนี้ย อยู่ดีก็ขำ บ้ารึเปล่า ว่างๆไปเช็คสมองมั่งนะ ตกลงนี่จะให้ชั้นทนทุกข์อยู่กับยัยเด็กนี่จริงๆใช่มั๊ยเนี้ย
[Bom End]
ชั้นเดินออกจากร้านมาเรื่อยๆจนตอนนี้เกือบจะถึงร้านของจียงโอปาแล้ว สายขนาดนี้แล้วคงจะเปิดแล้วนะ ไม่ต้องสงสัยว่าชั้นมาทำไมวันนี้ชั้นไม่ได้มาทำงานหรอก แต่มาเพราะจะมาเอากุญแจของต่างหาก ชั้นคงทนไม่ไหวแน่ถ้าต้องได้นอนที่โซฟาทุกวันชั้นจึงเลือกที่จะเปิดห้องที่พี่ชั้นเก็บเอาไว้ให้ดีกว่า และตอนนี้ชั้นก็มาถึงร้านแล้วมันก็เป็นแค่ร้านอาหารธรรมดาร้านนึงแหละ
" น้องหมวยมาทำงานเหรอจ่ะ " เสียงทักทายยามสายดังขึ้นทันทีที่ก้าวเข้ามาในร้านกวนขนาดนี้คงไม่พ้นไอ้ซึงรีเพื่อนสนิทที่ร้านนี่แน่นอน
" พี่ชั้นอยู่มั๊ย " วันนี้ชั้นไม่มีเวลามากวนประสาทแข่งกับนายหรอกนะ
" ไรว่ะ ไม่คุยกันหน่อยเหรอ...เออๆบอกก็ได้ อยู่ข้างบน " คงเป็นเพราะชั้นไม่พูดอะไรเลยยอมบอกแต่โดยดีคงรู้ว่าชั้นไม่เล่น หลังจากที่พูดจบไอ้ซึงรีก็ขมักเขม้นถูพื้นต่อไป ช่างขยันจริงๆเดี๋ยวชั้นจะบอกพี่ให้ขึ้นเงินเดือนให้แล้วกันนะ
ก๊อก ก๊อก
ชั้นเคาะประตูเป็นเชิงขออนุญาติเพื่อจะเข้าไปในห้อง คนมีมารยาทก็เงี้ยแหละ หลังจากที่ไม่มีเสียงตอบรับชั้นจึงเปิดประตูเข้าไปข้างในเลย ชั้นจึงพบกับร่างเจ้าของร้านที่ก้มหน้าก้มตาอ่านแฟ้มเอกสารปึกนึงอย่างตั้งใจ
" โอปา...โอปา...จียงโอปา...เฮ้ย!! โอปา!!! " ในเมื่อเรียกเท่าไหร่ไม่ยอมตอบชั้นจึงตะโกนและเดินเข้าไปเขย่าตัวพี่ สรุปมันหลับนี่หว่า
" อะไรกันแค่นี้ก็ต้องตะโกน " แหม ถ้าไม่ตะโกนแล้วคุณชายจะตื่นมั๊ยล่ะค่ะ
" พี่ชั้นขอกุญแจห้องที่อพาร์ทเม้นท์หน่อยดิ " ชั้นพูดแล้วเอามือแบไปตรงหน้าของเค้า
" อ่ะ " พี่ชั้นส่งกุญแจให้หลังจากที่ค้นหาอยู่นาน และไม่คิดจะถามเลยเหรอ
" แล้วเอาไปทำไม ห้องแกประตูมันเล็กจนแกเข้าไปไม่ได้เหรอ " นี่หาว่าชั้นอ้วนเหรอ!!
" ห้องมันอัดกันแน่นเกิน แล้วตกลงมินจีทำงานวันเดียวกับชั้นเลยใช่ป่ะ " ชั้นบอกเหตุผลและถามเรื่องมินจีไปด้วยเลย เพราะพี่บอกชั้นว่ามินจีทำงานวันเดียวกับชั้นเลย ก็คือวัน จันทร์ พุธ ศุกร์ ให้ทำวันเดียวกับชั้นสงสัยจะให้ติดรถชั้นมาด้วยเลยแหงๆ
" ใช่ อย่าลืมหาชุดให้น้องเค้าใส่ล่ะ " เค้าพูดทำให้ชั้นนึกขึ้นได้เลยว่ายังไม่ได้หาชุดให้มินจีใส่เลย แต่คงไม่มีอะไรมากหรอกแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวอย่างเดียวก็พอแล้วล่ะแค่แต่งให้เรียบร้อยก็พอ
" อืม งั้นชั้นไปแล้วนะพี่ " ชั้นพูดจบก็รีบเดินออกจากห้องเพื่อที่จะกลับไปหายัยบอมทันที
" ลืมของเหรอ " เมื่อก้าวลงบันไดขั้นสุดท้ายมาเรียบร้อยแล้วไอ้แพนด้าซึงรีก็ทักทายชึ้นอีกเช่นเคย
" อืม " ชั้นตอบแล้วรีบเดินออกมาจากร้านก่อนที่มันจะยาว
ชั้นเดินมาจากร้านของพี่เสร็จชั้นก็เลยลองเดินดูเสื้อที่จะให้มินจีใส่ไปวันพรุ่งนี้ ดูมาหลายร้านแล้วชั้นว่าชั้นควรที่จะซื้อได้แล้วล่ะ หลังจากคิดได้ดังนั้นชั้นจึงรีบซื้อแล้วรีบเดินต่อไปจนถึงร้านที่ปล่อยให้ยัยบอมนั่งรออยู่
" ไปไหนมาอ่ะ " ทันทีที่มาถึงโต๊ะยัยบอมก็รีบถามทันที
" ไปซื้อของมา...อ่ะ " ชั้นพูดแล้วยื่นถุงเสื้อไปให้มินจีที่นั่งอยู่ข้างๆชั้น
" อะไรอ่ะพี่... " มินจีถามทันทีที่เอาเสื้อออกมาจากถุง
" เสื้อไงเธอเห็นเป็นอะไรล่ะ " ยัยบอมยังกวนไม่เลิก
" ก็เสื้อที่จะให้ใส่ไปทำงานพรุ่งนี้ไง " ชั้นพูดหลังจากที่เห็นสีหน้างงๆของมินจี
" ขอบคุณค่ะ " มินจีรีบหันมาขอบคุณชั้น แต่ก็ไม่ลืมส่งสายตาอาฆาตไปให้ยัยบอม เฮ้อ จะเลิกทะเลาะกันซักสองสามนาทีได้มั๊ยเนี้ย
" งั้นเดี๋ยวพี่ไปทำธุระก่อนนะ อ่ะ นี่เงินกินกันเสร็จแล้วก็จ่ายซะ " ชั้นพูดแล้วยื่นเงินให้ก่อนที่จะเดินออกมาอีกครั้ง
ความจริงก็ไม่ได้จะไปทำธุระอะไรหรอกเพียงแต่อยากให้สองคนนั้นอยู่กันตามลำพังจะได้คุ้นเคยกันมากขึ้นก่อนที่จะไม่มีชั้นไปห้ามศึกระหว่างสองคนนั้น แต่อยู่กันไปก็หวังว่าห้องชั้นยังจะคงสภาพเดิมนะ เฮ้อ~ ชั้นเดินมาเรื่อยๆ ตอนนี้ชั้นไม่รู้จะทำอะไรดีไม่มีอะไรให้ทำเลยอ่ะ กลับห้องดีกว่า...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น