คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ' FANY BEAR | RAINY DAY
Chapter1
Rainy Day
วันที่ฝนตก สองเราใต้ร่มคันใหญ่ (?)
ฉันมองเครื่องชั่งน้ำหนัก ศัตรูตลอดกาลของฉันตั้งแต่สมัยพำนักอยู่แอลเอเมืองศิวิไลซ์ ฉันก้าวเท้าขึ้นไปบนเครื่องชั่งด้วยหัวใจที่สั่นระรัว บอกเลยฉันไม่ได้เว่อร์นะ!
เข็มเครื่องชั่งที่สั่นไหวนั่นทำฉันหัวใจเต้นตึกตักราวกับลุ้นสลากกินแบ่งรัฐบาล เข็มนั่นหมุนไปเรื่อยก่อนจะไปหยุดตรงเลขห้าสิบห้า...
โอ้ววว มาย ก็อด!!! ฟาเตอร์!!! ลูกน้ำหนักลดแล้ว TVT
ฉันมองตัวเลขอันน่าพึงพอใจในความพยายามของฉัน ฉันจดสถิติของตัวเองไว้ก่อนจะลุกขึ้นสู้ต่อไปอย่างสุดกำลัง สิ่งที่ฉันต้องทำให้ได้คือการลดก้นอันสะบึ้มของฉัน ฉันมองสำรวจร่างกายก่อนจะมองไขมันส่วนเกินที่พุงและก้นแถมยังรู้สึกขัดใจกับหน้าอกที่มีน้อยนั่นอีก
พระเจ้ากลั่นแกล้งฉันรึเปล่าไม่อาจทราบ วันนี้ฉันมีเรียนช่วงบ่ายๆกว่าจะเลิกก็คงเย็น ฉันสาวเท้าออกไปยืนหน้าระเบียงก่อนจะก้มลงไปมองตรงห้องใครอีกคนซึ่งทุกเช้าเธอจะออกมารดน้ำให้ต้นไม้ในกระถางของเธอเป็นประจำ ยิ่งมองยิ่งดูมีเสน่ห์ชะมัดเลย
"อ้าว? หมีน้อยนี่!" เสียงของแทยอนตะโกนขึ้นมาจนฉันตกใจ เธอเงยหน้าขึ้นมามองฉันซึ่งก้มลงมองเธออยู่ ให้ตายสิ ฉันว่ามันน่ากลัวเกินไปกลัวแทยอนจะตกลงไปจัง
"ฉันทิฟฟานี่ต่างหาก! ทิฟฟานี่ฮวัง!" ฉันตอบกลับไป ไม่ใช่ฉันไม่ชอบคำว่าหมีน้อยนะ แต่ฉันเขิน -/-
"ทิฟฟานี่เหรอ" เธอพูดพึมพำดวงตานั่นฉายแววขี้เล่นอย่างสุดๆ
"..."
"ชื่อเพราะจัง.. อืม ทิฟฟานี่สินะหมีน้อย"
หมีน้อยอีกแล้ว ย่าห์!! คิมแทยอน!! ฉันเขินจะตายแล้วนะ!
"เธอไม่ใช่คนเกาหลี?" แทยอนถาม
"ไม่ใช่ ฉันแค่เคยไปอยู่อเมริกา"
"แล้วกลับมาเรียนต่อ งั้นเธอก็เก่งภาษาอังกฤษมากเลยสิ?" เธอพูดด้วยท่าทางตกตะลึง
"เธอเรียนอยู่คณะอะไร?"
"อักษร" ฉันตอบไป เธอยิ้มกว้างให้ฉัน ไม่รู้สิ... ฉันรู้สึกว่าแก้มของฉันร้อนผ่าวไปหมด
"เธอน่ารักนะ"
"ห หือ???"
"เวลาเธอยิ้มน่ะ..." แทยอนว่าพลางยกนิ้วโป้งขึ้นเป็นเชิงบอกว่ามันเจ๋งจนฉันยิ้มออกมากว้าง ความรู้สึกเหมือนหัวใจของฉันถูกเติมเต็มอย่างล้นหลาม ฉันไม่เคยรู้ตัวหรอกนะว่าเวลาฉันยิ้มมันเป็นยังไง เพราะความอ้วนทำให้ฉัน.. ไม่กล้าที่จะเผชิญแล้วบอกกับตัวเองว่าฉันสวยแบบนั้นแบบนี้ ฉันคิดว่าตนเองด้อยตลอด
"ตายิ้มของเธอสวยมากเลยล่ะ" แทยอนว่าอีกครั้ง ตอนนี้ฉันแทบจะระเบิดตัวเองตาย
"ฉันชอบมันนะ"
ฉันชอบมันนะ
ฉันชอบมันนะ
ฉันชอบมัน...
ฉันชอบ...
T/////V/////T
ถ้าเธอชอบมันฉันก็จะส่งรอยยิ้มของฉันให้เธอบ่อยๆ ถ้าเธอชอบมันฉันก็ยิ้มให้กับเธอ ยิ้มด้วยความรักที่มีให้เธอเพียงคนเดียวนะ
คิมแทยอน (:
ช่วงบ่าย...
ฉันเดินไปม.อย่างเบิกบานใจ รู้สึกว่าทุกสิ่งรอบตัวเป็นสีชมพูสีโปรดของฉันไปเสียหมด นั่งอยู่ในคลาสแทบไม่เป็นอันเรียน ใบหน้าของฉันเพ้อฝันมากจนเพื่อนสนิทของฉันเจสสิก้า จองมองอย่างเอือมๆ ก็อะไรกันเล่า! มันเป็นความฟินส่วนตัวของฉันนะ
"แหมๆ หมีน้อยๆ แทยอนพูดกับมึงแบบนั้นจริงอ่ะ" เพื่อนตัวสูงชเวซูยองว่า ฉันมองหน้าซูยองก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างได้ชัยชนะ
"จริงสิ! เค้าทั้งยิ้มให้กู เมื่อวานฟินสุด วิ่งข้างๆกูด้วยล่ะ TVT" ฉันพูด ฉันแทบกัดผ้าเช็ดหน้าในมือของฉันอยู่แล้ว
"แล้วเมื่อเช้าเว่ย... เค้าเงยหน้ามาคุยกับกูด้วย... แทยอนบอกว่าชอบกูยิ้ม"
"ไม่ใช่ว่าเค้าพูดแบบนี้กับทุกคนเหรอ" เจสสิก้าว่าทำเอาฉันหงอย เธอเป็นเพื่อนสนิทฉัน เธอมีใบหน้าดูเย็นชา แต่ถึงเธอจะพูดแบบนั้นแต่ฉันเข้าใจว่าลึกๆเจสสิก้าเป็นห่วงฉันมากที่สุด
"เจสสิก้า!!" เสียงตะโกนดังขึ้นมาภายในคลาส ตอนนี้อาจารย์ยังไม่เข้าพวกเราเลยนั่งเมาท์กันตามภาษา พวกเราตกใจมากเมื่อพบกับผู้หญิงร่างสูงคนหนึ่ง เธอมาพร้อมกับแว่นแบรนด์เนมสีดำ การแต่งกายของเธอเรียกได้ว่าแฟชั่นนิสต้าสุดๆ เธอเข้ามากระชากแขนเพื่อนสนิทของฉัน แต่ฉันไม่คิดจะห้ามหรอกเพราะชินไปแล้วล่ะ
สำหรับควอนยูริน่ะนะ
"ปล่อย" เจสสิก้าพูดเสียงเรียบ ใบหน้าของยูริเหยียดยิ้มออกมาก่อนจะกระชากเธอให้ยืนขึ้น
"มากับกู"
"อีกสิบนาที จะได้เวลาเรียนแล้ว เสียใจด้วยนะควอนยูริ" เจสสิก้ายังคงพูดด้วยท่าทีนิ่งๆเช่นเดิม ฉันทึ่งในความใจเย็นของเธอสุดๆไปเลยล่ะ แต่ถ้าหากเธอวีนแตกเมื่อไรอย่าให้พูดถึงเลย..
"งั้นเลิกคลาสแล้วมึงต้องรีบลงมา"
"..."
"กูจะรอที่ล็อบบี้ ห้ามคิดหนีล่ะ"
เผด็จการชัดๆ...
ควอนยูริ เธอเป็นคนดังพอสมควรเลยล่ะ เธอเรียนอยู่คณะวิศวะ ส่วนความสัมพันธ์กับเจสสิก้าน่ะเหรอ... เหมือนจะเป็นแฟนก็ไม่ใช่ มันบอกความสัมพันธ์ไม่ได้แต่ควอนยูริน่ะโหดกับเจสสิก้าเพียงคนเดียว
บางทีก็อิจฉานะ... ถึงยูริจะโหดแค่ไหนก็ตามใจเจสสิก้าตลอด
พอเห็นแบบนี้ก็ยิ่งหดหู่ใจ ถ้าคบกับแทยอน แทยอนจะดูแลฉันดีไหมนะ บ้าจริง! ทิฟฟานี่! เธอมาคิดอะไรฟุ้งซ่านแบบนี้เนี่ย แทยอนไม่ได้คิดอะไรกับฉันซะหน่อย
บ้าจริง Y____Y
หลังจากฉันเรียนเสร็จฝนก็โหมกระหน่ำลงมาอย่างไม่ได้นัดหมาย...
แน่นอนว่าควอนยูริไม่รับฉันขึ้นรถไปด้วยแน่ๆถึงฉันจะสนิทกับเจสสิก้าแค่ไหนก็ตาม เจ้าบ้านั่นหวงความเป็นส่วนตัวของมันกับเจสสิก้าจะตายเชื่อเค้าเลยจริงๆ
ส่วนซูยองรายนั้นน่ะเหรอ ไม่ว่างหรอกยัยเชียร์ลีดเดอร์คณะซึ่งต้องไปซ้อมเสมอๆ ใช่.. อีกไม่นานก็กีฬาสี ฉันไม่เคยสัมผัสกีฬาสีตั้งแต่อยู่แอลเอ มันมีแต่การแข่งบาสเก็ตบอลในไฮสคูลที่ดูน่าตื่นเต้นเท่านั้นแหละ และแน่นอนฉันต้องขึ้นแสตนอยู่แล้ว ยอมรับเลยว่ามันเหนื่อยมากๆ
ฉันนั่งแกร่วอยู่ในล็อบบี้คณะ ถอนลมหายใจเฮือกใหญ่แอบอิจฉาเพื่อนสนิทสาวอย่างเจสสิก้าอยู่ลึกๆแต่ฉันปล่อยวางแล้วล่ะ คงได้แต่รอจนกว่าฝนจะหยุดตก
แต่ดูเหมือนพระเจ้าจะเห็นใจฉัน...
คิมแทยอน... เธอมาพร้อมร่มที่เปียกซกของเธอ เรือนผมยาวของเธอที่มัดเป็นมวยกับปรอยผมดูเปียกแฉะ
"อ่า... จริงๆเล้ย ฝนมาตกหนักอะไรตอนนี้วะ" เธอสบถออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบกับฉันซึ่งกำลังนั่งอยู่ ตรงเก้าอี้ของล็อบบี้ เธอยิ้มให้ฉันในแบบที่ฉันคุ้นเคยดี
"อ้าว ? นั่นหมีน้อยนี่"
ฆ่าฉันเถอะคิมแทยอน T///////T
"อ่า.. นี่คณะอักษรสินะ" เธอพูดพลางสำรวจรอบๆคณะของฉัน จริงสิ.. คณะอักษรเป็นทางผ่านไปคณะถาปัตย์อยู่แล้วที่เธอผ่านมาถึงที่นี่มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
"เดี๋ยวฝนซาแล้วเดินกลับกับฉัน"
"ห หืม?" ฉันขมวดคิ้วมองแทยอนอย่างไม่เข้าใจ เธอยิ้มออกมาบางๆ
"ฉันอยากพาเธอไปที่ๆนึง" แทยอนว่า "ในฐานะเพื่อนใหม่ของฉัน ทิฟฟานี่ฮวัง"
ในฐานะเพื่อนใหม่งั้นเหรอ...
เหมือนกับหัวใจฉันถูกเติมเต็มทีละนิดด้วยคำพูดแสนหวานของคิมแทยอน...
และแล้วเมื่อสายฝนซาลง ฉันกับแทยอนจึงเดินออกมาจากตึกคณะ เราสองคนอยู่ด้วยกันใต้ร่มของแทยอน ภายใต้ร่มซึ่งมีพื้นที่ไม่มากนักทำให้พวกเรายืนเบียดเสียดกันเล็กน้อยแต่มันทำให้ฉันเข้าแทยอนได้อย่างดีเยี่ยม เสียงหัวใจของฉันมันดังราวกับรัวกลองแต่ฉันไม่อยากให้มันดังเลย... ฉันกลัวแทยอนจะได้ยินมัน
น่ากลัวถ้าหากเธอรู้ว่าฉันคิดอะไร...
เรามาหยุดอยู่ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง เธอวางร่มไว้หน้าร้านก่อนจะชวนฉันเข้ามาในร้านกาแฟอย่างร่าเริง
"ไง พี่จองซู วันนี้ขายดีรึเปล่า?" แทยอนว่าพลางไปที่หน้าเคาท์เตอร์ซึ่งมีผู้ชายร่างโปร่งยืนอยู่ เขามีใบหน้าที่หล่อเหลา รอยยิ้มมีลักยิ้มบุ๋มดูเป็นมิตรน่าจะทำให้สาวๆหลงเสน่ห์ได้ง่ายดายเลยทีเดียว
"ก็เรื่อยๆน่ะ เหมือนเดิมแหละ แล้วเรามีอะไรรึเปล่าตัวเล็ก" คนที่ชื่อจองซูถามแทยอน อ่า ตัวเล็กอย่างนั้นเหรอ... ใช่ คิมแทยอนตัวเล็กจริงๆนั่นแหละ
"พาเพื่อนใหม่มาแนะนำ" เธอยิ้มออกมาอย่างขี้เล่น บอกเลยว่ารอยยิ้มขี้เล่นของคิมแทยอนน่ะน่าหลงใหลที่สุด
"คนนั้นน่ะเหรอ" พี่จองซูว่าพลางยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มบุ๋มข้างแก้มที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ของเขา "ชื่ออะไรล่ะครับเรา?"
"ทิฟฟานี่ฮวังค่ะ" ฉันว่าพลางโค้งอย่างเป็นมิตรก่อนจะส่งยิ้มไปให้
"เธอมาจากอเมริกา เรียนอยู่คณะอักษร คณะของอาจารย์หวานใจพี่น่ะ!" แทยอนเสริมพลางหยอกล้อคนชงกาแฟในเคาท์เตอร์ พี่จองซูยิ้มออกมาบางๆก่อนจะดีดหัวคนขี้เล่นอย่างแทยอนไปทีหนึ่ง
"โอ๊ย เจ็บนะ" แทยอนพูดด้วยน้ำเสียงง้ำงอนใบหน้าบูดบึ้ง
"รีบสั่งมาเถอะน่า" จองซูว่าเข้าให้ แทยอนยิ้มทะเล้นตอบกลับ
"งั้นเอาช็อคโกแล็ตเฟรบเป้เหมือนเดิมเพิ่มวิปครีม แล้วหมีน้อยจะทานอะไร" แทยอนหันมาถามฉันด้วยสรรพนามน่ารักนั่นจนฉันอยากจะบ้า ฉันมองเมนูอย่างครุ่นคิด
"ขอเป็นชามะนาวก็แล้วกันค่ะ"
"อ่า... ไม่นะทิฟฟานี่ มันไม่เหมาะกับเธอเลย" แทยอนค้าน ฉันมองเธออย่างสงสัยแต่เธอยิ้ม ฉันอยากรู้ว่าภายใต้รอยยิ้มนั่นมันมีอะไรแฝงอยู่รึเปล่า "ของหมีน้อยเปลี่ยนเป็นนมเย็นดีกว่าค่ะพี่จองซู หมีน้อยท่าจะชอบสีชมพู"
แทยอนส่งยิ้มแฉ่งตามสเต็ปเช่นเดิม ฉันสงสัยว่าทำไมแทยอนถึงรู้ว่าฉันชอบสีชมพู.. แต่ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดอะไรมากนักหรอกเพราะดูๆแล้วโดยรวมของที่ฉันใช้มันก็สีชมพูน่ะนะ
"ย่าห์! มีเรียกเค้าหมีนงหมีน้อย แน่ใจนะว่าเพื่อนน่ะเรา" พี่จองซูแซวทำเอาฉันสะดุ้ง เขามองมาที่ฉันก่อนจะจ้องมาที่ฉันแต่ริมฝีปากของเขาไม่หยุดร้อยยิ้มเสน่ห์นั่นเลย เหมือนเขาจะอ่านออกอย่างทะลุปรุโปร่งเลยว่าฉันคิดยังไงกับแทยอน
ให้ตายสิ!! TVT
"คิคิ พี่ก็บ้า หมีน้อยเขินหมดแล้ว" แทยอนพูดกลั้วหัวเราะ ฉันใจสั่นไปหมดแล้วนะ ;_;
"เราไปนั่งกันเถอะ"
ฉันมองไปที่แทยอน เธอจับมือฉันก่อนจะพาไปเดินตรงที่นั่ง ให้ตาย ฉันได้จับมือแทยอน อารมณ์ของฉันตอนนี้เหมือนแฟนคลับวงบอยแบนด์ที่ได้ใกล้ชิดกับศิลปินเลยล่ะ
"ฝนตกแบบนี้ก็แย่เลยสิ" แทยอนพูดพลางมองไปยังภายนอกซึ่งฝนยังคงกระหน่ำอยู่ "แบบนี้เธอก็ไม่ได้ออกวิ่งเลยสิ"
แทยอนพูดกับฉันอย่างเป็นห่วง ฉันเบ้ปาก มันก็จริงการออกกำลังกายสำคัญกับฉันมากแต่ตอนนี้ฉันลืมเรื่องมันไปเลยเพราะการอยู่กับแทยอนมันสำคัญกว่านั้นเยอะ ใช่... ฉันเปลี่ยนตัวเองเพื่อแทยอน...
ถ้าฉันเปลี่ยนตัวเอง... ฉันคิดว่า... มันจะทำให้ฉันคู่ควรกับแทยอนมากยิ่งขึ้น
"ถือว่าเป็นการพักผ่อนหนึ่งวันก็แล้วกัน" ฉันพูดพลางยิ้มกว้าง
"เธอเปลี่ยนไปมากนะทิฟฟานี่"
"หืม?" ฉันขมวดคิ้ว แทยอนส่งยิ้มออกมาบางๆ แทยอนจ้องหน้าฉันนิ่ง "ม มีอะไรติดหน้าฉันเหรอ?"
"เปล่าหรอก" แทยอนยิ้ม "ถือว่าฉันไม่ได้พูดอะไรออกไปแล้วกัน"
เหมือนกับแทยอนจะตัดบท ฉันได้เพียงแค่สงสัยแต่ไม่ได้เซ้าซี้อะไรมากนัก ฉันพยายามหาเรื่องที่จะคุยกับแทยอนเพื่อไม่ให้บรรยากาศดูน่าอึดอัด
"ว่าแต่... พี่จองซูเค้าแอบชอบใครเหรอ" ฉันถาม เพราะว่าพี่จองซูเองก็สนิทกับแทยอนมาก แถมแอบชอบคนในคณะฉัน ฉันคิดว่าฉันอาจจะพอมีทางช่วย
"อาจารย์ฮีชอลน่ะ"
ฉันคิดว่าฉันช่วยไม่ได้แล้วล่ะแต่ถ้าเจสสิก้าก็ไม่แน่...
อาจารย์ฮีชอล... คนเข้าถึงยาก คนๆนี้เรียกได้เลยว่าโฟร์ดีมาก มิน่าถึงเข้ากับเจสสิก้าได้อย่างสนิทชิดเชื้อ ทั้งสองคนสามารถล้อกันได้ง่ายๆเลยล่ะ ชื่อที่เธอไม่ชอบ ฮีชอลก็สามารถล้อเธอได้แค่คนเดียว คงเพราะไม่กล้าหือมากนักด้วยแหละ
ฉันเลยเรียกคิมฮีชอลว่า.. ผู้กุมอำนาจมืด...
"คุยอะไรกันน่ะสาวๆ" พี่จองซูเดินมาเสิร์ฟน้ำพร้อมกับรอยยิ้มมีเสน่ห์นั่นอีกครั้ง "วันนี้พี่แถมเค้กด้วย สตรอเบอร์รี่ช็อตเค้ก น่ารักใช่ไหมล่ะ พอดีฮยอกแจมาที่นี่เลยมีเค้ก"
"อ้าว? พี่ฮยอกแจมาด้วยเหรอ อ่า.. ยังไม่ได้ทักทายเลย" แทยอนพูดขึ้นอย่างเสียดาย แทยอนรู้จักคนเยอะจริงๆ ก็แน่ล่ะนะ เป็นถึงดาวคณะสถาปัตย์นี่นาแถมเป็นคนที่เฟรนด์ลี่มากๆด้วย อบอุ่น รอยยิ้มชวนฝันนั่น
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงรักแทยอนมากขึ้นเรื่อยๆ
“กินสิหมีน้อย พี่ฮยอกแจน่ะทำเค้กเก่งมากเลยล่ะ” แทยอนว่าก่อนจะตักเค้กเหมือนจะป้อนฉัน เธอยิ้มจนตาปิด คงไม่เป็นไรหรอก ฉันทานเค้กแค่วันเดียวน้ำหนักมันคงไม่พุ่งออกมามากนักหรอก
เพราะเป็นเค้กที่แทยอนป้อนฉันเลยทานมันอย่างเต็มใจ แทยอนดูมีความสุขมากๆเลยล่ะที่เห็นฉันกินมันและฉันก็พลอยยิ้มตามไปด้วย แต่แล้วคิมแทยอนต้องชะงักเหมือนเธอทำอะไรพลาดไป เธอเขยิบเข้ามาหาฉันก่อนจะใช้นิ้วปาดครีมเค้กที่เปื้อนปากของฉัน
เหมือนโลกทั้งใบมันหยุดอยู่ตรงนั้น
“หมีน้อย... เธอนี่มัน... น่ารัก”
น่ารัก
น่ารัก
น่ารัก....
ฉันน่ารักอย่างนั้นเหรอ...
ให้ตายสิ... คิมแทยอน เธอมันบ้าที่สุดเลย!
คิมแทยอน... เธอละมุนอีกแล้ววววว TVT
ส่วนยูริมาแบบโหดๆเถื่อนๆ จะบอกว่าเรื่องนี้ขายเมะสุดๆ
ส่วนตอนหน้าใครสาวกยูลสิกเตรียมฟินกันได้เลยนะจ๊ะ *สปอยล์*
เรื่องนี้อาจมีเอสเจปนๆด้วยแต่ไม่ได้คู่กับสาวๆแน่นอน
เข้าใจด้วยนะคะว่าไรท์เตอร์เป็นเอลฟ์ที่ติ่งโซนยอขั้นแม็กซ์
ก็ฝากน้องหมีไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ กว่าจะแต่งเรื่องนี้ได้
ก็โดนทั้งเวิร์ดเจ๊ง บีบีแฮงก์ตอนพิมพ์อยู่จนข้อมูลหายก็มี
แล้วก็จะรีบๆอัพให้ทุกคนได้สนุกสนานแน่นอนค่ะ! ^ - ^
ปล. ถ้าฉันแต่งเรื่องนี้จบ ฉันจะไปคอนใหญ่โซนยอชิแด!
ความคิดเห็น