คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : "♥" เข้ากรุง (30%)
-> "เข้ากรุง"
“แม่.. T^T”
“แม่จ๋า ~”
“แม่ ~”
“ฝากลูกชายอิชั้นด้วยนะคะ ^.^”
“แม๊~!!!!!!!!”
อีทงเฮร้องเสียงหลงก่อนจะเบะปากทำหน้าตาละห้อยเมื่อถูกผู้เป็นมารดาตวัดหน้ามามองด้วยสายตาขุ่นเคือง นางอีมองลกชายจอมเรื่องมากตาเขียวก่อนจะหันไปปั้นหน้ายิ้มหวานหยดใส่ชายหนุ่มในชุดสูทภูมิฐานตรงหน้า
“ถึงมันจะไม่ค่อยเอาไหนแต่มันก็พอเข้าวัดเข้าวาได้อยู่นะคะ”
“แต่หนูไม่อยากไปนี่~ TvT”
สรรพนามแทนตัวยามเด็กที่ทงเฮพยายามจะล้มล้างไปด้วยเหตุผลที่ว่ามันไม่ภูมิฐานสมตัว รู้ถึงไหนอายถึงนั่น บัดนี้ในยามที่อารมณ์ไม่คงที่เจ้าตัวก็เผลอหลุดมันออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ฟังดูน่ารักน่าชังจนผู้มาใหม่ถึงกับต้องกลั้นยิ้ม
“ไอ้ทงเฮ!!!” นางอีมองลูกชายตาขวาง อีทงเฮเบะปากก่อนจะยอมหุบปากลงไปอีกครั้ง
“ผมจะช่วยดูแลอย่างดีเลยครับ”
“อ่า..ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ได้ยินอย่างนี้น้าก็ค่อยโล่งใจหน่อย”
“ชิ! อย่างแม่อะเป็นป้าเค้าได้แล้วมั้ง =v=”
“อีทงเฮ”
เจ้าของเสื้อยืดลายแคร์แบร์ที่กำลังบ่นขมุบขมิบทำลอยหน้าลอยตาเมื่อมารดาบังเกิดเกล้าส่งเสียงเรียกเย็นยะเยือก
ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำกลั้นขำกับความพิลึกพิลั่นที่ดูแล้วแสนจะอบอุ่น(?)ของครอบครัวอีก่อนที่นาฬิกาข้อมือเรือนหรูจะถูกยกขึ้นมาดูคร่าวๆ แขกผู้มาเยือนโค้งตัวเล็กน้อยให้กับคุณนายเจ้าของบ้าน
“ถึงเวลาต้องออกเดินทางแล้วครับ”
อีทงเฮอ้าปากค้างทำหน้าทำตาเลิ่กลั่กเมื่อได้ยินคำพูดจากปากของชายแปลกหน้า แต่ดูว่าคนเป็นแม่จะไม่ได้ใส่ใจต่ออาการของลูกชายคนเล็กเลยแม้แต่น้อย
“งั้นก็รีบไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวจะมืดค่ำซะก่อน เดินทางอันตราย”
“อีทงเฮ แกจะไปไหน - - +”
คนที่กำลังตั้งท่าจะคลานออกจากห้องสะดุ้งเฮือก
“ผม.. ผมลืมของ T_____T”
“ไม่ต้อง แม่ไปเช็คมาเรียบร้อยแล้วว่าของแกครบหมดทุกอย่าง ไป ขึ้นรถไปกับคุณเค้า อย่ามาลีลา”
“โธ่~ แม่อ๊า~ T[]T!!!”
“เชิญครับ”
ชายหนุ่มสูทดำยิ้มอ่อนๆก่อนจะผายมืออย่างสุภาพ อีทงเฮเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันมองตาขวาง
ไอ้ลุงใส่สูทเอ๊ย~!!!!!!!!!!
ภาพนอกกระจกรถตอนนี้คือเพื่อนรักสองคนที่กำลังยืนกระโดดโบกมือเหยงๆโบกมือด้วยสีหน้าร่าเริง อีทงเฮกอดอกทำหน้าบู้ถอนหายใจอย่างหงุดหงิด
“อย่า-ลืม-พา-สาว-น่า-รัก-น่า-รัก-มา-หา-ข้า-นะ”
คิมจงฮยอนเอามือป้องปากบอกผ่านทางกระจกก่อนจะโดนฮยอกแจเบียดเข้ามา
“ข้า-ด้วย-อย่า-ลืม-นะ-โว้ย”
อีทงเฮมองเพื่อนที่พยายามกันแย่งพูดแบบไม่มีเสียงเลยไปถึงด้านหลังที่มีพี่ชายกับแม่โบกมือหยอยๆอยู่โดยเฉพาะแม่ที่กำลังยิ้มกริ่มอย่างพอใจ
นางยักษ์ใจร้าย~!!!!!!!
ทงเฮกอดอกอย่างไม่สบอารมณ์ ชายหนุ่มใส่สูทที่ตอนนี้แปลงกายเป็นคนขับรถหันกลับมาส่งยิ้มใจดีให้
“ผมออกรถเลยนะครับ”
“แล้วถ้าบอกว่าไม่จะออกมั้ยล่ะ!?”
“ออกครับ ^.^”
เออ!!!!
ปาร์คยูชอนยิ้มขำคนที่นั่งกระฟัดกระเฟียดอยู่เบาะหลังก่อนจะหันไปเข้าเกียร์ อีทงเฮมองตามตาขวาง ล้อรถค่อยๆเคลื่อนออกจากตำแหน่งเดิมช้าๆ ทงเฮเหลือบมองด้านนอกก็ยังคงพบว่าทุกคนมีสีหน้าระรื่นชื่นมื่นโดยเฉพาะพี่ชายกับผู้เป็นแม่ที่ทำท่าปลื้มอกปลื้มใจราวกับว่ากำลังจะส่งตัวลูกชายเข้าหอ
มีใครสนใจจะอาลัยอาวรณ์บ้างมั้ยห๊ะ!!!??????
น้อยใจ T.T
ยิ่งเห็นไอ้ลุงปากห้อยที่นั่งขับรถไปอมยิ้มไปอยู่ข้างหน้าแล้วก็อยากจะกรี๊ดนัก
~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Says 050909 : สามสิบเปอร์นะครับ ^^
ความคิดเห็น