คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Shin~bum.2 (the end)
ทำใจก่อนอ่านนะจ๊ะ ทุกคน
เดียวจะหาว่าไม่เตือน
อิอิ
----------------------------------------------------------
"อยากให้ผมปิดปากหรอครับ" ชินดงกดเสียงต่ำ
"อืม" คิบอมเริ่มเคริม
"งั้นเจ้านายต้องทำตามที่ผมบอกมั่งนะครับ" ยังไม่ทันได้รับคำตอบ
ชินดงก็เลื่อนนิ้วอวบๆ ไปคลึงเค้นยอดอกของผู้เป็นเจ้านายอย่างถือสิทธิทันที
"อะ..อย่า..นะ" เสียงร้องห้ามที่เหมือนกับเชิญชวนให้อีกฝ่ายนั้นได้ใจยิ่งขึ้น
"ชิน..ดะ..ดง..อย่า" มืออวบครอบคลุมแกนกายของอีกฝ่ายพร้อมรูดขึ้นลง
อย่าช้าๆ
"อะ...อืม...ระ..เร็วอีก" เมื่อร่างอวบได้ยินเช่านั้นไม่รอช้า รีบเพิ่มจังหวะทันที
"มะ..ไม่ไหวแล้ว" คนถูกกระทำอยากจะปลดปล่อยเต็มที
"อย่าเพิ่งสิครับเจ้านาย" พูดจบร่างอวบครอบคลุมเเกนกายอีกครั้งด้วยปาก
ของตน สุดท้ายคิบอมก็ทนไม่ไหวปลดปล่อยออกมาเต็มปากของอีกฝ่าย
"หวานจังนะครับ ถึงกลับหมดแรงเลยหรอครับ เจ้าหญิงแสนแซ็กซี่.." ไม่พูดเปล่า
ชินดงหยิบมือถือของตัวเองมาถ่ายเก็บไว้ ส่วนคิบอมได้แต่นอนหอบอยู่บนเตียง
"วางใจเถอะครับผมจะเก็บมันไว้เป็นความลับของเรา ดังนั้นต้องเชื่อฟังผมนะ
"ครับ" ชินดงหอมแก้มเจ้านายตัวเองก่อนออกจากห้องไป
"ไออ้วนบ้า" คิบอมได้แค่อายก่อนจะหลับไป
-----วันรุ่งขึ้น -----
"วันนี้จะผมทำไงดี ไม่รู้ว่าเจ้าอ้วนจะทำอะไรผมอีก" ขณะที่คิบอมกำลังบ่น
พรึมพรัมกับตัวเองอยู่
"อรุณสวัสดิ์ครับคุณชาย" คิบอมถึงกับสะดุ้งทันที
"เอ่อ...มะ..มีอะไรหรอ" คิบอมเริ่มทำอะไรไม่ถูก
"เน็คไทเบี้ยวครับ" ชินดงจัดการขยับเน็คไทของติบอมพร้อมกับรอยยิ้มแสน
หวานที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินจากไป
-----บ้านคิบอม------
ในขณะที่คิบอมกำลังทำการบ้านอยู่ให้ห้องของตัวเองอยู่ ชินดงก็ถือสิทธิเปิดประตูเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาติใดๆ
"ว่างมั้ยครับ" ชินดงเอ่ยถาม
"เจ้าอ้วน ฉันไม่ว่างหรอก การบ้านมันเยอะ" คิบอมสบัดหน้าหนี
"..ไม่ว่างแม้แต่กับผมเหรอครับ" ชินดงงับที่หูของคิบอม
"เอ่อ...อย่า " ตอนนี้คิบอมโดนอุ้มมาว่างที่เตียงเรียบร้อยแล้ว
"อย่านะ ชินดง นายจะทำ.." ยังไม่ทันที่คิบอมจะพูดจบ ชินดงก็หยิบมือถือตัวเองออกมาเปิดรูปที่ถ่ายไว้มาโชว์
"จะให้ผมพูดหรือครับเจ้านาย" คำพูดนี่ทำให้คิบอมถึงกับสะอึกทันที
"เอ่อ.."คิบอมไม่สามารถทำอะไรได้ สุดท้ายคิบอมก็ต้องมีสภาพเหมือนเมื่อวาน
(ตอนนี้ไปจิ้นกันเองละกันนะ)
-----วันต่อมา-----
"คุณชายครับ" ชินดงเข้ามาทักทาย
"มีอะไร ชินดง" คิบอมพยายามวางมาดเป็นคุณชายเมื่ออยู่โรงเรียน
"ไม่มีอะไรหรอฮะ คือว่าพรุ่งนี้มางานฉลองของโรงเรียน เจ้านายไปกับผมนะครับ" คิบอมถึงกับแปลกใจที่อยู่ดีๆ ชินดงมาชวนไปงาน
"เอ่อ..." คิบอมเริ่มหน้าแดง
"เมื่อพูดแบบนี้ จะไปเป็นเพื่อนก็ได้"คิบอมพูดพร้อมกับวางมาดคุณชายเสียงเข้ม
"ครับผม" ชินดงยิ้มรับแล้วเดินจากไป
"นี่เราหลงกลเจ้าอ้วนอีกแล้วหรอเนี่ย" คิบอมเริ่มบ่นกับตัวเอง
-----วันงาน-----
วันนี้คิบอมแต่งตัวด้วยชุดสูทสีขาวมาดคุณชาย ส่วนชินดงแต่งด้วยสูทสีดำมาดเท่ห์
"คุณชายเข้าไปในงานก่อนเลยนะครับ เดียวผมตามไป" ชินดงบอกกันคุณชาย
ก่อนจะเดินหายไปอีกทาง
"ไปไหนหนะ" คิบอมเอ่ยถาม แต่ชินดงไปไกลกว่าจะได้ยินแล้ว
"นี่นายรอฉันด้วยสิ" คิบอมตามชินดงไป
"เอะ..หายไปไหนแล้วหละ" คิบอมเดินตามชินดงมาอยู่ดีๆๆชินดงก็หายไป
"เอ่อ..นี่ชินดงเมื่อไหร่นายจะบอกฉันซะที่" เสียงของบุคคนปริศนา
"ก็ได้..เค้าบอกว่า คืนนี้เค้าจะรอนายหลังงานเลิกแล้ว" ชินดงตอบกลับ
"จริงหรอชินดง ฉันรักนายจิงๆๆเลย" ไม่พูดป่าวชายปริศนากระโดดกอดชินดงทันที ส่วนคิบอมที่เข้ามาได้ยินคำว่ารักถึงกับอึ้ง
"เอ่อ...ฉันขอโทษนะ เชิญพวกนายต่อเถอะ" คิบอมเมื่อเห็นว่าเป็นชินดงก็กับทำอะไรไม่ถูก
"เอ่อ..ชินดงนี่แฟนนายหรอ" ชายปริศนาถาม
"ไม่ใช่ซะหน่อย เพราะเราเป็นแค่เจ้านายกับทาสนะ" คิบอมพูดออกมา
"เชิญตามสบายนะ ฉันไปหละ" เมื่อคิบอมหันหลังให้ทั้งสองคนน้ำตามันก็ไหลออกมาทันทีเลย
"ฮือๆๆๆ เจ้าอ้วนบ้าทำไมนายทำแบบนี้นะ" คิบอมได้แต่ร้องไห้
"คุณคิบอมครับ" ชินดงเข้ามากอดจากด้านหลังของคิบอม
"นายตามมาทำไม นั้นคนรักของนายนะ ส่วนฉันเป็นแค่.."
"คนที่ผมรัก" ชินดงพูดแทรกขึ้นมาทันที
"แล้วคนนั้นหละ แฟนนายอะ" คิบอมเริ่มงง
"นั้นมันเพื่อนผมครับ ไอฮยอกมันอยากเจ้าคนที่ผมรู้จักมันเลย มาขอร้องให้ผม
ช่วยมัน" ชินดงอธบาย
"นี่แสดงว่าคุณ ชอบผมหรือครับ ถึงได้ร้องไห้ออกมา" ชินดงถาม
"ก็...คงงั้นมั้ง" คิบอมตอบอย่างเขินอาย
"งั้นเรากลับบ้านกันนะครับ" ชินดงส่งสายตาเจ้าเลห์ไปให้ก่อนจะอุ้มคิบอมไปยัง
รถและขับกับบ้านทันที
"อืม.."ลิ้นร้อนเกี่ยวกวัดเพื่อหวานความหวานของกันและกัน
"คุณชายนี่น่ารักไม่เปลี่ยนนะครับ" ชินดงเปลี่ยนจากหาความหวานที่ปากลงมา
ที่ยอดอกขาวเนียน
"ที่..ฉันยอมก็เพราะชอบเธอหรอกนะ" คิบอมตอบกับ
"ครับ แล้วเวลานี้ใครครวจะเชื่อฟังใครดีครับ" ชินดงเริ่มเย่
"อะ..อืม.ก็ต้องฟะ..ฟังฉันสิ..ฉันเป็นเจ้านายนะ" คิบอมก็หลงกลชินดงเช่นเคย
"ตกลงครับ ผมจะเชื่อฟังคุณ งั้นเชิญตามสบายเลย" ว่าแล้วชินดงก็พลิกตัว
นอนหงายทำให้คอบอมขึ้นมาอยู่บนตัวชินดงแทน
"เออ...แต่ฉัน"คิบอมได้แต่เขิน ทำอะไรไม่ได้ เพราะปากตัวเอง
(ที่เหลือยไปจิ้น ออนท็อปกันเองนะ ตอนนี้ปวดกระบาลมาก)
-----------------------------------
จบแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
วันนี้นั้งปั่นทั้งวัน เพื่อให้มันจบ
จะได้เปิดเรื่องใหม่
ความคิดเห็น