ระบบอาณาเขตหลังโลกล่มสลาย

ลำดับตอนที่ #7 : สังหารสิงโตหางเพลิง

นักโทษทั้งหมดมองหน้ากันด้วยความงุนงง หลังจากประตูห้องขังเปิดออกพวกมันไม่มีใครขยับหรือเดินออกจากห้องขังในทันที เพราะเหตุการณ์การต่อสู้ของมอนสเตอร์ยังคงสร้างความกลัวเเละความสงสัยในใจของพวกมัน

หลังจากก้าวออกมาเเละมองลงไปที่ชั้นล่างจะเห็นศพไส้เดือนยักษ์นอนกองอยู่ด้านล่าง เเต่ไม่มีใครเห็นศพของสิงโตตัวนั้นเลยซักคนเดียว พวกมันคิดว่าสิงโตตัวนั้นหนีไปได้เเละเเอบอยู่ส่วนใดส่วนนึงในเรือนจำ

พวกมันลังเลเเต่สุดท้ายก็ไม่รู้ว่าต้องทำอะไรต่อไปอยู่ดีจึงทำได้ไปตามเสียงประกาศที่เปิดประตูห้องขังให้ เมื่อนักโทษคนอื่นๆเห็นใครซักคนเดินผ่านอุโมงค์ตามคำเเนะนำของเสียงนั่นพวกมันก็เดินตามกันออกไป

จนกระทั่งในที่สุดทุกคนก็ตัดสินใจเดินไปรวมตัวกันที่สนามตามคำเเนะนำ

.....

หลังจากสั่งให้ผู้ช่วยคนนั้นไปสั่งนักโทษให้มายังสนาม ไคลน์ก็เดินออกมารออยู่ก่อนเเล้ว

ไกล้กับกำเเพงมีสิงโตหางเพลิงกำลังนอนหายใจโรยรินอยู่ มันใกล้ตายเต็มทีจากทั้งบาดเเผลเเละเเรงกดดันจากภายในอณาเขตที่มีบาเรียห้องล้อมอยู่

มันใช้สายตามองไปยังศรัตรูที่เดินใกล้เข้ามา เเม้มันจะพยายามขยับตัวเพื่อขย้ำเหยื่อที่อ่อนเเอตรงหน้าเเต่เรี่ยวเเรงของมันไม่มีเหลือเเล้ว

ไคลน์กำชับปืนในมือไว้เเน่นก่อนจะเล็กไปที่หัวของมัน

เเม้เเต่หัวของมันก็มีเกล็ดหุ้มเอาไว้ ไม่รู้ว่ากระสุนนี่จะยิงเข้าหรือเปล่า ไคลน์คิดก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายหน้าผากของมันเป็นดวงตาข้างซ้าย

เเม้ทั้งตัวจะมีเกราะป้องกันที่เเข็งเเกร่งเท่าใดเเต่ดวงตาก็เป็นจุดอ่อนของสิ่งมีชีวิตทุกชนิดเพราะเป็นอวัยวะที่ไร้สิ่งป้องกันใดๆ

ปัง

ไคลน์ลั่นกระสุนในระยะประชิด กระสุนพุ่งเข้าไปในดวงตาาของสิงโตหางเพลิงทำให้มันหยุดหายใจทันทีโดยไม่มีเเม้เเต่เสียงกรีดร้อง เลือดสีเเดงไหลออกมาราวกับสายน้ำจากดางตาของมัน

ถ้าเป็นเหตุการณ์ปรกติสิงโตเพลิงจะไม่ตายในทันทีเเละสามารถจู่โจมสวนกลับศรัตรูได้ เเต่ตอนนี้สภาพของมันก็ไม่ต่างจากสัตว์ที่ตายไปเเล้ว

"ไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นหรอ"

ตอนเเรกไคลน์คิดว่าการฆ่ามันจะทำให้ได้รับอะไรพิเศษเช่นเเข็งเเกร่งขึ้นหรือได้รับพลังพิเศษเเบบที่เคยอ่านในหนังสือนวนิยาย เเต่กลับไม่รู้สึกต่างจากเดิมเลยซักนิด

หรือว่าจะกินมัน หลังจากครุ่นคิดซักครู่ไคลน์ตัดสินใจจะลองกินมันดูโดยเริ่มจากเลือดที่ไหลออกมาจากดวงตา เเต่ก่อนที่จะทำอะไรก็มีนักโทษคนเเรกเดินออกมาก่อนจะตามมาด้วยคนอื่นๆจนเต็มสนาม

สึ่งเเรกที่ทุกคนเห็นสิงโตตัวใหญ่ที่สร้างความหวาดกลัวให้กับทุกคนในห้องขัง มันกำลังนอนจมกองเลือดตัวเองไกล้กับกำเเพงเรือนจำ ตามมาด้วยชายหนุ่มในชุดนักโทษพร้อมกับปืนพกในมือ

สิ่งเเรกในความคิดของพวกมันคือ ไคลน์เป็นคนฆ่ามอนสเตอร์ตัวนี้เเต่เมื่อนึกถึงไส้เดือนยักษ์ที่ตายก่อนหน้ามีความเป็นไปได้ว่ามันจะตายเอง

ถึงจะเป็นเเบบนั้นเเต่ปืนพกเเละบ่อเลือดก็เป็นหลักฐานว่าไคลน์เป็นคนยิงมัน

ทุกคนในสนามยืนอยู่ไกล้กับพวกของตัวเองเป็นกลุ่มด้วยความเงียบสงบ ในเวลานี้พวกมันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเเละตัวหัวหน้าเเต่ละเเก๊งค์ก็ฉลาดพอที่จะไม่ทำให้ตัวเองโดนฆ่าก่อนใคร

นักโทษผู้ช่วยเดินกลับมายืนข้างไคลน์ มันรู้ว่าตอนนี้การเป็นลิ่วล้อให้ไคลน์เป็นการกระทำที่ฉลาดที่สุด

"อธิบายให้พวกมันฟัง"

นักโทษผู้ช่วยของไคลน์เริ่มอธิบายสถานการณ์ให้ทุกคนฟังเกี่ยวกับบาเรียที่ค่อยปกป้องที่นี่ไว้เเละมอนสเตอร์ข้างนอก รวมถึงที่ว่าไคลน์เป็นเจ้าของอณาเขตเรือนจำเเห่งนี้เเล้ว

"ถ้าเข้าใจเเล้วก็ตกลงซะ"ไคลน์มองไปรอบๆก่อนจะสั่งทุกคน

เหล่านักโทษไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดถึงอะไร ยังไงคนตรงหน้าก็ขึ้นชื่อว่าคนประหลาดเเละยังเป็นคนที่ไม่ควรหาเรื่องด้วยเเต่หลังจากนั้นก็มีตัวหนังสือปรากฏตรงหน้าทุกคน

[ คุณต้องการเป็นสมาชิกของอณาเขตหรือไม่ ]