ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : จะ... เจ้าชายขอโทษนะ
ภายในห้ออาหาร
"อ้าวฟรานั เบลัล่ะ๊ะ"
"อะ เอ่อ เี๋ยว็ลมามั้รับ แล้วทำไมไม่มีไรลเลยอ่ะรับ"
"อ้อ บอส สวอลั และเลวี่ไป ประุมน่ะ่ะ"
"อ่อ รับ "
"อ่ะ เบลัมาทานไ้เลยนะ๊ะ ฟรานั้วย ในรัวมีเ้้วยนะ๊ะ
เี๋ยวเ๊ไปื้ออ่อนนะ๊าาาาาาา"
"ร้าบบ"
"ิิิ"
"หัวเราะอะไรรับรุ่นพี่"
"ิิิิ"
เอะ ไปินเ้ีว่า อ้ามมมมมม
วับ!!!
"ิิิ เ้น่ะเ้าายอนะ"
"นี่รุ่นพี่ นั่นอผมนะ"
"อ้ามมมม~~ อา หย่อยา~~" หึ สนุมาใ่มั๊ย ไ้
ฟรานเินเ้าไปในรัวและเินออมาพร้อมเ้ิ้นโ
"อุิิิ ~เอามาให้เ้าายหรอ ิิิ~"
"่ายย ร้าบ~ สำหรับรุ่นพี่เลยล่ะ"
ฟึบ!!
ฟรานเอาเ้โปะและละเลลบนใบหน้าหล่อเหลาอรานิูล
"อร่อยมั๊ยล่ะรับรุ่นพี่เบล"
"ไอบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
เฮือ!! รุ่นพี่โรธแล้ว่ะ น่าลัว
"โอ๊ยยยยย ผมเ็บนะรุ่นพี่"เบลบีบ้อมือฟรานอย่าแร
"เหอะ ่วยไม่ไ้นะเ้าบทำให้เ้าายโรธเอนะ" ว่าแล้ว รุ่นพี่็
หยิบมีหน้าาประหลาออมา
พลัั่!!!!!!!
"โอ๊ยยยย" ร่าสูผลัร่าบาให้ิผนั อนนี้ร่าสูโรธนา
สิไปแล้ว
ร่าสูเริ่ม่อมีเ้าที่ใบหน้าหวานอร่าบา และ่อยรีลไป
ทำให้เลือสๆไหลออมา
"อึ" น้ำาอร่าบาไหลอาบแ้ม้วยวามใปนสับสน
"ทะ ทำไม ฮึ ทำอย่านี้ทำไม" ร่าบาเอ่ยออมา้วยเสียแหบ
พร่า
"ะ บบ๊อ เอ่อ เ้าายะ อ....."
"ออไป!! ออไป !!!"ร่าบาผลัร่าสูออและวิ่ึ้นไปบนห้อทันที
"เ้าบ! เ้าบ!" เบลเรียร่าบาอย่ารู้สึผิ
"อ๊ะ เบลัเ๊ะลับมาเอาเินน่ะ ว๊ายยยยย เบลัทำไมหน้า....."
"เิเรื่อนิหน่อยน่ะ" เบลพูบ็ึ้นไปบนห้อทันที
"อ้าวเบลัยัไม่ไ้บอเ๊เลยว่าเิอะไรึ้น ไปะและ เฮ้ออ"
๊อๆๆๆ
เ้าบ เ้าายเ้าไปนะ
"...." ไม่มีเสียอบลับ เบลึลอเปิเ้าไป บ่บอว่าไม่ไ้ล็อ
แอ๊
ภายในห้อมืสนิท แ่บนเียสีาวนั้นมีร่าบานั่อยู่ ใบหน้า
นั้นมีรอยแผลที่เบลไ้ทำไว้ และน้ำาที่ยัไหลไม่มีทีท่าว่าะ
หยุ
ใบหน้าหวานเยหน้าึ้นมอร่าสู้าๆ โยสายาที่มอนั้นว่า
เปล่าและเย็นา ทำให้นถูมอถึับนิ่ะั
" !!!!! "
หัวใอเบลระุวูบ และรู้สึเ็บี๊ที่หัวใ ทำไม ทำไมเ้าบ
้อมอเ้าายแบบนั้นนะ รู้มั๊ย มันทำให้เ้าายรู้สึเ็บอีแล้ว
นะ
"ฟราน เ้าายอโทษ "
"ออไป"
"อย่าโรธเ้าายนะ"
"บอให้ออไปยัไเล่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ฮึ ออไป ฮึ"
"ฟราน" เบลเอ่ยออมาเบาๆ
"ฮึ ฮืออ"
หมับ!
เบลว้าร่าบามาอ
"เ้าายอโทษนะ" ร่าบารู้สึอบอุ่นอย่าประหลา หรือว่าเาะ
อบรุ่นพี่ึ้นมาริๆแล้วนะ แล้วอาารย์ล่ะเารู้สึับอาารย์ยั
ไแน่ นั่นสินะับอาารย์เาแ่รู้สึเารพในานะอาารย์ล่ะมั้ ถ้า
อย่านั้นะเรียรุ่นพี่ว่าวามรัไ้ริๆหรือเปล่า รู้สึสับสนัเลย
"ฮึ "
"ไม่เป็นไรแล้วนะ เ้าายสัาว่าะไม่ทำให้บบ๊อร้อไห้อี
แล้ว รู้มั๊ยว่าเ้าายน่ะรู้สึผิมาเลยนะ"
เมื่อร่าสูพูบ็่อยๆ ประอท้ายทอยร่าบา มืออี้าโอบ
เอวเอาไว้ และ่อยๆประบริมฝีปาอย่าแผ่วเบา อ่อนโยนน
ทำให้ร่าบาหายโรธไ้อย่าประหลา เป็นูบที่ปลอบประโลม
ให้เาหยุร้อไห้ และถ่ายทอวามอ่อนโยน นุ่มนวนผ่านมาที่
ร่าบา
"อื้ออออ อออ "ร่าบาเริ่มหมอาาศหายใ ร่า่สูึ่อยๆถอนริม
ฝีปาออ
"บบ๊อหายโรธเ้าายเถอะนะ"
"อืม -///////////////////-"
"ั้นเ้าายทำแผลให้นะ"
"รับ"
"อ่ะเสร็แล้วล่ะ"
"อบุรับ"
"โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไปไหนันหมเนี่ย" อ๊ะ
เสีย ผบ.ผมย๊าว ยาวนี่ ลับมาแล้วเหรอเนี่ย
"ลับมาันแล้วเหรอรับ"
"เออ ไปเอันที่ห้อประุม้วยนะ "
ที่ห้อประุม
"นี่ ไอพวสวะ วันพรุ่นี้เราะไปเที่ยวทะเลัน"
"ริเหรอฮ้าาาา บอส"
"เออ"
"ิิิ เ้าายอยาไปเที่ยวแล้ว"
"ั้น ็บารประุม ไป ไอลามสวะ"
"ไปไหน"
"ไปินลามัน"
"ไม่เอ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา โ้ว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
.......................................................................................................................................
.......................................................................................................................................
่วยเม้น้วยนะ้าาา
ี
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น