planing lover แผนร้ายแผนลับจับหัวใจนายเพลย์บอย

Chapter 1

งานเข้าแล้ววว>0<

เฮ้!พวกเรางานเข้าแล้ว

เด็กสาวท่าทางห้าวแต่หน้าหวานขนาดมดตอมตะโกนบอกเพื่อนตัวดีสองคนที่นั่งเล่นเกมแข่งกันอยู่พลางโบกกระดาษแผ่นบางในมือไปมาด้วยความดีใจ...  เนื่องจากบอสเข็ดหลาบกับความแสบของสายลับกลุ่มนี้ที่ไปทำให้งานคราวก่อนล่มงานทั้งหลายแหล่จึงถูกกลุ่มอื่นแย่งไปหมดเป็นเวลานานมากกก แต่ตอนนี้...งานเข้าแล้วโว้ยยย!!

เฮ้ย จริงดิ

เด็กสาวผมบลอนด์ทองสไลด์แนบหลังผละจากเกมที่เล่นมาแย่งกระดาษในมือ เอพริล ไปดูด้วยความตื่นเต้น

ปากรูปกระจับของเธอคลี่ยิ้มออกมาเมื่อเห็นข้อความในกระดาษ โอ้ เยส!

ให้มันได้อย่างงี้สิ

ตุ๊กตาของกลุ่มพูดขึ้นมาด้วยความดีใจ โดยที่ความตื่นเต้นนั้นฉายชัดออกมาจากนัยน์ตากลมโตอย่างชัดเจน  ปากบางกระชับแย้มกว้างกับคำพูดของเพื่อน คิ้วเรียวสวยโก่งขึ้นบ่งบอกถึงความตื่นเต้นได้เป็นอย่างดี ใบหน้าที่หวานหยดจึงหวานขึ้นเป็นสองเท่า

ว่าแต่มันคืองานอะไรล่ะ

อ้อ...รู้สึกว่าจะเป็นงานพิชิตใจเจ้าชายเพลย์บอยนะ หุหุ

ซัมเมอร์จับแผ่นกระดาษใบนั้นเข้าไปใกล้ใบหน้าเพื่ออ่านรายละเอียดเพื่อความแน่ใจ

หา จริงอ่ะ

พริลร้องขึ้นมาด้วยความตกใจชีคว้ากระดาษแผ่นบางในมือเพื่อนแล้วก็อยากกรี๊ดสักสิบรอบ

นี่แสดงว่าแกไม่ได้ดูงานก่อนรับมาเลยใช่มั้ย

อันอันตวัดสายตาขึ้นมองเพื่อนอย่างไม่พอใจพลางยัดหมากฝรั่งใส่ปากแล้วก็เคี้ยวๆๆๆ แล้วก็เป่า

โพละ!!

เอิ่ม...แล้วมันก็แตก-_-;;เต็มหน้าเลยด้วย-_-;;;;

อ้าวก็เห็นบอสบอกมีงานหลังจากงานมันไม่เข้ามาซะตั้งนานฉันก็ต้องรับเอาดื้อๆสิ

น่าๆ ยัยอันมันก็น่าหนุกไม่ใช่รึไง

ซัมพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าว่าบรรยากาศชักจะมาคุเป็นที่รู้ๆกันอยู่ว่าอันเกลียดคนเจ้าชู้เป็นที่สุด

อืม น่าสนุกฉันจะทำให้ไอ้เพลย์บอยนั่นรักเดียวใจเดียวให้ได้คอยดู 555+

สาวน้อยตุ๊กตาว่าพลางขว้างหมากฝรั่งที่เคยติดเต็มหน้าลงพื้น

ยังไงๆซะเราก็เล่นได้สบายอยู่แล้วสินะ

ยัยซัมพูดพร้อมยิ้มเผล่ตามสไตล์...ที่เธอบอกว่าเล่นได้สบายนั่นก็เพราะอีงานที่จะต้องไปทำให้สามเพลย์บอยแห่งเซนต์คิวมัสมาหลงรักพวกเธอให้ได้เนี่ยมันไม่คณามือร๊อกกก  โอ๊ย!!ไม่อยากจะเซดเรื่องแค่เนี้ยมันจิ๊บๆเนื่องจากหน้าตาขั้นเทพที่หาได้ยากตามท้องถนนทั่วไปแล้วพวกเธอยังมีบุคลิกเฉพาะตัวอีกด้วย

        เริ่มที่คนแรกเลยคือ เอพริล ห้าว โฉด ซ่าส์คือฉายาของเธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามแต่เรื่องที่เธอส่งท่านชายสิบคนอัพเข้าโรงบาลด้วยมือเปล่าแถมมีแค่แผลถลอกตรงหัวเข่า(เพราะดันหกล้ม)เป็นเรื่องจริง  ก็เข้าใจอ่ะนะถ้าจะไม่เชื่อก็ลองดูหน้าคุณหล่อนสิหวานซะ... ดวงตาสีดำสนิทขนาดพอเหมาะกับรูปหน้าเรียวเล็กไม่เล็กหรือใหญ่เกินไปจมูกเล็กๆเชิดขึ้นบ่งบอกว่าเป็นคนไม่ยอมใคร  ปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อขึ้นชื่อเรื่องคำด่าไม่ว่าใครต่อใครต่างก็ร่ำลือถึงความจัดของมัน ผมสีดำสนิทยาวสลวยคือองค์ประกอบสุดท้ายที่ใครๆต่างก็หลงใหล เฮ้อ~ แม้ว่าเครื่องหน้าทั้งหมดจะเข้ากันดีจนหน้าเหลือเชื่อขนาดไหนก็เหอะ แต่นิสัยของคุณเธอเชื่อมั้ยแม้แต่คุณเองยังขยาด

          คนที่สอง คนนี้นี่ขึ้นชื่อเลยเรื่องความร่าเริงร้อยวันพันปีทำหน้าแค่^o^กับ^-^แค่นี้จริงๆถ้าใครทำให้เธอร้องไห้หรือโกรธได้นี่ถือเป็นเกียรติยศแก่วงศ์ตระกูลไปชั่วชีวิตเธอคนนี้มีชื่อว่าซัมเมอร์มีรอยยิ้มเป็นอาวุธและความสดใสเป็นโล่ใครคิดจะต่อกรเตรียมใจแพ้ไว้ได้เลย หน้าตาของเธอจัดอยู่หนึ่งในห้าสาวสวยของโรงเรียน(ติดอันดับทั้งกลุ่มนั่นแหละ)ไม่แปลกหรอกที่เธอจะเป็นหนึ่งในนั้นขนาดแค่ทำหน้าเอ๋อใจก็ละลายแล้ว ดวงตาสีฟ้าสดใสเป็นประกายตลอดเวลา จมูกโด่งเป็นสันบอกยี่ห้อลูกครึ่งได้เป็นอย่างดี ปากรูปกระจับเป็นอาวุธคู่กายของเธอ ทั้งหมดนี้ยิ่งบวกกับโครงหน้าที่ได้สัดส่วนนั่นแล้วล่ะก็... โอ้ย ไปต่อเหอะยิ่งอยู่นานยิ่งอิจฉา-^-

            คนที่สามฉายาประจำกาย นิยัยประจำจาม(นิยามประจำใจ)ของเธอคือเดอะ บาร์บี้ เกิร์ล แถ่น แทน แท้นถูกต้องนะคร้าบเธอคืออันอันสาวน้อยหน้าใสประจำกลุ่ม ด้วยเพราะเธอทั้งน่ารักและร่าเริงแม้จะห้าวนิดๆ(มั้ง)และซื่อหน่อยๆแต่มันก็ทำให้เธอป็อปที่สุดในโรงเรียน แม้เธอจะไม่เคยเข้าใจเลยก็ตามว่าทำไมต้องมีคนเอาของขวัญมาให้ทุกวันทั้งๆที่ยังไม่ถึงวันเกิด(เอิ่ม...) ใบหน้าของเธอคล้ายกับตุ๊กตา... ไม่หรอกเหมือนเลยต่างหาก  ดวงตากลมโตสีน้ำผึ้งดูมีเสน่ห์เพิ่มความหวานด้วยขนตาเป็นแพหนา จมูกสันเล็กๆรับกับริมฝีปากบางกระชับสีเชอรี่สด ใบหน้าเรียวประดับด้วยแก้มป่องได้รูปที่เจือสีชมพูหน่อยๆบวกลักยิ้มนิดๆนั่นล้อมกรอบด้วยผมสีชาเป็นลอนเบาๆตรงปลายผมโดยธรรมชาติ  แถมเธอยังถูกยัยซัมตัวดีจับซอยผมม้าปัดข้างอีกไม่มีคำไหนที่จะใช้เรียกได้ดีกว่าคำว่าตุ๊กตาแล้ว

ว่าแต่ใครเป็นคนจ้างล่ะงานคราวนี้อ่ะ

ซัมถามด้วยความแปลกใจ ฉันที่เคยคะยั้นคะยอถามบอสมาแล้วแต่ไม่สำเร็จเลยได้แต่ยักไหล่

อย่าไปถามยัยนี่เลย  ขนาดงานคืออะไรชียังไม่รู้อ่ะ

อันอันพูดพลางเอียงคอไปด้วย อ๊ากกกก็แหม ฉันพลาดแค่นิดเดียวแกอย่าย้ำให้มันมากจะได้ม้ายยยยยยย>o<

เชอะ!! ว่าแต่ใครจะคู่กับใครล่ะ

เออว่างั้น

ฉันเลือกก่อนฉันขอเอาอีตาเฟรชนะตาบ้านั่นน่าจะเจ้าชู้น้อยที่สุดวันๆเอาแต่เก๊ก

อันรีบพูดขึ้นก่อนเหมือนกลัวจะถูกเขมือบเป้าหมายไปซะอย่างั้น  แหงล่ะยัยนี่เกลียดคนเจ้าชู้นี่...หารู้ไม่ว่าอีตาเฟรชนั่นน่ะถึงจะขี้เก๊กแค่ไหนก็เจ้าชู้ที่สุดในกลุ่มล่ะวะ เอิ๊กๆ แกคาดผิดแล้วล่ะหนูน้อย  หึหึ

 แกเลือกเอาล่ะกันนะว่าจะเอาคนไหนอ่ะซัม

ฉันพูดพลางดูดน้ำมะพร้าวเสียงดังจ๊วบๆแล้วเรอดังเอิ๊กออกมาอย่างไม่อายใคร  พอรู้แล้วว่างานคืออะไรนี่ไม่ตื่นเต้นที่จะได้ทำเลยแฮะ

 ฉันว่าฉันเอาอีตาเฟอร์นี่ดีกว่าตาบ้านั่นยิ้มเก่งดีวันๆเอาแต่ยิ้มอนึ่งเมากัญชามาก็ไม่ปาน

ยัยซัมพูดพร้อมโชว์รูปที่มีผู้ชายหน้าตาเด็กๆขึ้น...ว่าแต่ไปเอามาจากไหนน่ะ-_-

งั้นก็เหลืออีตาฟรีซผู้แสนจะกวนบาทาให้ฉันงั้นเรอะ

ฉันตะโกนแทรกขึ้นมากลางวงก่อนที่สายตาทิ่มแทงจะถูกส่งมาจากยัยสองตัวนั่นประมาณว่า แกผิดเองที่ไม่เลือกก่อน  สรุปฉันไม่มีสิทธิพูดใช่มั้ย  ฮืออออออ ตาบ้านั่นอ่ะนะทั้งกวนทีน ทั้งเจ้าชู้ ทั้งทะเล้น  แล้วฉันจะรอดมั้ยเนี่ย

วันเริ่มปฏิบัติการ

พวกเราเดินเฉิดฉายเข้ามาในโรงเรียนโดยที่มีเสียงผู้ชายกรี๊ดกร๊าด(?)หนูอันเป็นส่วนใหญ่ฉันกับยัยซัมน่ะเหรอก็แค่ตัวประกอบ  เฮอะ!(แล้วทำมายฉันม่ายเด่น TOT)

แล้วแผนเราเอาไง

ฉันหันหน้าไปถามซัมที่กำลังฟังไอพอทอย่างสบายอารมณ์(อันอันน้อยเตี้ยไปนิดเลยคุยง่าหน่อย)เนื่องจากเราไม่ได้เตรียมแผนมาก่อนล่วงหน้า เหตุผลน่ะเหรอง่ายๆ...ขี้เกียจไง(งานที่ได้มันไม่ค่อยน่าตื่นเต้นเท่าไหร่อ่ะ...เอ๊ะ หรือน่าตื่นเต้นหว่า-_-a)

เอาไงเหรอ ก็เข้าไปตีสนิทไง แค่เนี้ยง่ายจะตาย

แล้วมันก็เข้าไปอยู่โลกส่วนตัวต่อ-_-;;

ตีสนิท?เฮอะกับอีตาพวกนั้นคงเรียกคำนี้ว่าลากขึ้นเตียง

อันอันแทรกขึ้นมาอย่างหมั่นไส้เจ้าพวกนั้นเต็มแก่

ก็...ประมาณนั้น

เฮ้ย จะบ้าเรอะ

ฉันมองไปที่ซัมอย่างคิดหนักมันคิดเข้าไปได้ไงฟะให้พวกเราไปลากอีตาพวกนั้นขึ้นเตียงเนี่ยนะ  บ้าไปแล้ววว!! เฮ้ย!อันช่วยคิดหน่อยดิทำไงดีอ่ะ

อืม ก็อย่างที่ซัมว่าน่ะนะเราต้องตีสนิท...แบบเพื่อนอ่ะ อย่างน้อยเราก็ต้องเข้าชมรมเดียวกับพวกนั้นให้ได้ก่อนจากนั้นค่อยว่ากัน

ฉันเลิกคิ้วเป็นเชิงถามความเห็นกับซัมเธอมองฉันด้วยประกายตาปิ๊งๆแล้วยิ้มแหยๆให้ฉัน

ฉันก็พูดแบบนี้ไปตั้งแต่แรกแล้วไง

ใช่เรอะ

แหะๆ ผิดไปแล้วจ้า

วู้ว...ไอ้เพื่อนคนนี้นี่-.-*

แกๆ วันนี้วันกิจกรรรมใช่มะงั้นเราก็ใช้โอกาสนี้ไปสมัครกันเหอะ

ทุกคนคงงงสินะว่าวันกิจกรรมคือวันอะไรเดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟัง... วันกิจกรรมก็คือวันที่จะปล่อยให้นร.แต่ละคนเลือกสมัครเข้าชมรมตามแต่ความถนัดและวันนี้จะมีขึ้นเมื่อหลังจากทางโรงเรียนได้จัดระเบียบนักเรียนให้เข้าที่เข้าทางดีแล้วหรือพูดง่ายๆเลยก็คือเมื่อนร.ชินกับสถานที่ดีแล้วนั่นแหละ

มันก็แหงอยู่แล้วล่ะย่ะ

แล้วพวกนั้นอยู่ชมรมไรอ่ะ

พูดมานี่คิดรึเปล่าเนี่ยไอ้พวกนั้นมันก็ต้องอยู่ดนตรีอยู่แล้วแหละพวกชอบรียกร้องความสนใจ เชอะ!!

ยัยอันแทรกเสียงขึ้นมาในบทสนทนาทำให้พวกเราหันควับไปมองทันที

ฉันพูดอะไรผิดเหรอ

ยัยนั่นเลิกคิ้วขึ้นเหมือนจะถามว่ามองทำไม พูดไรผิด ฉันล่ะอยากบอกมันจังว่าไม่ผิดหรอกก็แค่ตรงจนคนฟัง(เจ้าตัว)อาจบึ้มก็ได้ ฮิฮ่า สะใจ

 เปล่าหรอกลองไปดูก็ได้/o:p>

ว่าแล้วฉันก็ลากทั้งสองคนไปที่ห้องดนตรีอย่างด่วน ว่าไปก็บังเอิญเหมือนกันนะที่มีงานเข้ามาช่วงที่เพิ่งเปิดเทอมอะไรๆมันก็เลยสะดวกขึ้น

ณ ห้องดนตรี

ฉันมองป้ายหน้าห้องด้วยอาการอึ้ง ทึ่ง แต่ไม่เสียวอะไรมันจะหรูขนาดนี้ฟะสมแล้วที่เจ้าพวกนี้เป็นลูกผ.อ.   ฉันยืนอึ้งอยู่อย่างนั้นประมาณสิบนาทีเศษๆและคงจะอึ้งต่อไปถ้าอันไม่มากระตุกชายเสื้อฉันแล้วเดินผลักประตูเข้าไปข้างในก่อน  เอ่อ...ฟอร์มหลุดเลยตู-_-;;

แอ้ดดด~

อ้าว มีอะไรเหรอครับสาวๆ

นายเฟอร์เดินมารับถึงหน้าประตู ปากพูดว่าสาวๆก็จริงแต่ตางี้จ้องเขม็งแต่ยัยซัม อ้าว ไอ้นี่วอนซะแล้ว(ไม่ได้หาเรื่องใครแล้วนอนไม่หลับ-_-;;)

ซัมกับเพื่อนๆจะมาสมัครเข้าชมรมนี้น่ะค่ะ แหะๆ^-^

นั่นไงโผล่มาแล้วรอยยิ้มพิฆาตมาร(ชื่อ?)ของยัยซัม โฮะๆ นายเสร็จแน่เฟอร์เอ๋ย

งั้นต้องขออภัยนะครับชมรมนี้ไม่รับผู้หญิง

ปัง!!

เสียงปิดประตูกระแทกใส่หูพวกเราเข้าเต็มๆ อันอันที่อ่อนไหวง่ายสุด(ซะเมื่อไหร่ล่ะ-.-)ถึงกับสะดุ้งเลยทีเดียว มิน่าล่ะแถวนี้ถึงไม่มีผู้หญิงเลยทั้งที่เป็นแหล่งสถิตของพวกปีศาจกระต่ายแท้ๆ แปลกๆๆๆตอนนี้สมองฉันประมวลได้แต่คำนี้เท่านั้น

ทำไมไอ้พวกนี้ไม่รับผู้หญิงเข้าชมรมนะของโปรดพวกมันไม่ใช่รึไง งงเว้ยยย

เอาไง

แปลก

ทำไงต่อดี

แปลก

อะไรแปลกเหรอยัยอัน

ยัยซัมเปลี่ยนคำถามเมื่อไม่เห็นว่ามีคำตอบหลุดออกมาจากปากของใครเลย มีเพียงแต่เสียงของอันเท่านั้นที่พูดแต่ว่าแปลก

ก็บ้าผู้หญิงอย่างพวกนั้นทำไมไม่เอาผู้หญิงเข้าชมรมล่ะ

หึๆ ตรงได้อีกป่ะล่ะ

 นั่นสิ สงสัยมีวิธีเดียว

อะไร

 ตื้อ!!...เท่านั้นที่จะได้ครองผู้ชาย

ยัยซัมยกกำปั้นชูขึ้นกลางอากาศแล้วตะโกนเสียงดัง  ฮึดสู้มันก็ดีหรอกนะแต่ช่วยเปลี่ยนคติได้มั้ยขอร้องงง

ฉันอาย>///<ฉันไม่รู้จักแก โฮฮฮTOT

แอ้ดดด~

ฉันหันหน้ามองไปยังต้นเสียงแล้วก็พบว่าอันอันน้อยเปิดประตูห้องดนตรีเดินเข้าไปข้างในหน้าตาเฉยโดยทำเหมือนไม่สนใจคำพูดของตาเฟอร์เมื่อกี้เลยสักนิด  สรุปเธอด้านหรือเธอมึนเกินไปกันแน่ถึงไม่เข้าใจว่าเมื่อครู่ไอ้เฟอร์มันจงใจไล่พวกเราออกมาน่ะ-_-;;เชื่อเขาเลยจริงๆ -_-;;x2

ฉันหันไปมองหน้าปรึกษากับยัยซัมแต่มันไม่พูดอะไรทำเพียงแค่ยิ้มตอบกลับมาเท่านั้น มันคงจะหมายถึงให้ตามเข้าไปแล้วก็ตีสนิทไปแบบชิลๆ...ใช่มั้ย? (ฉันนี่ตีความเก๊ง เก่งเนอะ-_-บางทีมันอาจยิ้มให้เพราะไม่รู้ว่าฉันไปมองมันทำไมก็เป็นได้-_-b) ด้วยความอนาถในชีวิตที่ฉันมีเพื่อนไม่ปกติสักคน(พูดเหมือนตัวเองปกติ)ฉันเลยถอนหายใจอย่างเซ็งๆพร้อมเดินตามอันน้อยไปอย่างอับจนหนทาง.... หมดทางเลือกแล้วนี่/span>

หวัดดี มีธุระอะไรในห้องนี้เหรอครับคุณผู้หญิง

ฉันเงยหน้ามองคนพูดแล้วก็ต้องเบ้ปากถอนหายใจออกมาอีกสักรอบหวังว่ามันคงพาความเครียดออกไปได้บ้างแต่เปล่าเลยเครียดหนักกว่าเดิม-3-=33

ถอนหายใจอย่างนี้หมายความว่าไงครับ

ทำไมฉันต้องมาเจออีตาบ้านี่ด้วยเนี่ย

ผมพูดด้วยทำไมไม่ตอบล่ะครับ

เห็นหน้าแล้วเซ็งอารมณ์ชะมัด

ถ้าคุณไม่มีธุระล่ะก็เชิญ

ถึงจะเป็นงานที่ไม่เคยเข้ามาหลายเดือนก็ไม่น่าดีใจสักติ๊ดดด

นี่!เธ...

โธ่เว้ย!!พูดพร่ำเพรื่ออยู่ได้รำคาญ

ฉันตะโกนอย่างเหลืออดกับอาการที่เหมือนมีแมลงหวี่มาตอมข้างหูของหมอนั่น ผู้ชายบ้าอะไรพูดมากชะมัด น้ำหน้าอย่างอีตานี่อ่ะนะที่ขึ้นชื่อว่าป็อปที่สุดอ่ะโด่ให้บ้านแถมเงินล้านฉันยังเชื่อแค่นิดเดียวเล้ยย(ยังเอา)

ฉันเดินตรงเข้าไปหยิบเบสของ...ใครก็ไม่รู้ขึ้นมาแล้วมองมันอย่างพินิตพิเคราะห์  ช่วยไม่ได้อ่ะนะถ้าตามข่าวที่ว่าอีกระต่ายป่าพวกนี้พูดคำไหนก็คือคำนั้น  เป็นความจริงแล้วล่ะก็คงใช้เสน่ห์ช่วยไม่ได้แล้วล่ะอย่างนี้มันต้องโชว์ฝีมือซะหน่อยแล้ว!!

ทางด้านของหนูอัน

เสียงเบสที่ดังกระหึ่มห้องดนตรีอยู่ตอนนี้คงเป็นฝีมือของพริลสินะ  เอาล่ะเราจะยอมแพ้ไม่ได้เด็ดขาดท่องไว้งานๆๆ อันสู้ๆ>.<v

นี่ๆนาย

ฉันยกมือขึ้นดึงชายเสื้อของผู้ชายที่ชื่อเฟรชซึ่งกำลังสาละวนอยู่กับกลองชุดใหญ่ๆ  หมอนั่นหันมาเลิกคิ้วขึ้นใส่ฉันคงจะพูดประมาณว่า มีอะไร อย่างนั้นล่ะมั้ง

นายเคยมีเพื่อนผู้หญิงรึเปล่า

คิ้วผูกโบว์? หมอนี่ต้องการสื่ออะไรฟะไม่พูดแล้วฉันจะรู้มั้ยเนี่ย

ขอภาษาคนได้ป่ะ

ดูเหมือนเขาจะอึ้งนิดนึงไปกับคำถามของฉันและ ถ้าฉันไม่ได้ตาฝาดอ่ะนะฉันคิดว่าฉันเห็นหมอนี่ยิ้มที่มุมปากด้วยแหละ ถึงจะแค่นิดนึงแต่ฉันว่าเวลาหมอนี่ยิ้มแล้วหล่อขึ้นเป็นกองเลยแฮะ*-*

หึ ก็ได้เธอถามทำไม

ได้ข่าวว่าฉันถามนายก่อน

แล้วไง

ตอบสิ

เออ ไม่มี เธอล่ะถามทำไม

เป็นเพื่อนกันนะ

ฉันพูดตรงๆแบบไม่ต้องอ้อมค้อมนี่แหละมั้งข้อดีของฉัน(หรือว่าข้อเสีย-_-a)ตานั่นอึ้งไปอีกรอบคราวนี้คงจะช็อคสุดๆ ไม่เคยล่ะสินะที่มีผู้หญิงมาขอเป็นเพื่อนน่ะมีแต่มาขอเป็นแฟนสิท่าเอ๊ะ  หรือว่าขอขึ้นเตียงเลย...งั้นฉันนี่แหละจะเป็นคนแรกให้นายเอง หึหึ

เธอมาแปลกนะ

คำตอบ

เอาไงดี

อย่าลีลาเร็วๆ

อืมได้...แต่เธอต้องทำอะไรบางอย่างให้ฉันประทับใจก่อนสิ

ฮู้วว~เรื่องมากจริง ถอยไปแล้วคอยดูให้ดีล่ะ

ฉันเดินไปประจำที่มือกลองแล้วพยักเพยิดให้กับพริลที่อยู่อีกมุมห้องนึง(ห้องนี้กว้างมากอ่ะ)ฉันล่ะไม่เข้าใจจริงๆเลยทำไมไอ้พวกนี้ถึงได้ตั้งเครื่องดนตรีไว้คนละมุมห้องด้วยนะบ้าป่ะเนี่ย

ยัยพริลพยักหน้าให้ฉันเป็นอันรับรู้กันว่าพวกเราจะเล่นเพลงอะไรยังไงๆมันก็หนีไม่พ้นเพลงโปรดของพวกเราอยู่แล้วล่ะ...เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อย(ภาคอังกฤษ)โดยมีฉันเป็นนักร้องนำและมือกลองโฮะๆ(โคตรจะเข้ากันอ่ะ)ถึงจะเห็นว่าพวกเราเป็นสายลับก็เหอะนะแต่มันก็เป็นแค่งานอดิเรก(ที่เผลอจริงจัง)เท่านั้นเองแค่ทำไปให้ชีวิตมีสีสันแหละ งานประจำของพวกเราจริงๆคือเป็นนักดนตรีให้กับค่ายเพลงชื่อดัง(ของพ่อยัยพริล)โดยใช้เด็กคนอื่นเป็นหุ่นบังหน้าเพราะไม่ต้องการให้ใครมารู้จักใบหน้าของพวกเราเพื่อให้สะดวกในงานสายลับและคงมีสักวันหนึ่งแหละที่เราจะป่าวประกาศให้ผู้คนรู้ว่าเจ้าของเสียงเพลงที่แท้จริงคือพวกเราแต่นั่นมันเป็นเงื่อนไขหลังจากที่เราค้นหารสชาติของชีวิตที่ต้องการเจอแล้วเท่านั้น

ด้านของซัมเมอร์

นายน่ะพูดกับผู้หญิงแบบนั้นมันไม่ดีเลยนะ

ฉันส่งยิ้มไปให้นายเฟอร์ท่ามกลางเสียงกระหึ่มของเบสที่ยัยพิวละเลงอย่างเมามัน

อ้าว เธอน่ะเองบอกแล้วไม่ใช่เหรอชมรมเราไม่รับผู้หญิง

เหตุผลไม่ดีพอไม่รับฟัง

ฉันลอยหน้าลอยตาตอบไปแม้นายนี่จะยิ้มสวยขนาดไหนฉันก็ไม่ละลายหรอกเพราะฉันเตรียมใจมาแล้วกับบุคลิกแบบนี้อ่ะ เชื่อเหอะ ภูมิคุ้มกันผู้ชายฉันสูง

ฉันต้องการความสงบแค่นี้ดีพอมั้ย

แปลกเนอะพวกปีศาจกระต่ายต้องการความสงบ ชอบเสียงกรี๊ดดดของสาวๆไม่ใช่เหรอ

แค่บางเวลาที่อยากกระชุ่มกระชวยน่ะนะแต่มากไปมันปวดหู

นายนั่นทำหน้าตาเหยเกแล้วเอานิ้วชี้เข้าไปปั่นๆในรูหูแสดงให้รู้ว่ามันปวดหูจริงๆ  คอยดูนะถ้ามีขี้หูติดออกมาล่ะก็ฉันจะถ่ายรูปไปขายให้สาวๆทีนี้ล่ะก็เงินเข้าอื้อซ่าแน่ หุหุ^m^

แสดงว่านายเห็นฉันเป็นพวกชอบกรี๊ดผู้ชายงั้นสิ

นั่นสินะท่าทางเธอเนื้อหอมออก

ช่ายยย ฉันไม่มีทางกรี๊ดนายนายเลยต้องรับฉันเข้าชมรม

ไม่ได้หรอก

เอ๊ะ!!

พวกฉันพูดคำไหนต้องคำนั้น^0^

ถ้าฉันทำให้นายยอมรับได้ก็ไม่มีปัญหาใช่มะ

ฉันพูดออกไปด้วยความเคืองนิดๆจะอะไรกันนักกันหนานะท่าทางอีงานที่คิดว่าง่ายมันคงจะไม่หมูอย่างนั้นซะแล้วสิ

ถ้าคิดว่าทำได้นะ

ฉันส่งยิ้มหวานให้นายเฟอร์  แต่สายตากลับมีประกายเลเซอร์สีส้มส่งออกไปปะทะกับเลเซอร์สีเหลืองของตานั่น

(   ^-^)+++(^-^   )  นี่ฉันควรมอบโล่ให้เขาดีมะ ที่ทำให้ฉันผู้ซึ่งไม่เคยโกรธรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาได้เนี่ย ฮึ่ม-_-*

คอยดูล่ะกัน

ฉันดึงกีตาร์ไฟฟ้าในมือเขาที่กำลังเช็ดอยู่ขึ้นมาถือให้ถนัดมือแล้วปรับสายให้พอดีกับความถนัดของฉัน  ฉันค่อยๆลีดลงไปที่สายกีตาร์เพื่อทดสอบเสียง ประจวบเหมาะพอดีกับที่ยัยพริลและหนูอันขึ้นทำนองเพลงเป็นวัยรุ่นมันเหนื่อยแหะๆอย่างนี้ค่อยน่าสนุกหน่อย  นายเฟอร์แล้วนายจะได้รู้สึกที่กล้ามาต่อกรกับคนอย่างฉัน!!

ทำนองเพลงช่วงสุดท้ายจบลงไปด้วยดีโดยที่มีโซโล่เดี่ยวของทุกคนโชว์เป็นของแถมด้วยอีกต่างหากแต่ทั้งนี้ทั้งนั้นถ้าไม่ได้เสียงหวานๆใสๆของหนูอันมาเป็นนักร้องนำนะงานไม่ออกมาดีขนาดนี้หรอก

พวกเราเดินไปรวมกันที่กลางห้องพร้อมเปล่งเสียงขึ้นมาพร้อมกันว่า

จะเอาไง!!

ฉันหันไปยักคิ้วให้กับให้กับนายฟริซน้องคนเล็กของพวกกระต่ายป่านายนั่นติดจะอึ้งหน่อยๆแต่ยังคงรักษามาดทะเล้นไว้ได้ดีตานั่นเดินเข้าตบไหล่ฉันและกระซิบว่า

เธอเจ๋งนี่

หึ ของมันแน่

ส่วนยัยซัมยัยนั่นหันไปฉีกยิ้มให้กับตาเฟอร์ตัวดีที่พยายามยิ้มกลบเกลื่อนความอึ้ง  แล้วระดับอย่างซัมเนี่ยคิดว่าจะไม่รู้เหรอว่านายอึ้งในความสามรถฉันขนาดไหนน่ะโฮะๆ

ฉันแพ้แล้ว

ไม่ต้องห่วงหรอกนายแพ้ตั้งแต่ตอนที่คิดจะท้าฉันแล้วแหละ

นั่นสิ อย่างนี้ต้องมีของปลอบใจ

เด็กหนุ่มผมทอง(ย้อม)เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเด็กตาฟ้าด้วยดวงตาเจ้าเล่ห์พราวระยับทำเอาเธอขนลุกซู่

อะไร

จุ๊บ~

แก้มหอมเนอะ

อะ..ไอ้บ้า

ด้านอันอันน้อย

เด็กสาวตากลมโตเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามอีกรอบว่าเอาไงท่าทางนั่นน่ารักซะจนคนขี้เก๊กอดย้อนไม่ได้ว่า

ขอภาษาคน

ตาบ้านี่

ฉันชื่อนั้นเหรอ

เฟรช

ครับ

นายจะเอาไง

เอาไงอะไร

อย่ามาทำให้ฉันหงุดหงิดนะ

คิ้วเรียวๆที่เริ่มผูกกันทีละนิดนั่นสร้างความพึงพอใจให้แก่เจ้าชายน้ำแข็งเป็นอย่างมาก  นานแค่ไหนแล้วนะที่เขาไม่ได้รู้สึกสนุกแบบนี้ บางที...ถ้ามียัยนี่อยู่ข้างๆเราอาจลืมความน่าเบื่อนี่ไปก็ได้

 ก็ได้จากวันนี้ไปเราเป็นเพื่อนกัน

มือเรียวยาวถูกยื่นมาตรงหน้ายัยตุ๊กตา เธอยื่นมือไปจับอย่างรู้งาน

อื้ม ต้องให้ได้อย่างนี้สิ  ฉันอันอันยินดีที่ได้รู้จัก ในฐานะเพื่อนอันขออยู่ชมรมเดียวกับเฟรชนะ

ตกลง ฉันให้เธออยู่ชมรมนี้

สามเสียงผสานขึ้นพร้อมกัน   สายตาสามคู่ของกลุ่มสายลับส่งซิกให้กันอย่างมีเลสนัย... สำเร็จ!!

Chapter 1

งานเข้าแล้ววว>0<

เฮ้!พวกเรางานเข้าแล้ว

เด็กสาวท่าทางห้าวแต่หน้าหวานขนาดมดตอมตะโกนบอกเพื่อนตัวดีสองคนที่นั่งเล่นเกมแข่งกันอยู่พลางโบกกระดาษแผ่นบางในมือไปมาด้วยความดีใจ...  เนื่องจากบอสเข็ดหลาบกับความแสบของสายลับกลุ่มนี้ที่ไปทำให้งานคราวก่อนล่มงานทั้งหลายแหล่จึงถูกกลุ่มอื่นแย่งไปหมดเป็นเวลานานมากกก แต่ตอนนี้...งานเข้าแล้วโว้ยยย!!

เฮ้ย จริงดิ

เด็กสาวผมบลอนด์ทองสไลด์แนบหลังผละจากเกมที่เล่นมาแย่งกระดาษในมือ เอพริล ไปดูด้วยความตื่นเต้น

ปากรูปกระจับของเธอคลี่ยิ้มออกมาเมื่อเห็นข้อความในกระดาษ โอ้ เยส!

ให้มันได้อย่างงี้สิ

ตุ๊กตาของกลุ่มพูดขึ้นมาด้วยความดีใจ โดยที่ความตื่นเต้นนั้นฉายชัดออกมาจากนัยน์ตากลมโตอย่างชัดเจน  ปากบางกระชับแย้มกว้างกับคำพูดของเพื่อน คิ้วเรียวสวยโก่งขึ้นบ่งบอกถึงความตื่นเต้นได้เป็นอย่างดี ใบหน้าที่หวานหยดจึงหวานขึ้นเป็นสองเท่า

ว่าแต่มันคืองานอะไรล่ะ

อ้อ...รู้สึกว่าจะเป็นงานพิชิตใจเจ้าชายเพลย์บอยนะ หุหุ

ซัมเมอร์จับแผ่นกระดาษใบนั้นเข้าไปใกล้ใบหน้าเพื่ออ่านรายละเอียดเพื่อความแน่ใจ

หา จริงอ่ะ

พริลร้องขึ้นมาด้วยความตกใจชีคว้ากระดาษแผ่นบางในมือเพื่อนแล้วก็อยากกรี๊ดสักสิบรอบ

นี่แสดงว่าแกไม่ได้ดูงานก่อนรับมาเลยใช่มั้ย

อันอันตวัดสายตาขึ้นมองเพื่อนอย่างไม่พอใจพลางยัดหมากฝรั่งใส่ปากแล้วก็เคี้ยวๆๆๆ แล้วก็เป่า

โพละ!!

เอิ่ม...แล้วมันก็แตก-_-;;เต็มหน้าเลยด้วย-_-;;;;

อ้าวก็เห็นบอสบอกมีงานหลังจากงานมันไม่เข้ามาซะตั้งนานฉันก็ต้องรับเอาดื้อๆสิ

น่าๆ ยัยอันมันก็น่าหนุกไม่ใช่รึไง

ซัมพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าว่าบรรยากาศชักจะมาคุเป็นที่รู้ๆกันอยู่ว่าอันเกลียดคนเจ้าชู้เป็นที่สุด

อืม น่าสนุกฉันจะทำให้ไอ้เพลย์บอยนั่นรักเดียวใจเดียวให้ได้คอยดู 555+

สาวน้อยตุ๊กตาว่าพลางขว้างหมากฝรั่งที่เคยติดเต็มหน้าลงพื้น

ยังไงๆซะเราก็เล่นได้สบายอยู่แล้วสินะ

ยัยซัมพูดพร้อมยิ้มเผล่ตามสไตล์...ที่เธอบอกว่าเล่นได้สบายนั่นก็เพราะอีงานที่จะต้องไปทำให้สามเพลย์บอยแห่งเซนต์คิวมัสมาหลงรักพวกเธอให้ได้เนี่ยมันไม่คณามือร๊อกกก  โอ๊ย!!ไม่อยากจะเซดเรื่องแค่เนี้ยมันจิ๊บๆเนื่องจากหน้าตาขั้นเทพที่หาได้ยากตามท้องถนนทั่วไปแล้วพวกเธอยังมีบุคลิกเฉพาะตัวอีกด้วย

        เริ่มที่คนแรกเลยคือ เอพริล ห้าว โฉด ซ่าส์คือฉายาของเธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามแต่เรื่องที่เธอส่งท่านชายสิบคนอัพเข้าโรงบาลด้วยมือเปล่าแถมมีแค่แผลถลอกตรงหัวเข่า(เพราะดันหกล้ม)เป็นเรื่องจริง  ก็เข้าใจอ่ะนะถ้าจะไม่เชื่อก็ลองดูหน้าคุณหล่อนสิหวานซะ... ดวงตาสีดำสนิทขนาดพอเหมาะกับรูปหน้าเรียวเล็กไม่เล็กหรือใหญ่เกินไปจมูกเล็กๆเชิดขึ้นบ่งบอกว่าเป็นคนไม่ยอมใคร  ปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อขึ้นชื่อเรื่องคำด่าไม่ว่าใครต่อใครต่างก็ร่ำลือถึงความจัดของมัน ผมสีดำสนิทยาวสลวยคือองค์ประกอบสุดท้ายที่ใครๆต่างก็หลงใหล เฮ้อ~ แม้ว่าเครื่องหน้าทั้งหมดจะเข้ากันดีจนหน้าเหลือเชื่อขนาดไหนก็เหอะ แต่นิสัยของคุณเธอเชื่อมั้ยแม้แต่คุณเองยังขยาด

          คนที่สอง คนนี้นี่ขึ้นชื่อเลยเรื่องความร่าเริงร้อยวันพันปีทำหน้าแค่^o^กับ^-^แค่นี้จริงๆถ้าใครทำให้เธอร้องไห้หรือโกรธได้นี่ถือเป็นเกียรติยศแก่วงศ์ตระกูลไปชั่วชีวิตเธอคนนี้มีชื่อว่าซัมเมอร์มีรอยยิ้มเป็นอาวุธและความสดใสเป็นโล่ใครคิดจะต่อกรเตรียมใจแพ้ไว้ได้เลย หน้าตาของเธอจัดอยู่หนึ่งในห้าสาวสวยของโรงเรียน(ติดอันดับทั้งกลุ่มนั่นแหละ)ไม่แปลกหรอกที่เธอจะเป็นหนึ่งในนั้นขนาดแค่ทำหน้าเอ๋อใจก็ละลายแล้ว ดวงตาสีฟ้าสดใสเป็นประกายตลอดเวลา จมูกโด่งเป็นสันบอกยี่ห้อลูกครึ่งได้เป็นอย่างดี ปากรูปกระจับเป็นอาวุธคู่กายของเธอ ทั้งหมดนี้ยิ่งบวกกับโครหน้าที่ได้สัดส่วนนั่นแล้วล่ะก็... โอ้ย ไปต่อเหอะยิ่งอยู่นานยิ่งอิจฉา-^-

body {cursor: url(http://www.123cursors.com/freecursors/13267.ani); }