รักอบอุ่นของนายต้นน้ำ

ลำดับตอนที่ #5 : ขออย่าเป็นอะไรเลยนะ อดทนไว้ อย่าพึ่งทิ้งกันไป

ในวันนั้น หลังงานเลี้ยงเลิก
ขณะที่ต้นน้ำกำลังขับรถไปส่งแซม
"ต้นจะไปวันไหน" แซมถาม

"แม่ให้เวลาอีกเดือนนึงอะ จริงๆต้นจะไปอาทิตย์หน้า แต่อยากอยู่กับแซมก่อน"ต้นบอก

"ต้น ถ้าต้นกลับมาไม่เจอแซมแล้วละ ต้นจะทำยังไง" แซมถาม

"แซมจะหนีต้นไปไหน ต้นจะตามหาแซม ถ้าเจอแซม ต้นก็จะถามแซมว่าจะคืนแหวนต้นมั้ย เพราะต้นบอกแซมแล้วไงว่าเลิกรักต้นเมื่อไหร่คืนแหวนให้ต้น" ต้นตอบ

"แล้วถ้าแซมไม่ได้อยู่โลกนี้ละ" แซมบอก ต้นเหยียบเบรกแล้วจอดรถข้างทาง ทั้งคู่เงียบไป

"แซม ต้นไม่ชอบเลยพูดแบบนี้ ทำไมพูดแบบนี้" ต้นบอก

"ต้น แซมขอโทษนะที่ไม่ได้บอกต้น" แซมพูด แล้วยกมือขึ้นโอบต้นจากด้านหลังแล้วซบลงบนหลังต้น

"แซมรักต้นนะ แต่แซมไม่รู้จะได้อยู่รอต้นนานซักแค่ไหน" แซมพูดปนกับเสียงสะอื้นของแซม

"แซมมีอะไรบอกต้นสิคับ บอกมาเลย อย่าโกหกต้นละ" ต้นจับมือแซมที่โอบต้นอยู่

"แซมคิดว่าแซมจะปิดเรื่องนี้ไว้ แต่วันนี้แซมกำลังจะเป็นคู่ชีวิตของต้น แซมคงต้องบอกให้ต้นรู้" แซมพูด

"แซม เป็นอะไร บอกต้นมานะ" ต้นเริ่มหงุดหงิดที่แซมไม่ยอมบอกซักที

"แซมเป็นโรคหัวใจ เป็นมาตั้งแต่เด็กเลย" แซมพูดแล้วเงียบไป

"โรคหัวใจคนที่เป็นตั้งแต่เด็กหน่ะ อายุไม่ยืนหรอกนะ แซมเองก็ไม่ได้มีเงินมากพอจะรักษา  แซมเองก็อาการหนักกว่าเดิมทุกๆวัน ไม่รู้ ว่าจะหมดลมหายใจเมื่อไหร่" แซมบอกแล้วกอดต้นแน่นขึ้น

"แซมแค่อยากจะขอ ขอให้เรารักกันให้มากที่สุด อยู่กันให้ได้นานที่สุด ก่อนที่เราจะต้องจากกันไป" แซมไม่ปล่อยมือจากต้น

"แซมรู้สึกดีจังที่ได้กอดต้นแบบนี้ มันอบอุ่น ออกรถเถอะ" แซมยังคงกอดต้นอยู่ แล้วต้นก็ออกรถ

เมื่อถึงหน้าบ้านแซม

"ขอบคุณนะ ที่มาส่ง" มือข้างหนึ่งของแซมและต้นจับกันอยู่ เหมือนทั้งคู่ไม่ยากจากกันไปไหน

"ให้ต้นอยู่เป็นเพื่อนแซมมั้ย"ต้นถาม

"ไม่เป็นไร กลับเถอะจ้ะ แซมอยู่ได้" แซมบอกแล้วเข้าไปกอดต้นอีกครั้ง

"อย่าเพิ่งปล่อยได้มั้ย กอดต้นนานๆ" ต้นบอกแล้วโอบแซมไว้แน่น

"ต้น ซักวันเราก็ต้องจากกัน ถึงแม้แซมจะไม่เป็นโรคหัวใจ แซมก็มีสิทธิ์ที่จะตายได้เหมือนกัน ต้นคิดซะว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติซะนะ แล้วทำใจให้สบาย อย่าคิดมากเรื่องนี้เลย ยังไงแซมก็จะรักต้นตลอดไป สัญญา" แซมบอก

"ต้นก็รักแซมนะ" ต้นบอกแล้วคลายมือที่กอดแซมไว้ออก

"แซมเข้าบ้านและนะ ขับรถดีๆจ้ะ พรุ่งนี้เจอกัน" แซมโบกมือลาต้น

"ไปและน้า นอนหลับฝันดีนะ บ้ายบายคับผม" ต้นบอกและขับรถออกไป

วันรุ่งขึ้น ที่โรงพยาบาล

"หวัดดีจ้ะ วันนี้แซมรีบมาเลยแหละ เดี๋ยวโดนดุเอา" แซมบอกพลางหัวเราะ

"จ้าๆ ป้ะไปเยี่ยมเคนกัน ซื้อของมาเยี่ยมด้วย" ต้นบอกแล้วยกของขึ้นให้แซมดู

"โทษนะค่ะ เคนจิพักอยู่ห้องไหนค่ะ" แซมถามนางพยาบาล

"593 ค่ะ ขึ้นไปชั้น 5 ซ้ายมือค่ะ" นางพยาบาลบอก

"ขอบคุณค่ะ" แซมตอบ

ห้อง 593

แซมเปิดประตูเข้าไปเห็นพนักงานกำลังเก็บห้อง แซมจึงรีบเดินเข้าถามด้วยความกังวลใจ

"เอ่อ ป้าค่ะ คนไข้ห้องนี้ย้ายออกไปแล้วหรค่ะ" แซมถาม

"อ๋อ คนที่ชื่อญี่ปุ่นๆหน่อยใช่มั้ย เสียใจด้วยนะจ้ะไอหนูเอ้ย เค้าเสียไปเมื่อเช้านี้หน่ะลูก"

"อะไรนะค่ะ ตายแล้วหรอค่ะ ไม่จริงค่ะป้า ป้าคงต้องเข้าใจผิดแล้วแหละค่ะ ไม่จริง" แซมพูดไป น้ำตาเริ่มคลอเบ้า

ต้นโอบแซมแล้วเดินออกมาหน้าห้อง แล้วพูดปลอบ "ไม่เป็นไรนะๆ แล้วก็อย่าโทษตัวเองด้วย ทำใจซะนะ" ต้นพูดแล้วลูบหัวแซมเป็นการปลอบ

"แต่แซมไม่......."  "เอ่อ น้องค่ะ ขอโทษนะค่ะ น้องมาเยี่ยมคุณเคนจิใช่ไม๊ค่ะ" นางพยาบาลคนที่แซมถามเมื่อกี้ถามต้นน้ำ

"ใช่ครับ มีอะไรหรอครับ" ต้นถาม

"ขอโทษจริงๆค่ะ เค้าเพิ่งย้ายห้องเมื่อเช้านี้หน่ะค่ะ ไปพักห้องพิเศษค่ะ เราเพิ่งได้รับแจ้งค่ะ" นางพยาบาลบอก

"ป้า" แซมและต้นน้ำพูดพร้อมกันแล้วหันไปมองป้า

"แหะๆ ขอโทษทีหนู ป้าก็นึกว่าเค้าเสียหน่ะ" ป้าพูดพลางหัวเราะกลบเกลื่อนความผิด

แซมและต้นหัวเราะกัน พวกเค้ารู้สึกโล่งอกทันทีแล้วรีบเดินไปหาเคน

"หวัดดีเคน อาการดีขึ้นมั้ยจ้ะ" แซมถาม

"เราซื้อของมาเยี่ยมนายด้วย ทานเยอะๆนะ จะได้หายไวๆ" ต้นบอกแล้ววางของลงบนโต๊ะ

"ขอบคุณนะ ที่มาเยี่ยม ฉันรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย" เคนบอก

"ดีแล้วแหละ เออเคนมีข่าวดีมาบอกแหละ เรากับต้นน้ำหมั้นกันจ้ะ" แซมบอกด้วยความยินดี

"ดีใจด้วยนะ เหอะๆ ฉันหวังเรื่องเป็นแบบนี้ รักกันนานๆนะ" เคนบอกแล้วเอื้อมมือไปจับมือต้นน้ำและแซมมา

"ฉันหน่ะ รักพวกเธอสองคนมากนะ นายเป็นเพื่อนที่ดีแซมก็เหมือนกัน ฉันเองเรียนจบมาก็อดทำงาน เพราะต้องมาเป็นแบบนี้ ตลอดเวลาที่ฉันเรียนปีสี่ ฉันเฝ้ามองดูพวกเธอ ฉันเห็นแล้วก็มีความสุขไปด้วย งานแต่งงานต้องเชิญฉันคนแรกเลยนะรู้มั้ย ฉันจะต้องอยู่รอวันนั้นของพวกนาย" เคนพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"ขอบคุณนะ นายนี่มันสุดยอดจริงๆ นับถือเลยหว่ะเพื่อน รักแกหว่ะเคน" ต้นน้ำพูด

พวกเค้าทั้งสามคนดูร่าเริงและมีความสุขกันมาก เป็นเรื่องที่น่าจดจำทีเดียว   ชีวิตของพวกเค้ายังคงต้องดำเนินต่อไป แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ความรักชองแซมและต้นน้ำ

คงไม่มีอะไรมาแยกพวกเค้าจากกันได้อีกแล้วนอกจากความตาย

ขอจบแค่นี้ละกันนะค่ะ ขอบคุณที่อ่านค่ะ