รักอบอุ่นของนายต้นน้ำ

ลำดับตอนที่ #4 : วันเลี้ยงส่งนาย วันคล้ายวันหมั้นหมายของเรา

วันนี้เป็นวันเลี้ยงส่งต้นน้ำ แม่ต้นน้ำโทรมาเชิญแซมไป และกำชับกับแซมว่าต้องมาให้ได้ งานเริ่มหกโมง

ขณะที่แซมกำลังเดินไปบ้านต้นน้ำ แซมเดินผ่านหอเคนไป เธอคิดเอะใจว่า เคนก็คือเพื่อนต้นน้ำคนนึง เค้าควรจะได้รับรู้เรื่องนี้ เธอตัดสินใจเดินขึ้นไปตามเคนให้ไปงานเลี้ยงด้วยกัน

ออด ออด !!!!!!!! แซมกดกริ่งเสียงออดห้องของเคนดังขึ้น

“หวัดดี ไม่ได้เจอกันนานนะ” แซมพูดทักทาย

“อืมมม แค๊กๆ” เคนไอ แต่..... เคนไอออกมาเป็นเลือด แล้วเคนก็ล้มลงไปกับพื้น

“เค้นนน เค้นนนน นายเป็นอะไรอะ ช่วยด้วยค่ะๆ” แซมตะโกนลั่นด้วยความตกใจ

“มีอะไรคับๆ ” คนข้างห้องเคนออกมาให้ความช่วยเหลือ

“เคนเป็นอะไรไม่รู้ค่ะ ช่วยพาส่งโรงพยาบาลทีค่ะ” แซมพูด

แซมวิ่งตามไป เรียกแท็กซี่และพาเคนไปส่งโรงพยาบาล

เมื่อถึงโรงพยาบาล พนักงานเข็นรถเข็นนอนมารับเคนและพาเข้าไปภายในโรงพยาบาล

“ขอบคุณมากนะค่ะพี่ เดี๋ยวหนูออกค่ารถกลับบ้านให้นะค่ะ ขอบคุณค่ะ” แซมรีบพูดแล้วส่งเงินให้กับพี่คนที่ช่วยพาเคนมาส่ง แล้วก็รีบวิ่งตามเข้าไป

แซมยังลุกลี้ลุกลน เดินไปเดินมาหน้าห้องไอซียู เธอไม่รู้มาก่อนว่าเคนเป็นอะไร เธอมองนาฬิกา ตอนนี้เวลา 19.45 น. มันผ่านไปชั่วโมงนึงแล้ว เธอ.....หมอเดินออกมาจากห้องไอซียู เธอรีบเดินเข้าไปหาทันที

“หนูเป็นเพื่อนเคนจิค่ะ เค้าเป็นยังไงมั่งค่ะหมอ” แซมถาม

“เอ่อ คือ คุณเคนจิเป็นได้รับเชื้อแบคทีเรียชนิดหนึ่งคล้ายกับชนิดของโรควัณโรคนะครับ ซึ่งตอนนี้....อาการโคม่าอยู่ครับ เชื้อแพร่กระจายไปทั่ว   หมอเสียใจด้วยนะครับ หมอจะพยายามให้ดีที่สุดละกันนะครับ”  หมอพูดแล้วเดินจากไป

แซมทรุดลงกับพื้น แล้วร้องไห้ เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลย เธอเสียใจที่เธอบกพร่องในหน้าที่ของเพื่อนมาก เธอไม่เคยเอะใจเลยว่าที่เธอไม่เจอเคนเป็นเวลาเกือบปี  เคนหายไปไหน แล้วเธอไม่ได้ไปเยี่ยมเยียนเคนเลย แซมตัดสินใจเดินเข้าไปดูอาการเคน

“เคน แซมขอโทษ...... แซมขอโทษ” แซมจับมือเคนแล้วร้องไห้

“ทำไมแซมไม่เคยรู้เลยว่าเคนไม่สบาย ทำไมแซม.......แซมเป็นเพื่อนที่แย่จริงๆ แซมขอโทษนะ”

“สะ....แซ..แซมมม” เสียงของเคนเอ่ยขึ้น

“แซมอย่า..โทษตัวเอง..แซมเป็นกำลังใจให้...เคนมาตลอด..เคนขอบใจมาก..มากนะ” เคนตอบน้ำเสียงอ่อนแรง

“แซม จะช่วยดูแลเคนนะ อย่าเพิ่งพูดอะไรเลย พักผ่อนนะ แซมจะดูแลเคนให้” แซมพูดพลางพยักหน้าให้เคน

“แซม...เรายังชอบแซมอยู่นะ แต่วันนี้วันเลี้ยงส่งต้น...น้ำหนิ..รีบไปเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทัน” เคนบอกต้นน้ำ

“เอออ แซมลืมไปเลย แต่ว่า.....แล้ว” แซมไม่รู้จะไปทางไหนดี

“ไปเถอะ เรามีพยาบาลดูแล ไม่ต้องห่วง....ไว้ค่อยมาเยี่ยมก็ได้...รีบไป..” แค๊กๆ เคนบอกแซม

“เราจะมาเยี่ยมนะ ไปก่อนนะ” แซมหันมาบอกเคนแล้วรีบวิ่งออกไป

แซมดูนาฬิกา สองทุ่มกว่าแล้ว แซมรีบวิ่งเร็วที่สุด พลางหยิบมือถือออกมา

“อ้าว แบตเฮ็งซวย มาหมดไรตอนนี้เนี้ย โทรตู้ก็ได้ว่ะ ไม่ง้อหรอก” แซมบ่นกับตัวเอง

รีบหยิบเหรียญหยอดไปแล้วกดเบอร์ต้นน้ำทันที

“สวัสดีครับ ใครครับ” เสียงต้นน้ำ

“เอ่อ แซมเองนะ แซมกำลังจะ...” แซมพูดยังไม่ทันจบ

“ไม่อยากมาก็ไม่เป็นไรนะ เราไม่ได้บังคับ” ต้นน้ำพูด ฟังดูน้ำเสียงน้อยใจ

“แซมขอโทษนะ แซมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ โอเคนะ รอแซมด้วย แค่นี้แหละ” แซมรีบพูดตัดบทแล้ววางหูไป จากนั้นก็รีบวิ่งออกไปเรียกแท็กซี่แล้วมุ่งหน้าไปที่บ้านต้นน้ำทันที

บ้านต้นน้ำ

“ทำไมมันเงียบอย่างนี้อะเนี่ย” แซมยืนอยู่หน้าประตูบ้านต้นน้ำ จากนั้นก็เดินเข้าไปข้างใน

“เชิญจ้ะ มาช้าดีนะเจ้าหนู” แม่ต้นน้ำพูดประชด

“แม่คงยังไม่ได้บอกลูกนะ ว่าวันนี้เราสังสรรค์กันแค่ครอบครัวเล็กๆ ไม่มีใครมามากมาย ต้นน้ำรออยู่ข้างบนลูก ดูท่าทาง โกรธน่าดูเชียวละ”   แม่ดันแซมขึ้นบันไดไป

“ขอบคุณค่ะ” แซมบอกแม่ต้นน้ำ

ก๊อกๆๆ!!! แซมเคาะประตู แล้วเปิดเข้าไป

“ทำไมห้องมืดจังเนี่ย  โอ๊ะ...ย” แซมร้องขึ้น เมื่อมีมือคนๆนึงโอบเอวเธอและดึงเธอเข้าห้องไป เธอรู้สึกว่ายืนติดอยู่กับผนัง โดยมีเงาคนนึงยืนขวางเธออยู่ข้างหน้าแล้วมือนึงของเค้าท้าวกำแพงอยู่  อีกมือนึงกดไหล่แซมไว้  ดูคล้ายๆต้นน้ำ

“ใครเนี่ย ต้นหรอ อย่าเล่นแบบนี้สิ ตกใจนะ เปิดไฟได้มั้ย” แซมพูดกับคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอ

“ทำไมมาช้า วันนี้มันไม่สำคัญเลยหรอ ” เป็นเสียงของต้นน้ำ น้ำเสียงขรึมมาก

“แซมขอโทษนะ เรื่องมันยาวเปิดไปก่อนสิ แล้วจะเล่าให้ฟัง”

ต้นน้ำไม่พูดอะไรยืนนิ่งเฉย แล้ว...........เค้าจูบแซม จูบปากของแซม แซมยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน 

ไฟเปิด!! ต้นน้ำนั่งอยู่บนเตียงมองหน้าแซม ส่วนแซมยืนพิงกำแพงอยู่ท่าทางคงตกใจพอสมควร

“ต้นโกรธนะ ที่แซมมาช้า” ต้นพูด

“แซม.....”  แซมพูดไม่ออก

“ถือว่าเป็นการลงโทษนะ เมื่อกี้อะ” ต้นบอกพลางยิ้มไป

“ไหนบอกเหตุผลมาซิ ว่าทำไมมาช้าได้ขนาดนี้” ต้นพูด

“คือว่า” แซมเอ่ย ต้นขัดขึ้นมา “มานั่งกับต้น” ต้นเรียกแซม

แซมเดินเข้ามาหาต้นแล้วนั่งลงข้างๆต้น พร้อมกับเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

“ออ หรอ แล้วทำไมไม่โทรมาบอกต้นก่อน ต้นจะได้บอกแม่  รู้มั้ย แม่เค้ารอแซมด้วยเหมือนกันนะ”  ต้นพูดพลางยื่นมือไปโอบไหล่แซม แซมซบลงที่ไหล่ต้น

“แซมขอโทษนะ แซมเจอเรื่องเลวร้ายเยอะมาก ทำไม..” แซมร้องไห้ แล้วกอดต้น  เธอซบลงบนอกต้นแล้วร้องไห้โฮ  ต้นลูบหัวแซม

“อย่าร้องไห้ เดี๋ยวไม่สวยนะ งานวันนี้เป็นงานของเรานะ” ต้นพูด

“งานของเรา?” แซมพูดด้วยความสงสัย

“แซม แซมรักต้นมั้ย” ต้นถาม

“รัก  .. แซมรักต้นเสมอ” แซมตอบ

“แล้วอนาคต แซมอยากแต่งงานกับต้นมั้ย” ต้นถาม

“อยากสิ ใครจะไม่อยากแต่งงานกับคนที่เรารักละ” แซมตอบ

“ต้นก็รักแซม และอยากแต่งงานกับแซม ต้นอยากมีแซมเป็นคู่ชีวิตของต้นนะ” ต้นพูด

“วันนี้แซมรักต้นมากที่สุดมั้ย” ต้นถามอีกครั้ง

“ไม่ ...... แซมจะรักต้นเพิ่มขึ้นทุกวัน” แซมตอบ

“แซม วันนี้” ต้นนั่งลงกับพื้น

“แซมหมั้นกับต้นนะ มันอาจเป็นงานเล็กๆ แต่มันจัดขึ้นจากความตั้งใจของต้นเอง” ต้นบอก

“ต้น แซมรักต้น” แซมลงไปกอดต้น พลางพยักหน้าแล้วตอบไป “ตกลงจ้ะ  แซมจะหมั้นกับต้น ”  แซมตอบ ทั้งสองคนยืนกอดกัดแน่น คลอไปด้วยน้ำตาแห่งความปลี้มปิติ

ต้นและแซมเดินออกจาห้องแล้วเดินลงบันไดไป

“แม่ครับ ผมกับแซมพร้อมแล้วครับ” ต้นตระโกนบอกแม่

“มาเลยลูก ทุกคนรออยู่” แม่เรียก แล้วเดินนำเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง

“แซม พร้อมนะ” ต้นถามพลางจับมือแซม

“อื้ม จ้ะ พร้อมแล้ว” แซมตอบ ยิ้มให้ต้น ต้นกุมมือแซมไว้แน่น

ทั้งสองคนเดินเข้าไป ภายในห้องรับแขก มีการประดับประดาสิ่งต่างๆ เช่น ดอกไม้ ไฟหลากสีสัน เปิดไว้ซึ่งมันดูสวยงามมากแม้จะจัดขึ้นภายในห้องเล็กๆก็ตาม  มีเสียงเปียโนดังขึ้น บรรเลงโดยพี่ชายของต้นน้ำ และไวโอลิน บรรเลงโดยน้องสาวของต้นน้ำ  ในห้องมีเพียงครอบครัวของต้นน้ำและญาติผู้ใหญ่ของต้นน้ำไม่กี่คน

 “มาทางนี้ ลูก” แม่ต้นน้ำเรียกต้นน้ำและแซมเดินเข้าไปหา

“อ่ะ นี่แหวนที่ลูกต้องหมั้นแซมจ้ะ ” แม่ยื่นกล่องแหวนให้ต้นน้ำ

“ไหว้ผู้ใหญ่ลูก แล้วเริ่มพิธี” ป้าของต้นน้ำเอ่ยขึ้น

ทั้งสองคนกราบแม่ของต้นน้ำ แล้วกราบ ป้า น้า ลุง อา และย่า ของต้นน้ำ จนครบ

จากนั้น ทั้งสองคนก็มานั่งลงตรงหน้าของแม่ต้นน้ำ แล้วเริ่มพิธี

“แซม ต้นรักแซมนะ” แล้วต้นก็ทำการสวมแหวนให้แซม ทำให้แซมอดยิ้มปลื้มใจไม่ได้

“ขอบคุณค่ะ แซมก็รักต้นนะ” แซมตอบ

“วันนี้ เป็นพิธีหมั้น ที่ต้นน้ำขอแม่ให้จัดให้ ซึ่งแม่เองก็ยินดี แม่เองก็รู้จักแซมมาพอสมควร แม่รู้ว่าลูกเป็นคนดี ขอให้รักกันนานๆนะลูกนะ ดูแลกันดีๆ อยู่กันด้วยความเข้าใจและ อภัยให้กัน” แม่พูดพลางลูบหัวแซมและต้นน้ำ

“แม่เลือกบ้านเราเป็นหอให้ลูกนะ แม่ไม่อยากให้ลูกแยกออกไป แซมเองก็อยู่คนเดียว ไหนๆก็หมั้นแล้ว ถ้าลูกสะดวก ก็มาอยู่ที่นี่ได้นะลูก ทุกคนต้อนรับลูกจ้ะ” แม่พูด

“ขอบคุณค่ะแม่ แซมยินดีค่ะ” แซมพูดแล้วกราบเป็นการขอบคุณแม่

“เชิญทุกคนรับประทานอาหารน่ะจ้ะ ตอนนี้ก็สี่ทุ่มพอดี ไม่เป็นไร ทานอาหารมื้อดึก หุหุ” ป้าของต้นน้ำพูดเชิญทุกคนทานอาหารที่ป้าสาย แม่บ้านของบ้านต้นน้ำได้จัดเตรียมไว้

“แซม หิวมั้ย” ต้นถาม

“ยังอะ ยังไม่หิว” แซมตอบ พลางส่ายหน้า

“งั้นตามต้นมานี่” ต้นจูงมือแซมวิ่งขึ้นห้องไป

“ไปไหนอ้า” แซมถามพลางวิ่งตามต้นน้ำไป

ต้นเปิดประตูห้องๆหนึ่งซึ่งไม่ใช่ห้องของต้น ทำให้แซมแปลกใจ  เมื่อต้นเปิดไป แซมถึงกับต้องตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็น .......ห้องนี่เป็นห้องหอของแซมและต้นน้ำ บนเพดาน เขียนไว้สวยงามว่า ต้นน้ำรักแซม  เป็นห้องสีชมพู ตกแต่งได้อย่างสวยงาม ข้าวของทุกอย่างพร้อมไว้หมดแล้ว ตู้เตียง ทุกอย่างดูเหมือนจัดการไว้นานพอสมควรแล้ว

“ต้นเพิ่งจะหมั้นกับแซมวันนี้ทำไม ห้องหอเสร็จแล้วละ” แซมสงสัยเป็นอย่างมาก

“ต้นขอแม่ตั้งนานแล้ว ต้นบอกแม่ว่าต้นรักแซม อยากแต่งงานกับแซม และแซมก็รักต้นมาก ต้นอยากให้แม่ทำห้องให้ต้นกับแซมห้องหนึ่งสำหรับเป็นห้องหอ เตรียมการไว้นานแล้วแหละ ชอบมั้ยละ” ต้นบอกพลางโอบกอดแซมไว้

 “ไม่ได้ชอบธรรมดานะ ชอบมั่กม้ากกกกกกกกกกกกกก” แซมตอบแล้วกระโดดกอดต้นน้ำ แล้วหอมแก้มต้นน้ำเป็นการขอบคุณ

“อุ่ย เหอะๆ หอมแก้มต้นหรอเนี่ย ไม่เห็นรู้สึกเลย ทำไมต้นไม่อึ้งเหมือนแซมอะ หุหุ แต่หนักดีนะเราอะ” ต้นน้ำพูดแซวแซม

“หลับตาก่อนดิ” แซมบอก

“จะทำไรต้นอะ  กลัวนะเนี่ย” ต้นแซวพลางหลับตาลง

จากนั้น ต้นรู้สึกได้เหมือนครั้งที่ต้นจูบแซมบนห้อง ใช่แล้ว แซม.....จูบต้น

“อึ้งยัง หุหุ แซวแซมดีนัก นี่คือบทลงโทษ” แซมบอก

ต้นปล่อยแซมลงยืน แล้วจ้องหน้าแซม  “แซม ต้นจะจำมันไว้ตลอดเลย แซมจะเป็นคนรักของต้นคนแรกและคนสุดท้าย จำไว้นะ” ต้นพูดแล้วยกมือไปแตะที่แก้มแซมเบาๆ 

“แซมกลับบ้านก่อนนะ  เอ้อ เคนละ ต้นจะไปเยี่ยมเคนไม๊ เอ๊ะแต่เคนรู้ได้ยังไง ว่าวันนี้ต้นเลี้ยงส่ง” แซมถามด้วยความสงสัย

“ต้นโทรไปบอกเค้าเอง ต้นอยากให้เค้ามาด้วยเหมือนกันแหละ ต้นจะไปเยี่ยมเค้านะ ไปด้วยกันสิ” ต้นพูด

“ไปสิ พรุ่งนี้นะ เจอกันหน้าโรงพยาบาล โอเค้” แซมบอก

“โอเคครับผม ป้ะ เดี๋ยวต้นไปส่งนะ” ต้นบอกพลางไปหยิบกุญแจรถช็อปเปอร์ของต้นเอง แล้วขับรถไปส่งแซม