รักอบอุ่นของนายต้นน้ำ

ลำดับตอนที่ #1 : ปิ๊งเข้าแล้วไง

โรงเรียนนานาชาติเฟียซี  โรงเรียนมัธยมปลายชื่อดังแห่งหนึ่ง เป็นที่ใฝ่ฝันของวัยรุ่นทุกคนที่อยากจะเข้ามาได้เรียนที่นี่ เพราะที่นี่ได้ชื่อว่าเป็นโรงเรียนของเด็กเก่ง ที่ไม่ธรรมดา แถมยังเป็นที่รวมพลของหนุ่มๆสาวๆหน้าตาจิ้มลิ้ม น่าชมอีกด้วย

แซม หญิงสาวหน้าตาเจี๊ยมเจี้ยม น่ารัก ขี้อาย เธอเป็นนักเรียนใหม่ของโรงเรียน  เธอจบชั้นมัธยมต้นจากรร.ธรรมดาๆ แห่งหนึ่ง แซมสอบเข้าได้ และเธอก้อได้เข้าเรียนในห้องคิงค์อีกต่างหาก 

      วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก  แซมเดินเข้ามาในโรงเรียน เพียงแค่ก้าวแรกเธอก็ขาดความมั่นใจซะแล้ว เธอไม่มั่นใจเลยที่จะเข้ามาเรียนที่นี่ รร.ไฮโซแบบนี้ มันไม่ใช่ตัวเธอ แซมยืนอยู่หน้าประตูโรงเรียน แล้วสูดหายใจเข้าลึกกกๆๆ 

"โอ๊ะ....ย"  แซมร้อง   หนังสือที่แซมถืออยู่กระจายเต็มพื้น เธอล้มลง

"ใครกันเนี่ย !!" แซมเงยหน้าขึ้นมอง เห็นผู้ชายคนนึงกำลังวิ่งเข้ารร.ไป สะพายกระเป๋าข้างสีน้ำตาล  หุ่นสมาร์ท เท่ห์ หันมามองที่เธอแล้วยกมือข้างหนึ่งขึ้น เหมือนเป็นการบอกว่าโทษที

แซมบ่นกับตัวเอง "หน้อย ตาทึ่ม วิ่งมาชนได้ ประตูก้อออกจะใหญ่ แถมยังไร้มารยาท ไม่ขอโทษฉันซักคำ  และก้อไร้น้ำใจไม่คิดช่วยเก็บของเลย ฮึ! อย่าให้เจอนะ"

"ผมช่วยเก็บนะครับ" 

ผู้ชายคนนึงนั่งลงช่วยแซมเก็บหนังสือ แซมมอง แล้วยิ้ม ให้ พร้อมกับพูดว่า "ขอบคุณมากนะ" 

"ไม่เป็นไรครับ อ่ะ หนังสือคุณ คุณน่าจาหากระเป๋าใบใหญ่ๆหน่อยนะ จาได้ไม่ต้องถือให้เมื่อย หุหุ" 

"เหอะๆ ค่ะๆ ฉันว่ามันก็เท่ห์ดีนะ ดูเป็นเด็กเรียนดีออก"

"เออ ผม ชื่อ เคนจิครับ เป็นนักเรียนทุนครับ" 

"อ้อ ลืม หุหุ ค่ะ ฉันชื่อ แซมค่ะ แซมมี่ ค่ะ" 

ออดดดดดดดดด!!!! ออดดดดดดด!!!

"ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว  งั้น ไว้เจอกันใหม่นะ ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ ฉันอยู่ห้อง 413 ค่ะ ฉันไปก่อนนะ"

"ครับ เอ่อ ผม 410 นะครับ"  เคนตระโกนบอก แซมที่กำลังวิ่งขึ้นตึกไป

"ค่ะ........แล้วเจอกันใหม่น้า บ้ายบาย ค่ะ"

"ครับบบ.."

ห้องเรียน 413 

ทีชเชอร์เทนย่า : "สวัสดีจ้ะ นักเรียนทุกคน ทีชเชอร์ชื่อ เทนย่า คิม เป็นที่ปรึกษาชั้นของพวกเธอบางคนก็คงมีเพื่อนเก่าๆ มากันบ้างแล้ว คงไม่ลำบากอะไรใช่มั้ยในการผูกมิตรกับเพื่อนคนอื่นๆในห้อง แต่อาจารย์อยากจะขอตัวแทนซักคนที่เป็นเด็กใหม่ซิงๆเล้ย ซักคนนึง...ออกมาแนะนำตัวเองหน่อยได้มั้ยเอ่ยย  มีใครอยากแนะนำตัวเองบ้างมั้ย"

แซม ยกมือขึ้น และเดินออกไปหน้าห้องเรียน ทุกคนต่างจับจ้องไป ที่เธอ

ทีชเชอร์เทนย่า  :  "แนะนำตัวเองกับเพื่อนๆสิจ้ะ"

แซน : "สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ทุกคน เราชื่อ แซม   แซมมี่ นาวากิ  เราเป็นเด็กใหม่ของที่นี่ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ ยินดีได้รู้จักกับทุกคน ขอบคุณค่ะ"

"อ่า ปรบมือให้เพื่อนหน่อยจ้ะ" ทีชเชอร์บอก  ทุกคนในห้องปรบมือให้แซม ยกเว้นเพนท์  หญิงสาวผู้โดดเด่น เธอเป็นดาวของรร.มาก่อน เธอดูหยิ่งและเชิดน่าดู แต่นักเรียนชายทุกคนต่างหมายปองเธอ เธอดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบแซมซักเท่าไหร่

     "โอเคจ้ะ นักเรียนทุกคน วันนี้ก้อพักผ่อนตามอัธยาศัย คงไม่มีอะไรมาก ตามสบาย วันนี้แค่นี้จ้ะ"

"สวัสดีค่ะ/ครับ ทีชเชอร์"

แซมกลับมานั่งที่เดิม เธอไม่กล้าจะเข้าไปพูดคุยกับเพื่อนคนอื่น เพราะดูเหมือนทุกคนจะรู้จักสนิทสนมกันหมดแล้ว แต่เธอสังเกตเห็นนักเรียนชายคนนึง เค้านั่งอยู่ริมหน้าต่าง นั่งเหม่อและมองออกไปนอกหน้าต่าง ที่หูเค้ามีสายเซาด์เบ้าท์ แซมจ้องมองหนุ่มคนนั้นพลางคิดในใจ "นายคนนั้นลักษณะคุ้นๆแห้ะ แต่ก็...ช่างมันเถอะ ว่าไปแล้วนายนั่นดูเท่ห์ดีจัง ผมสีน้ำตาลเข้มยาวปะต้นคอ ผิวสีแทน คิ้วก็เข้ม ตาก็โต  แถมยังมีริมฝีปากสีอมชมพูอ่อนๆ อีก หุ่นก้อสมาร์ท ว่าแต่...เอ้ย! นี่เรากำลังปิ๊งนายคนนั้นหรอเนี่ย " ทันใดนั้นแซมต้องสะดุ้งทันที เมื่อเด็กหนุ่มคนนั้นหันมามองเธอ แซมรีบหันหน้ากลับ แซมหน้าแดง แล้วได้แต่แอบมองหนุ่มคนนั้น แซมแอบชอบเค้าเข้าแล้ว....

วันต่อมา

แซมมารร.แต่เช้า เธอนั่งอ่านหนังสือ อยู่ในห้อง ในห้องยังไม่มีใครมา  นอกจากเธอกับหนุ่มคนนั้น

"นี่เธอ หวัดดี  เราชื่อ ต้นน้ำ  ยินดีที่ได้รู้จัก เรียกว่าต้นก้อได้"  แซมเห็นมือที่ยื่นมาเป็นการเชคแฮนด์  เธอเงยหน้าขึ้นมอง หน้าของแซมแดงกล่ำ เธอพูดแนะนำตัวเองด้วยน้ำเสียงที่ดูเขินอาย

"เอ่อ ค่ะ หวัดดีค่ะ เรา แซม ยินดีที่ได้รู้จัก" แล้วทำการเชคแฮนด์กับต้นน้ำ   
" นี่แซม เธอนั่งคนเดียวหรอ"  ต้นน้ำถาม

"อื้มใช่ เรานั่งคนเดียว" แซมตอบ

"ถ้าอย่างงั้น เรานั่งด้วยคนดิ ได้มะ เราก็นั่งคนเดียวเหมือนกัน มันเหงา" ต้นน้ำทำน้ำเสียงอ้อนๆ พลางจ้องหน้าแซม    
"เอ่อ?.. ได้สิ ตามสบาย"  แซมรู้สึกเขินมาก แต่ก็รู้สึกดีใจด้วย  

ต้นน้ำวางกระเป๋าลงบนโต๊ะและ.....แซมเห็นกระเป๋าของต้นน้ำ มันเป็นกระเป๋าสีน้ำตาล แซมหันไปมองต้นน้ำ แล้วมองกระเป๋า มันคือใบนั้น ผู้ชายคนนั้น คนที่ชนเธอ สีหน้าของแซมเปลี่ยนไปเล็กน้อย

"นาย!! นายยย"

มีอะไรหรอ?

"นายต้นน้ำ นายเป็นคนที่ชนฉันเมื่อวานนี้" 

"เอ่อ? คือ เราต้องขอโทษจริงๆ เรารีบมาก ขอโทษนะ" 

"โธ่เอ้ยยยยย! อืม ไม่เป็นไร ถือว่าเป็นอุบัติเหตุ ฉันกะว่าถ้าฉันเจอนายคนนั้น ฉันจะเบิ้ดกะโหลกซักที เห้อ! อดเลย" 

"เอางี้ งั้นวันนี้ฉันเลี้ยงข้าวเธอเป็นการขอโทษก็ได้ โอเคมะ" ต้นเสนอ

"จิงอ๋อ (หุหุ) เอาซิ" แซมยักคิ้วให้ต้น แล้วยิ้มมุมปาก

"ต้น มานั่งทำอะไรตรงนี้ แล้วทำไมต้องมานั่งกับยัยนี่"  เพนท์ หญิงสาวสุดเปรี้ยวประจำโรงเรียน ตะโกนใส่ต้น ทำท่าทางไม่พอใจ

"เออ? ขอโทษนะแซม" ต้นหันไปบอกแซม แล้วลุกขึ้นจากโต๊ะ 
"เพนท์ เลิกยุ่งกับเราซักทีเหอะ ตอแยอยู่ได้ น่ารำคาญหน่ะ" ต้นบอกกับเพนท์

"ต้น กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!! ทำไมพูดกับเพนท์แบบนี้"  เพนท์ตะโกน

"ไปกันเหอะแซม"  ต้นหยิบกระเป๋าแล้วคว้ามือแซมเดินออกจากโต๊ะไป  แซมหน้าแดง เธอได้แต่เดินตามต้นน้ำไปเรื่อยๆ

"เห้อ!! เบื่อจัง  ขอเดินเล่นซักพักนะ เดินเป็นเพื่อนหน่อยได้มั้ยอะ" ต้นถาม

"อื้ม....แต่เออ?  ต้น คือว่า ปล่อยมือเราก่อนได้ป้ะ มันรู้สึกแปลกๆหน่ะ" แซมบอกต้น แต่เธอไม่กล้าสบตาต้นน้ำ เพราะเธอรู้สึกเขินมากๆ 

"เอ้อ (เหอะๆ) ขอโทษนะ ลืมตัวอะ นึกว่าเดินกะแฟน (เหอะๆ)...ว่าแต่เขินหรอ 555+ "  คำพูดของต้นทำให้แซมอายจนหน้าแดง แซมยกมือขึ้นต่อยที่ไหล่ของต้นน้ำเบาๆ เป็นการแก้เขิน
ทั้งคู่เดินไปเรื่อยๆ
"ป้ะเหอะ ได้เวลากินข้าวและ ป้ะ ตามสัญญา เราเลี้ยงเอง"  ต้นน้ำพูด

"ได้เล้ยยย"  แซมตอบ

ระหว่างที่นั่งกินข้าวอยู่ที่โรงอาหารของ รร.

"เอ่อ? หวัดดีแซม"  แซมเงยหน้าขึ้นดู

"เอ้า !! หวัดดีๆ เออ? นายชื่ออะไรนะ" แซมถาม

"เรา เคนจิไง" 

"เออใช่ๆ นั่งด้วยกันมั้ยเคน"  แซมชวน

"เออ ขอบคุณนะแต่...." เคนมองไปที่ต้นน้ำ

"อ่ออ นี่ต้นน้ำ เพื่อนใหม่เราอะ" แซมแนะนำต้นกับเคน

"ต้นน้ำนี่ เคน คนที่ช่วยเราเก็บของที่นายชนเมื่อวาน"  แซมพูดประชดเล่นๆกับต้น
"เหอะๆ แหมดูพูดเข้า เออหวัดดีๆ ยินดีได้รู้จักนะเคน นั่งด้วยกันก็ได้" ต้นบอกเคน

"ขอบคุณครับ" เคนพูด 

"แล้วนายเป็นเด็กทุนหรอ"  ต้นน้ำถามเคน

"ใช่ นายรู้ด้วยหรอ" เคนตอบ

"ป่าวหรอก ก็เดาเอาอะ เห็นดูท่าทางเรียบร้อย" ต้นพูดแซว  ทำให้แซมและเคนหัวเราะไปด้วย
ขณะที่กำลังก้มหน้าก้มตาทานอาหารอยู่นั้น

"หวัดดี พวกเธอ กำลังกินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อยเชียวนะ นี่แฟนเธอหรอแซม" เพนท์เอ่ยถึงเคน   
"เพื่อนฉัน มีอะไรหรอ"  แซมมองหน้าเพนท์ เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยยินดีนัก  
"ป่าวหรอก!! ถามดูหน่ะ  ฉันก็แค่อยากมาบอกเธอว่าต้นน้ำอะ เป็นถึงดาวรร. ถ้าคิดจะยุ่งกับเค้าละก็..." 

"เพนท์ อย่ามาหาเรื่องแถวนี้นะ"  ต้นลุกจากโต๊ะ เค้าตะหวาดเพนท์ก่อนที่เธอจะพูดจบ

"ปกป้องกันจังนะ ต้นชอบยัยแซมหรือไง"  เพนท์ทำเสียงตะหวาดกลับไป

"อืม ทำไมหรอ ต้นชอบแซม แล้วจะจีบด้วย เพนท์มีปัญหาอะไรหรอ"    แซม เพนท์และเคนต่างก็อึ้งไป

"กรี๊ด!! ต้นนน"   เพนท์จ้องหน้าแซม  "ฝากไว้ก่อนนะยัยแซม ยัยตัวแสบ" เพนท์พูด 

"เห้อ!!"  ต้นนั่งลง ถอนหายใจ เฮื้อกใหญ่

"คนนั้น เพนท์ๆอะไรนั่นอะ อยู่ห้องเรานี่ต้น" แซมถาม

"อื้ม ใช่ แก๊งเด่นแก๊งดังเลยหล่ะ คนนี้อะหัวหน้าแก๊งชื่อ เพนท์ แต่ยังมีอีกสองคน ชื่อ โบ๊ท กับ แจ๊น

"แล้วทำไมเค้าต้องมาตามนายด้วยอะ" แซมถาม
"ช่างมานเหอะ ไม่อยากพูดถึงอะ ไว้มีอารมณ์จะเล่าให้ฟังละกัน" ต้นตอบแบบเซ็งๆ แล้วก้มหน้าทานอาหารต่อ

แซมคิดในใจ 'ฉันก็พอจะเดาออกอะนะ ว่าเพนท์คงเป็นแฟนนายแล้วเค้าก็กำลังหึงนายกับฉันไงละ' 

"อิ่มและ  เห้ออ"   แซมพูด

"แล้วบ้านนายอยู่แถวไหนอะ อยู่หอหรอ"  ต้นน้ำถามเคน

"อืม เราอยู่หอข้างรร.อะ"   เคนตอบ

"เอ้าหรอ อยู่ใกล้ๆกันเลย  ไม่ยักกะเคยเห็น" แซมพูด

"อืม แล้วต้นละ"  แซมถาม

"เดินคนละทางเลยอะ แต่ก็ไม่ไกลจากรร.เท่าไหร่"

"งั้นกลับบ้านทางเดียวกัน  เราไปส่งนะ แซม"  เคนบอกกันแซม

"อื้มๆๆได้ๆ กลับด้วยกันก็ได้งั้นไว้เจอกันตอนกลับบ้านนะ บาย ไปก่อนนะ  ไปกันเหอะ ต้น"  แซมพูดแล้วลุกออกจากโต๊ะไปพร้อมกับต้น

"ทำไมต้องไปตกลงกลับกะเค้าด้วยอะ"   ต้นถามแซมด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ

"เอ้า! ทำไมอะ ก็ทางเดียวกัน ให้เคนกลับเป็นเพื่อนไม่เห็นแปลก" แซมตอบ แต่หน้าตาเธอดูไม่ได้สงสัยอะไรกับคำพูดนั้นของต้น

"อื้ม ช่างมานเหอะ" ต้นพูด

ถึงเวลาเลิกเรียน

"เราไปก่อนนะต้น" แซมบอก

"เอ่อ? ไปด้วยดิ อยากเห็นหอเคนอะ"  ต้นเอ่ยถึงแม้จะเป็นข้ออ้างที่ฟังดูแปลกๆ (จะอยากเห็นหอเคนไปทำไม:ผู้แต่ง)

"แล้วจาเดินย้อนไปย้อนมาทำไม มานคนละทางกะบ้านต้นเลยนะ" แซมถาม

"ไม่เป็นไร ไปเหอะน่า" ต้นคว้ามือแซมแล้ววิ่งออกไป  ขณะนั้นเอง เพนท์ก็แอบมองอยู่ด้วยสายตาที่ดูจะหมั่นไส้น่าดูทีเดียว

เคนยืนรออยู่หน้าประตู  สายตาอันหงอยเหงาของเคนจับจ้องไปที่มือของต้นน้ำและแซมที่จับกันอยู่

"เห้ออ!!! จะวิ่งทำไมเนี่ย เหนื่อยเป็นบ้า (เหอะๆๆ)"  แซมและต้นน้ำขำกับพฤติกรรมบ๊องๆของพวกเค้า

"กลับบ้านกันแซม"    เคนเอ่ย      "อืม ไปสิ ป้ะ" ต้นพูด

"นายจะไปไหน"  เคนถามด้วยความสงสัย

"ไปส่งแซมไง"  ต้นบอก

"คือ ต้นน้ำเค้าอยากไปดูหอเคนอะ เลยจะขอเดินไปด้วย" 

"อืม"  เคนรู้ว่านั่นคือข้ออ้างของต้นน้ำ น้ำเสียงเคนจึงดูไม่เต็มใจซักเท่าไหร่

ระหว่างที่เดินไป

"เออ แซม มีมือถือป้ะอะ ต้นขอเบอร์แซมหน่อยซิ"

"อ๋อๆมีๆ อ้ะ เอายิงเข้าเครื่องต้นสิ แล้วเม็มเบอร์ต้นให้เราด้วย"

"ได้ๆ" ต้นบอก

"อืม นี่หอเรา เราไปก่อนนะ" แล้วเคนก็เดินเข้าหอไป

"อ่ะ อ้าว จาไปก็ไป เป็นอารายของเค้าน้อ"   แซมพูด

"อืม เสร็จและ เอาปาย แล้วเมื่อไหร่จาถึงหอแซมอะ"

"เราไม่ได้อยู่หอ เราอยู่บ้าน ตรงโน้นอะ" แซมบอก

"อืม เห็นมะถ้าเราไม่มาใครจะไปส่ง แหม แถวนี้ก็เปลี่ยว"  ต้นพูด

"เอ้าพูดเข้าไป จ้าๆ ขอบใจๆ ส่งแค่นี้แหละ เราเดินไปเองได้ บายๆ" แซมพูดแล้วยิ้ม

"อืม งั้นเราไปก่อนนะบ้ายบาย แล้วว่างๆจะโทรหา" ต้นกลับหลังหันแล้ววิ่งกลับไป

แซมเดินอมยิ้มไปตลอดทางกลับบ้าน

สามอาทิตย์ผ่านไป 

"เออ นี่ แซม บ้านเราจะจัดงานเลี้ยงวันเกิดอะ ต้องไปด้วยนะ" ต้นชวนแซม

"วันเกิดนายงั้นหรอ" 

"อื้มใช่ ไปนะไปนะ เด๋วต้นไปรับที่บ้าน" 

"อืม ได้ๆ แล้วชวนเคนไปด้วยมั้ย"

"เอางั้นอ๋อ? จิงๆ ตั้งใจชวนแซมคนเดียวอะนะ" ต้นพูด

"แหม เราไปคนเดียวเราก็เหงาแย่ดิ หาเพื่อนไปด้วยก็ดีน้า"

"อืมก้อได้" ต้นตอบรับ

เลิกเรียน

แซมวิ่งไปที่ห้อง 410 แล้วมองหาเคน โดยมีต้นวิ่งตามหลังมา
"เคนๆๆๆๆ" แซมตะโกนเรียก

"เห้อ! เหนื่อย คืองี้ ไปงานวันเกิดต้นน้ำกันนะ จัดที่บ้านต้นอะ ไปดิๆ นะนะ ไปด้วยกัน" แซมเขย่าแขนเคนเปนการอ้อน

"เอ่อ คือ เรา..... " เคนคิด

"ไปเหอะน่า แซมให้หาคนไปเป็นเพื่อนอะ"  ต้นช่วยพูดชวนอีกแรง

"อืม ก้อได้" เคนตอบรับ

"แล้วเจอกานวันงานนะ ไปละ บาย" แซมบอก แล้วเดินจากไป