Rrrrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นที่หัวเตียง ผมรีบคลำขึ้นไปบนหัวเตียงเพื่อจะปิดเสียงนั้น แต่ก็มีมือคนๆหนึ่งคว้าไปก่อน
"ฮัลโหล.. ครับ" ไอ้ทีรับสายโทรศัพท์ เสียงปลายสายเป็นเสียงที่ผมคุ้นเคย เสียงแม่มันนั่นเองครับ
"ครับแม่..พาหมวยไปด้วยใช่มั้ยครับ ได้ครับ เดี๋ยวไปเดี๋ยวนี้แหล่ะครับ" ไอ้ทีวางสายโทรศัพท์ลง มันหอมหน้าผากผมครั้งหนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวออกจากห้องไป
"ไปก่อนนะ เจอกันใหม่" เป็นประโยคที่มันพูด ก่อนจะออกจากห้องผมไป ผมมองจนแผ่นหลังมันหายลิบ ทีไม่แม้แต่จะหันมามองผม
"พรุ่งนี้จะเป็นยังไง ขอแค่คืนนี้..."
ประโยคเหล่านี้ดังวนๆในหัวสมองผมไปๆมาๆ ขอแค่คืนนี้สินะ คือเมื่อคืน แล้วพรุ่งนี้ คือวันนี้ มันจะเป็นยังไง ก็เป็นแฟนที่ดีของหมวยต่อไปสินะ แล้วผมก็แค่นหัวเราะให้ตัวเอง หึๆ บอกตัวเองตั้งหลายครั้งแล้วใช่มั้ยเจ ว่ามันเป็นเรื่องที่ผิด แต่ก็ยังปล่อยใจ ทำตามสิ่งที่อยากทำ หึ... สม...
"ไปก่อนนะ เจอกันใหม่" เป็นประโยคสุดท้ายที่มันพูดก่อนออกไป เจอกันใหม่เหรอ อย่าเลยที อย่ามาเจอกันอีกเลย แค่นี้ก็ผิดมากแล้ว แค่นี้ก็เจ็บมากแล้ว มึงไม่เจ็บบ้างเหรอขณะที่ผมถามตัวเองวนไปวนมากับประโยคเดิมๆเหมือนคนบ้า
แฟนผู้ข้า นั้นบ้าไก่ตี เกิดเป็นวันเดือนปี เอาดีแต่ตี๊ไก่.....
เสียงแม่นกน้อยอุไรพรก็ดังขึ้น นี่ยังไม่หมดซีซั่นอีกเหรอเนี่ยยย
"เฮ้ยไอ้เจ......ข่าวใหญ่โว๊ยยยยยย ไอ้ฟลุ๊กตื่นมาแต่ไก่โห่ บอกจะทำบุญ ให้พวกเราไปวัดกัน ไปๆๆๆ กูซื้อของมาเผื่อมึงแล้ว อาบน้ำแต่งตัวเลยนะ เดี๋ยวไอ้ฟลุ๊กไปรับ" ตู๊ด.ๆ.ๆ.ๆ.ๆ เออดี เพื่อนแต่ละคน ฟังกูบ้างมั้ย โทรมาสั่งๆๆ แล้วก็วางหูใส่
พายุเข้ารึไงวะ ไอ้เชี่ยฟลุ๊กจะตื่นมาทำบุญ สงสัยเหยียบน้ำลายไอ้เคนโด้มาแน่ๆ เอ๊ะ
แต่ถ้าขั้นนี้ กูว่ามันต้องกลืนน้ำลายไอ้เคนโด้แล้ว ไม่ได้แค่เหยียบแน่ๆ เฮ้อ....ดีกว่าอยู่คนเดียววะ ฟุ้งซ่านเปล่าๆ
ผมอาบน้ำแต่งตัวสุภาพไม่ใส่หมวก วันนี้เลยเซ็ทผมเรียบเสยขึ้น แบบที่ไม่ค่อยได้ทำ หน้าแปลกๆดีพิลึก แต่จะแก้ตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว รีบไปดีกว่า เสียงรถกระบะ ไอ้สองตัวนั่นมีอยู่หน้าบ้านผมเรียบร้อยแล้ว
ทั้งวงเลยครับ มันมากันทั้งวงจริงๆ นั่งเต็มกระบะเลย วันนี้วันเกิดใครรึเปล่าวะ ผมนั่งนับดูดีๆ ก็ไม่มีนี่หว่า มันเกิดคึกเป็นวันดีอะไรของมันวะเนี่ย
"ก็ไอ้ฟลุ๊กหน่ะสิ ปลุกผมแต่เช้าเลยพี่" ไอ้โชคนั่งอ้วนอยู่บนกระบะเล็กๆ จนเกือบเต็มที่ แล้วก็บ่นพร้อมหาวไม่หยุด
"วันดีอะไรวะ" ผมหันไปถามไอ้ตั๊ก
"ไม่รู้หว่ะ มันบอกมีข่าวดีจะแจ้งให้ทุกคนทราบ กูว่านะ ไม่ถูกหวย.."
"ก็ได้เสียกันเป็นเมียผัว ชัวร์" ไอ้บอมขัดขึ้น
"วันนี้วันที่เท่าไหร่" ไอ้นุที่นั่งเงียบๆตอนแรกถามขึ้น ไอ้นี่มันบ้าหวยมะลุโลก พอวันที่ 1 กับวันที่ 16 ทีไร จะต้องโทรมาถามว่าฝันดีหรือเปล่าทันที จะไปแทงหวยอ่ะดิพอได้ยินเรื่องหวย หูผึ่งเลยนะมึง - -"
"วันที่ 6" ไอ้โชคตอบให้
"ก็หวยไม่ได้ออกนี่หว่า แสดงว่าอย่างหลังชัวร์พี่ ฮ่าๆๆๆ" แล้วมันก็หัวเราะลั่น
"พวกมึงเป็นแฟนกัน" !!!???!!! ไอ้เชี่ยบอมสำรักเส้นลอดช่องออกจากปากมัน ไปติดเต็มเสื้อไอ้โชค ไอ้โชคบ่นอุบอิบๆ พลางเช็ด ลอดช่องที่เปลื้อนเสื้ออยู่ยิกๆ
"ครับ ผมไม่รู้ว่าไปรักมันตอนไหน ตอนนี้รักมันไปแล้วอ่ะ" ไอ้ฟลุ๊กกอดคอ ไอ้เคนโด้ เห็นไอ้เคนโด้หน้าแดง น่ารักดี
หว่ะคู่นี้ ^ ^
"แล้วที่พวกมึงมาทำบุญ ถวายสังฆทาน เพราะอยากทำบุญร่วมชาติ ตักบาตรร่วมขัน ว่างั้น"
"ประมาณนั้นครับพี่" ^ ^
"พอเลยๆ พวกมึง กูจะอ้วก ที่แดกๆมา เสียดาย" ไอ้บอมทำท่าโก่งคอ
"ไอ้เจ แล้วเมื่อไหร่จะถึงคิวมึงกับไอ้ที"
"พ่องมึง" ยังงี้มันต้องสั่งสอน ไหงวกมาที่กูอีกแล้ว นู่นไปสนใจไอ้สองตัวที่มันเช็ดน้ำกะทิที่ปากกันอยู่นู่น หวานจนไม่ต้องใช่น้ำเชื่อมละ แตงไทยก็จืดวะ นาทีนี้
"นั่นสิครับพี่ มีข่าวดีบอกผมด้วยนะ" ไอ้ฟลุ๊กถามอารมณ์ดี
"ไม่มีทางหรอกเว้ย ทีมันมีแฟนแล้ว ชื่อหมวย" ผมตอบเสียงเรียบ ทุกคนมองผมเป็นตาเดียว วันนี้กูเป็นประเด็นเหรอเนี่ยยยย มันพีคที่คู่ได้เคนโด้กับไอ้ฟลุ๊กไม่ใช่เหรอวะ - -"
"แล้วมึงเอาไงวะ"ไอ้ตั๊กถาม
"ไม่เอาไงอ่ะ กูก็อยู่ของกู มันก็อยู่ของมันดิวะ ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย" ผมพยายามตอบเสียงเรียบที่สุด มือไอ้บอมมาแตะบ่า เชิงให้กำลังใจ ผมเลยอุ่นใจขึ้นมามาก
"กูหมายถึง ไอ้ฟลุ๊ก กับไอ้โด้ เวลาเอากัน เอากันยังไงต่างหาก ฮ่าๆๆ" ผั๊วะ.!! ผมตบกระโหลกไอ้ตั๊กทีนึง ข้อหาหลอกถามกูเมื่อกี๊ แล้วก็ ผั๊วะ .!! อีกที ข้อหาทะลึ่งถาม แต่กูก็อยากรู้นะ ตอบดิๆๆ อิอิ
"ไม่บอก เอาไว้พ้นคืนนี้ ให้แฟนผมหายเจ็บปากก่อนค่อยว่ากัน ใช่มั้ยจ๊ะที่รัก"ไอ้ฟลุ๊กลูบหัวฟูๆของไอ้เคนโด้เล่นเหมือนเด็ก น่ารักดีหว่ะ คู่นี้ ยกให้เป็นคู่รักแห่งปีไปเลยมึงหน่ะ ^ ^
"ไม่ต้องมามาเล่าให้กูฟังนะ กูจะอ้วก สาสสส" ไอ้เชี่ยบอมโก่งคออีกรอบ
หลังจากที่พวกเรากินข้าวเสร็จแล้ว ก็แวะปล่อยนกปล่อยปลา ให้อาหารปลากันไปตามเรื่องครับ แม่ค้าขายปลาที่จะปล่อยนั้นนั่งเรียงรายกันเต็มไปหมด มีปลาหลายอย่างจะให้ปล่อย ปลาไหล ปลาหมอ แต่ละชนิดปล่อยแล้วให้ความหมายต่างกัน แถมเวลาซื้อปลามาปล่อย ยังมีโปรโมชั่นแถมบทสวดให้อีกต่างหาก ไม่รู้ว่าพวกนี้เรียกว่าธุรกิจหรือการทำบุญ แต่ผมก็ตกอยู่ในธุรกิจบุญของพวกที่ทำนาบนหลังปลาพวกนี้ไปเรียบร้อย ผมซื้อปลาไหล จะได้ใช้ชีวิตราบรื่น ซื้อปลาหมอ จะได้หายจากโรคภัย มาอย่างละเท่าอายุผม แล้วก็มีเด็กน้อยๆบริการปล่อยให้เราเรียบร้อย เด็กน้อยคนนั้น ถือกระแป๋งปลาของพวกผมตุเรงๆไปที่ท่าปล่อยปลาเป็นบันไดลงไปในน้ำกว้างพอดู ตรงบันไดมีนกพิราบบินวนไปมา คอยกินอาหารปลาที่ผู้คนหว่านให้ปลา แต่ไม่ถึงน้ำ ร่วงบนบันไดก่อน มันก็จิกกินอย่างอร่อย บางตัวก็เทพจริงๆ ถึงกับกินอาหารปลากลางอากาศขณะที่คนหว่านก็สนุกกับการเห็นนกพอราบกินอาหารกลางอากาศ ผมอธิษฐานตามที่หวังไว้ 2-3 ข้อ และแอบหวังให้ได้ความรักที่ต้องการ แต่ไม่ได้ขอพรน้องปลาไปหรอกนะครับ พอลืมตาขึ้น เด็กๆบริการปล่อยปลาก็เอาก็จัดการยำปลาของผมไปปล่อยลงน้ำ ผมเห็นปลาผมแหวกไหว้ในแม่น้ำเจ้าพระยา ได้ 2 วินาที ไอ้เด็กที่แช่อยู่ในน้ำอีกกลุ่ม ก็จับปลาหมอกับปลาไหลผม เข้ากระแป๋งของมัน อีกรอบ เอ่อ...คือ...สรุป กูได้ทำบุญมั้ยเนี่ยยย แล้วยังไม่พอไอ้เด็กบริการปล่ยปลายังมาแบมือขอทิบจากผมอีก ผมเลยให้มันไป 5 บาท ไร้ซึ่งเสียงขอบคุณ มันวิ่งหนีกลับไปหาแม่มันที่ขายปลาให้ผมเมื่อครู่ซะแล้ว สรุปวัถจักรของปลาที่เราซื้อมาปล่อยคือ
ปลาอยู่ในกะละมัง คนซื้อไปปล่อย มีบริการปล่อยเป็นลูกแม่ค้า พี่ชายของลูกแม่ค้าที่เป็นเด็กปล่อยปลารออยู่ในน้ำเพื่อจับปลามาอีกรอบ แล้วปลาก็กลับมาอยู่ในกะละมัง มีคนมาซื้อปลาไปปล่อย.....
ดี ได้บุญ ขึ้นสวรรค์หล่ะกูคราวนี้
หลังจากที่พวกเราทำบุญเสร็จสรรพเตรียมตัวขึ้นสวรรค์ - -' ไอ้เคนโด้กับไอ้ฟลุ๊กคู่รักแห่งปี ก็ทยอยส่งทุกคนที่บ้าน เป็นไอ้นุ ไอ้โชค แล้วผม พอมาถึงบ้านผมก็มีรถจักรยานเสือภูเขาสีขาวครีม สวยมากจอดอยู่ที่หน้าบ้านผม ผมแทบอยากลงไปจูบตรงแฮนด์มันเบาๆ พระเจ้า สวยมาก คันนี้ไม่ต่ำกว่า สามหมื่นชัวร์เลย ผมเดินไปวนๆรอบคันสัมผัสเบาๆ ของใครวะ ในขณะที่ผมสงสัยอยู่นั้น
"นั่นไงเจ้าของจักรยาน ยืนเท่อยู่นั่น"
"มึงมาได้ไง"
"ก็ปั่นเดือนแรมมา"
"เดือนแรม"?????
"ใช่จะได้คู่กับแรมเดือน"
"หิ้ววววววว"ไอ้พวกที่อยู่บนรถแซวกัน ของมึงกูยังไม่แซวเลยนะเชี่ยฟลุ๊ก
"ผมกลับแล้วนะพี่ พาเดือนแรมไปปั่นกับแรมเดือนให้สนุกนะ" พอสิ้นเสียง แล้วก็ออกไป
"ไปปั่นรถเล่นกัน"
"มึงจะไปไหน"
"ไม่รู้ไปไหนก็ได้ ที่มีแค่กูกับมึง" ไอ้ทีพูดพลางเอาบุหรี่มาจุด
"เสี่ยว สาสสสส เออแล้วเลิกสูบได้แล้วบุหรี่ กูเหม็น" ผมพูดไปงั้นแหล่ะครับ เพราะผมไม่ชอบกลิ่นบุหรี่จริงๆนี่ครับ ไม่คิดว่ามันจะวางลงจริงๆ แล้วเอาทั้งไฟแช๊ก และบุหรี่ที่เหลือทั้งซองทิ้งลงถังขยะหน้าบ้านผม
"ทิ้งแล้ว ป่ะไปกัน" มันเดินมาคร่อมที่จักรยานมันทันที
"ไปได้ไง แรมเดือนกูยังไม่ซ่อมเลย" อยู่ในกล่องที่โรงจอดรถโน่น..- -"
"เออใช่ งั้นเอาแรมเดือนไปซ่อม"
ผมเอาแรมเดือนไปซ่อมที่ร้านพี่ทราย ที่ซ่อมประจำ เพราะจักรยานวินเทจแบบเก่าๆมันต้องพี่ทรายเท่านั้นที่รู้เรื่องและชำนาญดี พี่แกมีอะไหล่รถจีกรยานวินเทจแทบทุกชนิด บางอย่าอายุมากกว่าผมกับไอ้ทีรวมกันด้วยซ้ำ ราคาหน่ะเหรอครับ ไม่ต้องถาม ยิ่งเก่า ยิ่งสภาพดี ยิ่งสวย ยิ่งแพง ผมซื้อล้อใหม่หนึ่งชุด เพราะไอ้เชี่ยทีชนมันเบี้ยวไปแล้ว - -" แล้วรอ ไม่นานนัก ด้วยความชำนาญของพี่ช่าง และความรอบรู้ของพี่ทราย แรมเดือนของผมก็กลับมาเป็นรูปเป็นร่าง สวยงามดังเดิม เย้ๆๆ ได้ปั่นแล้วโว๊ยยยยย
"ไปไหนกันหนุ่ม" พี่ทรายถาม
"ไม่รู้ครับ" ผมตอบ
"น่าจะในกรุงเทพฯนี่แหล่ะครับตอนกลางคืนต้องร้องเพลง" ไอ้ทีตอบบ้าง
"ดีเหมือนกันนะ ไม่ค่อยมีใครปั่นในกรุงเทพ ได้เห็นคนปั่นจักรยานเยอะๆก็ดี ทุกวันนี้รถติด มลภาวะก็เยอะ มีน้องสองคนช่วยลดโลกร้อนลดมลภาวะแบบนี้บ้างก็ดี" ^ ^
"ครับพี่" ^ ^
เราฟังโอวาทของสาวรักโลกอย่างพี่ทรายพอสมควร และวิธีการรักษาจักรยาน ที่ผมไปซ่อมกี่ครั้งแกก็จะแนะนำทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มีไอ้ทีไปด้วย เป็นเรื่องใหม่ที่ไอ้ทีดูตื่นเต้นน่าดู
เราสองคนปั่นจักรยานไปเรื่อยๆจนข้ามสะพานมาฝั่งธนบุรี เนื่องจากวันนี้แดดไม่แรงมากนัก และผมเพิ่งกลับมาจากทำบุญก็ปาไปบ่ายโขแล้ว พอจะมีเวลาปั่นจักรยานกับไอ้ทีอยู่ไม่นานผมขอมันว่าปั่นไม่ไกลนะ เพราะต้องรีบกลับไปเข้าร้าน ไม่งั้นแย่เลย โดนเชี่ยบอมด่า หาว่าเหลวไหลชัวร์
ไอ้ทีขอพักใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งบนถนนพุทธมณฑล ที่ไร้ซึ่งตึกสูง นี่พวกเราปั่นกันมาไกลถึงชานเมืองขนาดนี้เลยเหรอวะเนี่ย ผมไม่รู้ตัวเลยว่าออกมาไกลถึงขนาดนี้ เพราะการที่ได้ปั่นจักรยานมองแผ่นหลังของไอ้ที ที่ปั่นอยู่คันข้างหน้า แค่นี้ก็ทำให้ผมมีความสุขที่สุดแล้ว เขาว่ากันว่า เวลาแห่งความสุขมักจะสั้นเสมอ เห็นจะจริง ไอ้ทีดื่มน้ำในกระบอกน้ำที่ติดอยู่ที่เฟรมรถจักรยานมันตั้งแต่ทีแรก แล้วยื่นมาทางผม
"อ่ะ กินซะ ยังเย็นอยู่เลย"
"ขอบใจ" ผมรับกระบอกน้ำมันมาดื่ม พลางไอ้ทีขยับมาใกล้ผม
"เหนื่อยหว่ะ ไม่เคยปั่นจักรยานมาไกลขนาดนี้มาก่อน"
"..."
"อยากหนีไปกับมึง ให้ไกลๆ แล้วอยู่แบบนี้นานๆจัง" มันเงยหน้าขึ้นมองฟ้าแล้วถอนหายใจ
ทีขยับมือมือมาแตะที่มือผมแบบกลัวๆกล้าๆ แค่สัมผัสของมันแค่นี้ แค่ปลายนิ้วสัมผัส ก็ทำให้ใจผมสั่นมากกว่าการเหนื่อยจากการปั่นจักรยานเสียอีก ไม่นานนักมือนั้นก็กุมมือผมไว้ทั้งมือตาผมมองไปที่มือของมัน ที่ไม่เคยได้สังเกตเลย นิ้วชี้มันสักด้วยพยัญชนะภาษาอังกฤษ แบบสไตล์โรมัน เป็นตัว L นิ้วกลาง สักด้วยตัวหนังสือสไตล์เดียวกัน เป็นตัว O นิ้วก้อย เป็นตัว E แต่นิ้วนางของมัน สักเป็นตัว V ทว่ามีแหวน เกลี้ยงวงหนึ่งที่มีเพชรเม็ดกลมๆเล็กๆฝังอยู่ ในวงแหวนทองคำขาววงใหญ่ บังตัว V ที่มันสักเอาไว้ ผมถอนมือออกจากมือของมันทันทีที่รู้ว่าแหวนนั่นคือแหวนอะไร ไอ้ทีพอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มันรีบกำมือนั้นหลบลงทันที พลางมองหน้าผมอีกครั้ง
"เป็นไรวะ"
"เปล่า..."ผมตอบเสียงเรียบ
"แหวนวงนั้น.. แหวนหมั้นใช่มั้ย"ผมกลั้นใจถามมันไป??
".....อืม."ไอ้ทีตอบช้าๆ
"เฮ้อ....ยินดีด้วยนะ" ผมถอนหายใจก่อนตอบ
"อืม"
"เลิกมาหากูอีกได้มั้ย"
"..."???
"กูเจ็บมากมึงรู้มั้ย.."
"รู้.."
"..."???
"เพราะกูก็เจ็บ"
"..."
"แต่จะให้อยู่ๆกูเลิกเจอหน้ามึง กูทำไม่ได้หรอก ให้เวลากูได้ทำใจหน่อยนะ"
"ทำใจเรื่องอะไร.."??
"เรื่องเลิกรักมึง..ไง"
"..."
"มึงเข้ามาในชีวิต จากที่กูไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใคร จากที่ไม่เคยทำอะไรเพื่อใคร แต่มึงก็ทำให้กูรู้ว่า การได้ทำอะไรให้ใครซักคนมีความสุข กูมีความสุขแค่ไหน มึงทำให้กูรู้ว่า ตื่นขึ้นมา กูต้องเจอหน้าใคร มึงทำให้กูรักมึง มึงต้องรับผิดชอบ"
"..."
"อย่าไล่กูไปเลยนะเจ เมื่อไหร่ที่กูพร้อมกูจะออกไปจากชีวิตมึงเอง"
"..."
"มึงรู้มั้ย กูต้องห้ามใจแค่ไหนที่พอเวลาเจอหน้ามึง แล้วต้องอดที่จะจูบมึง วันนี้มึงทำผมทรงใหม่น่ารักดีนะ กูชอบ ^ ^" แล้วมันก็เอื้อมมือมาลูบผมผมเบาๆ "วันนี้กูก็ไม่จูบมึงแล้วไง ขอแค่จับมือก็ได้ วันหน้ากูจะไม่จับมือ ขอแค่แตะมือเบาๆก็
ได้ แล้วอีกวันจะไม่แตะมือ ขอเจอหน้า แต่หลังจากวันนั้นกูคง.."
"อยากมาเจอหน้าก็เจอดิ"
"..."
"เพราะกูคงทนไม่ได้เหมือนกัน ที่จะต้องไม่เห็นหน้ามึง"
"แค่ได้เห็นหน้าก็ดีใจแล้วนะ รู้มั้ย" มันฝืนยิ้ม แล้วหยิบแว่นตาดำมาใส่ อำพรางสายตาที่ขุ่นมัวของมัน
"อื้ม แค่ได้เห็นหน้าก็โอเคแล้ว" ผมมองหน้ามันตอบ แล้วฝืนยิ้มเช่นกัน
ต่อไปนี้ พรุ่งนี้ มะรืนนี้ ถ้าไม่มีทีผมคงเดินต่อไปไม่ไหว ไม่ได้หวังว่าจะได้อยู่เคียงข้างกับมัน แค่ได้เจอ ได้เห็น ได้พูดคุย ก็ดีแล้ว...
Cuz you are my heart...
I never saw you before
But I know you are here...
ความคิดเห็น