ไดอารี่ของ..ฟลุ๊ก
ฟลุ๊ก เป็นคนใจร้อนครับ และเจ้าชู้ ผมมีนิสัยนักเลง เลยได้ความหยาบๆมา แต่ข้อดีของผมคือ ตรงรักคือรัก แต่ทำไมเสืออย่างผมมาพลาดท่าให้มันได้ง่ายๆว๊าาา
เคนโด้ ไอ้นี่แหล่ะครับ แฟนผม น่ารักมั้ยล๊าาาาาาาา
ขณะที่ผมกำลังเดินกลับบ้านหลังเลิกเรียนอยู่นั้น ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายอยู่ตรงซอกหนึ่งของมุมตึก ผมทำท่าจะเดินผ่าน เพราะพอได้ยินเสียงก็รู้ทันทีว่าเป็นการทะเลาะกันแน่นอน ในกลุ่มคนที่ยืนรุมไอ้เด็กหน้าจืดคนหนึ่งอยู่นั้น ทำไมมันหน้าคุ้นจังหว่า.. แล้วก็จำได้ว่า ไอ้เด็กนั่นมันคือเพื่อนชมรมดนตรีกับผม ตอนอยู่ ม. ต้นนี่หว่า ตอนนี้ผมย้ายมาเรียนเทคนิค แต่ไอ้นี่ ชื่ออะไรน๊า...โด โด่ เคนโด้ เออ มันชื่อเคนโด้ มันยังเรียนอยู่ที่เดิม แล้วได้พวกที่ยืนรุมมันอยู่นั้นก็ใส่เสื้อชอปของวิทยาลัยที่ผมเรียนนั่นแหล่ะครับ แบบนี้ไม่ยุ่งไม่ได้แล้ว ผมเดินเข้าไปในกลุ่มนั้นทันที
"เฮ้ยพวกมึงทำไรวะ" ผมถาม
"ไอ้ฟลุ๊กนี่หว่า มึงมานี่เลย มึงมาช่วยพวกกูเจรจาขอไอโฟนไอ้นี่ดิ๊"
"พอขอไอโฟนเสร็จ กูขอไอ้เชี่ยนี่ได้มั้ย กูชอบมันหว่ะ ขาวๆหน้าหวานๆ จะจัดซักหน่อย" คนหนึ่งในกลุ่มนั้นพูดขึ้น แม่งทำหน้าหื่นชิบหาย
"เชี่ย พวกมึง เอามือถือไปเฉยๆเลย ส่วนตัวอย่าเลย" ผมรู้ว่าถ้าห้ามเรื่องการปล้นครั้งนี้ ต้องมีการเสียเลือดเสียเนื้อแน่นอน เพราะแต่ละคนแม่งอาวุธครบมือ ยอมเสียบางอย่างจะดีกว่า
"ทำไมวะ เมียมึงรึไง"
"ก็...เอ่อ..."
"อ้ำอึ้ง สัส งั้นกูขอ" ไอ้นั่นตรงเข้าไปจับมือไอ้เคนโด้ที่ยืนสั่นริกๆเพราะความกลัว
"เออ เมียกู" มันถึงยอมปล่อยมือ
แล้วผมก็คว้ามือไอ้เคนโด้กลับมาทันที
"เฮ้ยๆๆ มันง่ายไป เมื่อกี๊มึงยังไม่ยอมรับเลย"
"จะให้กูพูดง่ายๆได้ยังไง กูเขินนะเว้ย"
"งั้นพิสูจน์"
"..."
"จูบมันให้กูดู"
"มึงอยู่เฉยๆ" ผมกระซิบข้างหูไอ้เคนโด้ แล้วค่อยจูบที่ริมฝีปากมันเบาๆ
"แค่นี้ง่ายไป แลกลิ้นด้วยดิ เร็วๆ" เสียงไอ้คนเดิมมันยังพูดไม่หยุด ผมส่งลิ้นอุ่นๆผมเข้าไปในปากเคนโด้ เคนโด้อ้าปากรับลิ้นของผมอยากกลัวๆกล้าๆ ตัวมันยังสั่นเทาด้วยความกลัว
อ้วกกกกกกก เสียงไอ้พวกที่เหลือส่งเสียงกันเอะอะ
"เชี่ยเอ้ยยย โคตรได้อารมณ์ เออ เมียมึงก็แล้วไป เมื่อไหร่เบื่อ เซ๊งมาให้กูนะ กูชอบ เล็กๆแบบนี้" ไอ้เชี่ยนั่นโคตรโรคจิต
"อย่าสัญญา ส่งไอโฟนมันมา" ไอ้หัวหน้าแก๊งยังมุ่งมั่นกับจุดประสงค์หลักมัน ผมให้ไอ้เคนโด้ส่งไอโฟนพร้อมเงินทั้งกระเป๋าให้มัน แล้วพวกมันก็รีบขึ้นรถมอเตอร์ไซค์หนีไป
"เมื่อกี๊ขอบคุณนะ"เป็นเสียงของไอ้เคนโด้ครั้งแรกที่ผมได้ยิน
"สำหรับจูบ หรือสำหรับที่ช่วยหล่ะ ฮ่าๆๆ"
"สำหรับที่ช่วยครับ" พูดเพราะซะด้วย แถมทำท่าเขิน มันน่ารักชิบหาย ^ ^
"เออ เอาไงหล่ะทีนี้ เงินไม่มีแล้ว"
"เงินถูกปล้นหมดเลย โทรศัพท์ก็ไม่มีโทรหาใคร" มันทำเสียงเศร้า
"งั้นยืมของกู" ผมยื่นโทรศัพท์ให้มันยืม ไอ้เคนโด้กดโทรออกอยู่นานก็หันหน้ามามองหน้าผมเจื่อนๆ
"ไม่มีใครรับเลยครับ" เสียงเศร้าอีกแล้ว
"ไม่เป็นไร กูไปส่ง บ้านมึงอยู่ไหน แถมเลี้ยงข้าวด้วยมื้อนึงอ่ะ ปลอบขวัญ" ผมพาไอ้เคนโด้ไปกินข้าวตามที่บอกไว้ ก่อนที่จะพามันไปส่งที่บ้าน แล้วมันก็ขอบคุณผมเป็นการใหญ่ก่อนที่จะเข้าบ้านไป
หลังจากวันนั้น ชีวิตของผมก็มีคนชื่อเคนโด้เข้ามาในสายระบบมากขึ้น เพราะว่าผมต้องเดินกลับ
บ้านตอนเลิกเรียน และบ้านมันกลับบ้านผมอยู่ทางเดียวกัน แต่บ้านมันไกลกว่า ผมต้องเดินไปส่งมันที่บ้าน ก่อนจะกลับบ้านตัวเองเสมอ ทำไงได้ ก็ไอ้นี่มันอ่อนแอ เดี๋ยวถูกรุมทำร้ายอีก เดี๋ยวจะหาว่าสุภาพบุรุษอย่างผมไม่มีน้ำใจ
นอกจากนั้น วันเสาร์อาทิตย์ ไอ้เคนโด้มักจะหิ้วกีตาร์ตัวโปรดของมัน มาเล่นที่บ้านของผมเสมอ ผมชอบเป่าแซกโซโฟนครับ แล้วแนวเพลงบลูที่เราชอบ หาคนที่จะชอบด้วยยาก เราเลยเข้าขากันดีในการเล่นดนตรีครับ แปลกจัง คนสมัยนี้ชอบฟังเพลงแนวร็อค หรือป๊อบ แต่ไอ้เคนโด้กลับมาชอบบลู ชอบแจ๊ซเหมือนผมซะนี่ ไอ้นี่มันเทพจริงๆครับ เห็นมันเงียบติ๋มๆแต่พอกีตาร์อยู่ในมือเหมือนผีสิงเลยครับ ไม่รู้เอาแรงมาจากไหน บางทีการเล่นดนตรีของผม ยังได้รับการแนะนำจากมันด้วยซ้ำ ต้องยกให้เป็นอาจารย์
ผมเป็นคนลังเลในชีวิตมากๆคนหนึ่งครับ ตอนเรียนม.ต้น ผมก็เรียนสายวิทย์-คณิตรทั่วไป แต่พอ ม.ปลาย ผมก็มาเรียนเทคนิค แล้วสุดท้าย เรียนมหาวิทยาลัย ผมก็เลือกที่จะเรียนวิศวะ ตามที่พ่ออยากจะให้เรียน แต่ใจผมยังรักยังชอบในบลูอยู่ครับ ผมเลยไปสมัครเป็นมือแซกโซโหนของร้านแถวถนนพระอาทิตย์ ก็คือวงของพี่เจนั่นเองครับ ส่วนไอ้เคนโด้ก็เอาดีทางด้านดนตรีอย่างเดียวเลย มันเรียนดนตรีที่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับผม เราทั้งคู่เลยเช่าห้องพักห้องเดียวกัน ซึ่งผมก็ดีใจนะครับที่มีมันเป็นเพื่อน เพราะคนหยาบๆแบบผม มีไอ้เคนโด้ไว้ที่ห้องคอยเก็บคอยกวาดโดยที่ไม่ปริปากบ่นซักคำ ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นผู้ชาย ผมจะจับไอ้เคนโด้นี่แหล่ะเป็นเมีย ดีพร้อมทุกอย่างขนาดนี้
ผมยอมรับว่าผมเป็นคนเจ้าชู้มากครับ แถมผมยังรูปหล่อขนาดนี้ สาวๆก็กร๊ดตรึมอยู่แล้ว ผมพาสาวกลับมาห้องหลายครั้ง ไอ้เคนโด้ก็ต้องออกไปกินข้าวรอ หรือออกไปข้างนอกชั่วคราว แล้วพอผมโทรตามมัน ถึงจะกลับมาที่ห้องแล้วเราก็นอนหลับกันไป เป็นแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง จนวันหนึ่ง...
ผมเล่นดนตรีเสร็จ วันนั้นเล่นเพลงแจ๊ซเบาๆ เพราะพี่เจไม่อยู่ให้แตงโมมาร้องเพลงแทน ผมเลยไม่ต้องใช้พลังเยอะ ส่วนถ้เป็นพี่เจร้องหน่ะเหรอ ขานั้นบ้าพลัง เห็นตัวเล็กๆ ไม่รู้เอาเสียงมาจากไหน บางทีเฮียเค้าเดินออกจากไมค์ไปร้องปากเปล่า ยังได้ยินดังลั่นร้าน ผมเลยต้องเป่าแซกฯสู้ เรื่องอะไรจะยอม ฮ่าๆๆๆ เราเล่นดนตรีเสร็จ ก็มีสาวน้อยท่าทางจะเมา มารายงานกับผม
"เธอ...เราชื่อน้ำหวาน เธอชื่ออะไร"
"ฟลุ๊กครับ"
"เรารู้จักกันแล้วนะ ไม่ใช่คนแแลกหน้าแล้ว"
"..."
"เราเมามาก พาเรากลับบ้านหน่อยดิ" แล้วมือก็เกาะที่ไหล่ผมทั้งสองข้าง กลิ่นเหล้านี่หึ่ง แบบนี้มันก็หวานหน่ะสิครับ ^ ^
ผมพาสาวน้อยน้ำหวานขึ้นรถกระบะของผมกับไอ้เคนโด้ช่วยกันผ่อน โดยมีไอ้เคนโด้นั่งไปด้วยเหมือนทุกครั้ง พอถึงห้องไอ้เคนโด้ก็ช่วยพยุงร่างเล็กๆของน้ำหวานขึ้นไปบนห้อง แล้วกำลังจะออกจากห้องไปเหมือนเช่นเคย
"เดี๋ยวก่อนสิเธอ" น้ำหวานพูดน้ำเสียงยานๆ
"..."
"ไม่ร่วมกับเราเหรอ อันที่จริงเธอก็หล่อนะเราก็ชอบ" เย้ยยยย น้ำหวานมาแรงแซงโค้ง กล้ามาก ขอมาแบบนี้พี่ก็จัดไป ดีเหมือนกัน ผมยังไม่เคยเห็นไอ้เคนโด้มีแฟนซักครั้ง มามะ เดี๋ยวพี่สอนวิทยายุธขั้นเซียนให้ไอ้น้อง
"ลองหน่อยมั้ย โด้"ไอ้โด้เงียบ ผมวางร่างน้ำหวายลงบนเตียงแล้วลากแขนเคนโด้เข้ามาในห้อง จัดการวางมือไอ้เคนโด้ลงบนหน้าอกอิ่มๆของน้ำหวาน เจอแบบนี้ใครจะทนไหว ฮ่าๆๆ
ไอ้เคนโด้สะบัดมือทิ้ง แล้วใช้มือนั้นตบหน้าผมอย่างแรง ผมมองหน้ามันเห็นตามันแดงกล่ำ มีน้ำใสๆไหลวนรอบๆ สักพักน่ำใสๆนั้นก็ไหลพรูลงมากจากตามัน
"มึงจะทำเหี้ยอะไรก็ทำไป อย่าเอากูไปยุ่งกับเรื่องสกปรกของมึง"ผมหน้าชาขึ้นมาทันที ไม่ใช่เพราะไอ้เคนโด้ตบหน้าผมหรอกนะ เพราะมือนุ่มๆของมัน จะตบคนหน้าหนาๆอย่างผมได้แรงแค่ไหนเชียว แต่เพราะน้ำตาของไอ้เคนโด้ที่ไหลออกมาเพราะการกระทำของผม ทำให้ผมรู้สึกเหมือนกันว่า ได้ทำผิดใหญ่หลวง ทั้งๆที่การที่ผมคอยดูแลปกป้องมัน เพราะไม่อยากเห็นน้ำตาของมันแท้ๆ แต่ผมกลับทำให้น้ำตามันไหลด้วยตัวผมเอง สิ้นความคิดสับสนในสมอง เสียงปิดประตู ตึ้งงง ก็ดังขึ้น ผมเงยหน้าไปมองไม่เห็นร่างของไอ้เคนโด้อีกแล้ว มึงเกลียดกูหรือเปล่าวะ เคนโด้ อย่าเกลียดกูเลยนะ กูขอโทษ ...
สิ่งที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นระหว่างผมกับมัน คือ มันเกลียดผม ผมคงรับไม่ได้เวลาที่เห็นสายตาของมันเฉยชากับผม ผมชอบเวลาที่มันยิ้มมากกว่า เคนโด้...ไอ้เชี่ยโด้...แม่งเอ๊ยยยยย ไอ้เมียโด้...กลับมา.... ผมตะโกนในใจ
ขณะที่ผมนั่งกุมขมับคิดเรื่องไอ้เคนโด้อยู่นั้น ผมก็มองร่างของสาวน้อยหน้าตาน่ารักที่นอนอยู่บนเตียง พลางคิดว่าจะทำอะไรต่อไป
"คร่อกกกกกกก ฟี้..........." เชดดดดด น้ำหวานสาวสวยเมื่อกี๊ อ้าปากหวอกรนเสียงดังหลับไปกับท่านอนที่แบะหรา แม่งโคตรน่าเกลียด กูพามาทามมายเนี่ยยยย โอ่ยยยยยย กูจะบ้า........
แล้ววันนี้ผมก็ซ้อมดนตรีที่ร้านอยู่ ไอ้เคนโด้มาพร้อมกับพี่เจ กับพี่ที คู่นี้เค้าไวแฮะ ..^ ^ น่ารักดี แต่ผมก็อุ่นใจ ที่ไอ้เคนโด้ไปนอนที่นั่น แทนที่จะเป็นไอ้หื่นที่ไหน แต่วันนี้มันมาแปลกครับ มันตึงใส่ผมตลอดเลย ผมพยายามจะคุยหลายครั้งก็ไม่คุยด้วย เออวะ ตึงก็ตึง มันสูบบุหรี่อยู่ด้านนอก ผมก็ตามออกไป มันก็ทิ้งบุหรี่ที่เพิ่งสูบไปได้นิดเดียวนั้น แล้วก็เดินเข้าไปข้างใน มึงจะทำกูบ้าแล้วนะ รู้มั้ยยยยยย -*-
แล้วพวกเราก็เล่นดนตรีเสร็จครับ ผมกะว่าจะมารับไอ้เคนโด้กลับห้องด้วยกัน กะจะพาไปกินก๋วยเตี๋ยวสะพานพุธฯร้านที่มันชอบ แต่พอออกมา ก็ได้ข่าวว่ามันซ้อนสามฮาเร่ของพี่ทีออกไปซะแล้ว อ๊ะไอ้นี่ยังไม่หายโกรธกูอีกเหรอวะ
ผมหอบเอาอารมณ์ครั่งของผมขับรถของเรา(?)ไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวร้านโปรดของมัน สั่งเมนูที่มันชอบกินประจำ แล้วก็สั่งของตัวเองมาด้วย บ้าไม่บ้าลองคิดเอง ขณะที่ผมนั่งกินคนเดียว โดยคิดว่ามันร่วมโต๊ะอยู่ด้วยนั้น ก็ได้ยินเสียงแตรรถมอเตอร์ไซค์เอะอะ ผมมองด้วยความสนใจ กลุ่มรถกลุ่มนั้นผ่านผมไป รถฮาเร่ที่มีคนซ้อนสาม ถูกไล่ต้อนด้วยรถมอเตอร์ไซค์ 3-4 คัน พลางร้องเอะอะเสียงดังไปทั่วถนน ว่าแต่รถฮาเร่นั่นคุ้นๆ
ไอ้เคนโด้.....
ผมนึกขึ้นมาได้ดังนั้น ก็เรียกแม่ค้ามาจ่ายเงินแล้วออกรถตามไปทันที พลางนึกขึ้นได้ว่ามีปืนในเก๊ะบนรถที่พกเอาไว้นานแล้ว เด็กเทคนิคก็งี้ ศัตรูเยอะ ไม่มีไม่ได้หรอกครับผู้อ่าน
ผมขับรถตามไปทันเหตุการณ์ตลุมบอนข้างหน้านั้น ผมตัดสินใจยิงปืนขึ้นฟ้า ปั้งงง ได้ผลครับ ไอ้พวกนั้นหมอบลงแล้วรีบวิ่งหนีหางจุกตูด ผมเลยรีบพาพวกเราหนีออกจากที่นั้นก่อน ก่อนที่แก๊งใหญ่ของพวกนั้นมันจะตามมา คราวนี้ปืนก็เอาไม่อยู่ครับ
พอถึงที่ปลอดภัยผมก็ลงจากรถไปดูหน้าเคนโด้ก่อนเลย หน้าหล่อๆของมันเป็นรอยจ้ำแดงๆ ผมเห็นแล้วเจ็บจนแทบอยากต่อยหน้าตัวเอง ทั้งๆที่พยายามปกป้องมันมาตลอด ทั้งๆที่ไม่เคยให้รอยแบบนี้เกิดขึ้นบนใบหน้าของมัน แต่กลับเกิดขึ้นจนได้ เพราะผมไม่ได้อยู่ตรงนั้น อยู่คอยปกป้องมัน ถ้าในการตลุมบอนครั้งนั้น มีผมอยู่ด้วย ผมจะไม่ยอมให้หน้าของไอ้เคนโด้เป็นแบบนี้เด็ดขาด ผมโทษตัวเองมาตลอด และเฝ้าถามตัวเองว่าทำไมไม่อยู่ปกป้องมันด้วยตัวเอง แต่สิ่งที่ถามตัวเองมากกว่านั้นคือ ทำไมต้องคอยปกป้องมันด้วยหล่ะ?? ก็ทนเห็นมันร้องให้ ทนเห็นมันเจ็บไม่ได้นี่หว่า...ไม่ใช่คำตอบที่แท้จริงหรอกครับ ... ใช่ ผมได้คำตอบนั้นแล้ว แล้วคืนนี้ ผมจะบอกคำตอบนั้นกับเคนโด้
ผมส่งพี่เจกับพี่ที ที่บ้านเรียบร้อยแล้ว ก็พาไอ้เคนโด้กลับห้องมาด้วยกัน ใบหน้าที่แดงๆของมันนั้นตอนนี้กำลังเป็นสีม่วงเข้มๆ ทำเอาผมแทบจะเอาหัวไปโขลกกำแพงให้เจ็บได้เท่ามัน ผมอยากจะให้รอยทั้งหมดเกิดที่หน้าผม ให้ผมเอาความเจ็บปวดทั้งหมดนั้นไว้คนเดียวได้มั้ย
"เจ็บมากมั้ย"ผมถามมัน
"..."
"ทำไมกูไม่อยู่ตรงนั้น ทำไมกูไม่อยู่ตรงนั้น ทำไมกูไม่อยู่ตรงนั้น..." ผมถามคำนี้กับตัวเองพลางเอากำปั้นชกกำแพง เจ็บสะใจดีชิบหาย
ไอ้เคนโด้คว้าแขนของผมไว้ ผมหยุดมองหน้ามัน ที่ตอนนี้น้ำตาอาบแก้มไปแล้ว ผมทนเห็นน้ำตามันไม่ได้ซักทีสิน่าา ผมเอามือที่ตอนนี้เลือดเริ่มซิบออกจากข้อนิ้วมือของผม ไปปาดน้ำตาให้มัน
"ทำไมต้องทำแบบนี้"มันถามพลางสะอื้น
"กูเจ็บใจ"
"..."
"เพราะกูน่าจะได้เป็นคนปกป้องมึง แต่กูกลับไม่ได้อยู่ตรงนั้น ตรงที่ที่มึงต้องต่อสู้คนเดียว"
"..."
"อย่าไปไหนโดยที่ไม่มีกูอีกนะ"
"..."
"เพราะต้องเป็นกูเท่านั้นที่ปกป้องมึง ต้องมีอยู่อยู่ด้วยทุกครั้งในเวลาที่มึงลำบาก กูคงทนไม่ได้อีกที่ต้องเห็นมึงเจ็บ"
"เพราะอะไรอ่ะ"มันถามเสียงเรียบ
"เพราะกูคงรักมึงมั้ง" ผมตอบโดยที่ไม่มองหน้า ใครจะกล้ามอง เขินชิบ
"มั้งเหรอ" เสียงเหมือนมันอารมณ์ดีแฮะ
"รักไม่มั้งก็ได้ แต่กูไม่ใช่เกย์นะเว้ยอย่ามองกูแบบนั้น" ผมเห็นมันมองหน้าผมแปลกๆเหมือนจะ
ขำ ต้องดักไว้ก่อน "ถ้าเป็นผู้ชาย กูก็รักมึงคนเดียว"
"แสดงว่าถ้าเป็นผู้หญิงก็รักได้อีกว่างัน"
"คงไม่แล้วหล่ะ ถ้ามึงยังไม่ตายก่อน แต่ก็ไม่มีวันนั้นหรอก เพราะกูคงทนไม่ไหวที่ห็นมึงตายก่อน เพราะถ้ามึงตายกูคงเจ็บจนถึงขั้นตายตามแล้วถ้า...." จุ๊บบบ @_@ ริมฝีปากของเคนโด้ประกบลงห้ามเสียงทุกอย่างทีาผมจะพูดออกไป
"ห้ามพูดเรื่องตายอีกนะ" มันพูดโดยที่ไม่ถอนปากออกจากปากผม ผมเลยประกบปากลงบนปากมันบ้าง แต่คงแรงเกินไป โอ๊ยยยย มันร้องเสียงดัง ลืมไปว่ามันเจ็บอยู่นี่หว่า
"วันนี้แค่นี้ก่อนแล้วกัน หายเจ็บแล้ว โดนแน่" หึๆๆๆๆ ผมหัวเราะในลำคอ
"เป็นแฟนกันมั้ย"ผมตัดสินใจถาม เขินโว๊ยยยย ผมมองมันก็หน้าแดงแข่งกับรอยช้ำนั่นเหมือนกัน
"อืม" มันตอบอายๆ
"กูมีแฟนแล้วโว้ยยยยยยยย" โคตรดีใจอ่ะ
ความคิดเห็น