++ SMooT SicK lOvE+_

ลำดับตอนที่ #1 : Episode1 - ผีหลอก!!

Episode 1 ผีหลอก !!


ณ ที่ทำการเรียน(ที่เหมือนจะไม่ค่อยได้เรียนสักเท่าไหร่)

  "ผีอะไรวะ น่ารักชิบ..แก้มนุ่ม.." ชายหนุ่มเพ้อออกมาเป็นรอบที่ร้อยแล้วเห็นจะได้ พลางจับแขนที่มีผ้าพันแผลพันอยู่ จนเพื่อนที่นั่งข้างๆ ทนไม่ได้

  "มึงเป็นห่าไรวะ .. บอกกูหน่อยเห้อ อย่าปล่อยให้พวกกูนั่งอยากรู้ดูมึงเพ้ออย่างงี้เลยคร้าบบเว้ยย" เพื่อนที่นั่งใกล้ที่สุดถามขึ้นแล้วพนมมือไหว้ แกมขอร้องให้ไอ้คนบ้าที่นั่งเพ้ออยู่เป็นชั่วโมง ไขความกระจ่างเสียที

  "ก็ ผี น่ารักอ่ะมึง หึหึ" ฮันคยองยังคงไม่เล่า สายตาเหม่มลอยปากยังฉีกยิ้มร่า

  "แม่ง มึงโดนผีเข้าแหงอ่ะ ไอ้มินโทรหาหมอผีดิ๊" คยูฮยอนที่ทนไม่ได้กับเพื่อนที่อยู่ตรงหน้า หันหน้าไปบอกเพื่อนอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆกัน

  "เอ้า..จะทาอีกนานไหมครีมน่ะครับ คุณชายแค่นี้ยังไม่หว่องอีกเรอะ ??" เมื่อเห็นคนที่วานไม่ยอมตอบ เลยหันกลับไปดู แล้วก็ปรากฎว่า คุณชายท่านนั่งทาครีมให้กับผิวที่ขาวๆ นั่นอยู่

  "นี่!! มึงว่ากูหว่องเรอะ ใครจะไปเหมือนมึงล่ะวะ คนเรามันก็ต้องดูแลผิวพรรณให้ดีอยู่เสมอ มึงระวังจะมาเผลอทำกับกูเหมือนเมื่อวานก็แล้วกัน  และอีกอย่างแม่กูสอนมา !!" ซองมินทำเพียงแค่เชิดหน้าขึ้นมามองแล้วตอบกลับอย่างไม่สนใจอะไรนัก แต่ดันตะโกนคำหลังสุดซะเสียงดังลั่นห้อง ทำเอาคนทั้งห้องหันมามองเป็นตาเดียว

  "จะ .. จาพูดทำไมวะ!! ตูล่ะกลุ้ม"  คยูฮยอนได้แต่กุมขมับ กะเพื่อนที่ขนาบข้างตัวเองอย่างเหนื่อยใจ แล้วยังนึกย้อนถึงเรื่องเมื่อคืนอีก






ย้อนเวลาไปหารัก -------------- (ไม่ใช่และ -*-)

  ซ่า ๆๆๆๆ

  เสียงน้ำผนที่ตกหนักกระทบกับพื้น ที่ดูทีท่าว่าอย่างไงก็คงไม่ยอมหยุดลงง่ายๆ ทำเอาใครหลายๆคนต้องนั่งรอที่ป้ายรถเมย์อย่างเซ็งๆ  และก็รวมไปถึงชายหนุ่มสองคน ที่ใส่ชุดโรงเรียนมัธยมปลายโรงเรียนเดียวกัน 

  "รถเมย์มาแล้ว" เสียงของใครสักคนในระแหวกนั้นดังขึ้น ทำเอาคนทั้งป้ายรถเมย์ลุกขึ้นกันพรึ่บ

  "อย่าเบียดครับๆๆ ค่อยๆ ขึ้นครับ" เสียงคุณลุงคนขับตะโกนออกมาจากรถเพราะคนที่เบียดกันขึ้นรถจนอาจจะคิดได้ว่าเขามีการแจกของฟรีกันหรือไร ?!

  "เฮ้อ !! แน่นอีกแล้ว คันหลังก็ได้วะ" ฮันคยองถอนหายใจพลางพูดออกมา แล้วก็นั่งลงที่เดิม หนาวก็หนาวแต่จะให้ขึ้นไปเบียดอย่างกับปลากระป๋องอย่างนั้น ขอบายดีกว่า โดยมีสายตาคู่หนึ่งที่จับจ้องอยู่



  ฉึก !

เสียงโลหะปลายแหลมคบกริบกรีดลงที่เนื้อของคนที่นั่งถอนหายใจเมื่อสักครู่ ทำเอาชายหนุ่มชะงักค้าง โลหิตสีแดงเข้มข้นไหลเป็นสายหยดลงไปกับน้ำฝนที่ยังคงตกลงมาไม่หยุด
 
 "จำไว้ นี่แค่บทลงโทษที่มึงสะเออะมายะ ... แย่ง" ไอ้หน้าแย่คนนึงชี้หน้า คนที่กำลังจะหมดสติเพราะความตกใจ

  พลั่ว พลั่ก ตุบ ตุ๊ก ตุ่ย ตึ้ม ตั้ม ติ๊ ตุ๊ ตุ๊ย

 "ก็แค่เนี้ย นึกว่าจะแน่" ร่างใหม่ปรากฎขึ้นแล้วยำอีกคนที่ถือโลหะสีเงินไว้ในมือจนหมดสถาพลงไปกองกับพื้น แล้วตัวเองก็ไปเขี่ยๆ คนที่นอนเลือดเปอะแขน

  "เฮ้! เป็นไรป่ะวะ ?? โรงเรียนเดียวกันนี่หว่า เฮ้ยๆ ตื่นนะเว้ย" เขายังคงเขี่ยๆ เหมือนกับว่าคนคนนั้นเป็นก้อนขี้หมา

  "เฮ้ย !! ผีหลอกกกกกกก" ชายหนุ่มที่พอได้สติกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวสักนิดก็ ร้องตะโกนขึ้นมา

  "ผีบ้านแป๊ะแกดิจะหน้าตาดีขนาดนี้ _*_ คนมาช่วยแล้วยังจะ.. เดี๊ยวปั๊ด" ไม่พูดเปล่า กำหมัดจะต่อยจริงเสียด้วยสิ ...

  "เฮ้ย !! ขอโทษๆ ก้อหน้าขาวซะขนาดนั้น ขอบคุณมากนะครับคนสวย" ฮันคยองยังไม่วายจะหยอกเย้า

  "อยากโดนกรีดอีกสักข้างมะ หรือไม่ก็กรีดปากเหมือนบุปผาราตรีเมืองไทยซะเลย เอาไหมห๊ะ !!" มาช่วยแล้วจะยังพูดมาก หาว่าสวยอีก แม่งเจ็บใจจริงๆ  รู้งี้ให้โดนมีดแทงตายไปเลยดีกว่า โมโหโว้ยยยยยยย

  "ขอโทษค้าบบบ สวยแต่ดุว่ะ " ฮันคยองทำหน้าสำนึกผิด แล้วพูดกับตัวเองเบาๆ เท่านั้นแหละ

  "ไม้่ได้สวยโว้ยยย ผู้ชาย น่ะ ผู้ชาย แกเข้าใจไหม !! ยังดีกว่าไอ้คนที่ถึกแต่ปล่อยให้โดนมีดกรีดแขนแหละวะ"  เกินทน _*_"

  "อ่อ ห๊า าาา !! ผู้ชายหรอวะเนี่ย ??" ฮันคยองพูดเสียงดังพลางมอง สำรวจคนตรงหน้าอีกครั้งอย่างพิจารณา ผู้ชายห่าไรวะ ตัวโคตรขาว ปากแดง จมูกเป็นสัน ถึงตาจะไม่โต แต่ก็น่าดูไม่น้อย แล้วอย่างนี้หรอวะ ผู้ชาย !!

  "เออ พูดมากอยู่ได้ สรรพนามเปลี่ยนทันทีเลยน้ะเว้ย เลิกมองสักทีเว้ยยย เลือดจะหมดตัวไหมน่ะ แกไม่เจ็บรึไง !!" พอพูดถึงเลือด ชายหนุ่มก็มองที่แขนตัวเองอีกครั้ง หลังจากนั้น ...

ทุกอย่างก็ ดับวูบบบบไป

  "เอ้า เอามันเข้าไป ซวยจริงเลยตู !! หึ่ย _*_ " ร่างที่ไม่ค่อยจะสูงมองไอ้คนที่สลบอยุ่ข้างๆ อย่างเซง มันจะอะไรกับชีวิตคนที่อยากกลับบ้านไปหาแม่อย่างเขานะ

  "แล้วจะลากไปไว้ไหนวะเนี่ย เฮ้ย !! ตื่นดิ ตื่นเว้ยๆๆๆ   ตื่น " เมื่อพยายามเรียกอย่างไงก็ไม่ตื่น งั้นก็กลับบ้านละกันวะ ... แม่ก็อยู่ ...

---------------------------------------------------------------------------------------

Pathos in you life. Is to live with the painful past

สิ่งที่น่าสมเพชที่สุดในชีวิต คือการอยู่กับอดีตที่เจ็บปวด



---------------------------------------------------------------------------------------

[Talk ^^ ,, ]
09.05.11 07.33 P.M. @ my sweet home ^^

อ่า ^^ ตอนนี้ก้ออยากแต่งเรื่องนี้ ฮ่าๆ พรุ่งนี้ก้อเปิดเรียนแล้ว หวังว่าทุกคนจะตั้งใจเรียนนะจ๊ะ ^^
ถ้าคำพูดคำจาไม่เรียบร้อยไปหน่อยก็ขอโทษด้วยนะ จริงๆเค้าเป็นคนพูดเพราะน้ะ ฮ่าๆ  แต่เพื่อเพิ่มอรรถรถและช่วยบิ้วอารมณ์ไง ฮ่าๆ

สุดท้าย
รักม่าม๊า รักพ่อจ๊า รักน้องชาย รักเพื่อนๆ รักอึนฮยอก รักซุปเปอร์จูเนียร์ ^^

---------------------------------------------------------------------------------------

[Song ,, ]
Just wanna be with you ,, HSM3

All I wanna do
Is be with you, be with you
There's nothing we can't do
Just be with you, be with you
Only you
No matter where life takes uu
Nothing can break us apart [You know it's true]

I just wanna be with you ,,



-------------------------------------------------------------------------------------