คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Unlimit Wanted [CT7] 100%
“เฮุนปล่อยัน่วย้วยใร็ไ้ ่วย้วย!!!” ูยอนับประูรถไว้
“เธอไม่ไปี้อใ้ำลัพาไป” หมัอเฮุน่อยไปที่ท้ออเธอ
“โอ๊ย!! ริส่วยัน้วย…” เสียอูยอนแผ่วเบา มือุ้มบริเวท้อวามเ็บปวเริ่มทำให้ร่าบาล้มล
“ที่ริันไม่อยาะทำแบบนี้ับเธอหรอนะ แ่เธอไม่ยอมเียบเอ” นิ้วยาวลูบเรียวหน้าาวอูยอน เธอพยายามปัมือเาออแ่ร่าายมันหนัไปหม เฮุนัารอุ้มูยอนไปที่รถแล้วออาห้าทันที
ริสมาถึลานอรถพบับรถอูยอนที่ถูเปิทิ้ไว้ เารีบวิ่เห็นเพีย้าวอที่วาอยู่ ริสสบถพร้อมทุบเสาเพื่อระบายวามโรธมือที่เริ่มมีเลือึมออมา เาโทรหาอิน
“ไอ้อิน!!!ูยอนโนลัพาัวไป”
“ไ้ไว่ะ มึล้อเล่นูเปล่าเนี้ย”
“ล้อเล่นเหี้ยอะไร มึไปอให้ไอ้เทาเพื่อนมึ่วยหน่อยเร็วๆ้วย ส่วนูะโทรหาูยอนเรื่อยๆ”
“โอเไ้ๆ” อินวาสายไป
อนนี้อินำลัะพาูอไปส่บ้านแ่พอรู้่าวร้าย็อรถันหรู้าทา ูอนั่้าๆหันมออินอย่าๆสีหน้าอเาูัวลมา อินสไล์ไล่รายื่อในมือถือ่อนะโทรหาเทา
“ฮัลโหล เทาู้อารให้มึ่วยอย่า่วนย้ำว่า่วน”
“เิอะไรึ้น”
“เพื่อนูำลัอยู่ในอันราย เธอื่ออูยอน” ูอหันไปมออิน นั่นื่ออพี่สาวเธอ
“ไ้เลย ถ้าไ้อะไรืบหน้าูะโทรหามึนะ” เทาวาสายแล้วรีบัารามที่อินบอ
“เมื่อี้นายุยับใร แล้วพี่ันำลัอยู่ในอันรายอีรีบเล่ามาให้ันฟัเี๋ยวนี้เลยนะ!!!” เธอเย่าแนพร้อมเสียสั่นร่อน
“ใเย็นๆ อนนี้พี่เธอถูลัพาัวไปแ่ันบอไอ้เทาแล้วมันเป็นำรวที่เ่ที่สุในรม”
“ออนนี่ ทำไมถึ…” ูอหยุ่อนน้ำาอเธอไหลอาบแ้มทั้สอ้า
"ทำไมถึมีนิร้ายับออนนี่ ทั้..ทั้ที่เธอไม่เยไปทำร้ายใรเลย" เสียสะอื้นไม่หยุอร่าเล็ อินโอบอพร้อมปลอบโยน
"ุยอนะ้อไม่เป็นอะไร เธอเื่อันนะ" ร่าเล็พยัหน้าอบ
ริสยัโทรหาูยอนเรื่อยๆรถหรูับรไปที่รมำรว ร่าสูวิ่ไปห้อทำานอเทาึ่อนนี้เทาำลัรวสอบภาพล้อวรอยู่ วาอริสับ้อไปที่ภาพูยอนอนเธอำลัุยโทรศัพท์ับเาอยู่ านั้นมีายนหนึ่ำลัพาเธอึ้นรถไป
"ไอ้ผู้ายนนี้"
"ริสรู้ัเหรอ" เทาถาม
"เยเอในลับอนามูยอนไป ใ่มันแน่นอน"
"่วยแ้ามหารถทะเบียนนี้้วยแล้วรีบแ้ผมทันทีเ้าในะ ริสแไปับัน"
"ไ้เลย"
ูยอนเริ่มรู้สึัวพยายามะลุแ่มือับาไ้ถูมัไว้ เธอวามอรอบๆที่นี้มันห้ออะไรันแถมัวเอยัมานอนบนเียอี มือเล็่อยๆแ้เือที่มัเธออยู่แ่มันมัแน่นมาระหว่านั้นเอเฮุน็เ้ามาใล้เธอ ูยอนยับห่าออาายหนุ่ม หนุ่มผมสีน้ำาลแ้ผ้ามัปาออ
"แทำแบบนี้ทำไม้อารอะไรันแน่"
"ันทำไปเพราะมันเป็นำสั่ เธอันไปยุ่ั้นลาวามรัอพวเา"
"พูอะไรันไปั้นลาวามรัใรมิทราบ"
"เลิพูีว่า เรามาทำอะไรสนุันไหม" เฮุนเลื่อนมือไปามใบหน้าอูยอน
"พูาทุเรศ ถ้าแืนทำอะไรันะะโนให้น้านอไ้ยินเลย" ูยอนู่แ่ท่าทีอายหนุ่มไม่เรลัวแ่อย่าใ
"ถ้าล้า็ลอูสิ" เฮุนหยิบมีึ้นมา ูยอนเห็นเริ่มลัวึ้นมา
ายหนุ่มับร่าบาไว้ไม่ให้ิ้นหนี สายาโลมเลียร่าายอวบอิ่มอหิสาวมันทำให้วามหื่นระหายในัวเาแทบลั่ เฮุนใ้มีรีเสื้อบาๆออทีละนินาเนินออวบับผิวที่าวทำเอาเาเล่นอใไม่ไหว
"อย่าทำอะไรันเลยนะ" หิสาวอ้อนวอนทั้น้ำา
"โอ๋ๆอย่าร้อสิ่ะ" เฮุนปาน้ำาที่แ้มใหู้ยอน
"แ่ร่าายอเธอมันยั่วยวนแถมอนนี้ันเริ่มมีอารม์มาแล้ว้วย ันอแล้วันนะูยอน"
ายหนุ่มัารออาว่อนะใ้ลิ้นื่นสัมผัสไปที่ผิวอเธอ มืออเาเริ่มลูบไล้ไปามส่วน่าๆอร่าายเา่อยถประโปรสีเนื้ออเธอ ูยอนพยายามิ้นสุีวิแ่เธอไม่อาสู้แรอเาไ้
RrrrrrrrrrRrrr
มือถืออเฮุนัึ้น เาสบถเบา่อนะลุไปรับอย่าอารม์เสียนที่โทรมาไม่่ใ่ใรือนอาเ้านายอเา ระหว่าที่เาำลัุยโทรศัพท์อยูู่ยอนพยายามใ้มีเือนเือที่มัมือออแล้ว็ทำสำเร็ เธอ่อนมีไว้้าหลัแสร้ทำเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
"เรามาสนุัน่อเถอะ" เฮุนเินเ้าหา
"ฝันไปเถอะ ึ" ูยอนใ้มีแทเ้าไปที่ท้ออเฮุน
เฮุนมอเลือที่ไหลออมา่อนะล้มลไป ร่าบามอายหนุ่มนอนมอเลือมือที่เ็มไป้วยเลือทำให้เธอสิไม่อยู่ับัว ูยอนว้าโอโฟนโทรหาริสเธอนั่อเ่ารอสาย
"ูยอน ูยอน นั่นเธอใ่ไหม" ริสถาม้วยน้ำเสียระวนระวาย
"ริส..ัน่า..." เสียที่สั่น้วยวามลัวเริ่มทำให้ายหนุ่มเริ่มเป็นห่วมาึ้นว่าเิม
"ั้สิไว้ ่อนนี้เธออยู่ไหน" ูยอนพยายามรอบหาุสัเ
"มันล้ายๆห้อในโรแรมเลยแถมแถวนี้ยัเปลี่ยวี้วย" เธอมอนอหน้า่า
"เี๋ยวผมะไปหาอย่าไปไหนเ็านะ"
หลัาที่วาสายไปริสเินไปหาเทาพร้อมเล่าเรื่อให้เาฟั พอรวสอบูรู้แล้วว่าูยอนอยู่ที่ไหน รถำรวพร้อมริสมุ่รไปที่อพาร์ทเมน์ทันที เมื่อมาถึร่าสูรีบามหาูยอนเาพยายามโทรหานไ้ยินเสียมือถือัมาห้อๆหนึ่พอเปิเ้าไปพบับูยอนที่ำลันั่ัวสั่นอยู่พร้อมับศพอเฮุนนอนมอเลือ
"ูยอนมอผม เธอไม่เป็นอะไรนะ" ายหนุ่มประอใบหน้าอเธอ ใบหน้าีเผือเสื้อผ้าเ็มไป้วยเลือัวสั่นไม่หยุ
"ผมอยู่นี้แล้วูยอนไม่้อลัวแล้วนะ" ริสอเธอแน่น
"ริส ันลัวเหลือเินมันพยายามะ...." ร่าบาบอายหนุ่ม
"ไม่้อพูแล้ว" ร่าสูหันมอเฮุน ถ้าไอ้เวรมันยัมีีวิเาระทืบมันายาเท้าแน่นอน
"เี๋ยวเรื่อที่เหลือพวเราัาร่อเอ พวุลับบ้านไ้รับ" เทาโ้แล้วหันไปัารศพอเฮุน
ริสประอูยอนึ้นรถแล้วับไปบ้านอเา สภาพอเธอูแย่มาถ้าืนลับไปสภาพแบบนีู้อใมาแน่นอน เสื้อผ้าาหลุยเนื้อัวมีาบเลือและรอยแผลเล็น้อย ในที่สุมาถึบ้านริสเาประอูยอนเ้าบ้านบรราแม่บ้าน่าใเมื่อเห็นสภาพอเธอ
"่วยไปเรียมเสื้อผ้าให้เธอ้วย" ร่าสูสั่แม่บ้าน ริสพาูยอนนั่ในห้อนอน
"เี๋ยวผมเ็ัวให้นะ" เาเรียมน้ำอุ่นพร้อมผ้าผืนเล็มา
"ไม่้อันทำเอไ้" ร่าบาพยายามะหยิบผ้าแ่ริสไม่ยอมให้
"อย่าื้อไ้ไหม อยู่เยๆ"
ริสหยิบผ้าุบน้ำอุ่นบิพอหมาๆเ็ผิวายาวนวลอหิสาว สายาอเธอมอนที่ำลัเ็ัวให้เาูแ่าาอนแรมา เธอรู้สึหวั่นไหวับนรหน้า มือบา่อยๆสัมผัสไร้ผมสีทออริส
"ุทำอะไรอ่ะ"
"แ่อยาถามว่าไปทำสีผมร้านไหนมาสีสวยีเนอะ" ำพูอเธอทำเอาริสหลุำออมา
"ำอะไรไม่ทราบลเหรอ" ูยอนออ
"อโทษๆ เสื้อผ้าผมให้แม่บ้านเรียมให้แล้วรีบแ่ัวเสร็ลมาิน้าว้วย" พูเสร็เาเินออาห้อ
ูยอนัารแ่ัว่อนะส่้อวามหาูอเธอะไ้หายห่ว พอเสร็เธอลมาั้นล่าอบ้านภายในแ่สไล์ยุโรปสมเป็นบ้านนรวยริๆเินมาเอริสำลันั่ิน้าวอยู่ ายหนุ่มึเรียใหู้ยอนมาิน้วย
"น่าินัเลย ><" อาหารมามายวาบนโ๊ะมีแ่อน่าอร่อยทั้นั้น
"ินสิ รออะไรอยู่ล่ะ"
"ินแล้วนะ่ะ" ูยอนลมือทานอย่าเอร็อร่อย ริสเอแอบมอพลาอมยิ้มับวามน่ารัอเธอ
"ปาุเลอะหมแล้วมานี่" เรียวนิ้วเ็ราบเลอะที่ิอยู่ริมฝีปา
"บอให้รู้็ไ้ ไม่เห็น้อมาเ็ให้เลย" ร่าบาหันไปทาอื่นเพื่อ่อนใบหน้าที่แไม่ให้เาเห็น
"ันอิ่มแล้ว ลับ่อนนะอบุนายมาที่มา่วยัน" ูยอนำลั้าวเท้าเินแ่ถูริสับไว้่อน
"อนนี้มันึมาแล้ว ุวรพัที่นี้่อนแล้ว่อยลับ"
"็ไ้ แล้วให้ไปห้อไหน"
"ห้อนอนอัน"
พูเสร็ริสอุ้มูยอนึ้นไป้าบนบรราแม่บ้านเห็น็หัวเราะอบใให่ มือบาทุบอว้าแ่เา็ไม่ยอมปล่อยเธอล บ้านอันโห้อมีั้เยอะทำไม้อให้นอนห้อเียวับนาย้วย ร่าสูโยนร่าบาบนเียนุ่น่อนะนอนอเธอไว้ในอ้อมแนอเา
"นายมาอันทำไมเนี้ย" ูยอนโวยวาย
"นมันอยาอนิหน่าแถมลโทษที่ทำให้ผมเป็นห่ว" ูยอนนิ่ไป ใบหน้าทั้สอห่าันแ่นิหน่อยนมูะนันอยู่แล้ว
"นายเป็นห่วันเหรอ"
"ใ่แล้วมา้วย ืนนี้อนอนอุแบบนี้ไ้ไหม" เสียทุ้ม่ำระิบ้าหู
"อื้ม" หิสาวอบ ริสยิ้มอย่าพอใ่อนะอเธอแน่นว่าเิม
.
ความคิดเห็น