ยัยเอ๋อสุดซ่าส์กะนายบ้าหน้าหื่น

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8 แรกพบ

บรรยากาศภายในสนามบินฮ่องกง ผู้คนหลากหลายมาจากต่างสถานที่กันเดินถือกระเป๋าสัมภาระของตนเองไปยังเป้าหมาย หญิงสาวคนหนึ่งเดินลากกระเป๋าเดินทางของตนพรอมกับมองหาอะไรบางอย่าง

“เอ๋ แล้วบริษัททัวร์ที่เราจองเอาไว้ทำไมยังไม่มาอีกเนี่ย”หญิงสาวคนนั้นเดินหน้ามุ่ยเพราะเธอได้จองทัวร์เอาไว้กับบริษัทหนึ่งในฮ่องกงแต่เธอยังไม่เห็นคนของบริษัทที่ว่านั้นเลย

“คุณ เฮจิน ทางนี้ค่ะ”หญิงสาวหันไปตามเสียงเรียกทันที พอเห็นว่าคนที่ตะโกนเรียกเธอนั้นชูป้ายของบริษัททัวร์เอาไว้เธอก็ยิ้มออกแล้วรีบเดินไปทางนั้นทันที

“ดิฉันชื่อ หลี่ฟางค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ รถที่เราเตรียมเอาไว้เผอิญเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าจะสะดวกมั๊ยคะถ้าดิฉันจะพาคุณนั่งแท็กซี่ไปยังที่พักน่ะค่ะ”พนักงานรีบเอ่ยปากระหว่างที่กำลังช่วยเฮจินถือกระเป๋า

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดิฉันไม่เรื่องมากอะไรอยู่แล้ว ว่าแต่คุณพูดภาษาเกาหลีได้ด้วยเหรอค่ะ”เฮจินหันไปยิ้มให้กับไกด์ส่วนตัวของเธอ ที่จริงแล้วครั้งนี้เธอจองทัวร์ไว้กับบริษัททัวร์ก็จริงแต่เธอเป็นคนที่ชอบเที่ยวแบบอิสระ เธอเลยให้ทางบริษัทจัดหาไกด์ส่วนตัวให้

“เรียกดิฉันว่า ฟางก็ได้ค่ะ ดิฉันเคยมีเพื่อนเป็นคนเกาหลีน่ะค่ะ เลยหัดพูดจากเค้า”ฟางบอกขณะเดินไปเปิดประตูรถแท็กซี่ให้กับเฮจิน

“ไปโรงแรม Eaton”ฟางบอกคนขับรถแล้วระหว่างทางฟางก็ทำหน้าที่ได้ไม่ขาดตกเลยสักนิดบอกถึงระยะเวลาของารเดินทางจากสนามบินถึงโรงแรมและสถานที่ต่าง ๆ ระหว่างทางไปโรงแรม

หลังจากเช็คอินเรียบร้อยแล้ว ฟางได้นัดเฮจินเอาไว้เพื่อจะพาตระเวนเที่ยวกันตั้งแต่คืนนี้

“สวัสดีค่ะ”เฮจินรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็วเพราะเบอร์ที่โชว์อยู่มันทำให้เธอดีใจอย่างมาก

“ไม่เห็นโทรหาฉันเลยนะคะ นึกว่ามีแฟนใหม่ไปซะแล้ว”เฮจินทำน้ำเสียงน้อยใจใส่คนทางปลายสาย

“เงียบทำไมล่ะคะ หรือว่ามีแฟนใหม่แล้ว”เฮจินยังคงพูดอยู่ฝ่ายเดียวโดยทำเสียงงอนเล็ก ๆ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้เจอหน้าแฟนนานแล้วแต่เขาคงไม่ทำเรื่องแบบนั้นหรอก ส่วนคนปลายสายยังคงเงียบอยู่

“ผมไม่ได้มีแฟนใหม่หรอกครับ ถึงฮ่องกงแล้วใช่มั๊ยครับ”

“ค่ะ เพิ่งถึงโรงแรมเอง คุณก็โทรมาพอดีเลย คิดถึง วินจังเลยค่ะ”

“ผมเองก็คิดถึงนะครับ แฟนที่น่ารักของผม งั้นผมไม่รบกวนนะครับอย่าลืมเที่ยวเผื่อผมด้วยล่ะ”ยังไม่ทันที่เฮจินจะได้ตอบอะไรโทรศัพท์ก็ตัดสายไปซะก่อน

“บายค่ะวิน”เฮจินมองโทรศัพท์ในมือแล้วเกิดอาการน้ำตาคลอเธอกับแฟนไม่ได้เจอหน้ากันมานานแล้ว เป็นเพราะเธอต้องทำงานเดินแบบอยู่ที่เกาหลี ส่วนแฟนเธอก็อยู่อีกประเทศหนึ่ง แฟนเธอเป็นคนเจ้าชู้ แถมกะล่อนซะอีกแต่เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงได้รักเขามากขนาดนี้ อาจเป็เพราะว่าเขาเป็นแฟนคนแรกของเธอก็เป็นได้

“คุณเฮจินคะ สองทุ่มแล้วนะคะ ดิฉันมารับแล้วค่ะ”ฟางยืนเคาะประตูห้องของเฮจินอยู่ จะว่าไปฟางเองก็ถือได้ว่าเป็นพนักงานที่โชคดีที่สุดเพราะคงหายากที่นายจ้างจะจ่ายค่าโรงแรมหรู ๆ ให้

“ค่ะ ๆ มาแล้วค่ะ ว่าแต่วันนี้เราจะเริ่มกันที่ไหนดีคะ”เฮจินเดินออกมาจากห้องด้วยท่าทีที่ต่างจากเมือครู่นี้อย่างสิ้นเชิง

“อืม เราก็เริ่มที่ใกล้ ๆ นี่ก่อนก็แล้วกันนะคะ ถนนนาทาน”เฮจินมองหน้าฟางแล้วยิ้มออก ถนนนาทาน ย่านของการช็อปปิ้ง

“เอ่อ คุณ หนูครับ”เสียงผู้ชายคนหนึ่งตะโกนเพื่อเรียกผู้ชายคนที่กำลังวิ่งหนีอย่างสุดฤทธิ์

“ผมโตแล้วนะลุง แล้วก็เลิกเรียกเหมือนผมเป็นเด็ก ๆ ด้วย”ชายหนุ่มพยายามวิ่งหนีผู้ไล่ตาม ระหว่างทางที่วิ่งหนีก็มองหาลู่ทางการหลบหนี พอเห็นตรอกเล็ก ๆ ข้างหน้าก็รีบเลี้ยวเข้าไปทันที

“คุณหนู รอผมก่อน ผมมีเรื่องจะบอก”เสียงคนที่วิ่งตามวิ่งผ่านตรอกที่เขาซ่อนตัวไปแล้ว

“เฮ้อ ตามอยู่ได้ น่ารำคาญจริง ๆ นี่คุณพ่อกับคุณแม่คงส่งคนให้มาตามเราอีกล่ะสิ”ชายหนุ่มออกจากที่ซ่อนตัวแล้วเดินย้อนตามทางที่วิ่งหนีมา

“เฮ้อ วิ่งมากเลยหิวเลย หาอะไรกินก่อนดีกว่า”ชายหนุ่มเดินเข้าร้านอาหารหรูที่อยู่ไม่ไกลออกไปนัก แต่ก็ต้องหยุดชะงัก

“สวยชะมัดเลย”ชายหนุ่มมองตามหญิงสาวสองคนที่เดินผ่านหน้าเขาไป ความสวยทำให้เขาต้องยอมหิวเพื่อที่จะทำความรู้จักกับผู้หญิง

“ฮ้าว ง่วงแล้วค่ะฟาง กลับกันเถอะ”เฮจินทำท่าหาวทำให้ชายหนุ่มที่แอบตามมามองแล้วแอบยิ้มนิด ๆ เพราะที่ผ่าน ๆ มาเค้าเจอมาก็แต่พวกผู้หญิงที่พยายามทำตัวให้ดูดีต่อหน้าคนอื่นแต่เธอคนนี้กลับแปลก กว่าคนอื่น ๆ ทั้งที่ดูแล้วน่าจะเป็นพวกไฮโซแต่กลับทำตัวแตกต่าง

ระหว่างทางเดินในล็อบบี้ของโรงแรม เฮจินกับฟางเดินดูรูปที่ตัวเองถ่ายมาโดยลืมมองทางเดินจนชนเข้ากับใครบางคน

“ขอโทษค่ะ”เฮจินเอ่ยคำขอโทษคนที่เอเดินชนร่างกายของเธอตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มตรงหน้า ใบหน้าของเธอกับผู้ชายคนนั้นห่างกันแค่คืบใกล้ซะจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ของอีกฝ่ายตาสบตากันเนิ่นนาน นานจนเหมือนเวลาถูกหยุดเอาไว้

“คุณเฮจินคะ เป็นอะไรหรือเปล่า”เสียงของฟางทำให้คนทั้งสองหลุดออกจากมนตร์สะกดของกันและกัน ฟางรีบวิ่งเข้ามาดูเฮจิน

“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ คุณฟาง เอ่อ ดิฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ดิฉันเดินไม่ดูทาง”เฮจินมองชายหนุ่มอย่างเขินอายจนชายหนุ่มเองแอบยิ้มในใจไม่ได้

“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณเฮจิน”ชายหนุ่มส่งยิ้มที่แสนจะอบอุ่นให้ยิ่งทำให้เฮจินหน้าแดงกว่าเก่า ส่วนฟางเองก็ได้แต่มองแล้วทำสีหน้างง

“เอ่อ เมื่อกี๊เพื่อนคุณเรียกคุณว่า เฮจิน ผมเลยเรียกบ้างคงไม่ถือสานะครับ ผมชื่อเอ่อ...ยุนหยุงจูนครับ”

“เอ่อ ขอบคุณค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”เฮจินรีบดึงมือฟางเพื่อขึ้นห้องพักผ่อนทันที ส่วนชายหนุ่มเองก็เอาแต่ยืนยิ้มพอก้มลงมองสายตาก็สะดุดเข้ากับของบางอย่าง เขาก้มเก็บขึ้นมาแล้วมองตามหญิงสาวด้วยรอยยิ้มที่แสนจะเจ้าเล่ห์

“บ้าจริง ทำไมเราต้องหน้าแดงด้วยนะ”เฮจินที่เพิ่งถึงห้องนั่งมองเงาตัวเองในกระจกแล้วเหมือนเพิ่งนึกอะไรออกเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด

“สวัสดีค่ะ วิน คิดถึงจังเลย”เฮจินมีสีหน้ายิ้มแย้มทันทีที่อีกฝ่ายรับโทรศัพท์แต่เธอก็ต้องหุบยิ้มเพราะเสียงที่ตอบกลับมาไม่ใช่เสียงแฟนเธอแต่เป็นเสียงผู้หญิงคนอื่น

“วินอาบน้ำอยู่น่ะค่ะ แล้วก็คงไม่ว่างยาวเลยน่ะค่ะ เพราะเรากำลังจะสนุกกัน”สักพักก็มีเสียงผู้ชายดังแทรกเข้ามา เธอจำเสียงนั้นได้ดีมันเป็นเสียงของแฟนเธอ คนที่เธอกำลังจะหมั้นด้วยปีหน้าพอสักพักผู้หญิงคนนั้นก็หันมาคุยกับเธอต่อ “เพราะงั้นแค่นี้นะคะ บายค่ะ อ้อ แล้วก็นะคะ วินเค้าคงลืมคุณไปแล้วล่ะมั๊งคะ ไม่ต้องโทรมาอีกนะ”อีกฝ่ายกระแทกโทรศัพท์ลงอย่างแรงส่วนเฮจินยังคงอึ้งอยู่จนทำอะไรไม่ถูก พอดีกับเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“ขอโทษนะครับ คือ คุณทำของตกไว้เมื่อครู่น่ะ ผมเลยเอามาส่ง”หยุงจุนยื้นยิ้มอยู่ที่หน้าประตู

“งั้น ลงไปหาอะไรดื่มข้างล่างเพื่อเป็นการขอบคุณหน่อยมั๊ยคะ”เฮจินชวนหยุงจุนลงไปหาอะไรดื่มเพื่อเป็นการขอบคุณ แต่นี่ก็เป็นหนึ่งในสาเหตุที่เธอต้องการดื่มเท่านั้นแต่สาเหตุหลักคือ แฟนเธอกำลังนอกใจ คนที่เธอกำลังจะหมั้นด้วยกำลังอยู่กับผู้หญิงคนอื่น

“เอ่อ คุณเฮจินครับ ผมว่าคุณดื่มเยอะไปแล้วนะครับ พอเถอะ”หยุงจุนพยายามดึงแก้วออกจากมือของเฮจิน เฮจิน ยอมทำตามแต่โดยดี หยุงจุนเลยพาเฮจินไปส่งที่ห้อง จากการที่นั่งดื่มเป็นเพื่อนเธอไม่กี่ชั่วโมงทำให้เขารู้จักเธอมากกว่าเก่า พอแอลกอฮอล์เข้าปาก ความในใจต่าง ๆ ของเธอต่างพรั่งพรูออกมาพร้อมกับน้ำตาของเธอ เขาเองก็ดื่มไปพอสมควรไม่ถึงกับเมามากสติยังพอมีแต่เฮจินดูท่าจะไปซะแล้วเพราะเธอเดินบ่นเดินว่าถึงแฟนไม่หยุดปาก หยุงจุนเองมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ไม่แปลกที่คนหน้าตาสวย ๆ แบบนี้จะมีแฟนแล้วแต่น่าแปลกที่แฟนของเธอทิ้งคนที่น่าตาสวย ๆ แบบเธอได้นี่สิ

“เอ่อ คุณเฮจินครับ เพื่อนคุณพักห้องไหนเดี๋ยวผมจะไปตามเค้ามาดูและคุณ”หยุงจุนค่อย ๆ วางเฮจินลงบนที่นอน

“5004”เฮจินลุกขึ้นมานั่งแล้วจ้องหน้าหยุงจุนที่กำลังจะกดโทรศัพท์เพื่อโทรเรียกฟางแต่เฮจินเอามือของเธอกดวางสายซะก่อนก่อนเอามือคล้องคอของหยุงจุนไว้

“เอ่อ คุณ เฮจินครับ ปล่อยผมดีกว่านะครับ”หยุงจุนพยายามแกะมือของเฮจินออกแต่ยิ่งแกะเธอกลับยิ่งกอดเขาแน่นกว่าเก่า

“ฉันไม่สวยเหรอ”เฮจินกระซิบถามเบา ๆ ที่ข้างหูของหยุงจุน มันทำให้เขาเกิดอาการตื่นนิด ๆ

“เอ่อ สวยน่ะสวยครับแต่คุณปล่อยผมแล้วก็ลุกออกไปจากตัวผมก่อนดีกว่านะครับ ก่อนที่อะไรมันจะตื่น”หยุงจุนพยายามห้ามใจตัวเองอย่างเต็มที่

“สวยแล้วไม่อยากสัมผัสถึงความสวยของฉันเหรอคะ”ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เฮจินพูดออกมาอย่างกล้าหาญแต่เธอไม่พูดเปล่าเธอส่งจูบอันร้อนแรงให้กับหยุงจุนที่ตอนนี้อยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนโดยมีเฮจินนั่งคร่อมเขาเอาไว้

เฮจินไม่เคยแม้จะจูบแบบนี้กับแฟนตัวเองเลย มันทำให้เธอดูขัด ๆ ส่วนหยุงจุนนั้นดูจะชำนาญเรื่องแบบนี้มากกว่าเขาค่อย ๆ ทำให้เธอผ่อนคลาย ทั้งสองถอนริมฝีปากอันนุ่มนวลออกจากกัน เฮจินมองหยุงจุนด้วยสายตาที่หยุงจุนห้ามใจไม่ไหวอีกแล้ว

“เฮจินครับ ไม่ว่าจะเป็นยังไงผมจะรับผิดชอบคุณเอง”เฮจินมองแล้วส่งยิ้มให้กับหยุงจุน หยุงจุนมองหญิงสาวตรงหน้าแล้วเริ่มห้ามใจไม่ไหวคราวนี้เขาจะเป็นคนสอนเธอถึงรสของการจูบเอง หยุงจุนดันร่างของเฮจินให้อยู่ด้านล่างส่วนตัวเขาก็ก้มลงไปจุมพิตหญิงสาวอย่างร้อนแรงและหนักกหน่วงทำเอาหญิงสาวถึงกับครางออกมาปานจะขาดอากาศหายใจ

ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงถอนจุมพิตออกแล้วเริ่มซุกไซร้ซอกขอที่ขาวนวลนั้นส่วนมือที่เหลือก็แตะยอดอกของเธอเล่นด้วยการเอามือเขี่ยไปเขี่ยมา ช่วยสร้างความหวาบหวามใจให้เธอไม่น้อย จนหญิงสาวครางออกมานิด ๆ ทำให้ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเบา ๆ ชายหนุ่มค่อย ๆ ใช้มือของเขาเลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อของหญิงสาวอย่างชำนาญแล้วสะกิดตะขอบราเบา ๆ ก็หลุดออก ไม่นานนักเนื้อนวลขาวอมชมพูก็เผยให้เห็น ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบสอดมือเข้าโอบกุมเนื้อนวลขาว ๆ นั้นทันที เนื้อนวลที่แสนจะขาวนวลและนุ่มนิ่มแถมยังพอดีมือของเขาอีก เขาค่อย ๆ คลึงเคล้าอย่างละลานใจ

“คุณสวยจริง ๆ ครับ เฮจิน”หยุงจุนมองหน้าแชยีที่มีอาการเขินอายแล้วยิ้มนิด ๆ

ชายหนุ่มก้มหน้าลงเพื่อลิ้มรสเนื้อขาวนวลของหญิงสาวตรงหน้า หญิงสาวตรงหน้าก็เอามือยันกายขึ้นมาเพื่ออำนวยความสะดวกให้กับชายหนุ่ม

ลิ้นร้อน ๆ ค่อย ๆ ลากไล้ไปตามเนื้อนวลพร้อมกับมือของเขาที่เลื่อนต่ำลงเรื่อย ๆ เพื่อปลดเปลื้องส่วนล่างของเขาและเธอเขาขบเบา ๆ ที่ยอดอกสีชมพูมันทำให้เธอเกิดอาการเสียงซ่านจะครางออกมา พร้อมกับโอบกอดชายหนุ่มเอาไว้ ชายหนุ่มค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าต่ำลงมาเรื่อย ๆ จนถึงช่วงกลางลำตัวของหญิงสาว ลิ้นอุ่น ๆ ค่อย ๆ เลื่อนต่ำลง  ต่ำลง เลื่อนผ่านท้องน้อยจนมาหยุดอยู่ที่จุดสงวน หญิงสาวเอามือปิดตรงส่วนนั้นทันที ทำให้ชายหนุ่มเผยยิ้มออกมา

“ไม่ต้องกลัวนะครับ ที่จะทำเนี่ยเค้าเรียกว่าออรัล”แล้วชายหนุ่มก็จัดแจงจับมือทั้งสองที่ปิดเป้าหมายของเขาออกก่อนจะใช้ลิ้นอุ่น ๆ ไล้เลียตรงส่วนนั้นมันสร้างความเสียวซ่านให้กับหญิงสาวมากกว่าเก่าจนเธอครางออกมาพร้อมกับบิดร่างกายไปมานิด ๆ สักพักน้ำขาวใสก็ไหลออกมาชายหนุ่มรีบเลื่อนร่างของหญิงสาวตรงหน้าให้มาแนบชิดตนเองทันที หญิงสาวเกิดอาการสะดุ้งนิด ๆ ตรงส่วนนั้น ความร้อนแรงของเขาทำให้เธอรู้สึกอึกอัดเมื่อเขาดึงร่างบางมาเพื่อให้ครอบครองเขาในคราวเดียว ร่างบาง ๆ ของหญิงสาวครอบครองเขาจนไม่เหลือพื้นที่ให้ขยับเขยื้อนได้เลย ความร้อนอัดแน่น ความเจ็บปวดที่แล่นเข้ามาจนหญิงสาวน้ำตาซึมและทำท่าจะขยับหนีแต่ชายหนุ่มก็เอามือยึดสะโพเธอเอาไว้

“อย่ากลัวเลยนะครับ ผมจะเบามือที่สุด ยิ่งเกร็งจะยิ่งเจ็บนะครับ เฮจิน”ชายหนุ่มเอมจับมือของหญิงสาวขึ้นมาโอบรอบคอของเขาเอาไว้ สักพักพอร่างกายเริ่มชินกันและกันเขาจึงเริ่มขยับตัว

บทรักที่แสนจะร้อนแรงของเขาและเธอได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ทุกการขยับตัวมันทำให้เธอเจ็บ ร่างกายของคนทั้งสองเริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้น แต่สักพักความเจ็บนั้นกลับแปลเปลี่ยนเป็นความเร่าร้อนที่แผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูที่สัมผัส แม้อากาศภายในห้องจะเย็นเพียงใดก็ไม่ช่วยลดความเร่าร้อนของคนทั้งสองได้เลย ร่างกายของคนทั้งสองต่างถาโถมเข้าหากันและกัน

เมื่อถึงจุดหมายปลายทางก็เหมือนกับว่าดาวนับล้านลอยรายล้อมไปทั่ว หญิงสาวครางออกมาเสียงดังกว่าที่ผ่าน ๆ มาเนื้อตัวสั่นเทิ้มแล้วเขาก็ตามหล่อนมาติด ๆ ทั้งสองคนนอนกอดกันบนเตียงนอน หยุงจุนให้เฮจินใช้ศรีษะหนุนบนแผ่นอกของเขา

ทั้งสองคนเหงื่อท่วมกายเหมือนกับเพิ่งออกกำลังกายอะไรที่หนัก ๆ มา หยุงจุนก้มลงมองหน้าเฮจินที่หลับในอ้อมอกเขาแล้วเผยยิ้มที่แสนจะอ่อนโยน

“ผมรักคุณนะครับ เฮจิน และจะรักตลอดไป”เขาบรรจงจุมพิตที่เปลือกตาของเฮจินแล้วนอนกอดเธอเอาไว้อย่างกับว่าถ้าตื่นมาแล้วเธอจะหายไปจากเขา

แต่.....

“เฮจินครับ ๆ”หลังจากผ่านเหตุการณ์เมื่อครู่ไปได้สักพักหยุงจุนก็ปลุกเฮจินขึ้นมา

“อะไรคะ”ยังไม่ทันที่เฮจินจะพูดจบหยุงจุนก็บรรจงมอบจุมพิตที่แสนจะร้อนแรงให้กับเฮจิน ทำให้เฮจินที่กำลังงัวเงี่ยอยู่ถึงกับหายงัวเงี่ย

“ต่ออีกสักรอบนะครับ”หยุงจุนพูดจบก็ส่งจูบที่แสนจะร้อนแรงให้เฮจินต่อโดยไม่รอความเห็นจาเฮจินเลย แต่ดูเหมือนร่างกายของเฮจินเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร เธอโอบแขนไว้รอบคอของหยุงจุน หยุงจุนเริ่มเลื่อนริมฝีปากและลิ้นอุ่น ๆ ของเขาไปทั่วเนื้อตัวของเฮจิน จนเฮจินแอ่นกายไปตามแรงสัมผัสนั้น ไฟรักของคนทั้งสองได้ถูกจุดขึ้นอีกครั้ง และเกือบตลอดคืนไปรักของคนทั้งสองได้ถูกจุดครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งเฮจินหลับไปแล้วและเขาก็เพิ่งจะบรรลุเป้าหมาย (รอบที่เท่าไหร่ไม่รู้)

ชายหนุ่มนอนกกกอดหญิงสาวเอาไว้อย่างหวงแหน เพราะจากเมื่อคืนที่ผ่านมามันทำให้เขาได้รู้ว่าเขาคือคนแรกของเธอและเขาก็จะรักแต่เธอเพียงคนเดียวน่าแปลกที่ในชีวิตนี้ของเขามีผู้หญิงผ่านเข้ามาให้เลือกมากมายแต่เขากลับเลือกที่จะรักและมอบหัวใจของเขากับผู้หญิงคนนี้ คนที่เขาเพิ่งจะพบได้ไม่ถึงวัน

และเป็นไปตามที่หยุงจุนคาดเอาไว้ พอเฮจินตื่นขึ้นมาพบสภาพตัวเองก็ถึงกับโวยวายและร้องไห้ไม่ยอมหยุดขณะที่มือของเธอรวบผ้าห่มไว้แน่นเพื่อปิดบังร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอ

“เฮจินครับ ผมจะรับผิดชอบเรื่องนี้เองนะครับ”หยุงจุนพยายามปลอบเฮจินที่กำลังร้องไห้อยู่ เฮจินหันมามองหน้าหยุงจุนอย่างชั่งใจ

“แต่งงานกับผมนะครับ เฮจิน”O_O จากเดิมที่เฮจินร้องไห้จนตาบวมแดง ตอนนี้เธอนั่งงงกับชายตรงหน้าเธอ นี่มันเรื่องอะไรกัน

“แต่งงาน!คุณบ้าหรือเปล่า”เฮจินพยายามทบทวนว่าสิ่งที่เธอได้ยินจากปากชายตรงหน้ามันคือเรื่องจริง

“ครับผมบ้า ผมต้องบ้าแน่ ๆ ที่รักคุณตั้งแต่แรกพบ ผมต้องบ้าแน่ ๆ ที่ต้องการแต่งงานกับคุณทั้ง ๆ ที่รู้ว่าคุณมีแฟนอยู่แล้วแต่ผมต้องบ้าจนตายแน่ ๆ ที่ปล่อยให้ภรรยาของผมไปแต่งงานกับคนอื่น”หยุงจุนทำสีหน้าจริงจังจนเฮจินยิ้มออกมานิด ๆ เพราะมันดูตลกและเฮจินต้องอึ้งไปมากกว่าเก่าเมื่อ หยุงจุนถอดแหวนออกมาจากนิ้วของเขาและทำท่าจะสวมที่มือของเธอ

“แหวนนี่แม่ของผมให้เอาไว้น่ะครับ ตอนนี้ผมขอจองคุณโดยใช้แหวนนี่ก่อนก็แล้วกันนะครับ นะ”หยุงจุนสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของเฮจินแล้วส่งยิ้มอันอบอุ่นให้เธอ

“ใช่ว่าคุณจะบ้าเพียงคนเดียว ฉันเองก็ต้องบ้าด้วยแน่ ๆ”หยุงจุนมองหน้าเฮจินที่กำลังทำท่าเขินอายอยู่ด้วยแววตาใคร่รู้

“ฉันเองก็ เอ่อ ก็ รักคุณตั้งแต่เจอกันแล้วและรักมากกว่าเก่าตอน...”เฮจินหยุดพูดเพียงแค่นี้เพราะเธอรู้สึกว่าหน้าตาของเธอมันคงแดงมาก ๆ แน่ ๆ นี่เธอรักเขามากกว่าแฟนเธออีกเหรอเนี่ย

“หน้าแดงแบบนี้ คิดทะลึ่งแน่ ๆ”หยุงจุนมองหน้าเฮจินที่กำลังเขินอยู่แล้วก็หัวเราะออกมาพร้อมกระโดดเข้าใกล้พร้อมกอดเธอเอาไว้แนบกาย

“เรื่องของเราออกจะดูแปลกสักหน่อยแต่ผมรักคุณจริง ๆ นะครับ”เขากระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูของเธอ

“ฉันก็รักคุณค่ะ”เธอเองก็กระซิบตอบกลับไปเช่นกัน

“งั้น ผมขอต่อจากเมื่อคืนอีกได้มั๊ยครับ”หยุงจุนที่กำลังก้มลงจูบหน้าผากว่าที่ภรรยาของเขากระซิบถามเบา ๆ

“คนบ้าทะลึ่ง ฉันยังระบมอยู่เลยนะคะ”แต่เธอเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรมากนักเพราะที่จริงแล้วเธอเองก็รู้สึกชอบ

“เจ็บมากเหรอครับ แต่เดี๋ยวก็ชินเองแหละครับ ผมจะทำเบา ๆ ก็แล้วกันนะครับ”ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังกอดรัดแลกจูบกันอย่างดูดดื่มนั้น ก็มีบุคคลหนึ่งถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องและต้องอึ้งกับภาพเหตุการณ์ที่เห็น

“เอ่อ คุณเฮจินคะ ฟางลงไปคอยที่ล็อบบี้นะคะ เอ่อ ขอโทษที่ขัดจังหวะนะคะ”ฟางเดินเข้ามาโดยเห็นภาพเหตุการณ์ทั้งหมด

เฮจินเล่าเรื่องบางเรื่องที่ควรเล่าให้ฟางฟังเพราะเธอถือว่าฟางเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งของเธอ

เวลาในการทัวร์ฮ่องกงของเฮจินจะหมดในวันรุ่งขึ้น

“ผมจะไปกับคุณ ไปพบแฟนคุณเป็นเพื่อนคุณ”หยุงจุนพูดกับเฮจินที่นอนแนบอกเขาอยู่บนเตียงนอน

“ค่ะ”เฮจินสบตามองหยุงจุนแล้วค่อย ๆ หลับตาลง เธอรู้สึกหลับได้อย่างเป็นสุขเมื่ออยู่ในอ้อมแขนของเขา

เสียงโทรศัพท์ของหยุงจุนดังขึ้นเขารีบกดรับทันทีเพราะกลัวว่าจะรบกวนการนอนของเฮจิน

“คุณหนูครับ อย่าเพิ่งวางสายนะครับ ผมมีเรื่องของคุณหนูเล็กจะบอกครับ คุณหนูเล็กหายตัวไป คุณท่านทั้งสองเป็นห่วงมาก คุณหนูครับ น้องสาวของคุณหนูหายไปนะครับ”เสียงคนทางปลายสายรีบพูดรัวเพราะกลัวว่านายน้อยของเขาจะตัดสาย

“ตอนนี้ลุงอยู่ที่ไหนบอกมาผมจะรีบไปหา”ในโลกนี้มีอยู่ไม่กี่เรื่องที่ทำให้เขารีบร้อนได้ หนึ่งในบรรดาเรื่องเหล่านั้นคือเรื่องของน้องสาวของเขา หลังจากที่เขารู้สถานที่ของคนที่โทรมาแล้วก็รีบแต่งตัวทันทีแต่ก็ไม่ลืมที่จะทิ้งโน้ตเอาไว้ให้หญิงคนรัก

“หยุงจุนคะ ๆ อยู่ในห้องน้ำหรือเปล่า”เฮจิตื่นมายามเช้าเมื่อไม่เห็นชายคนที่นอนเคียงข้างจึงเดินตามหาทั่วห้องแต่ไม่พบ พอลงนั่งที่ข้างเตียงจึงพบกระดาษที่มีข้อความถึงเธอเขียนอยู่ พออ่านดูแล้วเธอถึงกับร้องไห้ออกมาอย่างไม่หยุด

“เฮจินคะ ร้องไห้ทำไมกัน แล้วคุณหยุงจุนล่ะ”ฟางที่กำลังเดินเข้ามาในห้องเห็นเฮจินนั่งร้องไห้อยู่ก็ตกใจจึงรีบวิ่งมาแต่เฮจินไม่พูดอะไรเอาแต่ร้องไห้กอดเธอเอาไว้ พอสงบอารมณ์ได้บ้างเฮจินก็ยื่นกระดาษใบนั้นให้ฟางดู

“ถึงเฮจินที่รักของผม

ผมมีธุระด่วนต้องรีบไปจัดการ มันสำคัญมาก พอกลับมาแล้วผมมีบางเรื่องต้องบอกคุณ บางเรื่องที่ผมปิดบังคุณเอาไว้ นี่เบอร์กับที่อยู่ที่คุณสามารถติดต่อผมได้นะครับ

รักเสมอและตลอดไป หยุงจุน”

ทันทีที่ฟางอ่านจบก็เงยหน้ามองเฮจินเธอรู้สึกสงสารเฮจินเหลือเกิน

“ฟาง ฉันเป็นผู้หญิงที่น่าเกลียดมากเลยใช่มั๊ย เป็นผู้หญิงใจง่ายมากเลยใช่มั๊ย ฟาง”ฟางไม่รู้จะทำอย่างไรจึงได้แต่กอดปลอบใจ

“เอาอย่างงี้นะคะคุณเฮจิน ฉันจะไปเป็นเพื่อนคุณเองค่ะ”ฟางจับมือของเฮจินเอาไว้แน่น

“แล้วงานของเธอล่ะ”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อีกอย่างฉันเคยไปเมืองไทยมาก่อน เพื่อนฉันที่นั่นก็มีอยู่พอสมควร งั้นก็ถือซะว่าคุณจ้างฉันไปเป็นเพื่อนไงคะ”

“ขอบใจนะ ขอบใจ”เฮจินและฟางกอดกันแน่น ถึงพวกเธอจะรู้จักกันได้ไม่นานแต่รู้สึกถูกชะตาเหมือนกับว่ารู้จักกันมานาน ตลอดการเดินทางบนเครื่องบิน เฮจินดูเงียบ ๆ บางครั้งฟางชวนพูดชวนคุยเธอก็หันมายิ้มบ้าง ในใจลึก ๆ คงกำลังคิดถึงเรื่องของผู้ชายคนนั้นอยู่แน่ ๆ ดูไปดูมาแล้วสงสารเธอเองก็อยากจะบอกความจริงแต่เธอถูกสั่งห้าม

เมื่อคืนหลังจากที่หยุงจุนออกจากห้องก็ตรงมาหาฟางทันที ฟางออกจะงัวเงียนิด ๆ เพราะถูกปลุกกลางดึกแต่ก็ต้องตาสว่างทันทีที่รู้ว่าหยุงจุนผู้ชายที่กำลังนั่งอยู่ตรงหน้าเธอจริง ๆ แล้วคือใคร

“ผมขอร้องให้คุณเดินทางไปเป็นเพื่อนของเฮจิน แต่คุณจะต้องไม่บอกเรื่องของผมให้เธอรู้”ฟางยังตกใจอยู่ได้แต่พยักหน้าตอบ

“ส่วนเรื่องงานของคุณ ไม่ต้องกลัวนะผมจัดการให้คุณเองแล้วนี่เงินสดพกไว้แล้วนี่บัตรเครดิต อ้อแล้วนี่เบอร์โทรคนของผมที่นู่น”หยุงจุนจัดการยื่นนนู่นยื่นนี่ให้กับฟางจนฟางมึนและตาลายกับรายการที่เธอต้องทำ

“ไปถึงที่นู่นเธอต้องรายงงานฉันตลอดเวลานะ ไม่ว่าเฮจินจะทำอะไรเป็นอะไร”หยุงจุนไม่ลืมที่จะกำชับฟางอีกครั้ง

“เจ้าค่ะ ๆ คุณชายเจ้าขา”ฟางรับรายการที่เอต้องทำมาอ่านดูเพื่อจดจำ

“เอาล่ะ พอไปถึงที่นู่นฉันจะส่งบอดี้การ์ดมาคุ้มกันให้นะ ถ้าเฮจินถามให้บอกว่าเพื่อนของเพื่อนเธอ ตกลงมั๊ย”หยุงจุนหันมากำชับอีกรอบ

“เจ้าค่ะ ๆ คุณชาย ฟางจะดูแลว่าที่คุณนายให้ดีเจ้าค่ะ ๆไม่ให้มีร่องรอยแม้แต่เล็กน้อย”

“ที่สำคัญนะ ฟางเธอต้องไม่ลืม”หยุงจุนทำหน้าตาเครียด ๆ ใส่ฟางแต่ฟางกลับยิ้มส่ง

“เจ้าค่ะ ๆไม่ลืมขวางไม่ให้คุณเฮจินกับแฟนได้ใกล้ชิดกันแล้วก็ไม่ลืมพูดถึงคุณชายในแง่ดีเข้าไว้”ฟางรับคำแล้วก็รีบไล่หยุงจุนออกจากห้องไป

ฟางเหลือบมองเฮจินที่นั่งหลับอยู่ข้าง ๆ แล้วก็มองออกไปนอกหน้าต่างเครื่องบินอย่างกังวลใจ

“กะแล้วเชียวว่าทำไมถึงคุ้น ๆ หน้าคุณ หยุงจุน ที่แท้ก็คุณชายน่ะเอง ว่าแต่ ทำแบบนี้น่าสงสารคุณเฮจินพิกลแอ๊ะ แต่ที่หนักกว่านั้นฉันจะทำได้อย่างที่รับปากไว้หรือเปล่าเนี่ย เฮ้อ”คิดแล้วก็นั่งถอนหายใจแล้วหันกลับมามองว่าที่คุณนายของเธอในอนาคต

“ดูท่าคุณชายของเธอจะรักผู้หญิงคนนี้มากซะเหลือเกินนะเนี่ย ถึงกับส่งบอดี้การ์ดมาคุ้มกันเลย เฮ้อ คนหลงเมีย”ฟางมองเฮจินที่นอนหลับแล้วอยากนอนหลับบ้าง เพราะเธอยังต้องรับศึกหนักกับแฟนเก่าของว่าที่คุณนายเธออีกแล้วเรื่องนี้มันต้องน่าปวดหัวจนหัวเธอต้องระเบิดออกมาแน่ ๆ เพราะงั้น นอนหลับเอาแรงไว้ก่อนดีกว่า



=========================================================================================


ขอโทษด้วยนะคะ ที่สะเพร่า เอาลงเเล้วไม่ตรวจให้ดี ต้องขอบคุณคุณ bambam มากเลยนะคะ ^o^ มารีไรท์ให้ใหม่เเล้วค่ะ อ่านจบเเล้วก็อย่าลืมที่จะเเละทักทายกันก่อนกลับนะคะ บายค่ะ รักคนอ่าน&คนเมนท์ทุกคนเลยนะคะ