THE LITTLE DEVIL ¦ ยัยหมวยตัวร้ายป่วนหัวใจเหล่าชายจิตป่วน

ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 5.

ความเดิมตอนที่แล้ว 

. 

. 

. 

"..อ่ะหัวหน้าครับ..เปื้อนน่ะครับ.."คาซึระหยิบผ้าเช็ดหน้าลายกระต่ายน้อย(?)ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เขายื่นมือออกไปจัดการเช็ดที่มุมปากของคางุระที่ตั้งอกตั้งใจกินราเมงไม่ได้สนใจอีกคนเลยแม้แต่นิด 

คางุระสดุ้งเมื่อผ้าเช็ดหน้าผืนบางสัมผัสโดนที่ตรงมุมปากความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วหน้า ใบหน้าขึ้นสีชมพูระเรื่อความอ่อนโยนจากคนตรงหน้าแผ่มาถึงถึงใจของเธอ คางุระงุดหน้าที่แดงซ่านไม่เงยหน้ามองอีกฝ่ายที่จ้องมองด้วยสายตาที่แปลกไป 

'..น..น่ารักเกินไปแล้ว..'คาซึระแทบกระอักเลือดเมื่อเขาได้มีโอกาศมองหน้สคางุระที่มีสีชมพูระเรื่อขึ้นชัดเจน และสาเหตุที่ทำให้ดวงหน้างามนั้นขึ้นสีก็คือเขา 

"..อาคาซึระ?.."เจ้าของเรือนผมสีชมพูขนมหวานแกมน้ำตาลเงยหน้าขึ้นมองใบหน้างามของคาซึระที่บัดยี้สติดหลุดไปเรียบร้อยแล้ว 

. 

. 

. 

------------------------------------------------------------------------- 

. 

. 

. 

"กลับมาเลี้ยวน่อ"หลังจากที่แบก(?)คาซึระไปที่ฐานแล้ว คางุระก็เดินกลับมาที่ซินเซ็นงุมิเพื่อจะมาซ้อม2หนุ่มต่อ "เป่ายิงฉุบ!"เมื่อเดินกลับเข้าไปในห้องฝึกก็พบ3หนุ่มนั่งเล่นเป่ายิงฉุบกันอย่าสนุกสนานราวกับเด็กตัวน้อยๆที่อายุไม่ค่อยจะน้อยกันเสียเท่าไหร่ "เล่งอะไรกังน่อ..อั๊วเล่งล่วย.."คางุระเดินเข้าไปนั่งแทรกระหว่างกินโทกิและโทชิโร่ โซโกะเงยหน้ามองด้วยสายตาที่มีความซาดิสต์แฝงอยู่พลางแสยะยิ้มน้อยๆ 

"..ลูกพี่คร๊าบ..เรามาหาอะไรเล่น..กันแบบชาวซาดิสต์ดีกว่า.."กินโทกิได้ยินดังนั้นก็กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ปล่อยให้ฮิจิคาตะและคางุระนั่งงงกับสิ่งที่สองคนนั้นพูด 

"..จะดีหรอโซอิจิโร่คุง..มายองริเอาด้วยมั้ย.."กินโทกิส่งสายตาซาดิสต์ให้ฮิจิคาตะผู้คลั่งไคล้มายองเนส ฮิจิคาตะพอเข้าใจความหมายเขาเองก็๖ิดว่ามันชักจะสนุกขึ้นมาแล้วสิ "..อะไรกังน่อ..อั๊วงงไปหมกเลี้ยวน่อ!!.."คางุระขมวดคิ้วมุ่นงงกับคำพูดแปลกๆของหนุ่มๆ"..อั๊วไม่เล่งลีกว่าน่อ..อั๊วมีลางสังหรณ์ว่าจะต้องโดนแกล้งแน่ๆเลยน่อ.."คางุระผุดตัวลุกขึ้นยืนแต่ก็ต้องนั่งจุ้มปุกลงอีกครั้ง เพราแรงฉุดรั้งจากวงแขนแกร่งของกินโทกิ คางุระเซล้มลงนั่งลงบนตักของกินโทกิสร้างอารมณ์ขุ่นมัวให้แก่โซโกะได้อย่างดี  

"..น่าๆคุณกินอยากเล่นนะ..คุณกินเล่งคางุระก็ต้องเล่นเข้าใจมั๊ย.."กินโทกิพูดเสียงเรียบพลางแคะขี้มูกป้ายหัวฮิจิคาตะ คางุระถอนหายใจพรืดถลาตัวไปทางฮิจ้คาตะทันที "..จะเล่งอะไรล่ะน่อ.."คางุระเขยับมานั่งที่เดิมแล้วสบสายตากับโซโกะ โซโกะส่งยิ้สบางๆมาให้เธอราวกับอยู่ในมนต์สะกด เจายิ้มแบบนี้ให้หล่อนอีกแล้ว 

"..เป่ายิงฉุบ..ถอดทีล่ะชิ้น.."รอยยิ้มของโซโกะค่อยเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มซาดิสต์ คางุระขนลุกซู่สายตาแปลกๆของโซโกะจ้องมองเธออย่างหยาบคาย  

"..เฮ้ยๆ..นี่ยัยหนูหล่อนจะไม่เล่นก็ได้นะ.."ฮิจิคาตะมองด้วยสายตาปกติไม่ได้โรคจิตเหมือนอย่างโซโกะ 

"..คุณฮิจิคาตะครับ..ไม่มีใครบอกว่าคุณตายไปแล้วหรอกนะครับถ้าไม่พูดออดมาน่ะ.."โซโกะมองแรงส์(?)ใส่ฮิติคาตะ"..หล่อนจะไม่เล่นก็ได้..ยัยหมวยขี้ขลาด.."โซโกะรู้ทางเขาพูดสบประหม่าหล่อนแล้วแสยะยิ้มอย่างร้ายกาจ 

"..อั๊วจาเล่งน่อ.."คางุรพูดจบก็หันไปทองกินโทกิที่เอาแต่จ้องเพดานไม่พูดอะไร"..อากินจัง..มองอะไรอยู่น่อ.."คางุระสะกิดชายหนุ่มเบาๆ กินโทกิไม่ได้หันมามองหล่อนเขาตอบด้วยน้ำเสียงยานคาง 

"นี่คางุระ~ให้พี่ชายหล่อนเล่นด้วยดีไหมนะ~"กินโทกิยิ้มบางๆมองเพดาน ฮิจิคาตะเงยหน้ามองเพดานด้วยอีกคน เสียงจากบนเพดานบ่งบอกให้รู้ว่ากินโทกิไม่ได้คิยไปเอง 

กึกๆ! ตุบ! 

ร่างหนาเจ้าของเส้นผมสีชมพูลูกกวาดแกมน้ำตาลเช่นเดียวคางุระ คามุอิกระโดดลงมาจากเพดาน คางุระอ้าปากค้างหล่อนไม่รู้ว่าคามุอิมาที่นี่ได้ยังไง 

"โย่ว~"คามุอิกล่าวทักทายทุกคน คางุระนั่งนิ่งงงงวยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น"..ให้ฉันเล่นด้วยได้รึปล่าวล่ะ.."คามุอิฉีกยิ้มจนตาหยี่ คางุระแทบจะกระโจนบีบคอคามุอิ หล่อนคิดว่าเขาจะว่าช่วยเธอเสียอีก 

"..จะเริ่มเล่นได้รึยัง..รีบๆเล่นฉันจะได้ไปทำงาน.."ฮิจิคาตะมองคางุระไม่วางตา คามุอิเดินเข้ามาถีบกินโทกิออกแล้วนั่งแทนที่ คางุระยังมึนๆกับเหตุการณ์มี่พึ่งเกิดขึ้นอยู่ 

"..โอเค..ใครเป่ายิงฉุบแพ้..ถอดออกหนึ่งชิ้น.."กินโทกิว่าพลางเขยิบเข้าไปเยียดโซโกะ ทุกคนพยักหน้ารับยกเว้นคางุระ  

'..บ้าจริงน่อ..วังนี้เปาๆก็ไม่ล่ายใส่มาถุงเท้าก็ไม่ล่ายใส่มา..ทำยังไงลี..'คางุระคร่ำครวญอยู่ในใจ คามุอิเห็นดังนั้นก็อดยิ้มไม่ได้ 

"เป่ายิงฉุบ!!"ทุกคนพูดพร้อมกัน คางุระมองมือจองคามุอิเขาออกกระดาษเหมือนหล่อนโซโกะและกินโทกิเองก็ด้วย ทุกคนหันไปมองฮิจิคาตะที่ออกค้อน เขาโชคดีที่ใส่ชุดเครื่องแบบ ฮิจิคาตะถอดเสื้อคลุมออกไปวางไว้กลางวง "..เป่ายิงฉุบ.."รอบนี้เป็นคามุอิที่ต้องถอด เขาออกกรรไกรเพียงคนเดียว คามุอิลุกขึ้นถอดเสื้อจีนออกเผยให้เห็นหน้าท้องขาวเนียที่เต็มไปด้วยซิกส์แพค คางุระนั่งหน้าขึ้นสีอ่อนๆถึงจะเป็นพี่น้องกันแต่อยู่ห่างกันตั้งหลายปีแบบนี้ก็ต้องมีบ้างนั่นล่ะนะ 

"..เป่ายิงฉุบ.."หนุ่มๆสามัคคีรวมใจกันออกค้อนมีเพียงแค่คางุระคนเดียวเท่านั้นที่ออกกระดาษ สาวเจ้าได้แต่คิดว่าสวรรค์ทอดทิ้งหล่อนแล้วงั้นหรือ? 

"..ครั้งนี้เป็นตาเธอถอดนะ..คุณน้องสาว.."คามุอิพูดด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาท ตางุระหน้าแดงแจ๋ไม่รู้เพราะอายที่ต้องถอดหรือเพราะโกรธที่ดันโง่มาเล่นเกมนี้กันแน่ 

"อ้าวๆยัยหมวยถอดอะไรดีล่ะ~"โซโกะยักคิ้วหลิ่วตามองคางุระอย่างกวนประสาท  

"..อั๊วขอคิดแปปนึงน่อ.."คางุระหันหลังให้พวกเขาถกเถียงกับตัวเองอยู่ในใจ ลังเลว่าควรถอดชิ้นไหนดี 

'..ถอดอะไรลีน่อ..ถ้าอั๊วถอดกี่เพ้า..พวกอีก็จาเห็งหมกแต่ถ้าอั๊วถอดแค่...กางเกงในล่ะก็..แต่ว่าวันนี้อั๊วใส่กี่เพ้าสั้น...จะทำยังไงลี!!..'คางุระกรีดร้องอยู่ในใจทุบพื้นเบาๆไปหนึ่งทีจนพื้นทะลุ

"..ห..หังไปก่อง..ล่ายมั๊ยน่อ.."คางุระพูดเสียงจนแทบไม่ได้ยินแต่มันเงียบขนาดนี้คงจะได้ยินกันชัดแจ๋วแหละนะ ถึงจะพูดไปแบบนั้นแล้วแต่พวกเขาก็ยังไม่หันเอาแต่จ้องมองสาวน้อยที่หน้าแดงแจ๋หันหลังให้อยู่ คางุระที่ไม่ทันได้สังเกตุว่าพวกเขาหันไปรึยังก็ลุกขึ้นยืนล้วงเข้าไปใต้กี่เพ้าดึงกางเกงชั้นในลายลูกไม้ออกมา โซโกะยกมือขึ้นปาดเลือดกำเดสที่ไหลซึมออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ คางุระรีบทรุดลงนั่งพับเพียบทันทีราวกับหยุดเวลาทุกคนนั่งนิ่งมองไปที่มือของคางุระที่กำลังกำผ้าลูกไม้ผืนเล็กไว้ในมือ 

'..ร..ร้อนแรง..'หนุ่มๆคิดพร้อมกัน 

 "..เป่ายิงฉุบ.."รอบนี้เป็นอีกครั้งที่4หนุ่มๆสามัคคีรวมใจกันออกกรรไกรมีเพียงแค่คางุระคนเดียวเท่านั้นที่ออกกระดาษ "..นี่..พวกลื้อแกล้งกังใช่มั๊ยน่อ!!?.."คางุระแทบจะสติแตกเมื่อเป็นเธออีกครั้งที่จะต้องถอด หล่อนจ้องโซโกะเขม็ง คางุระหันหลังให้พวกเขาเอื้อมมือมาปลดตะขอบราแล้วดึงออกมาจากทางปกคอเสื้อที่ไม่ได้ติดกระดุม พลางดึงยางมัดผมสีแดงเข้มออกปล่อยผมลมมาคลอเคลือกับใบหน้า ดวงหน้างามขึ้นสีแดงซ่านเส้นผมประปรายคลอเคลียกับต้นคอระหงส์ริมฝีปากบางอมชมพูหน้าจุมพิต แบบนี้ทำให้หล่อนดูเซ็กซี่มากซะจนกินโทกิกำเดาไหลไปอีกคน 

"..นี่หล่อน..แอบมาชกฉันตอนไหนเลือดกำเดาฉันไหลได้ยังไง.."โซโกปาดกำเดาที่ไหลซึมลงมาอีกรอบ คางุระหันไปมองโซโกะพลางย่างสามขุมเข้าไปหสราวกับเจ้าแม่มาเฟียจะยำตำรวจ 

"ลื้อคิกอะไรของลื้อห๋า!!!?อาตี๋โรคจิตซาดิสต์วิปริตไม่มีใครคบ!!!?"คางุระทำท่าตะกระทืบโซโกะให้จมดิน แต่กลับนึกได้ว่าหล่อนไม่ได้ใส่กางเกงชั้นในเพราะโซโกะพูดซ้ำเติม

"..นี่ๆหล่อนลืมไปแล้วหรอ..ว่าถอดอะไรไว้น่ะ.."คางุระทรุดตัวลงนั่งทันทีที่โซโกะพูดจบ ได้แต่ขบฟันเบาๆหรือไม่ก็หายใจฮึดฮัดก็เท่านั้น คามุอิแผ่รังสีอัมหิตออกมสจนรู้สึกได้ ฮิจิคาตะลุกเดินไปที่ประตูแต่ก็ไม่ลืมที่จะหยิบเสื้อคลุมมาด้วยคามุอิลุกขึ้นใส่เสื้อจีนสีกรมท่าของตน  

"..เอาล่ะๆ..เลิกเล่นแล้วก็ได้.."กินโทกิพูดด้วยน้ำเสียงของคนที่ง่วงนอนเต็มที เขาล้มตัวลงนอนทั้งที่ไม่ได้เช็ดเลือดกำเดา คางุระหันไปมองหาเศษผ้าชิ้นเล็กๆสีดำสองชิ้นที่ตอนนี้หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ หล่อนหันมองโซโกะและกินโทกิ แต่คนที่ลุกออกไปคนแรกก็คือฮิจิคาตะ เขาแน่ๆเขาแกล้งหล่อนแน่ๆคางุระได้แต่ส่งเสียงฮึดฮัด 

"..คางุระ..ไปกินเนื้อย่างกันเถอะ.."ร่างบางลุกขึ้นอย่างระมัดระวังเดินเข้าไปหาคามุอิที่ส่งเสียงเรียกให้ไปกินเนื้อย่าง คามุอิแปลกใจที่คางุระไม่รีบกระโดดเข้ามาหาแต่กลับค่อยๆเดินอย่างระมัดระวัง"..เป็นอะไรไป?..ปกติเวลาที่พี่เรียกไปกินเนื้อย่างคางุระต้องดีใจสิ..ปวดท้องหรอ?.."คามุอิถามคางุระด้วยหน้าตาใสซื่อ(?) 

"..ไม่ใช่น่อ..อาเฮีย..ชุกชั้งในกับกางเกงในอั๊วหาย!!.."คางุระทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้ โซโกะแสยะยเมร่าไม่ต่างอะไรกับฮิจิาตะที่อยู่ห้องข้างๆ พวกตำรวจมือไวกว่าโจรนั่งยิ้มร่า "..ก็ไม่เห็นต้องใส่เลย..ตอนเด็กๆคางุระแก้ผ้าวิ่งเล่นทั่วบ้านออกจะบ่อย..พี่ยังเก็บรูปไว้อยู่เลย.."คางุระหน้าแดงแจ๋ไม่รู้เพราะอายที่ต้องถอดหรือเพราะโกรธคามุอิกันแน่ 

"..จะไปก็ไปสิน่อ..เนื้อย่างน่ะ.."คางุระควงแขนคามุอิทำตัวลีบราวกับกระดาษA4 

.

.

.

------------------------------------------------------------------------- 

เหมือนจะเรท555 (●´з`)♡(･´з`･)(´ε｀ )♡ 

มีแต่คนโหดร้ายโนะ