ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3[100%]
ความเดิมตอนที่แล้ว
.
.
.
ในขณะที่คางุระและฮิจิคาตะเดินซื้อของไปเรื่อยๆจนเวลาล่วงเลยมาถึงบ่ายกว่าๆ คางุระก็นึกได้ว่าต้องไปรับชุดกี่เพ้า
"..อามายองเล่อร์.."คางุระสกิดฮิจคาตะสองสามทีเขาก็หันมามองหล่อน"ไปรับชุดจกี่เพ้าเป็งเพื่องหน่อยล่ายมั้ยน่อ?"คางุระเอ่ยปากถามเงยหน้ามองอีกคนที่สูงกว่าไม่มากไม่น้อย
"เอาสิ"
-------------------------------------------------------------------------
.
.
"เอาสิ"ฮิจิคาตะตอบตกลง ก่อนจะเดินตามคางุระไปยังร้านกี่เพ้าคาโอรุ คางุระเดินนำเข้ามาภายในร้าน
"..อาเจ๊ชุดอั๊วเสร็จรึยังน่อ?.."คางุระยืนพิงตู้กระจกมองคาโอรุที่กำลังวุ่นวายกับชุดกี่เพ้าตัวใหม่ของคางุระ
"..เสร็จพอดีเลยจ้า..อ้าว..นั้นแฟนของคางุระจังหรอดูแก่จัง.."คาโอรุเดินถือถุงกระดาษที่มีชุดกี่เพ้าของคางุระพับเรียงกันอยู่อย่างเป็นระเบียบพูดขึ้นด้วยน้พเสียงติดตลก คางุระได้ยินอย่างนั้นถึงกับหน้าแดงไม่ต่างกับฮิจิคาตะ
"..ไม่ใช่น่อ!..อามายองเล่อร์อีเป็นเพื่องอั๊วเฉยๆน่อ!..อาเจ๊นี่ขี้มโนจังเลยน่อ.."คางุระปฏิเสธทันควันด้วยใบหน้าขึ้นสีชมพูระเรื่อ"..เอาชุดมาให้อั๊วลองสิน่อ.."คางุระยิ้าหวานให้คาโอรุโดยไม่ทันสังเกตุสายตาของฮิจิคาตะที่มองเธอไม่คลาดสายตา สายตาที่เต็าไปด้วยความอบอุ่น
"จ้าๆ"คาโอรุหยิบชุดกี่เพ้าทั้งสองที่อยู่ในไม้แขวนเสื้อให้คางุระ เมื่อคางุระเดินเข้าห้องลองไปแล้วคาโอรุก็พูดขึ้นเสียงแผ่ว"..ฉันรู้..ว่านายคิดยังไงกับคางุระจังนะ.."ใบหน้าที่ปกติไม่ค่อยยิ้มให้คนอื่นบัดนี้กลับส่งรอยให้ฮิจิคาตะ แต่น่าเสียดายมันเป็นรอยยิ้มเย็นๆที่ทำให้รู้สึกน่ากลัวซะนี่
"..พูดเรื่องอะไรของเธอน่ะ..ยัยหนูนั่นก็เป็นแค่'เพื่อน'น่า.."ฮิจิคาตะพูดหน้าตายถึงแม่ในใจจะเจ็บก็ตาม
"..ขอให้จริงเถอะ..การหลอกคนตัวเองมันก็เป็นการทำร้ายตัวเองเหมือนกันนะ.."คาโอรุพูดจบคางุระก็เดินออกมาจากห้องลองพร้อมชุดกี่เพ้าสีชมพูอ่อนประดับด้วยลวดลายดอกโบตั๋นสีแดงสั้นเหนือเข่าประมาณหนึ่งคืบที่ช่วยขับให้ผิวขาวซีดอมชมพูของคางุระดูขาวยิ่งขึ้นไปอีก ร่างบางที่มีส่วนโค้งเว้าชัดเจนและมีขนาดหน้าอกกำลังดีไม่เล็กและไม่ใหญ่เกินไปทำให้สัดส่วนชัดเจนยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อใส่ชุดกี่เพ้า
"..เงียบกังทำไมล่ะน่อ..มังไม่เข้ากับอั๊วหรอน่อ?.."คางุระคิ้มขลวดกันเป็นปมเมื่อใบหน้าของทั้งสองคนนิ่งราวกับถูกสกดจิต
"..เข้ากับคางุระมากๆเลยจ๊ะ~..แน่นไปรึปล่าว?.."คาโอรุเดินเข้าไปตัดผมเผ้าและชุดกี่เพ้าของคางุระให้ดี"..ชุดนี้ใส่พอดีอีกชุดนึงคงไม่ต้องลองหรอกมั้ง?..ยังไงก็ใส่กลับบ้านไปเลยสิจ๊ะ.."คาโอรุแย้มยิ้มสดใสหันไปจัดการกับถุงชุดกี่เพ้าของคางุระ
"..อาเจ๊แมให้อั๊วอีกเลี้ยวน่อ!..อาเจ๊เก็บไว้เถอะน่ออั๊วเกรงใจ.."คางุระมองชุดกี่เพ้าแบบเดียวกันในถุงกระดาษ
"..เอาไปเถอะน่า~..20,000เยนจ๊ะ.."ใบหน้าหวานหยาดเยิ้มบัดนี้กลับดูน่ากลัวราวกับปีศาจ
"..ข..เข้าใจเลี้ยวน่อ!.."คางุระจัดการจ่ายเงินแล้วลากฮิจิคาตะที่ยืนเงียบมาตั้งนาน
.
.
.
"..อามายองเล่อร์..เป็งอะไรรึปล่าวน่อ..เห็งเงียบมาตั้งนานเลี้ยวน่อ.."คางุระเดินตามฮิจิคาตะต้อยๆ
"..ปล่าวนี่..แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย.."ฮิจิคาตะหยุดเดินแล้วหันกลับมามองร่าเล็กตรงหน้า"..สวยดีนะ.."พูดจบฮิจิคาตะก็หมุนตัวกลับไปเดินต่อ คางุระได้ยินดังนั้นก็เดินตามฮิจิคาตะด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"..เมื่อกี้ลื้อชมอั๊วใช่มั้ยน่อ?.."คางุระส่งรอยยิ้มอ่อนโยนให้ฮิจิคาตะ"..หลงเสน่ห์อั๊วเลี้ยวสินะน่อ!.."คางุระพูดด้วยน้ำเสียงติดตลก แต่คำพูดของคางุระทำให้เขาเก้อเขิน
'..คงงั้นล่ะมั้ง..'
ฮิจิคาตะคิดอยู่ในใจแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรเขาเพียงแค่จุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ
เขามองคางุระที่กระโดดโลดเต้นไปมาในสวนสาธารณะแล้วลอบยิ้มออกมาเพราะถ้าทีเหมือนเด็กของเธอ คางุระที่วิ่งเล่นเหมือนเด็กๆไม่ทันได้สังเกตุทางต่างระดับทำให้เจ้าหล่อนเสียหลักล้มลง
"ว๊าก!!..อ..โอ๊ย..บ้าจริงๆเลยน่อ!"คางุระสบถเบาๆนั่งกุมข้อเท้าที่คาดว่าน่าจะแพลงจะการล้มเมื่อกี้
"เฮ้ย!..ยัยหนูนั่งดีๆสิฟะเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วนะเว้ย!"ฮิจิคาตะคุกเข่าดูข้อเท้าให้คางุระต่อว่าเธอที่นั่งไม่ระวัง
ความอบอุ่นจากฝ่ามือของฮิจิคาตะนวดคลึงข้อเท้าซ้ายให้คางุระ"..ลุกไหวรึปล่าว?.."ฮิจิคาตะเงยหน้ามองคางุระ
'จะว่าไปอามายองเล่อร์ก็หล่อเหมืองกันน่อ..เอ๊ะ!?อั๊วคิกอะไรน่อ!!'
เจ้าหล่อนหน้าแดงเมื่อความคิดในหัวมันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
"..แค่หกล้มแค่นี้ไมทำให้ราชินีแห่งคาบูกิโจวผู้นี้เป็งอะไรล่ายหรอกน่อ!.."คางุระพูดเสียงดังฟังชัดแค่ก็ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มสบายใจขึ้น คางุระตั้งหลักแล้วลุกขึ้นยืนความรู้สึกจี๊ดที่ข้อเท้าซ้ายก็วิ่งเข้ามา แต่แค่นั้นหรือจะทำให้คางุระผู้นี้เจ็บได้"..เห็งมั้ยน่อ..อั๊วไม่เป็งไรน่อ.."หล่อนส่งยิ้มให้ฮิจิคาตะ โดนไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครที่คอยแอบมองการกระทำของพวกเขาอยู่
"..เดินไหวแน่เรอะ.."ฮิจิคาตะพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าเดินเป็ดๆของเธอ
"..อุ๊ย!.."ทันทีที่คางุระก้าวขาความเจ็บจี๊ดก็พุ่งขึ้นมาเธอล้มลงนั่งอีกครั้ง
"..เฮ้อ..ฉันบอกแล้วไง..เอ้า!ขึ้นมาสิ.."ฮิจิคาตะนั่งลงเพื่อให้เธอขึ้นมาขี่หลังได้ง่ายๆ คางุระลังเลว่าจะขึ้นหรือไม่ขึ้นดีแต่เธอกลับไม่รู้ว่าลังเลเพราะอะไร"..ถ้าหล่อนไม่ขึ้นฉันทิ้งจริงๆนะ.."ฮิจิคาตะเร่งให้คางุระขึ้นขี่หลังเร็วๆ
"..ขึ้งเลี้ยวน่อๆ.."คางุระขึ้นไปขี่หลังฮิจิคาตะแล้วส่งของในมือให้เขาถือแล้วเกาะคอเขาแน่น
.
.
.
อีกด้างนึงของสวนสาธารณะ
"..ทำไมคุณถึงต้องคอยแย่งของสำคัญของผมไปล่ะครับ..คุณฮิจิคาตะ.."ชายหนุ่มปริศนากุมขมับแน่น ร่างของเขาทรุดลงนั่งกับพื้นปล่อยให้น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมา"..ผมน่ะ..ต้องแพ้คุณตลอดไปเลยหรอ?..เหอะๆ.."ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีเกาลัด โอคิตะ โซโกะ เริ่มเพ้อรำพึงรำพัน เขาปาดน้พตาออดลุกขึ้นยืน มุ่งหน้าไปยังร้านเหล้าร้านประจำ
.
.
.
"..ผมขอเหล้าแรงที่สุดในร้านนะครับ.."โซโกะเดินเข้ามานี่งภายในร้าน เขานั่งก้มหน้าทบทวนสิ่งต่างๆ เขาไม่เคยพูดจาดีๆกับคางุระ เขาไม่เคยมีมุมโรแมนติก แล้วสาวสวยออย่างคางุระน่ะหรอจะสนใจเค้า
"..ได้แล้วครับ.."พนักงานร้านรินเหล้าจากขวดเหล้าลงในแก้วแบ้วมาวางไว้ตรงหน้าเขา
"..ขอบคุณครับ.."โซโกะกล่าวขอบคุณพลางกิบเหล้าไปเรื่อยๆในหัวคิดแต่เรื่องของคางุระ"..ทำไมถึงไม่เป็นฉันกันนะ?../..ทำไมฉันถึงเป็นฝ่ายแพ้ล่ะ?.."โซโกะและชายหนุ่มเจ้าเส้นปมหยักโสกสีเงินะูดขึ้นพร้มกัน ทั้งโซโกะและกินโทกิเงยหน้าขึ้นสบตากัน
"..อ้าวลูกพี่อกหักมาหรอครับ?.."โซโกะวางแก้วเหล้าลงกับโต๊ะเสยผมไปด้านหลังถามกินโทกิก่อน
"..ก็ไม่เชิงหรอก..แค่เห็นภาพบาดตาบาดใจน่ะ..แล้วโซอิจิโร่คุงมาทำอะไรล่ะ?.."กินโทกิตอบ เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วเขาเห็นคนที่ขารักกำลังเดินจู๋จี๋กันกับชายอื่น
"..เหมือนกันครับ.."โซโกะกระดกเหล้าเจ้าปากรวดเดียวจนหมดแก้ว เช่นเดียวกับกิโทกิ"..ลูกพี่ครับ..ไปโยชิวาระกันมั้ยครับ..ผมไม่ได้ไปมานานแล้ว.."โซโกะกระดกเกล้าแก้วที่สองตามเข้าปากไปอย่างรวดเร็ว รสชาติฝาดลิ้นความรู้สึกราวกับกลืนน้ำเดือดทำให้หน้าเขาขึ้นสีแดงอย่างเห็นได้ชีด ไม่ต่างจากกินโทกิ
"..ไปสิ..คุณกินเป็นสมาชิกVIPเชียวนา.."กินโทกิชูยัตรVIPให้โซโกะดู
ทั้งสองคนก็เดินโซซัดโซเซไปยังโยชิวาระ
.
.
.
"..ท่านผู้กอบกู้โยชิวาระ..ยินดีต้อนรับค่ะ.."เสียงแหลมๆของคณิกาสาวแถวโยชิวาระดังขึ้นเป็นสัญญาว่ากินโทกิมาถึงโยชิวาระเรียบร้อยแล้ว
"..ซึคุโยะอยูู่รึปล่าวจ๊ะคนสวย?.."กินโทกิหันไปถามสาวงามคนนึง หญิงสาวพยักหน้าก่อนเดินนำพวกเขาไปหาซึคุโยะ
"..อ้าวกินโทกิมาทำอะไรที่โยชิวาระรึ?.."ซึคุโยะที่เห็นกินโทกิและโซโกะเเนเข้ามาพร้อมท่าทางหมดอาลัยตายอยาก
"..มาเมา..หล่อนช่วยรินเหล้าให้ฉันได้รึปล่าว.."กินโทกิพูดด้วยท่าทางที่แปลกไปทำให้ซึคุโยะรู้สึกแปลกๆ
"..นี่ๆลูกพี่..ลูกพี่คิดส่าถ้าผมฆ่าคุณฮิจิคาตะทิ้งจะเป็นยังไงหรอครับ?.."โซโกะส่งรอยยิ้มซาดิสต์ให้กินโทกิ กินโทกิก็ไม่แพ้กันเขาส่งรอยยิ้มชวนขนลุกให้โซโกะ
"..ไม่ได้ๆ..มันจะเด็ด****มาบดแล้วเอาไปผสมมายิงเนสให้เจ้าบ้านั่นดินสิ~.."ทั้งสองคนนั่งดื่มพูดคุยเรื่องแปลกๆกันจนซึคุโยะทนไม่ไหว ให้ญิงคณิกาคนอื่นมาอยู่กับพวกเขาแทน
เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนเริ่มกู่ไม่กลับจึงโทรไปที่สำนักงานร้านรับจ้างสาระพัด
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น คางุระที่กำลังจะอาบน้ำจึงเดินออกมารับโทรศัพท์อย่างช่วยไม่ได้ ในเมื่อกินโทกิยังไม่กลับมาเลย
"..สวัสด์ลีน่อ..ร้านรับจ้างสาระพัดยิงลีให้บริการน่อ.."คางุระพูดเหมือนทุกครั้ง เจ้าหล่อนดัดเสียงนิดๆให้ดูเหมือนคอบเซ็นเตอร์
"..คางุระเจ้าช่วยมารับกินโทกิกับใครอีกคนนึงได้รึปล่าว.."คางุระได้ยินเสียงซึคุโยะพูดถึงกินโทกิและใครอีกคนซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าเป็น
"..ซึกกี้..อีกคนนึงชื่ออะไรน่อ?.."คางุระถามขึ้นเพราะอาจจะเป็นตาเฒ่าหัวงูที่ไหนก็ไม่รู้ก็ได้
"..เห็นกินโทกิเรียกว่า..โซ..โซอิจิโร่ล่ะมั้ง.."คางุระหูผึ่งทันที หล่อนไปรู้ว่าโซโกะไปอยู่ที่โยชิวาระกับกินโทกิได้ยังไง
"..ซึกกี้..เหลียวอั๊วไปน่อ.."คางุระพูดจบก็ตัดสายทันที หล่นก้าวหางมาสูง ใส่กี่เพ้าตัวเดิมคว้าร่มแบ้วรีบไปที่โยชิวาระทันที
.
.
.
เมื่อคางุระมาถึงโยชิวาระแล้ว หล่อนก็รีบหาซึคุโยะทันที
หล่อนเดินหาซึคุโยะจนทั่วแต่ไม่เจอ หล่อนจึงตามหากินโทกิแทน
หล่อนจำได้ว่ากินโทกิมักจะอยู่โซนVIP.
'ครืด!'
คางุระเลื่อนประตูเปิดทำให้เธอเก็นภาพบาดตาบาดใจ
กินโทกิกำลังคร่อมหญิงคณิกาคนหนึ่งแบะบรรเลงเพลงจูบกันไม่สนสายตาโซโกะ ส่วนโซโกะเองก็เล่นปูไต่กับหญิงคณิกาอีกคนหนึ่ง
"..เห้ยๆ..อย่าเข้ามาขัดจังคุณกินนาเหวย!..เห็นรึปล่าว..เอิ๊ก!..ว่ากำลังเข้าได้ข้าเข็มน่---"คุณกินถอนจูบร้อนแรงก่อนเงยหน้าผู้มาใหม่ เมื่อเขาเห็นว่าเป็นคางุระเขาก็ตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก
"..อั๊วเห็งเลี้ยวน่อ..อั๊วขอโทษแล้วกังน่อที่มาขัดจังหวะ.."หล่อนมองกินโทกิด้วยสายตาประชดประชัน ก่อนจะเหลือบมองโซโกะที่ยังคงไม่หยุดทำการกระทำล่อแหลม"..ไว้เหลียวอั๊วมาใหม่เลี้ยวกังน่อ.."คางุระเดินหนีไปได่ไม่ไกลก็ทรุดตัวลงนั่ง
'..ทำไมถึง..เจ็บแบบนี้ล่ะน่อ..'
คางุระปาดน้ำตาที่ไม่รู้ไหลมาจากไหน ก่อนจะลุกขึ้นยืนเดินกลับไปทางห้องที่กินโทกิจัดการเช่าเอาไว้
"..เห้ย!..คางุระ!!. โถ่วเว้ย!.."กินโทกิสบถอย่างหัวเสีย ไล่หญิงคณิกาออกไปก่อน แต่เมื่อโซโกะได้ยินชื่อของคางุระ ก็ลุกขึ้นวิ่งตามออกไปทันทีในขณะที่กินโทกิทำอะไรไม่ถูก
"..ยัยหมวย.."เสียงแหบพร่าของโซโกะ รวมกับใบหน้าหวานราวกับผู้หญิงทำให้เขาดูเซ๊กซี่ คางุระหันมามองเขาด้วยดวงตาแดงก่ำ ดวงตาหวานหยาดเยิ้มไปด้วยน้ำตาของเธอทำให้โซโกะใจสั่น"..เธอ..ร้องไห้?.."คางุระขนลุกซู่ น้ำเสียงอ่อนโยนของโซโกะเธอไม่เคยได้ยินเลยแม้แต่ครั้งเดียว เธอชอบน้ำเสียงอ่อนโยนของเขามันทำให้เธออบอุ่น
"..ไม่ล่ายน้องไห้ซักกะหน่--"หล่ินยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกโซโกะขัดขึ้นเสียก่อน เพราะเขารู้ว่าเธอจะตอบแบบนี้
"..โกหก..ก็เห็นอยูชัดๆว่าเธอร้องไห้..โกรธฉันกับลูกพี่หรอ?.."เขายกมือขึ้นปาดน้ำตาให้คางุระ เขาทำหล่อนใจเต้นอีกแล้ว
"..อั๊วมีสิทธ์อะไรไปโกรธลื้อกับอากินจังล่ะน่อ.."คางุระทำปากแข็งทั้งที่ในใจแทบประทุอยู่รอมร่อ
"..ไม่โกรธฉันจริงๆหรอ..แต่ดูจากหน้าเธอแล้วเธอดูเหมือนจะโกรธนะ.."ใช่ โกรธ โกรธมากด้วย"..หึงฉันใช่มั้ยล่ะ.."เขาพูดน้ำเสียงติดตลก ใบหน้าแดงๆเพราะฤทธ์เหล้าทำให้เขาดูดี"..ถ้าเธอหายโกรธฉันยอมทำทุกอย่างเลย.."เขาส่งรอยยิ้มจากใจมาให้คางุระ
ตึกตักๆ..
"..หายโกรธก็ล่ายน่อ.."คางุระลืมความโกรธไปทันทีเมื่อเห็นรอยยิ้มจริงใจของโซโกะ เขามองคางุระเป็น้ชิงว่าจะให้ทำอะไร"..อากินจัง..อั๊วรู้ลื้ออยู่ตรงนั้งน่อ..พวกลื้อสองคน..ต้องยอมให้อั๊วซ้อมหนึ่งวันเต็มๆน่อ.."คางุระยิ้มเหี้ยม แผ่รังสีอัสหิตออกมาจนโซโกะและกินโทกิเหงื่อตก
.
.
.
.
-------------------------------------------------------------------------
ตัดเลยตัดเลยชับๆๆๆ
1 comment =1 กำลังใจ
จุ๊บุๆ รักส์รีดเดอร์ทุกคนค่ะ
ชุดของคางุระจังก็ปนะมาณนี้นะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น