THE LITTLE DEVIL ¦ ยัยหมวยตัวร้ายป่วนหัวใจเหล่าชายจิตป่วน

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 2[100%]

ความเดิมตอนที่แล้ว

.

.

.

อั๊วเลิงเข้าไปนั่งในร้านบิงซูเปิดใหม่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากร้านดังโงะ อั๊วนั่งโต๊ะในสุดติดกับกระจก หลังจากที่อั๊วนั่งอยู่ล่ายไม่นานอาเจ๊ร้านบิงซูก็เลิงเอาเมนูมาให้ 

"..รับอะไรดีคะ.." อาเจ๊เอ่ยปากถามพลางจับปากกาเตรียมจเมนู

 '..กิงอะไรลีน่อ..อังนี้ก็น่ากิงอันนี้ก็น่ากิง..น่ากิงไปหมกเลยน่อ!!..อากิงจังให้เงินมาตั้ง10,000เยน..คงไม่เป็งไรหรอกน่อ..'.

 "..อาเจ๊..อั๊วเอาอันนี้อันนี้เลี้ยวก็อันนี้น่อ.." อั๊วชี้รูปบิงซูในเมนูให้อาเจ๊ดู 

"..ซักครู่นะคะ.."อาเจ๊พูกจบก็ส่งยิ้มให้อั๊ว อั๊วนั่งรอล่ายซักพักอาเจ๊ก็ทยอยเอาบิงซูมาให้ ระหว่างที่นั่งกินบิงซูสายตาก็เหลือบเห็งเสาอากาศชี้โด่เด่สีชมพูลูกกวาดแกมน้ำตาลกับผ้าพันแผล 

'..อาเฮีย!!..เจ้าเตี้ย!!..'

.

.

.

-------------------------------------------------------------------------

 ด้วยความตกใจทำให้คางุระสำลัก เธอไม่รู้ว่าการที่สองคนนั้นมาที่เอโดะจะนำหายนะอะไรมาด้วยบ้าง ร่างบางทำเป็นไม่สนใจยังคงก้มหน้าก้มตาสวาปามบิงซูอย่างไม่อายใคร 

เมื่อลองหันไปมองอีกครั้งพบว่าทั้งสองคนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มในชุดเครื่องแบบเส้นผมสีเกาลัดคนเดียวกันกับคนที่พึ่งหาเรื่องเธอเมื่อกี้นี้ พวกเขายืนอยู่ไม่ใกลจากร้านบิงซูมากนัก ในตอนแรกก็คิดว่า3หนุ่มจะคุยกันสัพเพเหระแต่กลับเป็นทะเลาะกันซะนี่ วันนี้วันซวยของเธอรึปล่าวนะ?

 คางุระทำเหมือนเดิมอีกครั้ง นั่งลงกินบิงซูไม่สนใจใครสาวเจ้ากินไปได้ซักพักก็เริ่มรู้สึกว่าบรรยากาศภายในร้านเงียบลงอย่างเห็นได้ชัด ราวกับเหมือนไม่มีใครอยู่ในร้าน เธอรู้สึกเหมือมถูกจ้องมองแต่ก็ไม่สนใจยังคงกินบิงซูต่อ โซโกะเดินปรี่เข้ามากดหน้าของเธอลงในถ้วยบิงซู

 "..ฉันป้อนให้นะยัยหมวย..ป้อนทีล่ะคำกลัวไม่ทันใจแบบนี้ชอบมั้ย?.."โซโกะยักคิ้วหลิ่วตามองคางุระ ใบหน้าหวานหยาดเยิ้มบัดนี้ยิงหวานหยดย้อยเข้าไปใหญ่เพราะน้ำหวานเหนียวเหนอะหนะติดอยู่บนใบหน้าของเธอ 

"..วังนี้อั๊วสัญญากับอากินจังไว้เลี่ยวน่อ!..ว่าจะไม่ทะเลาะกับลื้อน่อ!!.."ร่างบางผลักร่างของโซโกะกระเด็นออกไปแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ซักพักเธอก็เดินออกมา"..ลีน่ออาเฮีย..อาผ้าพังแผล.."คางุระกล่าวทักทายคามุอิและทากาสุงิ พลางทำเป็นเมินโซโกะ

 "..ว่าไงคุณน้องสาว..ดูเธอสนิมกับคุณตำรวจจังเลยนะ.."หางคิ้วเธอกระตุกเบาๆ เธอหันขวับไปมองโซโกะแล้วยกนิ้วกลางชูขึ้นใส่หน้าเขา

 "..อาเฮียลื้อคงสายตาสั้งน่อ..ลื้อมองยังไงเห็นอั๊วสนิทกับอาตี๋ตูดหมึกนี่ล่ายล่ะน่อ!?"ว่าจบคางุระก็เดินเข้าไปนั่งคั่นกลางระหว่างคามุอิและทากาสุงิ

"..อาเฮีย..ลื้อไม่ล่ายมาหาอั๊วตั้งนานเลยน่อ!..เงินล่ะเงินของอั๊วล่ะน่อ!?.."คางุระที่ในตอนแรกเหมือนจะออดอ้อนก็กลายเป็นรีดไถเสียแทน ในสายตาคนอื่นคงมองว่าพี่น้องคู่นี้น่ารัก แต่ในสายตาโซโกะและทากาสุงิกลับสร้างความเจ็บปวดให้กับพวกเขา 

"..เอ~อยู่ไหนนา..ให้อาบูโตะไปแล้วล่ะมั้ง.."เขายิ้มเหมือนทุกทีแต่ครั้งนี้ดูจริงใจเป็นพิเศษ 

"..เอามาน่อ!!.."คางุระแทบจะกระโจนบีบคอคามุอิแต่เขาก็ยื่นซองใส่เงินมาให้คางุระเสียก่อน 

"300,000เยน..พอรึปล่าวล่ะคางุระ..ถ้าไม่พอก็ไม่พอล่ะก็..ไปรีดไถจากคุณซามูไรผ้าปิดตาสิ"คางุระเปิดซองดูพบธนบัตรเป็นจำนวนมาก เธอเก็บซองใส่กระเป๋าแล้วหันไปกอดคามุอิแน่น

 "..ขอบคุณน่อ!!..วันนี้วันโชคดีของอั๊วชักๆเลยน่อ!.."โซโกะกำดาบในมือแน่นอย่างช่วยได้ นี่เจาหึงคางุระหรือ? คางุระผละออกจากคามุอิหันไปมองทากาสุงิที่บัดนี้นั่งกินบิงซูของเธอไม่สนใจใคร

 "..อาหมดเวลาพักแล้ว..ไปก่อนนะ..แล้วครั้งหน้าฉันจะจับเธอเข้าซังเต.."โซโกะส่งรอยยิ้มซาดิสต์ให้คางุระ คางุระเองก็มองเขาตาถลนโดยไม่รู้สึกถึงรังสีอัมหิตจากตัวคามุอิ โอคิตะ โซโกะเดินออกจากร้านบิงซูไปยังสำนักงานซินเซ็นงุมิ 

"..เจ้าหญิงคางุยะ..กินโทกิสบายดีรึปล่าว?"ทากาสุงิที่นั่งกินบิงซูอยู่เงียบๆเอ่ยขึ้น คางุระละสายตาจากคามุอิไปสบสายตาทากาสุงิ 

"..ก็สบายลีน่อ..แต่อากินจังอีขี้เกียจตัวเป็งขนเลยน่อขนาดเลิงไปตักข้าวยังต้องให้อาที่แขวนแว่นตักให้เลยน่อ!.."ได้ทีคางุระก็เริ่มฟ้องทากาสุงิอย่างช่วยไม่ได้ในเมื่อมันเป็นความจริง 

"..หมอนั่นก็เป็นแบบนั้นมาตั้งนานแล้วแหละ.."หลังจากที่เขากินบิงซูเสร็จก็ต่อด้วยยาคูลย์ คางุระจัดการกับมือของคามุอิที่เกาะแกะตามเอวคอดกิ่วของเธอ เธอเอนตัวลงไปซบไหล่ของคามุอิ 

"..พวกลื้อจะไปทำอะไรอีกรึปล่าวน่อ??.."คางุระเอ่ยถามหลังจากคิดขึ้นได้ว่าจะต้องไปช็อปปิ้ง 

"..ก็คงหาที่พักล่ะมั้ง..อาจจะซื้อบ้านหรืออะไรทำนองนั้น.."ทากาสุงิเป็นคนตอบ ก่อนที่คางุระจะพูดขัดคามุอิก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน 

"..พวกเราอาจจะ..อยู่ที่เอโดะซักสองสามปีน่ะ.."คางุระผุดตัวลุกขึ้นมองใบหน้าของทั้ง2คน 

"..จริงรึปล่าวน่อ?.."คางุระสบตาทั้งสองคน ทากาสุงิพยักหน้าเบาๆส่วนคามุอิก็ทำหน้าแปะยิ้ม

"..งั้นพี่ไปหาที่พักก่อนนะคางุระ~ไปกันเถอะคุณซามูไรผ้าปิดตา.."คามุอิลากทากาสุงิออกจากร้านไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม คางุระลุกจึ้นเพื่อจะคิดเงิน..แต่เธอะึ่งสังเกตุ้ห็นว่าในตอนนี้มีเธออยูในร้านแค่คนเดียว

คางุระเดินออกจากร้านไปยังจุดหมายต่อไปซึ่งก็คือ ร้านกี่เพ้าคาโอรุ ร้านประจำของเธอ

"..อาเจ๊คาโอรุ!..อั๊วมาตัดกี่เพ้าใหม่น่อ!.."เมื่อคางุระเดินเจ้าร้านมาก็กล่าวทักทายอย่างสนิทสนม

"..หวัดดีจ๊ะคางุระจัง..เจ๊มีผ้าลายใหม่ๆเข้ามาเพียบเลยน้า~"คาโอรุส่งยิ้มหวานให้คางุระ นอกจากคางุระ โอทาเอะ ซึคุโย คิวเบ แล้วอายาเมะแล้วเธอแทบไม่เคยยิ้มให้ใครเลย

"..ชุดเก่าของอั๊วเริ่มคับเลี้ยวน่อ!..อั๊วว่าจะเปลี่ยนไปใส่แบบสั้นลีมั้ยน่อ?.."ในขณะที่เดินเลือกผ้าอยู่นั้นคางุระก็เอ่ยปากถามว่าควรจะใส่แบบไหนดี

"..เอ~..แบบสั้นหรอ..เจ๊ว่าน่าจะเข้ากับคางุระจังนะ~.."คาโอรุที่เตรียมอุปกรณ์อยู่เอ่ยขึ้น คางุระหันไปเห็นผ้าฝ้ายสีชมพูอ่อนประดับด้วยลายดอกโบตั๋นสีแดงเลือดหมูกับผ้าฝ้ายอีกผืนเป็นสีแดงทับทิมประดับด้วยลายดอกเหมยสีทอง

"..อาเจ๊คาโอรุ..อั๊วเอาผ้าสองลายนี้น่อ!!.."คางุระชี้ให้คาโอรุดู คาโอรุพยักหน้าแล้วสั่งให้คางุระไปรอในห้อง 

"..คางุระจังเนี่ยโชคดีจังเลยน้า..ผมก็สวยหน้าตาก็สวย..สวยมากเสียด้วย..หุ่นก็ดีกินเท่าไหร่น้ำหนักก็ไม่ขึ้น..ส่วนเว้าโค้งชัดเจนหุ่นแบบนี้ใส่ขุดกี่เพ้าสวยสุดๆไปเลยล่ะ~.."ขณะวัดตัวคาโอรุพูดชมคางุระอย่างไม่หยุดปาก ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นก็คงมีเขินบ้างแต่สำหรับคางุระเธอเฉยชากับเรื่องพวกนี้

"..เลิกชมอั๊วล่ายเลี้ยวน่อ.."คางุระเอ่ยขัดอย่างช่วยไม่ได้ หล่อนก็รู้สึกเขินเหมือนกันแต่เลือกที่จะซ่อนไว้เพียงเท่านั้น"..อาเจ๊..อั๊วเอาผืนสีชมพูเป็งแบบสั้นน่อ..ส่วนอีกผืนเอาแบบปกติก็พอน่อ..อย่าผ่าสูงล่วยน่อ..เหลียวอั๊วมาเอาน่อ~"คางุระบอกรายละเอีอดเกี่ยวกับชุดกี่เพ้าชุดใหม่ แบ้วเดินออกจากร้านไปทันที

"จ้าๆ"คาโอรุลงมือตัดเย็บชุดกี่เพ้าให้คางุระ

คางุระเดินเล่นอยู่แถวๆห้างได้ซักพักก็แวะเข้าไปในร้านขายเครื่องประดับ

เธอเดินดูไปเรื่อยก็พบกับปิ่นปักผมอันหนึ่งถึงจะดูเรียบๆแต่มันกลับมีเสนห์ในตัวของมันเอง

'..ของแบบนี้ไม่เขากับอั๊วหรอกน่อ..จะว่าไปที่มัดดังโงะของอั๊วเองก็เริ่มเก่าเลี้ยวน่อ..ซื้อใหม่ลีกว่าน่อ..'คิดได้ดังนั้นเธอจึงเดินหาที่มัดดังโงะอันใหม่

"..สวัสดิ์ดีค่ะ..มีอะไรให้ช่วยรึปล่าวคะ.."พนักงานร้านเดินเข้ามาถามคางุระ คางุระเงยหน้าขึ้นเพื่อมองใบหน้าเต็มไปด้วยรองพื้นหนาเตอะของพนักงานสาว

"..อั๊วหาที่มัดดังโงะน่อ.."คางุระกล่าวออกมาดังนั้น พนักงานก็พาคางุระไปยังชั้นวางที่มี ที่มัดดังโงะวางเรียงรายกันเต็มไปหมด

"..ตอนนี้มีลายเข้ามาใหม่ทั้งหมด5ลายค่ะ..เป็นลายดอกสึบากิ ดอกเหมย ดอกโบตั๋น ดอกซากุระ และดอกปอ็ปปี้ค่ะ.."พนักงานร้านร่ายยาว คางุระไปค่อยได้ฟังซักเท่าไหร่ แต่เธอชอบลายดอกโบตั๋น ที่มัดดังโงะลายโบตั๋นสีทอง

"..อั๊วเอาลายโบตั๋งน่อ.."คางุระยิ้ม พนักงานได้ยินดังนั้นจึงหยิบที่มัดดังโงะลายโบตั๋นหนึ่งคู่ใส่ตระกร้า"..ขอบคุณน่อ..เหลียวที่เหลืออั๊วเลิงดูเอง.."คางุระรับตระกร้าจากพนักงานมาถือ แล้วเดินไปดูยางมัดผม 

'..ลองมัดดู..ก็คงลีน่อ..'คางุระคิดในใจในขณะที่เลือกยางมัดผมอยู่นั้นมือของเธอก็สัมผัสกับมือของใครอีกคนที่กำลังจะหยิบของชิ้นเดียวกับเธอ 

"..อามายองเล่อร์!?.มาทำอะไรที่นี่น่อ..หรือว่าลื้อจะ...เพิ่งค้นพบตัวเองเจออย่างงั้นสินะน่อ.."เจ้าหล่อนพูดเสียงติดตลกพลางทำท่าล้อเลียว ฮิจิคาตะ โทชิโร่

"..อะไรของหล่อนฟร๊ะ!? นี่ยัยหนูเธอคิดว่า..นัยตาสีฟ้าเข้ากับยางมัดผมสีไหนที่สุด??.."ในตอนแรกฮิจิคาตะเหมือนจะแวด แต่เมื่อคิดได้ว่ามาทำไมเขาก็เริ่มถามคางุระ

"..สีฟ้าหรอน่อ..ก็น่าจะเป็นสีน้ำเงินหรือสีครามประมางนั้งน่อ.."คางุระพูดพลางหยิบยางมัดผมโทนสีแดงขึ้นมาดู เมื่อมองดีๆแล้วยางมัดผมเส้นนั้นเป็นสีโกเมนคลายกับนัยตาของคนๆนึง 

'..เหมือนสีตาอาตี๋กับอากินจังเลยน่อ..เลี้ยวอั๊วจะคิกถึงพวกอีทำไมกังล่ะน่อ!?'คางุระถกเถียงกันอยู่ในใจ

คางุระแบะฮิจิคาตะเดินซื้อของไปเรื่อยๆจนเวลาล่วงเลยมาถึงบ่ายกว่าๆ คางุระก็นึกได้ว่าต้องไปรับชุดกี่เพ้า

"..อามายองเล่อร์.."คางุระสกิดฮิจคาตะสองสามทีเขาก็หันมามองหล่อน"ไปรับชุดกี่เพ้าเป็งเพื่องหน่อยล่ายมั้ยน่อ?"คางุระเอ่ยปากถามเงยหน้ามองอีกคนที่สูงกว่าไม่มากไม่น้อย

"เอาสิ"

.

.

.

------------------------------------------------------------------------- 

ตัดฉับ 

เดี๋ยวมาต่อนะคะ 

สั้นไปรึปล่าวเอ่ยย 

อย่าลืมคอมเมนท์ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ~

อยากให้เน้นคู่ไหนเป็นพิเศษก็บอกนะคะ