แม่มดในนิทาน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

"ปรุงยาในหม้อดิน..อย่างนั้นซินะคะแม่ ว่าไปการปรุงยาของคนไทยที่มีมาตั้งแต่สมัยโบราณ เหมือนการปรุงยาของพวกพ่อมดแม่มดในนิทาน..รึว่าคนไทยสมัยก่อนเป็นพ่อมดแม่มดที่มีเวทมนตร์คะ"ใบบัวเด็กสาววัยสิบหกถามแม่ที่เพิ่งจะเก็บสมุนไพรจากสวนสมุนไพรหลังบ้านมาต้มปรุงเป็นยา มีทั้งใบเตยต้นใต้ใบและอะไรอีกหลายอย่างที่แม่บอกสรรพคุณที่ช่วยให้สุขภาพดีขึ้น ไม่ต้องไปพึ่งยาเคมีไม่ต้องไปนอนให้หมอรักษาในโรงพยาบาล "ว่าแต่มันจะขมไหมคะ"ใบบัวถามอย่างใคร่รู้ แม่หันหน้ามามองยิ้ม ๆ "ไม่ขมหรอกนะหม้อนี่ค่อนข้างจืดแต่มันดีนะ" ใบบัวพยักหน้า "บัวดื่มได้ไหมคะ" แม่บอกว่า "ได้ซิ ลูกดื่มได้ อย่างไงพรุ่งนี้แม่ฝากไปให้คุณป้าบ้านใกล้โรงเรียนหนูด้วยแล้วกันสัญญาเอาไว้ต้มยาเมื่อไหร่จะให้หนูเอาไปให้ส่วนแม่จะขึ้นไปเก็บเห็ดและผักหวานป่า แล้วจะเลยไปเยี่ยมลีซอด้วยได้ข่าวตกต้นไม้บาดเจ็บ" ใบบัวมองหน้าแม่ "แม่ไม่เหนื่อยบ้างเหรอคะที่ช่วยคนไปทั่ว บัวว่าสมัยหน้าแม่ลงสมัครเป็นผู้ใหญ่บ้านแล้วกัน"คำพูดลูกสาวแม่ถึงกับทำสีหน้าตกใจ "พูดอะไรออกมา" ใบบัวพูดว่า "ก็มันจริงเนี่ยคะช่วยคนไปทั่วอย่างไงสมัครเป็นผู้ใหญ่มันก็ดี จะได้ช่วยคนได้เยอะแถมมีเงินเดือนอีกด้วย" แม่มีสีหน้าไม่พอใจ "พอเถอะ อย่างไงคนเราช่วยใครได้ก็ต้องช่วย จะนิ่งดูดายได้อย่างไรอีกอย่างตอนที่แม่กับพ่อมาอยู่ที่นี่พวกเขาให้ความช่วยเหลือดูแลกันเป็นอย่างดีตอนที่แม่คลอดหนูออกมาทุกคนร่วมด้วยช่วยกัน แม้แต่บ้านหลังนี้ที่ดินผืนนี้ก็ยังแบ่งปันให้ไม่คิดมูลค่าอะไรเลยแถมยังให้งานพ่อกับแม่ทำ" ใบบัวพูดขัดก่อนแม่พูดจบออกไปว่า "แล้วเราก็ต้องตอบแทนคุณพวกเขาไปจงตายใช่ไหมคะ" แม่ชักสีหน้า "ตอบแทนคุณแล้วเป็นอย่างไง คนเราต้องรู้จักตอบแทนคุณผู้มีคุณ หากลูกต้องการเป็นคนดีมีมิตรแท้" ใบบัวแย้งออกไปว่า "บัวไม่เคยเห็นใครดีต่อคนอื่นเหมือนแม่กับพ่อเลยนะยอมไปหมด ก่อนหน้านี้บัวได้ยินว่าพ่อกับแม่หนีมาจากที่ไหนสักแห่ง" แม่ยอมรับว่า "ใช่แล้วคนที่นี่ช่วยไว้ไงไม่อย่างนั้นพ่อกับแม่แล้วก็ลูกเองน่าจะตายไปแล้ว" ใบบัวไม่เข้าใจ "ตายได้ไงมีคนอยากฆ่าพวกเรารึไงคะแม่" แม่นิ่งไป ใบบัวเม้มปากเดินออกไปจากห้องครัวของแม่ กลิ่นยาจากหม้อปรุงยาส่งกลิ่นหอมไล่หลัง ใบบัวเดินไปหยิบหนังสือนิทาน "แม่มดในนิทาน"ใบบัวอ่านหน้าปก แม่มดมีจริงแค่ในนิทานอย่างนั้นหรือ แล้วเรื่องที่ได้ยินคนพูดละเป็นจริงแค่ไหน แม่กับพ่อปิดบังความจริงอะไรกันแน่ คนปรุงยา แม่ที่บางครั้งทำตัวแปลก ๆ ใบบัวถอนใจ..ก่อนเดินออกไปหน้าบ้านมองไปยังป่ากว้างข้างหน้า มองไปยังท้องฟ้าบอกตนเองเบาๆ "อยากเหาะได้จัง หรือว่าต้องใช้ไม้กวาด แม่มีนี่น่า"เด็กสาวคิดก่อนเดินไปหยิบไม้กวาด ทำท่าเหมือนแม่มดขึ้นขี่ไม้กวาด ก้มหน้าลงไปกระซิบราวกับร่ายเวทมนตร์ออกไปว่า "ไม้กวาดช่วยพาฉันขึ้นไปบนท้องฟ้าได้ไหมเอ่ย" จู่ ๆมีลมกรรโชกมาอย่างแรง ไม้กวาดลอยขึ้นเด็กสาวตกใจร้องเรียกแม่ดังลั่นไปหมด ทว่าแม่ไม่ได้ยินกำลังมีความสุขกับการปรุงยาต่อไป ในขณะที่ไม้กวาดได้นำพาใบบัวไปยังดินแดนไกลแสนไกล..ไม่ได้กลับมาอีกเลย