ยายเเสบปะทะตาเเสบกำลังสอง

ลำดับตอนที่ #1 : แฟนกัน

ก๊อกๆๆ

            "นี้  ตาบ๊อง  ตื่นได้เเล้วน่ะ  เเม่นายให้ฉันมาปลุก  เร็วๆ  เดี๋ยวไปโรงเรียนสาย"

มันกรรมเวรอะไรของฉันที่จะต้องมาปลุกตาบ๊องนั้นด้วย  ป้าสายพิณคิดยังงั้ย  ให้คนสวยอย่างชั้น   มาปลุกนายขี้เซาในห้องน่ะ   เดี๋ยวมันทำอะไรชั้นขึ้นมาทำงั้ย  เเล้วตานั้นหน้าตาน่ากลัวหรอืป่าวก็ไม่รู้

ไม่เคยเห็นด้วยสิ

            "นี้ตาบ๊อง  นายจะตื่นดีๆ  หรือจะให้ชั้นพังประตูเข้าไปห่ะ"  คนสวยอย่างชั้นเหนื่อยใจจัง(-_-")

นายบ้านั้นก็ขี้เซาจริงเลย  ชั้นพึงมาถึงบ้านนายเเท้น่ะ  เป็นเจ้าบ้านเเทนที่จะมาต้อนรับ  ชั้นกับต้องมาปลุกนาย  ออกมาให้เห็นหน้าเดี๋ยวนี้น่ะ อยากฆ่านายหนักบังอาจทำให้สาวน้อยน่ารักต้องเหนื่อย

            "ชั้นจะนับ 1-5 น่ะ ถ้านายยังไม่ออกมา  ชั้นจะเข้าไปเเล้วน่ะ"

            "1"

            "2"

            "3"

            "4"

            "5"

โคร้ม  ชั้นไม่ได้เเข็งเเรงน่ะ  เเต่ประตูห้องนอนนายนี้มันอ่อนเเอเองอ่ะ  สงสัยพี่สาวนายที่มาปลุกทุกวัน  คงทำไว้เฉพาะนาย

            "นี้  คนเค้าเรียกตั้งนาน  ยังมีหน้ามานอนต่ออีก"<*o*>!!

            "อะไรกันเล่า  คนจะนอน"

เสียงทุ้มๆ  ฟังเเล้วรู้สึกดีจังเลย  อ๊ะ!!  อย่าคิดจิ  นี้เรามาปลุกเฉยๆน่ะ

            "นี้ถ้านายไม่ลุกขึ้นจากที่นอน  ชั้นจะฆ่านายเดี๋ยวนี้เเหละ"

ถึงว่าทำไมเเม่นายไม่ขึ้นมาปลุกเอง  นายมันขี้เซาเป็นบ้าเลย

(ได้  ตื่นก็ตื่น  เเต่คงต้องมีอะไรมาแลกหน่อยน่ะ  เดี๋ยวเหอะไม่รู้สะเเล้ว)[พระเอกเราหอมได้กระทั่งพี่สาวเหรอนี้]((๐.๐))

            "ว้าย!!!  นายทำอะไรเนี้ย  ปล่อยชั้นน่ะ"  [ว่าเเล้วนางเอกของเราก็โดนกอดเเบบไม่ได้ตั้งตัว  555+]

            "ก็อ ยากให้ตื่นไม่ใช่เหรอ  ก็ต้องเเลกเปลี่ยนกันหน่อย"  "ทำไมวันนี้พี่สาวเราตัวหอมจังเลย  อย่างนี้ต้องมาให้น้องชายสุดหล่อ  หอมหน่อยเเล้ว"

            "นี้  ถ้านายไม่ปล่อยนายตายเเน่  ปล่อยน่ะ" 

ตัวนายหอมจังเลยอ่ะ  ว่างๆต้องถามป้าเเล้วว่าลูกชายป้าใช้น้ำหอมอะไรเเล้ว     หอมจัง

            "มาให้หอมซะดีๆ  " ..[เว้นไว้ในฐานที่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น อิอิ]..."เฮ้ย  เธอเป็นคัยเนี้ย  พี่สาวชั้นไปไหนอ่ะ  เเล้วเข้ามาในห้อง           ชั้นทำไม  จะมาเเอบลักหลับชั้นล่ะสิ"

            "ไอ้บ้า!!!!!!!~  นายนั้นเเหละที่กำลังจะปล้ำชั้น" 

  ว้าย+++ นายนี้หล่อสุดๆเลย  หน้าคม ผมสีน้ำตาล  เเถมสูงด้วย

            "อิอิ   งั้นชั้นขอโทด   เเต่ขอหอมใหม่ได้มั้ยอ่ะ  เเก้มเธอนิ้มจัง"  ยิ้มอย่างมีเลศนัย

            "ไอ้บ้า  เข้ามาอีกก้าวเดียว  นายตายเเน่"

            "ไม่กลัวหรอก อิอิ"(+ = +)

            "นี้อย่าเข้ามาน่ะ  ไม่งั้นชั้นฟ้องเเม่นายจิงด้วย"  "รีบเเต่งตัวสะ  !!!!~  นายจะยืนเปลือยไปถึงไหน"

            "เฮ้ย!! ออกไปก่อนสิ  เเล้วมองอยู่ได้ตั้งนาน  เร็วๆ หรืออยากโดนหอม"

            "เออ  ไปเเล้ว  อย่าเข้ามาน่ะ"

ปัง!   ไปก็ได้   นายน่ะจำไว้  ทำเสื้อนักเรียนชั้นยับหมดเลย   วันนี้เปิดเรียนวันเเรกด้วย  ไอ้....

            "หนูพลอย  ไปทำอะไรมาเสื้อยับหมดเลย"ป้าสายพิณเรียกเเล้ว  อย่าให้ชั้นฟ้องเเม่นายน่ะ

            "เธอเดินสะดุดขอบเตียงน่ะเเม่"

            "เหรอ  ที่หลังระวังหน่อยน่ะ หนูพลอย เดียวเเม่หนูจะมาว่าป้าได้  ว่าดูเเลลูกสาวเขาไม่ดี"

เฮ้ย  เดี๋ยวสิอย่าพึงนั่งสิ  นี้ชั้นต้องนั่งกินข้าวข้างนายนั้นเหรอเนี้ย  นี้จะเอาขามาเตะชั้นทำไม

                "นี้เธอ  ชื่อพลอยเหรอ  น่ารักดีน่ะ  เเต่ชั้นว่าน่ะจะเรียกว่าเเก้มนิ่มมากกว่าน่ะ"

นี้ ถือวิสาสะอะไรมาเปลี่ยนชื่อชั้น  เเถมยังจะมาพูดต่อเรื่องเมื่อกี้อีก  ดีน่ะว่าเเค่กระซิบไม่งั้น ชั้นจะตอบเเม่นายยังงั้ยเนี้ย

                "หนูพลอยนี้ ตาเบส  ลูกชายของลุงเอง  เรียนชั้นเดียวกับหนูนั้นเเหละ"ลุงนิวัจน์เเนะนำตานั้น

                "ใช่จ้ะ  เเล้ววันนี้เขาก็จะพาหนูไปโรงเรียนด้วย  เบส  แม่ฟากน้องด้วยน่ะ"

                "ครับ  ผมจะดูเเล้วอย่างดี  "

อย่ายิ้มเเบบมีเลศนัยอย่างนั้นสิ  ชั้นกลัวน่ะตาบ้า

                "ว่าเเต่เเม่พี่สาวตัวดีของผมไปไหนล่ะครับ  ถึงให้ยายนี้ขึ้นไปปลุกผม"

                "พี่กุ้งน่ะ  บินไปเรียนต่อที่อังกฤษแล้ว  ก็เบสไม่ยอมกลับบ้านตั้งเป็นเดือนจะรู้ได้งั้ย  ว่าเเต่หายไปไหนมา" 

สมนำหน้า ป้าสายพิณเริ่มซักตานี้เเล้ว

                "เฮ้ยเดี๋ยว  ชั้นยังกินข้าวไม่เสร็จเลยน่ะ  จะไปไหน"  ตานั้นลากชั้นไปแล้วอ่ะ เเค่เเม่ถามเรื่องเเค่นี้เนี้ยน่ะ

                "มาเหอะ  เร็วสิ"

ว่าเเล้วตานั้นก็ลากชั้นขึ้นรถสปอร์ต  เเล้วออกรถซะยังไม่ได้ตั้งตัวเลย

                "นี้นายจะพาชั้นไปไหน"

                "ไปโรงเรียนงั้ย  ไหนตอนไปปลุกบอกว่ารีบ"

                "เเต่ว่า.....   กระเป๋านักเรียนล่ะ"

หมอนั้นทำท่าชี้ไปข้างหลังรถ

                "ก็อยู่นั้นงั้ย  เธอมัวเเต่ชักช้าอ่ะ  เลยหยิบมาให้เเล้ว"

นายนี้หยิบมาตอนไหนเนี้ย

                "เเล้วก็ชื่อชั้น  เบส  เรียกให้ถูกสิ  เรียกเเเต่  นาย กับ  ตาบ๊องอ่ะ"

                "ก็ชั้นชอบเรียกอย่างนี้นิ"

                "ถ้าเธอไม่เรียกดีๆ  น่ะ   เดี๋ยวโดนหอมแก้มอีกหรอกเอามั้ย"

                "เฮ้ย   อย่าน่ะ ขับรถไปดีๆเลยตาบ๊อง"

เอี๊ยด........

ตานั้นจอดรถจิงๆเหรอนี้

                "บอกเเล้วใช่มั้ยว่าเรียกให้ดีๆ  ชื่อเบส เรียกได้มั้ย"

                "ก็ชั้นชอบเรียกเเบบนี้นิหน่า"

                "งั้นชอบชั้นชอบหอมเเก้มเธอเเล้วกัน"

                "ว้าย!!!!!  นายออกไปเดี๋ยวน่ะ"

                "แก้มเธอเนี้ยนิ่มจัง  หอมด้วยอ่ะ"

                "นี้  หอมแก้มชั้นสองครั้งเเล้วน่ะ  ฝากไว้ก่อนเถอะ นายบ๊อง"

                "ใครบอกว่าสอง  สามตั้งหาก"  [ว่าเเล้วพระเอกของเราก็หอมนางเอกอีกเเล้ว:อยากเป็นนางเอกบ้างจัง]

                "ว้าย !!...  นี้นายถ้าหอมอีกนายตายเเน่  อย่าคิดว่าชั้นไม่กล้าน่ะ"

                "เเล้วจะทำไมชั้น  เธอต้องดีใจตั้งหากที่โรงเรียนมีเเต่คนอยากถูกชั้นหอม เห็นว่าแม่ฝากหรอกน่ะเนี้ยอุตส่าห์หอมตั้งสามที "

เเต่เเม่นายไม่ได้ฝากให้นายทำชั้นเป็นลูกสะใภ้น่ะโว้ย  

                "หรือว่าชอบอย่างอื่นมากกว่า  ได้ (*-*)"

                "ออก ไอ อ่ะ  ไอ้ อ้า  อุด อะ" [แปล:  ออก ไป น่ะ  ไอ้ บ้า หยุด น่ะ]

 นายนี้ทำไวพอกับคิดเลย   นายนี้ถือดียังงั้ยมาขโมยจูบเเรกชั้นไป

                "นอกจากเเก้มนิ่มเเล้ว  ปากยังหอมอีก  เเล้วอย่างนี้จะดูเเลอย่างดีเลย"

                "ตาบ๊อง  ฝากไว้ก่อนเถอะ"

จะว่าไปก็ตื่นเต้นน่ะเนี้ย   จะไม่ตื่นเต้นได้งั้ยล่ะก็นายนี้หล่อออกจะปานนั้น

                "อยากฝากไว้นานเเล้วกัน  เพราะคนอย่างเธออ่ะ  ไม่สวยพอจะทำให้ชั้นหยุดอยู่กับเธอได้นานหรอกน่ะ"

นี้  นายบ้าไปแล้วเเน่เลย  นายมาหอมเเก้มชั้น  เเถมยัง.....  เเล้วยังมาว่าชั้นไม่สวย  ชั้นไม่ได้ขอร้องให้นายมาหอมชั้นสักหน่อย

                "จำไว้   ชั้นจะทำให้นายต้องขอโทษชั้นให้ได้  "

เห็นว่าต้องอาศัยบ้านเเม่นายอีกนานหรอกน่ะ  ไม่งั้นนายตายไปตั้งเเต่เมื่อเช้าเเล้ว  ฮึ่ม!!!!

ปี๊น ปี๊น ปี๊น ปี๊น

เสียงเเตรรถข้างหลังดัง

                "รีบไปเลย  เดี๋ยวโดนเค้าว่าหรอก"

                "ใครจะมากล้าว่าชั้น"

เจ้าของรถคันหลังเดินมาเเล้วน่ะ  สวยสะด้วยเเต่ก็น้อยกว่าเราล่ะ  เเต่เรื่องอึ่ม  คงสู้ไม่ไว้อ่ะ  ยายนั้นออกจะ.....

                "ดาร์ลิ้ง  มาจอดรถทำไมตรงนี้ค่ะ    อ้าวเอานังหน้าขาวที่ไหนมานั่งข้างๆ  ค่ะเนี้ย"

                "ถึงหน้าขาวเเต่ไม่ได้ตอเเหลอย่างหล่อนเเล้วกัน" 

สวยน่ะ เเต่ปากน่าเอาไปตำส้มตำ  ไม่รู้สะเเล้วว่าใครเป็นใคร

                "นังวอก  แกกล้าว่าชั้นเหรอ   พี่เบส  ยอมให้มันมาว่าเเคทอย่างนี้ไปยังงั้ยค่ะ  เเคทไม่ยอมน่ะ"

                "ได้เดี๋ยวพี่จัดการเอง"

                "ว้าย!!!พี่ทำอะไรนังนั้นค่ะ"

                "ก็เห็นอยู่ว่าพี่จูบเค้า  เเม้น้องเเคทก็"

เฮ้ย  ทะเลาะกันเเล้วมาจูบชั้นทำไมเนี้ย  ไอ้บ้าตานั้น  จูบชั้นอีกเเล้ว  ไอ้บ้า  จำไว้น่ะ

เฟี้ยว///////  รถสปอร์ตออกตัวอย่างเร็วโดยที่ทิ้งให้น้องเเคทจอมอึ่มยืนงง??

                "นี้นาย  พาชั้นไปโรงเรียนเลย  ไม่ต้องจอดเเล้วน่ะ"

ขืนจอดอีกตานี้ก็หอมชั้นอีกอ่ะดิ   ไอ้หอมไม่เท่าไรหรอก  เเต่มันเล่นจูบด้วยอ่ะ

                "กลัวล่ะสิ ชั้นว่าเธอมันหอมดีออก  ชั้นจะเรียกเธอว่าหัวหอมดีกว่าเพราะเถอะไม่ได้เเค่แก้มหอมกับแก้มนิ่มน่ะ  เเต่ก็นิ่ม"นายนั้นไม่ได้พูดอย่างเดี๋ยวน่ะสิ  ยังทำท่าเหมือนจูบอากาศตรงหน้าอยู่   ฝากไว้ก่อนเถอะ

ถ้าชั้นไม่กลัวความเร็วนายตายไปเเล้ว ใครใช้ให้คนสวยอย่างชั้นกลัวเเม่นายกับความเร็วน่ะ

                "จะว่าไปเธอก็น่ารักดีน่ะ  ยายหัวหอม   มาเป็นแฟนชั้นมั้ย"

                "ไม่มีทาง"

                "เธอไม่กล้าอ่ะสิ"

นี้นาย   อย่าพูดว่าไม่กล้าน่ะได้ยินคำนี้ที่ไร  หงุดหงิดทุกที  จี้ใจดำทุกทีเลย  เรื่องอะไรจะไม่รับคำท้านาย 

                "ได้สิ  ชั้นจะเป็นแฟนกับนาย"

                "กล้าดีนิ  พนันกัน หนึ่งเดือนหลังจากนี้ใครเป็นฝ่ายขอเลิกก่อนคนนั้นชนะ"

                "จำไว้ชั้นจะทำให้นายต้องอกหักอย่างเเรง  เพราะชั้นบอกเลิก"

                "คงจะยาก  เธอต่างหากที่อาจถูกบอกเลิกก่อน  ที่รัก"

                "นี้ๆ  อย่าเรียกเเบบนั้นน่ะ"

รู้มั้ยว่ามันจักจี้หัวใจชั้น