[Bleach]_All Ichigo Fc.

ลำดับตอนที่ #53 : [Fic]หิมะสีเลือด, อุลXอิจิXกริม /12/มา Up แล้ว~

ร่างสูงโปร่งผมสีเทาจางๆจนจะกลายเป็นสีขาวได้พูดเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่คล้ายจะสนุกอะไรซักอย่าง

 

“แล้วนายเข้ามาได้ยังไง ฉันไม่รู้จักนายซักหน่อยนะ”

 

อุลเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงดุ

 

“ใจเย็นๆก่อนซิ ข้าก็แค่เอาของดีมาให้เท่านั้นเอง”

 

“ฉันจะนับ 1-10 ถ้านายยังไม่ออกไป ฉันจะเรียกยามให้มาลากตัวนายไป”

 

ร่างสูงโปร่งกล่าวอีกครั้ง

 

“ของแค่นั้นทำอะไรข้าไม่ได้หรอกน่า ดีไม่ดีอาจจะมองไม่เห็นข้าด้วยซ้ำไป”

 

งินพูดแล้วหัวเราะในลำคอ

 

“หมายความว่าไง”

 

อุลตีหน้าสงสัย

 

“ก็หมายความว่า ข้าก็คล้ายๆกับยมทูตอิจิโกะที่เจ้ารู้จักนั้นแหละ”

 

“นายรู้จักกับเจ้านั้นรึ”

 

ชายหนุ่มได้พูดพร้อมกับคว้าคอเสื้อสีขาวของงิน

ชายหนุ่มที่อดีตยมทูตได้ชายตามองอีกฝ่ายเพื่อที่จะดูการตอบสนองของอุล

 

“แบบนี้แหละ สิ่งที่ข้าต้องการ”

 

“!?”

 

ชายเจ้าเล่ห์คว้าหยิบอะไรบางอย่างออกจากกระเป๋ากางเกงของตน

แล้วยื่นมาให้

 

“นี่มันอะไร”

 

เด็กหนุ่มถามอีกครั้ง คิ้วเขาได้ขมวดเข้าหากัน เพราะว่าอีกฝ่ายยังไม่ได้ตอบคำถามที่เขาถามไปเมื้อกี้เลย

 

“ไม่ต้องกลัว นี่คือเมล็ดพืชชั้นดี ที่โลกเจ้าไม่มีเชียวนะ”

 

“งี่เง่า คราวนี้คิดจะมาขายของอีกรึไง”

 

“เปล่าๆนี่จะให้ฟรี เมล็ดนี้จะช่วยฟื้นความทรงจำให้แก่เจ้า ความทรงจำเมื่อชาติที่แล้วยังไงหละ”

 

ร่างสูงโปร่งได้มอบเมล็ดนั้นให้กับมือของเด็กหนุ่ม

 

“จะใช้หรือไม่ใช้ มันก็แล้วแต่เจ้าหละนะ”

 

งินยิ้มให้อีกครั้งหนึ่ง แล้วสายลมก็พัดมาวูบใหญ่ ร่างกายก็ได้จางหายไปต่อหน้าต่อตา

 

“!?”

 

เด็กหนุ่มร่างสูงยังคงยืน งง เหมือนกับว่าเรื่องเมื้อกี้คือความฝัน

แต่ถ้าเป็นความฝันจริงๆ ไอ้เมล็ดสีแดงกร่ำนี้มันมาจากไหนกันหละ

.

.

.

.

.

ไม่ใช่ความฝันแน่นอน

มีบางอย่างที่สะกิดใจของเขา

รอยยิ้มนั้น

รอยยิ้มของชายคนนั้น

มันทำให้ไม่อยากไว้ใจเลยซักนิด

.

.

.

.

อุลยังคงถือสิ่งที่งินให้ไว้

 

///อุลคิโอร่าชื่อนี้เขาได้ยินมาจากปากคนอื่นถึง 2 คนแล้ว///

.

.

.

.

“ท่านอุลคิโอ...ร่า”

.

.

.

.

ได้โปรดเถอะ

ได้โปรดโอบกอดข้าไว้

โอบกอดแรงๆจนกระทั้งมันหัก

ข้านะ

ยอมตายได้นะ

ยอมตายในอ้อมอกท่าน

.

.

.

ข้าปรารถนาที่จะตายด้วยน้ำมือท่าน

.

.

.

.

+++++++++++++++++++

+++++++++++++

++++++

+++

เคยคิดอยู่เสมอเหมือนกัน

ตอนที่พวกเราทั้ง 2 ได้อยู่ในฮูเอโก้มุนโด้

ข้าเคยคิดว่า

เมื่อทุกอย่างได้ถึงจุดจบไปนั้น

มันจะสลายไปหมดเลยหรือเปล่า

จะลบความทรงจำและช่วงเวลาที่มีความสุขของข้าไปหรือเปล่า

เมื่อจุดจบนั้นมาถึง ทุกสิ่งทุกอย่างจะลบเลือนหายไปกระนั้นหรือ

ข้าคงได้แต่ภาวนา

ว่าได้โปรดอย่าพังทลายหายไปเลย อยากให้มันคงอยู่ในจิตใจของท่านและข้า

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม

.

.

.

.

.

แต่แล้วผลสุดท้ายมันก็ไม่ได้เป็นดั่งที่หวังหรือที่ข้าภาวนาเลยซักนิด

เพราะตอนนี้คือสิ่งยืนยันได้อย่างดี

มีแต่ข้าที่จำท่านได้

แต่ท่านกลับ

จำข้าไม่ได้

ท่านลืมข้าไปแล้วอย่างนั้นหรือ

ท่านอุลคิโอร่า

.

.

.

เจ้าดอกไม้นี้

ท่านลืมไปแล้วซินะ

.

.

.

.

+++++++++++++++++++++++++++++++

โฮกกกกกกกกกกกก แบบว่านะ ต้องโค้งขอโทษด้วยครับ

แบบว่านะ มัวแต่หลงระริงไปกับเรื่องอื่น แต่ผมไม่ได้ลืมที่จะ Up นะเออ

แล้วต้องขอโทษมากมาย แต่ว่าตั้งใจนะ ^^