[Bleach]_All Ichigo Fc.

ลำดับตอนที่ #219 : [Fic]The Memory. [เบียคุยะXอิจิโกะ]ตอนที่ 11 สัญญาของดวงจันทร์ ภาค1

วันนี้สั้นมากๆ ถึงมากที่สุด

เพราะว่ากำลังฟื้นตัวจากการดอง ?

ส่วนมากในตอนนี้คือวาดรูปนะครับ ฟิคไม่ค่อยได้แต่งเลยด้วยซ้ำ = ="

++++++++++++++++++++++++++++++

.
.
.
.
.
รู้ดี
ฉันเข้าใจ
กับสิ่งที่จะเกิดจากนี้ไป
.
.
.
.
.
สิ้นคำพูดนั้นก็ทำเอาอิจิโกะอึ้งไปทันที

“คู่หมั้นซินะ”

“!?”

ร่างเล็กพูดเหมือนจะกัดฟัน เด็กหนุ่มผมสีดำนิลหันหน้าไปมองเพราะคิดว่าอีกฝ่ายจะต้องทำหน้าเสียใจเป็นแน่แต่สิ่งที่ได้เห็นนั้นกลับเป็นรอยยิ้ม

“ไม่เป็นไรหรอกเบียคุยะ เรื่องนี้ฉันเข้าใจดี”

กล้ำกลืนฝืนพูดออกมา
ภายในใจนั้นกำลังเฝ้าปลอบว่า “ไม่เป็นไร”
แต่ทำไมหยาดน้ำตาถึงได้ไหลริน
.
.
.
.
.
.
มือแกร่งโอบกอดร่างบางไว้แน่น ริมฝีปากสัมผัสและประกบจูบอย่างเร่าร้อน
อิจิโกะเองก็ทำท่ายินยอมแต่โดยดี และจูบกลับเพื่ออยากจะตอบสนอง
ถึงจะทำแบบนี้ น้ำตามันยังไหลไม่ยอมหยุดซักที

“เจ้าอย่าร้องไห้ อิจิโกะ”

เสียงทุ้ทเอ่ยเบาๆ มือทั้ง 2 ข้างได้จับลูบหน้าอกที่ราบเรียบแต่กลับเนียนและยอดอกสีชมพูนั้นมันช่างน่ากัดซะเหลือเกิน

“ฉะ...ฉันไม่ได้ร้องซักหน่อย อื๊อ~!!!”

พูดปนไปกับเสียงครางที่กำลังเสียวซ่านจากแรงสัมผัส สภาพของทั้งคู่ในตอนนี้อยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่า
เบียคุยะชอบมองเรือนร่างของอิจิโกะในตอนนี้มากนัก เพราะแสงจันทร์ที่สาดส่องลงมา
อิจิโกะที่อยู่ในชุดยูคาตะที่ถูกถอดออกให้เห็นเรือนร่างทั้งใบหน้าและลำตัวมีสีแดงระเรื่อที่ถูกอีกฝ่ายกระตุ้นอารมณ์

“ยั่วจังนะ”

“!?”

ร่างเล็กรู้สึกอายหน้าชาแต่กับต้องสะดุ้งเมื่อมีมือร้อนสัมผัสส่วนล่างของเขา

“มะ..ไม่นะ อย่า มันน่าอาย”

อิจิโกะดิ้นและขัดขืน มือทั้ง 2 พยายามปัดป้องแต่แล้วก็ต้องสิ้นฤทธิ์เพราะเบียคุยะเองก็ตัดความน่ารำคาญนั้นออกด้วยการจูบปากหนักๆ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++
+++++++

ภายในตำหนัก

“สวัสดีคะ ท่านคุจิกิ”

เด็กสาวตัวน้อยที่มีดอกโบตั๋นประดับผมเดินเข้ามาเคารพอย่างมีมารยาทต่อหัวหน้าของตระกูลคุจิกิ

“มาแล้วซินะ คุณหนูฮิซานะ”

เสียงทักของชายวัยกลางคนกล่าว เขาทำท่าเชิญให้เข้ามานั่งกับโต๊ะที่จัดไว้ มีผู้รับใช้เดินยกเอาอาหารเครื่องดื่มมาวางไว้ต้อนรับ

“เป็นงานที่สนุกทุกครั้งเลยนะคะ”

ฮิซานะพูดและไปนั่งใกล้ๆกับท่านพ่อและท่านแม่ของตนเอง

“ลูกได้เจอท่านเบียคุยะหรือเปล่า”

ผู้เป็นพ่อได้เอ่ยถาม

“เจอคะ แล้วได้คุยทักทายกันแล้ว เอ่อ...ท่านคุจิกิคะ”

“หือ”

“ท่านคุจิกิมีลูกสาวหรือหลานสาวด้วยหรือเปล่าคะ”

“!?”

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++
++++++++++++++++
+++++

นี่
ความลับนะ
มันคงไม่มีในโลกจริงๆซินะ

นี่
แล้วความรักหละ
ถ้ามันต้องฝืนไปแบบนี้
คงทรมานน่าดูเลยซินะ

นี่
ทำไมหละ
ทำไมตัวฉัน
ถึงต้องทนต่อไปด้วยหละ
.
.
.