ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : [Fan Fic]: ดอกไม้ที่เหลือแค่ดอกเดียว/11/สั้นนะ
+++++++++++++++++++++++++++ ++
เวลาที่โลกมนุษย์ยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ
ไม่มีย้อน ไม่มีการหยุดนิ่ง
แต่คิดไหมว่า ใจของคนเรา
ก็เป็นเช่นนั้นแหละ
.
.
.
.
.
“ทำไมถึงพูดแบบนี้หละ ข้าเพิ่งเคยจะได้ยินแบบนี้ก็ครั้งแรกนี่แหละ”
เร็นจิได้กล่าวตอบ ตอนนี้ทั้ง 2 ก็ได้มาหยุดที่ลานกว้างที่ปราศจากผู้คน
“เจ้าไม่จำเป็นที่จะต้องถามหรือสงสัย ข้าบอกว่าให้ฆ่าข้าก็จงทำซะ”
อิจิโกะตะคอกใส่ แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมเข้ามา
“ข้าไม่อยากทำหรอกนะ”
ยมทูตผมสีแดงได้พูดแค่นั้น อารันคาร์หนุ่มก็ได้พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว
“!?”
“ถ้าไม่ฆ่าข้า เจ้าก็จงตายไปซะเถอะ”
ดาบสำดำได้ถูกปลดปล่อยออกมาก่อนจะเข้าประทะกับดาบที่รูปร่างใหญ่โตของอีกฝ่าย
การประทะของอารันคาร์กับยมทูตได้เริ่มขึ้น
“เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่ อิจิโกะ”
“ก็บอกไปแล้วนี่ ว่าให้ฆ่าข้าซะ”
เสียงของดาบที่ฟาดฟันไปมา จนไม่รู้ว่าจะลงเอยยังไง
อีกฝ่ายกะฆ่าเต็มที่ เพราะเดิมที ยมทูตคือศัตรู
อีกฝ่ายกับหลบและไม่ยอมโต้ตอบ เพราะว่าเขายังลังเล
จนกระทั้งอารันคาร์ร่างบางนั้นถอยหลังออกมาให้ออกจากระยะของร่างสูงพอประมาณ
มือที่จับดาบไว้ได้มีพลังของความมืดหลั่งไหล
เร็นจิได้เห็นถึงกลับชะงัก
///นี่มันอะไร///
กว่าที่เขาจะรู้ว่าคืออะไร มันก็ช้าไปซะแล้ว
“เกทซึงะ เท็นโช!!!”
พลังคลื่นสีดำที่เป็นรูปร่างคล้ายเสี้ยวพระจันทร์ได้โผพุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว
ตูม!!!!
///ขอโทษด้วยนะ///
อารันคาร์หนุ่มได้นึกขอโทษในใจ เขาไม่ได้ตั้งใจฆ่า แต่ว่านิสัยและจิตใต้สำนึกของฮอลโล่ว์
คือการฆ่าเหล่ายมทูต
ยังไม่ทันจะได้เดินไปไหน ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อรู้สึกถึงแรงกดดันของใครบางคน
สายตาได้เหลือบมองทั่วทิศ และก็พบเงาของใครบางคนที่อยู่ในกลุ่มฝุ่นควันนั้น
///สัมผัสแบบนี้ ไม่ใช่ของเจ้าผมแดงนั้น///
ด้วยความระแวง จึงได้ใช้พลังเล็กน้อยปัดฝุ่นควันที่ลอยมาให้หายไป
เพื่อที่จะได้รู้ว่าใครที่มาช่วยเจ้าหมอนั้น
++++++++++++++++++++++++
เวลาที่โลกมนุษย์ยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ
ไม่มีย้อน ไม่มีการหยุดนิ่ง
แต่คิดไหมว่า ใจของคนเรา
ก็เป็นเช่นนั้นแหละ
.
.
.
.
.
“ทำไมถึงพูดแบบนี้หละ ข้าเพิ่งเคยจะได้ยินแบบนี้ก็ครั้งแรกนี่แหละ”
เร็นจิได้กล่าวตอบ ตอนนี้ทั้ง 2 ก็ได้มาหยุดที่ลานกว้างที่ปราศจากผู้คน
“เจ้าไม่จำเป็นที่จะต้องถามหรือสงสัย ข้าบอกว่าให้ฆ่าข้าก็จงทำซะ”
อิจิโกะตะคอกใส่ แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมเข้ามา
“ข้าไม่อยากทำหรอกนะ”
ยมทูตผมสีแดงได้พูดแค่นั้น อารันคาร์หนุ่มก็ได้พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว
“!?”
“ถ้าไม่ฆ่าข้า เจ้าก็จงตายไปซะเถอะ”
ดาบสำดำได้ถูกปลดปล่อยออกมาก่อนจะเข้าประทะกับดาบที่รูปร่างใหญ่โตของอีกฝ่าย
การประทะของอารันคาร์กับยมทูตได้เริ่มขึ้น
“เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่ อิจิโกะ”
“ก็บอกไปแล้วนี่ ว่าให้ฆ่าข้าซะ”
เสียงของดาบที่ฟาดฟันไปมา จนไม่รู้ว่าจะลงเอยยังไง
อีกฝ่ายกะฆ่าเต็มที่ เพราะเดิมที ยมทูตคือศัตรู
อีกฝ่ายกับหลบและไม่ยอมโต้ตอบ เพราะว่าเขายังลังเล
จนกระทั้งอารันคาร์ร่างบางนั้นถอยหลังออกมาให้ออกจากระยะของร่างสูงพอประมาณ
มือที่จับดาบไว้ได้มีพลังของความมืดหลั่งไหล
เร็นจิได้เห็นถึงกลับชะงัก
///นี่มันอะไร///
กว่าที่เขาจะรู้ว่าคืออะไร มันก็ช้าไปซะแล้ว
“เกทซึงะ เท็นโช!!!”
พลังคลื่นสีดำที่เป็นรูปร่างคล้ายเสี้ยวพระจันทร์ได้โผพุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว
ตูม!!!!
///ขอโทษด้วยนะ///
อารันคาร์หนุ่มได้นึกขอโทษในใจ เขาไม่ได้ตั้งใจฆ่า แต่ว่านิสัยและจิตใต้สำนึกของฮอลโล่ว์
คือการฆ่าเหล่ายมทูต
ยังไม่ทันจะได้เดินไปไหน ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อรู้สึกถึงแรงกดดันของใครบางคน
สายตาได้เหลือบมองทั่วทิศ และก็พบเงาของใครบางคนที่อยู่ในกลุ่มฝุ่นควันนั้น
///สัมผัสแบบนี้ ไม่ใช่ของเจ้าผมแดงนั้น///
ด้วยความระแวง จึงได้ใช้พลังเล็กน้อยปัดฝุ่นควันที่ลอยมาให้หายไป
เพื่อที่จะได้รู้ว่าใครที่มาช่วยเจ้าหมอนั้น
++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น