คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #116 : [Shot Fic] Bleach. เพราะมีหัวใจ / (คนแต่งมันเพ้อ)5
Shot Fic Bleach. เพราะมีหัวใจ
Hollow & Ichigo.
เริ่มเข้าสู่ Nc. =[]=!!!
+++++++++++++++++++
เพราะข้ารู้ดียิ่งกว่าอะไร
ตัวของเจ้า
ร่างกายของเจ้า
ล้วนแล้วมีแต่คนปรารถนาครอบครอง
ล้วนแล้วอยากกลืนกิน
แม้กระทั้งตัวข้าด้วย
.
.
.
.
.
.
“อึ่ก...หยุดซักที”
หมดความอดทน เด็กหนุ่มถึงกลับพูดออกมา มือบางทั้ง 2 ข้างได้ปัดและพยายามผลักออก
อย่างเต็มที่
แต่กระนั้นก็ยังไม่อาจจะต้านแรงของเด็กผิวสีซีดได้ ฮอลโลว์อิจิโกะแสยะยิ้ม เขาจับคว้ามือของอิจิโกะมากัดเม้มเบาๆที่หลังมือ
“ไม่ว่ายังไง นายก็เป็นแค่ราชาที่ไร้เดียงสาจริงๆนั้นแหละ”
การกระทำดังกล่าวทำเอาคนที่ถูกคร่อมอยู่หน้าแดงทันที แต่ก็ต้องสะดุ้งเฮือกใหญ่เมื่อรับรู้ถึงความเย็นจากมืออีกฝ่ายเข้ามาลูบคลำตามลำตัวและทำท่าจะเลื่อนลงไปข้างล่างซะด้วย
“มะ...ไม่”
รับรู้ถึงสถานการณ์ที่ไม่ดี ก็ยิ่งดิ้นรนขัดขืนหนักกว่าเก่า
“ชิ ดื้อจริงๆ”
คนที่เหนือกว่าบ่นเล็กน้อย ก่อนจะก้มลงมอบเพลงจูบที่หนักหน่วง อิจิโกะเบิกตาค้างอย่างตกใจและไม่ทันระวัง ริมฝีปากจึงถูกฉกชิงไปอย่างง่ายดาย
ปลายลิ้นร้อนนั้นได้ตวัดหยอกล้อกับลิ้นของร่างบางอย่างสนุก ด้วยการที่โดนจูบหนักเข้าจึงทำเอาฝ่ายที่นอนถึงกลับเริ่มเคลิ้มไปทันที เด็กหนุ่มในชุดขาวเหมือนจงใจที่จะทำให้อารมณ์ของอิจิโกะเตลิด
“อืม.....อือ”
เสียงครางเล็ดลอดออกมา แสดงว่าเขากำลังเคลิ้มได้ที่ จนไม่ได้รู้เลยว่าชุดของตัวเองถูกถอดออกไปแล้ว ทั้งจูบทั้งไซร้เท่าที่ใจอยาก
“อิจิโกะ....”
เสียงทุ้มกระซิบตรงใบหู แค่นั้นก็ทำเอาเด็กหนุ่มยมทูตสะท้าน
“ข้าอยากได้เจ้า จะได้ไหม”
คำขอได้เอ่ย อิจิโกะนิ่งไปชั่วครู่ ในตอนนี้เขาโดนปลุกอารมณ์จนยากจะดับได้แล้ว
อีกทั้งตัวเขาเองก็ได้ตายไปแล้วด้วย มือทั้ง 2 โอบกอดคอร่างสูงไว้ เขาได้ซุบไปยังอกกว้างนั้น เหมือนยังกลัวๆ อีกฝ่ายก็เข้าใจกับท่าทีแบบนี้ เขาดึงให้คนที่นอนมานั่ง แล้วโอบกอดไว้
“ถ้านายกอดฉันแล้ว นายจะไปแทนฉันซินะ”
คำถามนี้ทำเอาร่างสูงนิ่งไปทันที แต่เขากลับกอดให้แน่นกว่าเดิม
“เจ้าน่าจะรู้นะ อิจิโกะ”
“!?”
“คนที่ทำให้นายตาย ฉันจะไม่ให้อภัย”
จู่ๆก็มีแรงกดดันวิญญาณมหาศาลพุ่งออกจากร่างกายของฮอลโลว์คนนี้
อิจิโกะถึงกลับสั่นไปด้วยความหวาดกลัว เพราะเป็นวิญญาณจึงไม่สามารถต้านได้
“จากนี้เรียกข้าว่า ซันเงสึซะ”
“เอ๋.....”
มือแกร่งที่เคยโอบกอดได้ละออกไป ข้างหนึ่งจับเคยชางของอิจิโกะแล้วมอบจูบให้อีกครา
และเลื่อนต่ำลงมาที่ยอดอกสีชมพูกัดเม้มจนแข็ง
“อ๊ะ!!! อยะ....อย่า”
อิจิโกะดิ้นไปดิ้นมา ชุดสำดำของยมทูตนั้นเลื่อนลงถึงปลายเท้าเผยให้เห็นสีผิวที่เป็นสีน้ำผึ้ง
ซันเงสึได้ขยับอุ้มอิจิโกะให้มานั่งตักตัวเอง อีกทั้งยังเอามือมาลูบตรงน่องขาขาว
อิจิโกะเองก็ยังคงพยายามหนีออกจากอ้อมกอดนั้นให้ได้
“อยู่นิ่งๆหน่อย”
ด้วยการพูดที่ดูเหมือนโมโห เด็กหนุ่มจึงเลิกดิ้นแต่ก็ยังมีการขัดขืนเล็กๆน้อยๆ
มือแกร่งที่เย็นจับลูบไปยังส่วนที่อ่อนไหว ที่มีอาการแข็งตัวตั้งแต่แรก
“อ๊ะ!!!”
ยมทูตผมสีส้มเผลอร้องออกมา
“ฮึ ก็มีอารมณ์ซะเต็มที่เลยนี่นา”
ซันเงสึยิ้มอย่างดูกวนๆ เขาทั้งลูบทั้งขยับ เบาๆและสลับอย่างรุนแรง
“อ๊ะ
.อา.....พะ....พอเถอะ”
จะพูดยังไงก็ไม่มีทางฟัง ซันเงสึใช้นิ้วเกลี่ยที่ยอดปลายแค่นั้น เด็กหนุ่มก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา
ทันที
“ฮะ....ฮ่า....”
อิจิโกะแทบทรุด ไม่รู้ว่าตอนไหนที่เขาได้โอบกอดอีกคนไว้แน่นเพราะเกิดจากอาการเกร็ง
“ออกมาเยอะนะ แถมยังช้ากว่าที่ข้าคิดไว้เสียอีก”
เด็กหนุ่มผิวสีซีดพูดเสร็จก็จูบที่ริมฝีปากบางอีกครั้ง เขาชำเลืองมองเห็นว่าตัวอิจิกะยังคงต้องการอะไรบางสิ่ง
“จะต่ออีกหรือเปล่า”
“เอ๋...?”
อิจิโกะตะลึงกับคำถาม ดวงตาผิดมนุษย์ยังคงนั่งรอคำตอบ
“ฉันจะให้นายทำเองดีกว่า มันคงจะดีที่สุด”
“ทำเอง...”
อิจิโกะหน้าแดงแปร๊ดยิ่งกว่า ตอนนี้ร่างกายเหมือนกำลังโหยหาอะไรบางสิ่งจากคนข้างหน้า
และมันทรมานไม่น้อยถ้าคนข้างหน้าไม่ได้มอบให้เขา
“เอาง่ายๆ อ้าขาออกซะซิ”
ซันเงสึพูดเฉยๆ อิจิโกะที่ยังอยู่บนตักยังคงอึ้งกับคำพูดแต่ตอนนี้อารมณ์เขามันโหยหายิ่งกว่าอะไร จึงต้องทำตามคำพูดนั้น
“อะ...อืม”
+++++++++++++++++++++++++++
คงรู้นะ ว่าทำยังไงถึงจะอ่านได้ =w=
ยังๆ นี้แค่เริ่มๆ อีกตอนก็จบแล้วหละครับ
ความคิดเห็น