คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #108 : [Shot Fic] Bleach. เพราะมีหัวใจ / (คนแต่งมันเพ้อ)4/เด็กแป้งมาและ
[Shot Fic]Bleach.เพราะมีหัวใจ
ฮอลโลว์อิจิโกะXอิจิโกะ
เพราะมีหัวใจ....ข้าถึงได้ปรารถนาเจ้า
ถ้าตัวข้าคืออาชา
เจ้าที่เป็นราชา
ก็จงใช้ข้า ให้ได้ถึงที่สุดซะ
มิเช่นนั้น
ตัวข้าที่เป็นอาชา
จะมาเป็นราชา
แทนเจ้าเอง.....
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++
++++++++
++++
อึดอัด......
ทรมาน......
นี่เรา.....กำลังจะตาย......อย่าง....นั้นเหรอ.....
.
.
.
.
.
.
.
บนพื้นที่เย็นเฉียบจนรู้สึกได้ ร่างบางค่อยๆลืมตามอง แต่แปลกที่ดวงตานั้นกลับพร่ามัวและหนักจนยากเปิดตา
หัวสมองของเขาได้ประมวลถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา เขาพอจำได้ว่า ตัวของเขานั้นโดนอุลคิโอร่าได้ใช้พลังทะลวงร่างของเขาไปแล้ว จากนั้นทุกอย่างก็มืดลงไปทันที.......
เด็กหนุ่มค่อยๆยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะหันไปมองทั่วทิศ ว่าตอนนี้ตัวเขาเองอยู่ ณ ที่ใด
///ทำไม ถึงโผล่มาที่นี้///
อิจิโกะเอ่ยอย่างไม่เข้าใจ เพราะแทนที่จะได้ไปไหน นรก หรือ สวรรค์ เขากลับมาโผล่ที่โลกในจิตใจของตัวเองซะงั้น
โลกที่มีแต่ตึกสีขาว และ ท้องฟ้า ที่มันไม่ได้ตรงกัน
///เราควรจะต้องไปไหนกันนะ///
เหมือนสติเริ่มเลือนราง.....เข้าไปทุกที
“ว่าไง ราชา”
“!?”
ร่างบางหันไปตามเสียงที่คุ้นเคย
“นาย....”
ร่างที่อยู่เบื้องหน้านั้น มีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับเขาทุกอย่างผิดแค่สีผิว เส้นผม และดวงตาที่เป็นของฮอลโลว์ อีกทั้งรอยยิ้มที่ดูกวนประสาททุกครั้งที่ได้เจอ
“ตายแบบทุเรศมากเลยนะ อิจิโกะ”
น้ำเสียงนั้นช่างเย้ยหยัน เด็กหนุ่มผิวน้ำผึ้งไม่มีอารมณ์ที่จะโกรธหรือเคืองแม้แต่นิด ตัวเขาไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว
ผิดสัญญาที่เคยมีไว้กับกลุ่มเพื่อนๆ
“ฉันยังไม่อยากตายตอนนี้ ฉันอยากจะชนะและพาอิโนะอุเอะกลับ”
“พร่ำไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก นายมันก็เป็นแค่ราชาที่งี่เง่าเท่านั้นเอง”
ร่างสูงในชุดยมทูตสีขาวเดินเข้ามาใกล้ทุกขณะ มืออีกข้างได้กำดาบของตนไว้แน่น มีเพียงอิจิโกะเท่านั้นที่ยังคงนั่งอยู่กับที่ไม่ขยับไปไหน
ภายในจิตใจนั้นยังคงอยากชนะ แต่ทว่า ร่างกายของเขาเองกลับไม่ยินดีที่จะตอบสนองแล้ว
“คงทรมานแย่เลยนะ ราชา”
แววตาสีที่ไม่ได้เหมือนมนุษย์จ้องมองร่างบาง
.
.
.
.
.
เพราะอ่อนแอ ถึงได้เป็นแบบนี้
.
.
.
.
.
.
ปลายดาบคมสีขาวได้ชี้จ่อไปยังที่ลำคอ
“เหมือนฉันจะเคยบอกนะ ว่าถ้าแกแพ้แล้วจะเป็นยังไง”
อิจิโกะยังคงนั่งนิ่ง ไม่มีอะไรจะตอบหรือเถียงได้อีก ไอ้ท่าทีแบบนี้ทำเอาร่างผิวสีซีดทำหน้าไม่สบอารมณ์ เขาได้นั่งลงไปมอง
“ดวงวิญญาณแกยังอยู่ดีเพราะมีข้าที่คอยช่วยไว้นะโว้ย!!!”
“…..”
มือแกร่งคว้าจับเส้นผมสีส้มนั้น และออกแรงนิดเดียวก็คร่อมอีกฝ่ายได้อย่างสบายๆ
“นายจะทำ....อะไร”
อิจิโกะตกใจเล็กน้อย จากแววตาที่เหม่อลอยกลายมาเป็นแววตาที่ตื่นตระหนก
“ฮึ...ก็แค่จะเปลี่ยนตัวกัน ในเมื่อนายในตอนนี้ทำอะไรไม่ได้แล้วนี่”
กล่าวเสร็จก็เลือนหน้าเข้ามาใกล้ซะจนรับรู้ได้ถึงลมหายใจ ลมหายที่เย็นยะเยือก ลมหายใจที่ไม่ใช่ของมนุษย์ เด็กหนุ่มเริ่มขัดขืน แต่ด้วยร่างกายที่อ่อนล้าทำให้ออกแรงต่อต้านไม่ได้มาก
“ตอนที่นายตายนะ มันทำให้ฉันดูดกลืนตาลุงได้ไม่ยากเย็นเลยนะ อิจิโกะ”
ร่างบางถึงกลับตกใจ
“นาย....ดูดกลืนลุงซันเงสึไปอย่างนั้นหรือ”
“ใช่แล้ว...และจากนี้ไปฉันนี่แหละคือซันเงสึ และตอนนี้ฉันก็จะได้เป็นนายแทน”
ไม่พูดเปล่า มือขาวนั้นได้เริ่มลูบไล้ไปตามหน้าท้องอย่างใจเย็น ริมฝีปากได้ประกบเม้มและกัดตรงต้นคอของเด็กหนุ่มในชุดสีดำยมทูต รุนแรงจนเลือดได้ซึมออกมา
“อึก....”
อิจิโกะสะดุ้งเพราะความเจ็บ แต่เขาจะโวยไปก็ใช่ที่ คงได้แต่กัดฟันกรอด เพื่ออดทน
กำลังเรียกความมืดใส่ตัวเองอย่างหนัก
ถ้ามี Nc. ขึ้นมาทำไงดี T [] T
แต่มันต้องมีนะเนี่ย.....
ความคิดเห็น