Fic:Reborn(All27)

ลำดับตอนที่ #34 : HBD.Mukuro Sama!!!/9/06

HBD.Mukuro Sama!!!

++++++++++++++++++++++++++

 

ภายใต้วังวนของน้ำนั้น

มีสิ่งใดกันที่ทำให้เราหลงใหล

มีสิ่งใดกันที่อยู่ในนั้น

และมีสิ่งใดกันที่พยายามจะไขว่คว้าฉันด้วย

.

.

.

.

.

.

.

วันนี้วัน ที่ 9 เดือน 6เป็นวันสำคัญและยังเป็นวันหยุดอีกด้วย

 

สึนะโยชิว่าที่วองโกเล่ได้ตื่นแต่เช้าตรู่ จนทำให้ผู้เป็นแม่แปลกใจ

 

“ซือคุง ตื่นเองได้ด้วย แถมเช้าอีกต่างหาก แสดงว่าวันนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ”

 

นานะพูดกับเบียงกี้ที่กำลังหั่นผลไม้อยู่

 

“นั้นซินะ”

 

เบียงกี้พูดแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่

เด็กหนุ่มผมฟูสีน้ำตาลได้วิ่งออกไปอย่างรีบร้อน

 

///วันนี้ซินะ วันนี้ วันเกิดมุคุโร่///

 

ร่างบางได้วิ่งไปยังบ้านของเพื่อนสาว บ้านของเคียวโกะจัง

 

“อ้าว สึนะคุงมาแต่เช้าเลยนะ”

 

เสียงหวานได้พูดทักเมื่อเห็นสึนะมาที่บ้าน

 

“ก็ถ้าทำสายๆ อาจจะแย่นะ”

 

เพราะเจ้าตัวรู้ดีว่าฝีมือตัวเองเป็นยังไง ถ้าทำเช้าๆอาจจะมีสักอันที่กินได้แน่

ถ้าทำสาย เวลาอาจจะไม่ทัน

 

ช่วงเช้าของการทำเค้กก็ได้เริ่มขึ้นอย่างสนุกสนานหรือว่า......

 

“สึนะคุง ใส่แป้งเกินไปแล้วนะ”

 

“เหวอๆ ไหม้หมดแล้วววววว”

 

เด็กหนุ่มร่างบางถึงกะลนลาน

แต่ด้วยความใจดีของเด็กสาวผู้น่ารัก จึงเริ่มทำใหม่อีกครั้ง

 

“สึนะคุง อันนั้นใส่ที่ส่วนผสมผิดไปนะ”

 

“หวา!!!”

 

เริ่มตั้งแต่เช้าจนมาถึงตอนเย็น ก็สรุปว่าทำไม่ได้ซักอัน

 

“ไม่ได้จริงๆด้วย ฉันทำไม่ได้”

 

ร่างบางถึงกับทรุดนั่งกอดเข่าตัวเอง เขาเป็นเจ้าห่วยสึนะจริงๆซะด้วย

ทำอะไรก็ไม่ได้ ทำอะไรก็ล้มเหลว แต่ถ้าจะใช้ลุกกระสุนปืนรีบอร์นมันก็คงได้

แต่ว่าเฉพาะครั้งนี้เท่านั้นที่เขาไม่อยากใช้

เคียวโกะทำหน้าเห็นใจเต็มที่ เธอเองก็รับรู้ถึงความรู้สึกแบบนั้น มือบางได้จับมือของอีกฝ่าย

 

“อ่ะ...เอ๋ เคียวโกะจัง”

 

สึนะถึงกับหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก เมื่อจู่ๆก็โดนผู้หญิงที่น่ารักมาจับสัมผัสแบบนี้

 

“เอาหละ มาเริ่มกันใหม่เถอะ ถ้าสึนะคุงท้อ ทุกอย่างก็ยิ่งแย่ลงนะซิ”

 

เด็กหนุ่มถึงกับนิ่ง เขาอยากทำเค้กให้มุคุโร่ อยากทำให้เพราะว่าเขารู้ว่ามุคุโร่ไม่เคยได้ฉลองวันเกิดของตัวเองเลย ไม่มีใครฉลองให้ ไม่มีของขวัญ ไม่มีแม้คำอวยพร

เขาเลยอยากจะทำให้บ้างแม้ว่าสิ่งนี้ที่เขาทำ มุคุโร่อาจจะเห็นเป็นเรื่องตลก

แต่กระนั้น...........

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

“เฮ้อ...เสร็จแล้วหละ”

 

เคียวโกะได้พูดอย่างอย่างดีใจ หลังจากที่เอาออกมาจากตู้อบ

สึนะเองก็อดที่จะยิ้มไม่ได้เมื่อได้เห็นฝีมือของตัวเองที่ออกมาพอเป็นรูปเป็นร่าง

เคียวโกะได้เอาของตกแต่งหน้าเค้กยื่นมาให้สึนะ

 

“เชิญเลยจ๊ะ ตามใจสึนะคุงเลยนะ”

 

เด็กสาวพูดอย่างอ่อนโยน เมื่อสึนะเห็นแบบนั้นก็ได้พยักหน้า

เค้กที่ใบหน้าว่างเปล่าตอนนี้กลายมาเป็นสีสัน

มีทั้งลูกเบอร์รี่ และแท่งขนมช๊อกโกแลต อีกทั้งเขียนไว้ว่า

 

HBD.Mukuro

 

.

.

.

.

.

.

.

.

ในวังวนนั้น

มีสิ่งหนึ่งที่คอยเรียกหา

รู้สึกได้ว่า

กำลังโหยหาและต้องการ

.

.

.

.

.

.

.

ภายในท้องฟ้ากลางคืน ที่เริ่มมีดวงดาวโผล่ออกมาเปล่งแสงระยิบระยับ

ท่ามกลางฝูงชนที่เดินในเมือง

สึนะโยชิก็กำลังเดินเบียดและพยายามหลุดออกมา มือบางโอบกล่องเค้กที่แสนสำคัญไว้

กันไม่ให้ภายในเละ

 

“ได้กลิ่นๆ เจอแล้วหละคาคีปี๊”

 

เสียงของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ใส่ชุดโกคุโยมีกิ๊บติดตรงผมและอีกคนหนึ่งที่ใส่แว่นตา

สึนะที่กำลังเดินไปทาง ที่พวกมุคุโร่อยู่ โรงเรียนโกคุโย

เด็กหนุ่มเดินไปแบบไม่ทันระวังว่ามีอะไรที่เดินเข้ามาใกล้ทางหลังตัวเอง

 

“อุ๊บ!!!”

 

ร่างบางถึงกลับตกใจที่จู่ๆโดนจับมัดตาปากและถูกมัดตัวอย่างรวดเร็ว

 

“เอาเลยเคน”

 

จิคุสะพูด เคนได้จับสึนะอุ้มแล้วยัดลงไปในกล่องใหญ่ที่มีลายสีชมพู

 

“อื้อๆๆๆ”

 

เด็กหนุ่มร้องลั่นเพราะทั้งกลัวและงงว่าโดนจับไปทำอะไร

 

///เค้ก!!!///

 

สึนะถึงกลับแทบหลั่งน้ำตา วันนี้มันวันซวยอะไรนักหนานะ

 

“โอเค อยู่นิ่งๆนะถ้าไม่อยากตาย”

 

คำขู่ของเคนได้ผลชะงัก สึนะถึงกลับนิ่ง

 

“เอ๋ นี่มันอะไรนะคาคิปี๊”

 

เคนกล่าวเมื่อเจอกล่องของขวัญตกใกล้ๆ

จิคุสะก้มลงไปเก็บ

 

“จะเอาไปด้วยเพราะอาจเป็นของสำคัญ”

.

.

.

.

.

.

///ช่วยด้วย รีบอร์น ใครก็ได้ มุคุโร่....///

 

.

.

.

.

.

.

.

///มุคุโร่///

.

.

.

“สึนะโยชิคุง”

.

.

.

.

.

.

.

.

 

จู่ๆ เด็กหนุ่มที่นอนอยู่บนโซฟาต้องลืมตาตื่นขึ้นมา ริมฝีปากได้เอ่ยชื่อคนคนนึง

รู้สึกว่าเหมือนถูกรียก

มุคุโร่ได้มองไปทางหน้าต่าง และเขาก็ได้เห็นเคนกับจิคุสะหอบกล่องอะไรมา

 

“บอกว่าไม่ต้องฉลอง ทำไมชอบขัดคำสั่งกันนะ”

 

มุคุโร่พูดอย่างเคืองๆ นัยน์ตา 2 สี ได้จับจ้องไปยังกล่องนั้น

.

.

.

.

.

.

ตั้งแต่เกิดมา

ครบรอบวันเกิดตัวทุกครั้ง

ไม่เคยมีอะไรเลย

ทั้งของขวัญ

ทั้งคำพูดอวยพร

.

.

.

.

.

.

“ท่านมุคุโร่ครับ สุขสันต์วันเกิดนะครับ”

 

เคนกล่าวด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

แต่มุคุโร่ก็ยังคงนั่งเฉยๆ รอยยิ้มนั้นไม่ได้สุขไปด้วยเลย

 

“อ่า...ทราบดีครับว่าท่านไม่ต้องการ แต่พวกเราก็อยากให้คุณสุขใจซักครั้ง”

 

จิคุสะได้พูดอย่างเกรงๆ

 

“อย่างงั้นหรือครับ ถ้างั้นช่วยแกะกล่องออกมาให้ผมทีซิ”

 

เสียงทุ้มกล่าว กล่องใหญ่แบบนี้มันน่าสงสัยว่ามีอะไรข้างใน

เคนได้จัดการฉีกกล่องออกมาอย่างรวดเร็ว

 

แควกๆ!!!!

 

“!?”

 

สิ่งที่ปรากฏต่อสายตา ทำให้อึ้ง ร่างบางที่เขาแสนคิดถึงได้อยู่ตรงหน้ามุคุโร่

 

“สึนะโยชิคุง….”

 

เด็กหนุ่มที่ร้องไห้ถึงกลับหยุดนิ่ง ปากและดวงตาที่ถูกมัดได้ถูกแก้ออก

นัยน์ตาสีน้ำตาลประกายได้ลืมตาขึ้นมามอง

 

“มุ.....มุคุโร่....”

 

เสียงใสที่ออกมาจากริมฝีปากได้รูปได้กล่าวเรียกชื่ออย่างกับว่าแทบไม่เชื่อในสายตาของตัวเอง

เขาไม่ทันได้ตั้งตัวเลยว่าจะมาเจอกันแบบนี้

มุคุโร่ได้เดินเข้าไปหา พร้อมกับกอดร่างบางอย่างกับว่าโหยหา

 

“คิดถึงคุณจังครับ ตั้งแต่จบศึกแหวนเราแทบไม่ได้เจอกันเลย”

 

มุคุโร่กล่าวสียงเศร้า เขาได้ซุกไซร้ตามคอที่ขาวเนียน สึนะเองก็โอบกอดคอร่างสูงไว้

เขาเองก็คิดถึงมาตลอด คิดถึงมากซะเหลือเกิน

.

.

.

.

.

.

“มุคุโร่....”

 

“ครับ”

 

“สุขสันต์เกิดนะ”

 

“……”

.

.

.

.

.

.

“ครับ ขอบคุณระครับสึนะโยชิคุง”

.

.

.

.

.

The End

 

Fic HBD.Mukuro Sama. (6927)

 

By.So_OneZ.

***พิเศษ***

 

“เค้กนี้คุณทำเองเลยหรือครับ”

 

เสียงทุ้มได้เอ่ยถาม หลังจากที่ได้เจอกันแล้ว ก็พามานั่งคุยกัน 2 คน

 

“อื้ม...อร่อยหรือเปล่า”

 

สึนะทำหน้าตาไม่มั่นใจ เขากลัวทำแล้วไม่อร่อย

มุคุโร่เห็นก็อดยิ้มไม่ได้ ร่างสูงเคลื่อนเข้ามาใกล้ๆ มือแกร่งจับคางของสึนะให้เงยหน้ามา

ดวงตาทั้งคู่ได้จับจ้องกัน คนหนึ่ง มี 2 สี ใครที่เห็นอาจจะกลัว แต่ทว่าสำหรับสึนะ

มันดูมีเสน่ห์น่าหลงใหล น่าค้นหา

ส่วนดวงตาสีน้ำตาลประกาย ที่ใครเห็นอาจจะได้ชอบ สำหรับมุคุโร่ นี้คือสิ่งที่เขาหวง

เขาหวงทุกอย่างของสึนะโยชิ คนนี้ ไม่อยากให้ใครได้จับสัมผัสเด็ดขาด

.

.

.

.

.

มุคุโร่เอานิ้วที่เปรอะเค้กมาป้ายที่ปากบางได้รูปของสึนะเบาๆ ก่อนจะโน้มตัวจูบอย่างอ่อนโยน

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++