ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic:Reborn(All27)

    ลำดับตอนที่ #31 : Shot Fic///X27S/// นิยายของนาย(แต่งแก้แค้นคน)2

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.93K
      10
      1 มิ.ย. 52

    รุ่งเช้าของวันใหม่
    แสงแดดได้เข้ามาส่องแทนแสงจันทร์
    เสียงของเหล่าวิหคได้ร้องขึ้นมาต้อนรับแต่เช้า
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    อืม......
     
    ร่างบางที่นอนอยู่ได้เริ่มขยับกายและเริ่มบิดตัวเพราะความเมื่อยล้า
    แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเริ่มรู้สึกผิดปกติว่าเหมือนมีใครเอาแขนมาทับที่ร่างกายเขาเอง
    นัยน์ตาได้ลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่า
     
    ซะ...แซนซัส
     
    เสียงหวานเอ่ยอย่างตกใจ แต่ก็ต้องรีบปิดปากเพราะกลัวคนที่นอนอยู่ตื่น
    สึนะได้ค่อยๆเอามือของตัวเองไปเกลี่ยเส้นผมสีดำนั้นที่บังตาที่หลับอยู่ออกเบาๆ
     
    ///แผลเป็นนี่ท่าทางจะรักษาไม่ได้ง่ายๆ///
     
    ชายหนุ่มได้คิดในใจ 
    แซนซัสยังคงหลับสนิท คงเพราะเขาเพิ่งเสร็จจากงานมาแล้วยังต้องมานั่งฟังสึนะที่มานั่งระบายอารมณ์
    และคอยพูดเมื่ออีกฝ่ายร้องไห้
     
    ติ๊ด!!!
     
    จู่ๆเสียงมือถือของร่างสูงก็ดังขึ้นบนหัวเตียง ทำเอาสึนะสะดุ้งเขารีบลุกตัวขึ้นมารับมือถือของแซนซัส
     
    ฮัลโหล
     
    เฮ้ย!!!ไอ้บอสเฮงซวย เม่อไหร่จะตื่นฟระ จะได้รีบออกไปทำงานต่อ
     
    เสียงที่แสนจะดังของสควอโล่ทำเอาสึนะต้องยกถือห่างๆจากหูของตัวเอง
    ชายหนุ่มร่างเล็กได้หันไปมองแซนซัส แต่ยังเห็นว่าหลับอยู่
     
    เอ่อ....สควอโล่ ขอโทษทีนะ แซนซัสยังหลับอยู่เลย
     
    ชายผู้เป็นพิรุณมืดได้เงียบเสียงลง เมื่อได้เจอเสียงที่ไม่ใช่เสียงของแซนซัส
     
    วองโกเล่ เองหรอกรึ มาที่นี้ตั้งแต่เมื่อไหร่หละ
     
    เสียงทุ้มได้ถาม น้ำเสียงนั้นแฝงไปด้วยความห่งใยนิดๆ ว่าทำไมถึงมาโดยที่ไม่ได้แจ้ง
    บอกอะไรเลย
     
    มาเมื่อคืน พอดีมาตอนที่พวกคุณไม่อยู่กันนะ
     
    สึนะยังคงพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน
     
    ผมตื่นก็เจอแซนซัสแต่เขาหลับสนิทไปเลย เมื่อคืนไปทำงานอะไรหรือครับ
    ท่าทางจะเหนื่อยมากเลยนะ
     
    คราวนี้เสียงหวานนั้นกลับเริ่มเปลี่ยนเป็นความห่วงใย
    สควอโล่ถึงกลับเงียบไปอีกครั้ง
    จะบอกก็คงไม่ได้ว่า เมื่อคืนพวกเขาได้รับงานไปลอบฆ่ากลุ่มแก๊งมาเฟียอื่น
    กว่าจะกลับมาที่นี่ก็เกือบตี 3 แล้ว
     
    ///ความรู้สึกที่ชอบห่วงคนอื่นนี้ทำไมแก้ไม่หายซักทีนะ วองโกเล่คนนี้///
     
    ชายหนุ่มร่างสูงผมยาวได้คิดหนัก
     
    ว่าไง ทำไมไม่ตอบหละครับ
     
    สึนะเริ่มพูดเสียงหนัก
     
    ไม่ใช่เรื่องที่แกจะไม่รู้นะ ว่าพวกฉันไปทำงานอะไรและเพื่อใคร
     
    “!?”
     
    ชายหนุ่มร่างบางถึงกลับสะดุ้งแล้วหันไปตามเสียง
     
    ตะ...ตื่นแล้วหรือ แซนซัส
     
    วองโกเล่ถึงกับตกใจเพราะเขากลัวว่าถ้าคนคนนี้ตื่นมาแบบไม่ได้นอนเต็มตื่น
    คงจะอารมณ์เสียแน่ๆ(ปกติก็เสียทุกวันอยู่แล้วนินา)
     
    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×