ลำดับตอนที่ #26
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : Shot Fic/6927/วันวานยังหวานอยู่/จบจร้า ^^
“ฉะ...ฉันไม่เคยทำเลยนะ”
สึนะพูดเลิ่กลั่ก
“ก็ลองทำดูซิครับ...คุณจะได้รู้จักรสชาติของผมบ้าง”
อีกฝ่ายพยักหน้าตอบรับอย่างช้าๆเพราะมันไม่มีทางเลือกอื่นเลยนะซิ
มือเล็กได้ค่อยๆแกะซิปตรงกางเกงสีดำนั้นอย่างกล้าๆกลัวๆ
นัยน์ตา 2 สี ได้จับจ้องการกระทำของร่างบางอย่างสนุก
.
.
.
.
ถ้าทำให้เชื่อง
เชื่อฟังแบบนี้ไปตลอด
ก็ดีนะซิ
.
.
.
.
“!?”
สึนะถึงกับตะลึงกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
ได้เห็นเต็มๆตาก็ครั้งนี้แหละ
“คิก จะจ้องอีกนานไหมครับ สึนะคุง”
เสียงเรียกทำให้ตื่นจากภวังค์
///มันจะเข้าไปได้หมดหรือเปล่านะ///
ชายหนุ่มคิดอย่างหนักแต่ก็ต้องทำ
ลิ้นเล็กๆได้เริ่มแตะตรงปลายก่อน
“อื๊อ!!”
สึนะสะดุ้งโหยง เมื่อรู้สึกคับตรงช่องทางข้างล่างของเขา
“แค่ 2 นิ้วเองนะครับ”
ร่างสูงพูดกระซิบเบาๆ
ชายหนุ่มแทบกระอักแต่กระนั้นเขาก็ต้องทำต่อไป
ลิ้นที่เลียไปรอบๆคล้ายเลียไอติมก็ไม่ปาน
ก่อนจะค่อยๆอมเข้าปากอย่างช้าๆ
///อุ๊ก!!!คับปากชะมัด///
ชายหนุ่มทำท่าทีกระอักกระอ่วนและจะคายออก
แต่ศีรษะกลับถูกกดรั้งไว้
“คึหึหึ หน้าตาของคุณตอนนี้กำลังยั่วผมมากเลยนะครับ”
ร่างสูงได้พูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
.
.
.
ครั้งแรกของคุณ ถึงมันจะห่วยไปหน่อย
แต่ก็สุดยอด
.
.
.
นัยน์ตาสีน้ำตาลได้ชะเง้อมอง ซึ่งก็เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังทำหน้าอดกลั้น
อยู่เหมือนกัน
“อื้อๆๆ!!!!”
ร่างเล็กถึงกับครางในปาก เมื่อมุคุโร่กำลังใช้นิ้วของเขาเองเริ่มทำการชักเข้าชักออก
“เพราะเห็นว่ามันระบมหรอกนะครับ ผมถึงไม่อยากทำอะไรมาก”
ร่างสูงพูดาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทิ้ม
.
.
.
ความจริงอยากจะทำ แต่วา
สงสารคุณมากกว่า
.
.
.
ยังไม่อยากฝืนร่างกายของคุณ
ไม่งั้นอาจจะไม่สนุก
.
.
.
.
แล้วร่างสูงก็ได้ถึงจุด
“อะ...แค่กๆ”
สึนะถึงกับคายออกมา ของเหลวสีขุ่นได้ไหลเยิ้มออกมาจากช่องปากของเขา
“คึหึหึ เป็นยังไงหละครับ”
ร่างสูงกล่าวแล้วเอาผ้ามาเช็ดปากให้อย่างอ่อนโยน
คล้ายกับว่าปลอบประโลม
“....”
นภาไม่ตอบ คงได้แต่นั่งให้สายหมอกเช็ดให้
แต่การกระทำเมื้อกี้ก็รู้สึกว่าอารมณ์ของเขาชักจะสูงขึ้น
ซะแล้วซิ
“ฉัน....”
คำพูดที่เอ่ยออกมาเบาๆอย่างลังเล
มันเป็นไปตามที่เขาคาดการณ์
มุคุโร่ได้ขึ้นคร่อมต่ออีกครั้ง แต่ครั้งนี้ร่างบางกลับไม่ขัดขืนอีกแล้ว
“ผมจะทำให้มันสงบเองครับ”
รอยยิ้มที่เห็นแล้วแทบจะสลบแต่มันกลับแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ซะจริง
.
.
.
.
วันทั้งวัน
นภากับสายหมอกก็ยังคงอยู่ในห้องนั้น
ต่างโอบกอดและตักตวงความสุขอย่างไม่เบื่อหน่าย
ต่างมอบความสุขให้กันและกันให้ได้มากที่สุด
เพราะต่างคนต่างก็รักกันมากจนแทบบ้า
.
.
.
.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
The End 6927/วันวานยังหวานอยู่
ปล.ตั้งชื่อเรื่องได้เน่ามาก
ปล.ขอบคุณครับที่ติดตามกันและเม้นให้ ^^
ปล.รีเควสกันมาได้อีกนะครับ
ปล.ต่อไปเป็นรหัส R27 และ 1827 อีกครั้ง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น