Fic:Reborn(All27)

ลำดับตอนที่ #16 : ShotFic:X27/รู้เขารู้เรา

 

 

 

ShotFic: Reborn/X27/รู้เขารู้เรา

.
.
.
.
.
.
รู้มาตั้งแต่แรก
ว่านายนะ ช่างดูสดใส ร่าเริง
แต่กลับอ่อนแอและไม่น่ามาดำรงวิธีของมาเฟียได้
ผิดกลับฉัน
ที่ดูโหดร้าย แต่แข่งแกร่ง ใช่ ฉันแข่งแกร่ง
ชอบการนองเลือด ชอบการต่อสู้
ผิดจากนาย
.
.
.
.
.
นายมันอ่อนแอ
เป็นแค่ไอ้สวะที่อ่อนแอ
.
.
.
.
.
“เฮ้ ไอ้คุณบอส เห็นบอกว่าวองโกเล่ต้องการพบตัวแนะ”

ฉลามหนุ่มได้เข้ามาตะโกนโหวกเหวกในห้องเช่นเดิม

“ไปบอกมันว่าฉันไม่อยากจะไปพบ”

น้ำเสียงทุ้มที่บ่งบอกถึงอารมณ์ที่กำลังเดือดพล่าน
.
.
.
.
แค่รู้ว่ามันต้องการให้ไปพบ ก็แทบอยากจะอ้วก
มันเป็นใคร ก็แค่ไอ้สวะที่น่าเบื่อ น่ารำคาญ
วันๆมีแต่สั่งให้ไปพบ
แล้วพร่ำแต่เรื่องน่าเบื่อ มันจะโกรธอะไรนักหนา
กะอีแค่ฆ่าคน
ก็แค่นั้นเอง
.
.
.
.
.
.

ก๊อกๆๆ

“........”

แอ๊ด~

“!?”

“คิดไว้แล้วหละ ว่านายไม่ไปหาฉันแน่”

บุรุษร่างที่เล็กกว่าใส่ชุดเต็มยศของวองโกเล่ได้ปรากฏต่อหน้าเขา
เท้าได้ย่างก้าวเข้ามาอย่างใจเย็น
ผิดกับอีกคนที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว
นัยน์ตาสีแดงกร่ำได้จับจ้องคนที่อยู่ด้านหน้าทุกกิริยา

“ยังจะหน้าด้านมาหาอีกหรือไง ไอ้สวะ”
.
.
.
.
.
พูดไปพลางดื่มเหล้าไปพลาง
น่าเบื่อ
ยังจะตามมาถึงนี่อีก
.
.
.
.
“ดูอารมณ์ไม่ดีเลยนะ แต่ฉันก็เห็นนายเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เจอเลย
ระวังจะแก่เร็วนะ แซนซัส”

เอ่ยด้วยวาจาเป็นกันเอง แถมยิ้มให้พร้อม
.
.
.
.
แล้วมันเป็นเพราะใครกันหละ ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้
ใบหน้าที่ยิ้มตลอดเวลาแบบนั้นดูแล้ว
ช่างดูน่ารำคาญจริงๆ
.
.
.
.
.
“นี่ แซนซัส ฉันมานี้เพราะมีเรื่องจะขอร้องอะไรซักหน่อยนะ”

“…….”

รู้สึกว่าคราวนี้มาแปลกๆ
.
.
.
.
.
ชายหนุ่มร่างบางเดินเข้ามาใกล้ทุกขณะ
ไม่ได้เกรงกลัวเขาเลยแม้แต่น้อย
ผิดไปจากเดิมที่แต่ก่อนยังมีเกรงๆ

แล้วก็ต้องตกใจเมื่อรู้สึกตัวอีกทีก็โดนอีกฝ่ายได้โอบกอดเขาไว้อย่างแนบแน่น
ผมสีน้ำตาลประกายนั้นช่างนุ่มนิ่มเหมือนไหมพรม
ได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัว ผิวที่บอบบางจนน่าปกป้อง

“มีอะไรอีกหละ”

เสียงทุ้มได้พูดถาม ไม่มีคำว่าสวะต่อท้าย
สงสัยคงได้ลืมพูดไปแล้วหละมั้ง

“แซนซัส............ช่วงนี้วองโกเล่ดูสงบลงจนน่าเบื่อ แต่กระนั้นนะ ยังมีพวกเห็บหมัดเกาะอยู่เล็กน้อยฉันอยากให้นายไปจัดการให้หมดเลยได้ไหม”

พูดเสียงอ้อนวอนอย่างเศร้าสร้อย มือเล็กได้บีบจับชายเสื้อก่อนจะเริ่มลูบไล้ไปมาตรงกล้ามท้อง

“ไปกินอะไรมาผิดหรือเปล่า”

เพราะรู้ถึงความผิดปกติ มือแกร่งได้จับมือบางให้เลิกหยุดลูบเขาซะที

“โอ๊ย เจ็บนะ”

เสแสร้งเล่นละครได้เก่งเกินคาดจริงๆ
หยาดน้ำใสได้เริ่มเอ่อล้นตรงขอบตา
ทำใบหน้าดูยั่วยวนจนยากจะห้ามใจ

“เฮอะ ถ้าเป็นแบบนี้ก็น่าสนุกดีนี่นา นายนี่มันน่ากลัวจริงๆ”

นภาสีดำเริ่มรับรู้ได้แล้ว
แต่ดูว่าเขาเองก็จะสนุกตามไปด้วย
.
.
.
.
.
เมื่อรู้ก็ปล่อยไป
อยากจะเห็นจริงๆ
ว่าธาตุแท้ของนภาที่สดใส
มันจะเป็นยังไง
.
.
.
.
.
บทรักที่รุนแรง ร้อนแรงคงไม่ต้องไปกล่าวถึงซะแล้ว
เสียงกระแทกกระทั้นได้เริ่มเกิดขึ้น ดังขึ้น
ตามมาด้วยเสียงครางที่แสนหวาน
และเสียงหอบของทั้ง 2 ฝ่าย
.
.
.
.
.
.
“จะให้ฉันทำอะไรก็บอกมาได้เลย เจ้าสวะ”

“อา........ขอบใจนะ แซนซัส”

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ปล.ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและเม้นให้นะคับ

///โค้ง