ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    I hope to see you.

    ลำดับตอนที่ #15 : วันที่ท้องฟ้ามัวหมอง(3)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 847
      9
      29 ส.ค. 51

    ที่ญี่ปุ่น
     
    เฮ้!!ฮิบาริ ได้ยินมาว่าซาวาดะมาที่นี่ไม่ไช่หรือ
     
    ปึง!!
     
    ทอนฟาได้ถูกขว้างมาปักตรงประตูบานเลื่อนทันที เรียวเฮย์เองก็หลบได้อย่างเฉียดฉิว
     
    หมายความว่าไงฟระ แค่พูดแค่นี้ถึงกับจะฆ่ากันให้ตายเลยรึ น่าโมโหสุดหูรูดเฟ้ย
     
    เรียวเฮย์โวยใส่ทันทีและทำท่าจะไปมีเรื่องกับฮิบาริซะให้ได้แต่โชคยังดีที่มี คุซาคาเบะคอยจับห้ามไว้ส่วนฮิบาริไม่สนใจอยู่แล้ว เขานั่งทำงานบนกองเอกสารต่อไป
    มันยิ่งเพิ่มความฉุนขาดให้กับชายหนุ่มนักมวยผู้เป็นผู้พิทักษ์อรุณเข้าไปใหญ่
     
    ตอนนี้ ซาวาดะอยู่ที่ไหน
     
    อิตาลี อยู่กับวอริเออร์
     
    เห็นว่าน่ารำคาญเลยตอบๆไปซะจะดีกว่า
    แต่คำตอบนั้นทำเอาเรียวเฮย์ถึงกับนิ่งไปชั่วขณะ
     
    พาไปให้ตายชัดๆ
     
    ร่างสูงตะโกนใส่ ฮิบาริเหลือบมองด้วยแววตาที่แข็งกร้าว
     
    แล้วจะให้ฉันทำยังไง
     
    อีกฝ่ายถึงกับสะดุ้งที่ฮิบาริขึ้นเสียงใส่ มันก็จริงอยู่ที่พวกเขาไม่สามารถจะทำอะไรได้
    ผู้สืบทอดวองโกเล่และผู้ที่เป็นลูกของรุ่นที่9
    มันยิ่งใหญ่เกินไปที่ใครจะไปห้าม
    .
    .
    .
    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
     
    อ่ะ...อ้า~”
     
    เสียงครางที่แสนหวานนั้นได้ดังไปทั่งห้องใหญ่
    ในตอนนี้สึนะได้นั่งคร่อมบนตักของแซนซัสอยู่
    เรียวปากนั้นได้ร้องออกมาอย่างมีความสุข เมื่อมือที่ใหญ่และร้อนได้กระทำต่อส่วนที่อ่อนไหวของตน
     
    ร้องต่อไปเรื่อยๆเลยซิ เสียงแกนี่มันน่าฟังจริงๆ
     
    ร่างสูงกล่าวไปพลาง ก้มลงกัดตรงยอดอกไปพลางมันยิ่งเรียกเสียงจากคนที่นั่งอยู่อย่างไม่รู้จบ
    จนครั้งสุดท้าย สึนะถึงกับเกร็งและกระตุก เพราะเขาได้ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนเปรอะเสื้อเชิ้ตสีขาวของอีกฝ่าย
    แซนซัสเองก็รู้สึกพอใจอย่างมากกับการที่ได้กระทำแบบนี้
    ถึงแม้จะมีอะไรกับผู้หญิงหลายคนไปแล้ว แต่ก็ไม่มีใครทำให้เขาพอใจได้มากเท่าเจ้านี่มาก่อน
    .
    .
    .
    อยากกลืนกิน
    และครอบครองเจ้าท้องฟ้านี่
    .
    .
    .
    แซนซัส....แซนซัส
     
    เสียงหวานได้พร่ำเรียกหาชื่อคนที่นั่งอยู่อย่างไม่หยุด แซนซัสได้จูบไซร้ไปตามซอกคอขาวนั้นและสึนะเองก็ตอบสนองโดยการจูบริมฝีปากนั้นบ้าง เลียไปตามริมฝีปากนั้น
    มือเล็กๆก็ลูบไล้ไปตามแผงอกที่กำยำอย่างกับว่าหลงใหล
    และก็ต้องสะดุ้งทันทีเมื่อรู้สึกว่ามีนิ้วร้อนได้เข้ามาในช่องทางของเขา
     
    อ่ะ...
     
    ความเจ็บปวดแล่นวาบเข้ามาหา สึนะก้มหน้ากัดเข้าตรงหัวไหล่ของแซนซัสทันที
    ชายหนุ่มร่างสูงแสยะยิ้ม นิ้วนั้นก็ถูกถอดออกและเข้าไปใหม่ซ้ำไปซ้ำมา
     
    อ่ะ...เจ็บ...อ๊ะ
     
    จากความเจ็บเริ่มจะเปลี่ยนกลายเป็นความเสียวขึ้นมาแทนที่
    จนสึนะเผลอยกสะโพกขึ้นไปตามจังหวะกับนิ้วของแซนซัส
     
    อ๊ะ...อ้า~แซนซัส
     
    เด็กหนุ่มหน้าหวานยังคงครางไม่หยุด
     
    ทุเรศจริงๆ ไอ้สวะ
    ทุเรศแต่ว่า...
    สุดยอด
    .
    .
    .
     
    จนร่างสูงรู้สึกว่าจะทนไม่ไหว อยากครอบครองให้เร็วๆ
     
    อ๊ะ!!”
     
    ด้วยขนาดที่แตกต่างกันอย่างลิบลับ ทำเอาสึนะถึงกับร้องไม่ออก
    แต่แซนซัสก็ยังใจดีพอ เขายังไม่ขยับมาก แต่มือแกร่งนั้นก็ยังคงรั้งสะโพกมนไว้เพื่อกัน
    ไม่ให้คนข้างบนหนี
    สึนะถึงกับน้ำตาเล็ดตัวสั่นสะท้านไปหมด มือเรียวได้เกร็งจิกบนหลังของชายหนุ่มอย่างแน่น
     
    อ่ะ...แซน...แซนซัส
     
    สึนะยังคงพยายามเรียกชื่ออีกฝ่าย เขาเจ็บและจุกไปหมดแต่เพราะที่ยังมึนเมากับวิสกี้อยู่
    ก็เลยไม่รู้ว่าตอนนี้กำลังทำอะไร
    แซนซัสเริ่มกดสะโพกนั้นให้ลงอย่างช้าๆ และต้องเข้าให้ลึกที่สุด
    รู้ได้เลยถึงความคับและรัดแน่น จนเขาเองก็พอใจอย่างมาก
    ทั้งเลือดทั้งคราบน้ำรักนั้นก็เป็นตัวช่วยได้บ้าง
     
    มะ...ไม่ไหว
     
    สิ้นเสียงการพูดแค่นั้น การบรรเลงรักก็เริ่มขึ้นอย่างเร้าร้อนทันที โดยที่แห่งนั้นไร้ซึ่งคนที่จะห้ามได้
    การอยู่ร่วมกันของนภาทั้งกลางวันที่สว่างไสว
    และนภาตอนกลางคืนที่มืดมนและน่ากลัว
    .
    .
    .
    +++++++++++++++++++++++++++++++++
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×