ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : วันที่ท้องฟ้ามัวหมอง(3)
ที่ญี่ปุ่น
“เฮ้!!ฮิบาริ ได้ยินมาว่าซาวาดะมาที่นี่ไม่ไช่หรือ”
ปึง!!
ทอนฟาได้ถูกขว้างมาปักตรงประตูบานเลื่อนทันที เรียวเฮย์เองก็หลบได้อย่างเฉียดฉิว
“หมายความว่าไงฟระ แค่พูดแค่นี้ถึงกับจะฆ่ากันให้ตายเลยรึ น่าโมโหสุดหูรูดเฟ้ย”
เรียวเฮย์โวยใส่ทันทีและทำท่าจะไปมีเรื่องกับฮิบาริซะให้ได้แต่โชคยังดีที่มี คุซาคาเบะคอยจับห้ามไว้ส่วนฮิบาริไม่สนใจอยู่แล้ว เขานั่งทำงานบนกองเอกสารต่อไป
มันยิ่งเพิ่มความฉุนขาดให้กับชายหนุ่มนักมวยผู้เป็นผู้พิทักษ์อรุณเข้าไปใหญ่
“ตอนนี้ ซาวาดะอยู่ที่ไหน”
“อิตาลี อยู่กับวอริเออร์”
เห็นว่าน่ารำคาญเลยตอบๆไปซะจะดีกว่า
แต่คำตอบนั้นทำเอาเรียวเฮย์ถึงกับนิ่งไปชั่วขณะ
“พาไปให้ตายชัดๆ”
ร่างสูงตะโกนใส่ ฮิบาริเหลือบมองด้วยแววตาที่แข็งกร้าว
“แล้วจะให้ฉันทำยังไง”
อีกฝ่ายถึงกับสะดุ้งที่ฮิบาริขึ้นเสียงใส่ มันก็จริงอยู่ที่พวกเขาไม่สามารถจะทำอะไรได้
ผู้สืบทอดวองโกเล่และผู้ที่เป็นลูกของรุ่นที่9
มันยิ่งใหญ่เกินไปที่ใครจะไปห้าม
.
.
.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อ่ะ...อ้า~”
เสียงครางที่แสนหวานนั้นได้ดังไปทั่งห้องใหญ่
ในตอนนี้สึนะได้นั่งคร่อมบนตักของแซนซัสอยู่
เรียวปากนั้นได้ร้องออกมาอย่างมีความสุข เมื่อมือที่ใหญ่และร้อนได้กระทำต่อส่วนที่อ่อนไหวของตน
“ร้องต่อไปเรื่อยๆเลยซิ เสียงแกนี่มันน่าฟังจริงๆ”
ร่างสูงกล่าวไปพลาง ก้มลงกัดตรงยอดอกไปพลางมันยิ่งเรียกเสียงจากคนที่นั่งอยู่อย่างไม่รู้จบ
จนครั้งสุดท้าย สึนะถึงกับเกร็งและกระตุก เพราะเขาได้ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนเปรอะเสื้อเชิ้ตสีขาวของอีกฝ่าย
แซนซัสเองก็รู้สึกพอใจอย่างมากกับการที่ได้กระทำแบบนี้
ถึงแม้จะมีอะไรกับผู้หญิงหลายคนไปแล้ว แต่ก็ไม่มีใครทำให้เขาพอใจได้มากเท่าเจ้านี่มาก่อน
.
.
.
อยากกลืนกิน
และครอบครองเจ้าท้องฟ้านี่
.
.
.
“แซนซัส....แซนซัส”
เสียงหวานได้พร่ำเรียกหาชื่อคนที่นั่งอยู่อย่างไม่หยุด แซนซัสได้จูบไซร้ไปตามซอกคอขาวนั้นและสึนะเองก็ตอบสนองโดยการจูบริมฝีปากนั้นบ้าง เลียไปตามริมฝีปากนั้น
มือเล็กๆก็ลูบไล้ไปตามแผงอกที่กำยำอย่างกับว่าหลงใหล
และก็ต้องสะดุ้งทันทีเมื่อรู้สึกว่ามีนิ้วร้อนได้เข้ามาในช่องทางของเขา
“อ่ะ...”
ความเจ็บปวดแล่นวาบเข้ามาหา สึนะก้มหน้ากัดเข้าตรงหัวไหล่ของแซนซัสทันที
ชายหนุ่มร่างสูงแสยะยิ้ม นิ้วนั้นก็ถูกถอดออกและเข้าไปใหม่ซ้ำไปซ้ำมา
“อ่ะ...เจ็บ...อ๊ะ”
จากความเจ็บเริ่มจะเปลี่ยนกลายเป็นความเสียวขึ้นมาแทนที่
จนสึนะเผลอยกสะโพกขึ้นไปตามจังหวะกับนิ้วของแซนซัส
“อ๊ะ...อ้า~แซนซัส”
เด็กหนุ่มหน้าหวานยังคงครางไม่หยุด
“ทุเรศจริงๆ ไอ้สวะ”
ทุเรศแต่ว่า...
สุดยอด
.
.
.
จนร่างสูงรู้สึกว่าจะทนไม่ไหว อยากครอบครองให้เร็วๆ
“อ๊ะ!!”
ด้วยขนาดที่แตกต่างกันอย่างลิบลับ ทำเอาสึนะถึงกับร้องไม่ออก
แต่แซนซัสก็ยังใจดีพอ เขายังไม่ขยับมาก แต่มือแกร่งนั้นก็ยังคงรั้งสะโพกมนไว้เพื่อกัน
ไม่ให้คนข้างบนหนี
สึนะถึงกับน้ำตาเล็ดตัวสั่นสะท้านไปหมด มือเรียวได้เกร็งจิกบนหลังของชายหนุ่มอย่างแน่น
“อ่ะ...แซน...แซนซัส”
สึนะยังคงพยายามเรียกชื่ออีกฝ่าย เขาเจ็บและจุกไปหมดแต่เพราะที่ยังมึนเมากับวิสกี้อยู่
ก็เลยไม่รู้ว่าตอนนี้กำลังทำอะไร
แซนซัสเริ่มกดสะโพกนั้นให้ลงอย่างช้าๆ และต้องเข้าให้ลึกที่สุด
รู้ได้เลยถึงความคับและรัดแน่น จนเขาเองก็พอใจอย่างมาก
ทั้งเลือดทั้งคราบน้ำรักนั้นก็เป็นตัวช่วยได้บ้าง
“มะ...ไม่ไหว”
สิ้นเสียงการพูดแค่นั้น การบรรเลงรักก็เริ่มขึ้นอย่างเร้าร้อนทันที โดยที่แห่งนั้นไร้ซึ่งคนที่จะห้ามได้
การอยู่ร่วมกันของนภาทั้งกลางวันที่สว่างไสว
และนภาตอนกลางคืนที่มืดมนและน่ากลัว
.
.
.
+++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น