ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [Fan Fic]: ดอกไม้ที่เหลือแค่ดอกเดียว,/6/
มา Up ต่อ 
แบบว่า รู้เรื่องกันชิมิ เพราะว่าผมแต่งไปแบบมั่วๆแต่ได้อารมณ์(มั้งนะ)
+++++++++++++ ++
“เอ่อ...ขออภัยท่านไอเซ็น แต่ว่าข้า”
ชายหนุ่มผู้เป็นอารันคาร์รับใช้พูดอึกอัก
และพยายามหลบสายตาที่น่ากลัวของอีกฝ่าย
“ทำไมหละ...หรือว่าอุลคิโอร่าจะลืมสอนเจ้าไปเรื่องนึง”
ไอเซ็นถามด้วยน้ำเสียงที่ดูสนุก
“เรื่อง.....?”
อิจิโกะถึงกับงงกับคำถามนั้น เขายังไม่ได้รับการสอนเรื่องอะไร
“ท่านไอเซ็น....ถ้าข้ายังไม่ได้รับการสอน งั้นขอข้าไปศึกษาก่อนได้ไหม”
ร่างเล็กได้พูดขอ
“อืม....จะเอางั้นก็ได้นะ”
เสียงทุ้มกล่าว
///ยังไม่ต้องรีบร้อนไปก็ได้///
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ที่พักของ อุลคิโอร่า
เอสปาด้าหนึ่งตนได้เดินเข้ามาเป็นเรื่องปกติ
“......”
แต่ก็ต้องหยุดเดินเมื่อสัมผัสถึงจิตพลังที่แสนคุ้น
“เจ้ามีอะไรถึงมาที่นี่ อิจิโกะ”
ชายหนุ่มนัยน์คาสีเขียวได้ถามกับอีกฝ่ายที่กำลังนั่งอยู่ตรงมุมห้อง
“ท่านอุลคิโอร่า ท่านยังไม่ได้สอนข้าอีกเรื่อง แต่ว่าเรื่องนั้นคืออะไรหรือ?”
ร่างบางถามก่อนจะเดินเข้ามาหา
แต่คำถามนั้นทำเอาอุลคิโอร่าถึงกับเอะใจ
“เจ้าได้ไปพบท่านไอเซ็นมาแล้วงั้นซินะ”
ร่างสูงถามกลับบ้าง
“ครับ....คือว่าท่านไอเซ็นได้เรียกข้าไปพบแต่กลับบอกว่าข้ามีอีกเรื่องที่ยังไม่ได้ถูกสอน”
อิจิโกะพูดตอบ แต่กระนั้นทำไมตัวถึงสั่นๆ
.
.
.
.
.
ทำไมถึงรู้สึกกลัวขึ้นมา
.
.
.
.
.
“ถ้างั้น ข้าจะสอนเจ้าให้เอง”
อุลคิโอร่าได้จับมือของอิจิโกะ ก่อนจะลากเข้าห้องของตนเอง
.
.
.
.
.
.
ขัดคำสั่งท่านไอเซ็นไม่ได้
ต่อต้านไม่ได้
.
.
.
.
.
.
.
.
ทำไมถึงรู้สึกเสียใจ
คนอย่างข้าเนี่ยนะ คนอย่างข้าที่ไม่มีหัวใจเลยเนี่ยนะ
.
.
.
.
.
.
.
.
“ทะ....ท่านอุลคิโอร่า”
อิจิโกะถึงกับมึนงงกับท่าทีของคนที่เคยดูแลเขามา
“เจ้าไปนั่งอยู่บนเตียงก่อน”
ร่างสูงกล่าวก่อนจะเอามือมายกจับที่กระดูกบนหัวของตน
ซักพักกระดูกนั้นก็ได้สลายเผยให้เห็นผมสีดำสนิทที่เคยถูกปกปิดมานาน
“เรื่องนี้มันลำบากมากเลยหรือครับ”
ชายหนุ่มยังคงถามด้วยหน้าตาตื่น
แต่ก็ต้องตกใจเมื่ออีกฝ่ายได้ขึ้นคร่อม
“!?”
เด็กหนุ่มทำหน้าตาตื่นอย่างเห็นได้ชัด
“ข้าเองก็ลืมสอนเจ้าไป”
ไม่ทันได้คิดอะไรมากกว่านี้
ริมฝีปากที่แสนเย็นได้ประกบจูบปากของอีกฝ่าย
“อื้อ!!!”
อิจิโกะถึงกับสะดุ้งและพยายามต่อต้าน
ร่างสูงได้ผละออกมา
“เจ้าไม่ควรจะต่อต้านนะ”
อุลคิโอร่าพูดข่ม มือแกร่งได้จับบีบที่ลำคอขาวนั้น
“อ่ะ...ครับ ข้าเข้าใจแล้วครับ”
.
.
.
.
.
.
.
.
เจ็บ.....แต่ไม่ได้เจ็บที่ร่างกาย
แต่เจ็บที่หน้าอก
ทำไมกันนะ
.
.
.
.
.
.
.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แบบว่า รู้เรื่องกันชิมิ เพราะว่าผมแต่งไปแบบมั่วๆแต่ได้อารมณ์(มั้งนะ)
+++++++++++++ ++
“เอ่อ...ขออภัยท่านไอเซ็น แต่ว่าข้า”
ชายหนุ่มผู้เป็นอารันคาร์รับใช้พูดอึกอัก
และพยายามหลบสายตาที่น่ากลัวของอีกฝ่าย
“ทำไมหละ...หรือว่าอุลคิโอร่าจะลืมสอนเจ้าไปเรื่องนึง”
ไอเซ็นถามด้วยน้ำเสียงที่ดูสนุก
“เรื่อง.....?”
อิจิโกะถึงกับงงกับคำถามนั้น เขายังไม่ได้รับการสอนเรื่องอะไร
“ท่านไอเซ็น....ถ้าข้ายังไม่ได้รับการสอน งั้นขอข้าไปศึกษาก่อนได้ไหม”
ร่างเล็กได้พูดขอ
“อืม....จะเอางั้นก็ได้นะ”
เสียงทุ้มกล่าว
///ยังไม่ต้องรีบร้อนไปก็ได้///
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ที่พักของ อุลคิโอร่า
เอสปาด้าหนึ่งตนได้เดินเข้ามาเป็นเรื่องปกติ
“......”
แต่ก็ต้องหยุดเดินเมื่อสัมผัสถึงจิตพลังที่แสนคุ้น
“เจ้ามีอะไรถึงมาที่นี่ อิจิโกะ”
ชายหนุ่มนัยน์คาสีเขียวได้ถามกับอีกฝ่ายที่กำลังนั่งอยู่ตรงมุมห้อง
“ท่านอุลคิโอร่า ท่านยังไม่ได้สอนข้าอีกเรื่อง แต่ว่าเรื่องนั้นคืออะไรหรือ?”
ร่างบางถามก่อนจะเดินเข้ามาหา
แต่คำถามนั้นทำเอาอุลคิโอร่าถึงกับเอะใจ
“เจ้าได้ไปพบท่านไอเซ็นมาแล้วงั้นซินะ”
ร่างสูงถามกลับบ้าง
“ครับ....คือว่าท่านไอเซ็นได้เรียกข้าไปพบแต่กลับบอกว่าข้ามีอีกเรื่องที่ยังไม่ได้ถูกสอน”
อิจิโกะพูดตอบ แต่กระนั้นทำไมตัวถึงสั่นๆ
.
.
.
.
.
ทำไมถึงรู้สึกกลัวขึ้นมา
.
.
.
.
.
“ถ้างั้น ข้าจะสอนเจ้าให้เอง”
อุลคิโอร่าได้จับมือของอิจิโกะ ก่อนจะลากเข้าห้องของตนเอง
.
.
.
.
.
.
ขัดคำสั่งท่านไอเซ็นไม่ได้
ต่อต้านไม่ได้
.
.
.
.
.
.
.
.
ทำไมถึงรู้สึกเสียใจ
คนอย่างข้าเนี่ยนะ คนอย่างข้าที่ไม่มีหัวใจเลยเนี่ยนะ
.
.
.
.
.
.
.
.
“ทะ....ท่านอุลคิโอร่า”
อิจิโกะถึงกับมึนงงกับท่าทีของคนที่เคยดูแลเขามา
“เจ้าไปนั่งอยู่บนเตียงก่อน”
ร่างสูงกล่าวก่อนจะเอามือมายกจับที่กระดูกบนหัวของตน
ซักพักกระดูกนั้นก็ได้สลายเผยให้เห็นผมสีดำสนิทที่เคยถูกปกปิดมานาน
“เรื่องนี้มันลำบากมากเลยหรือครับ”
ชายหนุ่มยังคงถามด้วยหน้าตาตื่น
แต่ก็ต้องตกใจเมื่ออีกฝ่ายได้ขึ้นคร่อม
“!?”
เด็กหนุ่มทำหน้าตาตื่นอย่างเห็นได้ชัด
“ข้าเองก็ลืมสอนเจ้าไป”
ไม่ทันได้คิดอะไรมากกว่านี้
ริมฝีปากที่แสนเย็นได้ประกบจูบปากของอีกฝ่าย
“อื้อ!!!”
อิจิโกะถึงกับสะดุ้งและพยายามต่อต้าน
ร่างสูงได้ผละออกมา
“เจ้าไม่ควรจะต่อต้านนะ”
อุลคิโอร่าพูดข่ม มือแกร่งได้จับบีบที่ลำคอขาวนั้น
“อ่ะ...ครับ ข้าเข้าใจแล้วครับ”
.
.
.
.
.
.
.
.
เจ็บ.....แต่ไม่ได้เจ็บที่ร่างกาย
แต่เจ็บที่หน้าอก
ทำไมกันนะ
.
.
.
.
.
.
.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น