[Bleach]_All Ichigo Fc.

ลำดับตอนที่ #7 : [Fan Fic]: ดอกไม้ที่เหลือแค่ดอกเดียว/4/บ่นๆๆๆ

มาต่อแล้วครับ++ ++

ช่วงนี้ บอร์ด รีบอร์น วุ่นวายมากจริงๆ จนผมเบื่อแล้วอ่ะ
ความจริงเบื่อมาก่อนแล้ว
เรื่องเล่านี้ เป็นเรื่องจิง มิได้ใส่ไข่เลยนะเออ

ก็มีวันนึงที่ผมได้ไปลองคุยที่ห้องแชท วิชาการ(เป็นแชทที่ไว้คุยทุกเรื่องแต่ไม่ Y)
ปกติผมสิงห้องแชทดำ ที่ห้อง Y บอร์ดมีที่แชท 2 แชทครับ แต่จู่ๆ แชทดำมันค่อนข้างจะค้างบ่อย
พวกผมสาย Y เลยไปคุยที่ แชท วิชาการ
แล้ววันนั้นเป็นช่วงที่ผมสาวแตก(ไว้เล็บยาวมาก)
เลยพิมพ์ค่อนข้างลำบากและผิดๆ เล็บไปจิกปุ่มอื่นมาด้วย
มีคนมาบอกว่า คุณ So_Onez อย่าเขียนคำวิบัติ

=[]=? วิบัติ ......ผมเขียนคำวิบัติไปตอนไหน ?

ผมก็เถียงซิครับ ก็ผมไม่ผิดอ่ะ
ไปมาๆ ก็ออก(ผมออกนะ)

จนเย็นๆ ก็ออน M มี เพื่อนผมได้เข้ามาคุยว่า มีคนหาว่าผมเกรียน

=[]=!!!!!!!!!..............ผมเกรียน ?

ก็เลยถามๆๆ เพื่อนก็บอกว่า พอผมออก มันก็พูดว่าผม หาว่าผมนักเลงมั้ง เกรียนมั้ง

=[]=" .......ผมทำอะไรให้เขาเนี่ย

จากนั้นมาผมก็เลิกเข้าบอร์ดไปโดยปริยาย
ถึงแม้บอร์ดนั้นผมจะเคยเอาฟิคเอาโดแปะไปก็เถอะนะ
แต่ผมก็มีบ้านอีกหลัง 2 หลัง นิหว่า ชิๆๆๆๆ ไม่สนก็ได้โว้ย!!!!

ปัจจุบัน ดูมีปัญหาไรต่างๆเข้ามาเยอะ ก็นะ ช่างหัวมัน.....

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ความมืดครอบงำ
ไม่มีแสงสว่างให้ได้เห็น
.
.
.
.
.
.
และแล้ว
เจ้าก็ได้เป็นฮอลโล่ว์
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
สัตว์ประหลาดที่ใส่หน้ากาก
นัยน์ตาไม่ได้สะท้อนอะไรเลย
กลิ่นไอที่ไม่ใช่สิ่งดีได้แผ่ซ่านออกมา
ผมสีส้มที่ยาวทอดลงมา รูปร่างที่ใหญ่โต
.
.
.
.
.
.
สิ่งมีชีวิตที่มีแต่ความกระหายเท่านั้น
ไม่มีสิ่งอื่นที่มันต้องการแล้ว
.
.
.
.
.
“แบบนี้แหละ ดีแล้ว”

อุลคิโอร่าที่ได้เฝ้ามองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
มือเย็นๆได้จับลูบร่างกายของสิ่งที่มีชีวิตที่น่ากลัวนั้นอย่างไม่เกรงกลัวเลยซักนิด
เขาจะกลัวได้ไง
ก็ในเมื่อ
เขา
ได้ผ่านการเป็นแบบนี้มานานแล้วนี่นา
.
.
.
.
.
.

“เจ้ายังคงต้องเติบโตไปอีก พัฒนาไปเรื่อยๆจนเป็นแบบพวกข้า”

ชายหนุ่มร่างสูงยังคงกล่าวต่อไป
จากนี้เขาก็คงเหมือนเป็นเจ้าของสัตว์หละมั้ง
เพราะว่า ต้องเอาวิญญาณมนุษย์และฮอลโล่ว์มาให้กิน
เพื่อให้พัฒนา
.
.
.
.
.
.
.
.
///เมื่อเจ้าได้เป็นอารันคาร์ เจ้าอาจจะได้เป็น เอสปาด้า ก็ได้///

+++++++++++++++++++++++++++++++

เจ้าก็เป็นเพียงตัวเจ้า และมิมีผู้ใดอื่นอีกแล้ว
คราวนั้นถึงคราวนี้
และต่อจากนี้
.
.
.
.
.
.
ถึงแม้ในเวลาที่โลกแห่งสันติจะกลับกลายเป็นโลกแห่งศัตรูของเจ้า
ข้าจะปกป้องเจ้า มิเคยยอมแพ้ เจ้าคือดอกไม้แห่งความโดดเดี่ยว
.
.
.
.
.
.
.
การเฝ้าดูแลยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ

“ได้ข่าวว่าอุลคิโอร่ามีอะไรที่น่าสนเก็บไว้งั้นหรือ”

งินได้เดินเข้ามาถามหัวหน้าของเหล่าอารันคาร์และเอสปาด้า
ไอเซ็น ที่กำลังนั่งอย่างสบายอารมณ์

“ฮึ...ของที่น่าสนงั้นหรือ เจ้าเองก็อยากจะลองไปเล่นเหมือนกันหรือไง”

งินได้แสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย

“ท่านเองก็เหมือนกันนี่นา”

++++++++++++++++++++++++

ทางที่พักของ เอสปาด้า ลำดับที่ 4

อุลคิโอร่ายังคงทำหน้าตานิ่งๆเหมือนเดิม
เขายังคงคิดว่าการกระทำแบบนี้มีหรือที่คนอื่นจะไม่รู้

“ว่าไง อุลคิโอร่า วันนี้ข้ามาขอดูเจ้าสัตว์เลี้ยงของเจ้าได้ไหม”

จู่ๆ นอยโทร่าก็ได้เข้ามาถามอย่างไม่เกรงกลัว

“…….”

อุลคิโอร่ายังคงเงียบแต่แววตาสีเขียวนั้นยังคงจ้องมองอีกฝ่าย

“ไม่ตอบก็แสดงว่าได้ใช่ไหมหละ”

พูดแบบไม่เกรงกลัว
เอสปาด้าลำดับที่ 5 ได้เดินเข้าไปหมายจะดูสิ่งที่อยู่ข้างในกรง

“!?”

ยังไม่ทันได้แตะก็ต้องลงไปกองกับพื้นโดยที่ไม่รู้ตัว
เพราะโดนแรงกดดันวิญญาณของอีกฝ่ายที่มีพลังเหนือกว่าทำใส่

“อั๊ก!!!ข้ายอมแล้ว ข้าเข้าใจ ข้าจะไม่แตะของของเจ้าแล้ว”

นอยโทร่าร้องขอชีวิต
อุลคิโอร่ายังคงมอง แต่มองอย่างข่มขู่

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

แล้วเจอกันใหม่นะเออ.....