ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Bleach]_All Ichigo Fc.

    ลำดับตอนที่ #9 : [Fan Fic]: ดอกไม้ที่เหลือแค่ดอกเดียว,/6/

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 4.08K
      34
      17 ธ.ค. 52

    มา Up ต่อ 123456783.gif

    แบบว่า รู้เรื่องกันชิมิ เพราะว่าผมแต่งไปแบบมั่วๆแต่ได้อารมณ์(มั้งนะ)

    +++++++++++++ ++


    “เอ่อ...ขออภัยท่านไอเซ็น แต่ว่าข้า”

    ชายหนุ่มผู้เป็นอารันคาร์รับใช้พูดอึกอัก
    และพยายามหลบสายตาที่น่ากลัวของอีกฝ่าย

    “ทำไมหละ...หรือว่าอุลคิโอร่าจะลืมสอนเจ้าไปเรื่องนึง”

    ไอเซ็นถามด้วยน้ำเสียงที่ดูสนุก

    “เรื่อง.....?”

    อิจิโกะถึงกับงงกับคำถามนั้น เขายังไม่ได้รับการสอนเรื่องอะไร

    “ท่านไอเซ็น....ถ้าข้ายังไม่ได้รับการสอน งั้นขอข้าไปศึกษาก่อนได้ไหม”

    ร่างเล็กได้พูดขอ

    “อืม....จะเอางั้นก็ได้นะ”

    เสียงทุ้มกล่าว

    ///ยังไม่ต้องรีบร้อนไปก็ได้///
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .

    ที่พักของ อุลคิโอร่า

    เอสปาด้าหนึ่งตนได้เดินเข้ามาเป็นเรื่องปกติ

    “......”

    แต่ก็ต้องหยุดเดินเมื่อสัมผัสถึงจิตพลังที่แสนคุ้น

    “เจ้ามีอะไรถึงมาที่นี่ อิจิโกะ”

    ชายหนุ่มนัยน์คาสีเขียวได้ถามกับอีกฝ่ายที่กำลังนั่งอยู่ตรงมุมห้อง

    “ท่านอุลคิโอร่า ท่านยังไม่ได้สอนข้าอีกเรื่อง แต่ว่าเรื่องนั้นคืออะไรหรือ?”

    ร่างบางถามก่อนจะเดินเข้ามาหา
    แต่คำถามนั้นทำเอาอุลคิโอร่าถึงกับเอะใจ

    “เจ้าได้ไปพบท่านไอเซ็นมาแล้วงั้นซินะ”

    ร่างสูงถามกลับบ้าง

    “ครับ....คือว่าท่านไอเซ็นได้เรียกข้าไปพบแต่กลับบอกว่าข้ามีอีกเรื่องที่ยังไม่ได้ถูกสอน”

    อิจิโกะพูดตอบ แต่กระนั้นทำไมตัวถึงสั่นๆ
    .
    .
    .
    .
    .
    ทำไมถึงรู้สึกกลัวขึ้นมา
    .
    .
    .
    .
    .
    “ถ้างั้น ข้าจะสอนเจ้าให้เอง”

    อุลคิโอร่าได้จับมือของอิจิโกะ ก่อนจะลากเข้าห้องของตนเอง
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    ขัดคำสั่งท่านไอเซ็นไม่ได้
    ต่อต้านไม่ได้
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    ทำไมถึงรู้สึกเสียใจ
    คนอย่างข้าเนี่ยนะ คนอย่างข้าที่ไม่มีหัวใจเลยเนี่ยนะ
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    “ทะ....ท่านอุลคิโอร่า”

    อิจิโกะถึงกับมึนงงกับท่าทีของคนที่เคยดูแลเขามา

    “เจ้าไปนั่งอยู่บนเตียงก่อน”

    ร่างสูงกล่าวก่อนจะเอามือมายกจับที่กระดูกบนหัวของตน
    ซักพักกระดูกนั้นก็ได้สลายเผยให้เห็นผมสีดำสนิทที่เคยถูกปกปิดมานาน

    “เรื่องนี้มันลำบากมากเลยหรือครับ”

    ชายหนุ่มยังคงถามด้วยหน้าตาตื่น
    แต่ก็ต้องตกใจเมื่ออีกฝ่ายได้ขึ้นคร่อม

    “!?”

    เด็กหนุ่มทำหน้าตาตื่นอย่างเห็นได้ชัด

    “ข้าเองก็ลืมสอนเจ้าไป”

    ไม่ทันได้คิดอะไรมากกว่านี้
    ริมฝีปากที่แสนเย็นได้ประกบจูบปากของอีกฝ่าย

    “อื้อ!!!”

    อิจิโกะถึงกับสะดุ้งและพยายามต่อต้าน
    ร่างสูงได้ผละออกมา

    “เจ้าไม่ควรจะต่อต้านนะ”

    อุลคิโอร่าพูดข่ม มือแกร่งได้จับบีบที่ลำคอขาวนั้น

    “อ่ะ...ครับ ข้าเข้าใจแล้วครับ”
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    เจ็บ.....แต่ไม่ได้เจ็บที่ร่างกาย
    แต่เจ็บที่หน้าอก
    ทำไมกันนะ
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×